06. راهنمای بازار ارز دیجیتال

• 01. نکاتی درباره بلاکچین

  تا انتهای این مقاله، شما از فناوری بلاک چین – رمز ارز و سایر عوامل ضروری متصل به این اکوسیستم آگاه خواهید شد. هم‌چنین، شما اطلاعاتی را درباره‌ی موضوعاتی کسب خواهید کرد که برای هر فرد مبتدی یا حرفه‌ای که به بلاک چین و رمز ارز علاقه‌مند باشد، بسیار مهم هستند.

  امروزه، در دنیای اینترنت که به سرعت در حال گسترش است، جمع‌آوری اطلاعات درباره‌ی تازه‌ترین گرایش‌های فناوری بسیار حائز اهمیت است. و اگر این فناوری شما را در سرمایه‌گذاری‌های‌تان توانمند می‌سازد، کسب دانشی عمیق در این حوزه ضروری و اساسی خواهد بود. ما بررسی مفصلی درباره‌ی چنین فناوری انجام خواهیم داد – فناوری که در این روزها نظر بسیاری از افراد را به خود جلب کرده است.

  ۲۰۲۰ سال صنعت بلاک چین، موارد کاربرد تازه‌ای برای این فناوری، قراردادهای هوشمند، دیفای، و رشد شدید علاقه‌مندی نسل جدید به این فناوری بود.

  آیا شما نیز به بلاک چین، بیت کوین، و رمز ارز فکر می‌کنید؟ آیا شما هم تلاش می‌کنید به نحوه‌ی کارکرد بلاک چین پی ببرید؟ آیا درباره‌ی اکوسیستمی که به ایده‌های سرمایه‌گذاری‌تان کمک می‌کند، دنبال اطلاعات اساسی هستید؟ شما در زمان درست، به جای درستی آمده‌اید.

  بلاک چین! اصطلاحی که اکنون، برای بیش از یک دهه، در اینترنت، رسانه‌های اجتماعی، و اخبار دائما به چشم می‌خورد، و حجم زیادی از توجهات جهانی را به خود جلب کرده است.

  بلاک چین و کارکرد آن

  فناوری بلاک چین که به عنوان دفتر کل توزیع‌شده یا DLT شناخته می‌شود، نوعی فناوری است که به اطلاعات دیجیتالی امکان می‌دهد، توزیع شوند، ولی کپی نشوند. در این فناوری، اطلاعات دیجیتالی به شکل «بلاک‌‌هایی‌» منتقل می‌شوند که در پایگاه داده‌ی عمومی به نام «چِین یا زنجیره‌» ذخیره شده‌اند.

  بلاک‌ها در بلاک چین به طور اختصاصی از اطلاعات دیجیتالی نظیر داده‌های تراکنش، جزییات مربوط به طرفین این تراکنش‌ها، و غیره تشکیل می‌شوند. هر بلاک یک کد منحصر به فرد را به نام «هش‌ (Hash)‌» ذخیره می‌کند که باعث می‌شود هر یک از دیگری متمایز شود.

  نحوه‌ی کارکرد بلاک چین چگونه است؟ 

  صفحه گسترده‌ای را در نظر بگیرید که داخل شبکه‌ای از کامپیوترها به آسانی به اشتراک گذاشته شده و هزاران نسخه از آن قابل تولید است. شما هر داده‌ای را در صفحه گسترده‌تان به‌روزرسانی می‌کنید و به این ترتیب، تمام کامپیوترهای داخل شبکه به‌روزرسانی می‌شوند. بلاک چین نیز کارکرد مشابه‌ای دارد.

  هرگاه یک تراکنش جدید در یک شبکه‌ی بلاک چین درخواست شود، بلاک جدید با جزییات این تراکنش ساخته می‌شود. یک شناسه‌ی منحصر به فرد به نام  «هش‌» به این بلاک داده می‌شود. این بلاک به همه‌ی گره‌ها (کامپیوترهای داخل شبکه‌) ارسال می‌شود تا این تراکش تایید شود.

  گره‌ها اعتبار تراکنش را تایید می‌کنند و اثبات کارشان (PoW) را به اشتراک می‌گذارند. گره‌ها بابت یک اثبات کار موفق پاداش دریافت می‌کنند. این تراکنش با اضافه شده بلاک به زنجیره‌ی (chain) موجود تکمیل می‌شود.

  چرا بلاک چین دستکاری‌نشده و غیر قابل ردیابی است؟

  هر بلاک حاوی سه دسته اطلاعات اصلی است – داده‌ها، مقدار هش قبلی، و مقدار هش فعلی.

  وقتی فرد الف بخواهد ۱۰۰ دلار برای فرد ب ارسال کند، بلاکی با جزییات این تراکنش و مقدار هش منحصر به فرد ایجاد می‌شود. سپس، اگر فرد ب ۵۰ دلار به فرد پ بفرستد، بلاک جدیدی با مقدار هش قبلی ایجاد، و مقدار هش فعلی محاسبه و ذخیره می‌شود.

  همان‌طور که می‌توان دید، هر بلاک جدید حامل مقدار هش بلاک قبلی است. و به همین دلیل، امکان هرگونه فعالیت غیرقانونی از بین می‌رود. چنان‌چه، به هر شکل، تراکنش تغییر کند، مقادیر هش جایگزین نمی‌شوند، بلکه بلاک جدیدی با مقدار هش جدید ایجاد می‌شود.

  فناوری بلاک چین بانکداری، بازارهای مالی، فضای امنیت سایبری، مدیریت زنجیره‌ی تامین، هوش مصنوعی، و غیره را متحول کرده است. طبق شواهد، پس از راه‌اندازی بلاک چین، این فناوری بسیاری از صنایع را با ویژگی‌های خاص خود، تحت تاثیر قرار داده است.

  در میان تمام موارد کاربرد فناوری بلاک چین، ارزهای دیجیتال (امور مالی) نخستین و اصلی‌ترین کاربرد آن هستند.

  

  نخستین رمز ارز – بیت کوین، ساخته‌شده بر پایه‌ی فناوری بلاک چین

  بیت کوین نخستین رمز ارزی است که بر اساس فناوری بلاک چین اختراع شده است. بیت کوین در یک سیستم شبکه‌ای همتا به همتا و غیرمتمرکز، بدون هیچ مرجع یا بانک مرکزی برای مدیریت وجوه یا تراکنش‌ها، عمل می‌کند. BTC نماد هویتی بیت کوین است.

  بیت کوین در ۲۰۰۸، توسط فرد ناشناسی ساخته شد؛ هویت وی بیش از یک دهه‌ است، هم‌چنان ناشناخته باقی مانده است. بر اساس شایعات، فرد یا گروهی با نام مستعار "‌ساتوشی ناکاموتو‌"‌ سازنده‌‌ی بیت کوین است.

  بیت کوین در ۲۰۰۹ به صورت رسمی به همراه اوراق سفید (سندی حاوی جزییات ساختاری، کاربردی، و سازمانی) به عنوان جایگزینی برای پول فیات موجود در سیستم بانکی، منتشر شد.

  به طور کلی، تنها ۲۱ میلیون بیت کوین ساخته می‌شود؛ بنابراین، این رقم نشان‌دهنده‌ی حداکثر عرضه‌ی بیت کوین است. تراکنش‌های بیت کوین با استفاده از روشی به نام «استخراج یا ماینینگ بیت کوین‌» پردازش و تایید می‌شوند؛ در این روش، شبکه‌ی جهانی از کامپیوترها با استفاده از الگوریتم‌های ریاضی پیچیده به تایید هر تراکنش بیت کوین می‌پردازند تا بلاک‌ها را اجرایی، و بابت استخراج یا ماینینگ موفق‌شان پاداش دریافت کنند.

  در حال حاضر، تا زمان نگارش این مقاله، بیش از ۱۰ میلیون کاربر بیت کوین در سراسر جهان وجود دارند که به آسانی می‌توانند آن را ذخیره و به اشکال مختلف و در پلتفرم‌های مختلف موجود در این اکوسیستم مبادله کنند - درست مشابه و بهتر از کارکرد پول فیات در جهان.

  درک بیت کوین آن‌چنان پیچیده و سخت نیست – بلکه مسئله‌ای ساده و ارزشمند است. بنابراین، اطلاعات بیش‌تری درباره‌ی کارکرد، تاریخچه، اهداف، مزایا / معایب آن به دست بیاورید.

  تا ۲۰۲۰، بیش از ۶۰۰۰ رمز ارز فعال نظیر بیت کوین ثبت شدند؛ این رمز ارزها ممکن است شرایط فنی متفاوتی داشته باشند، ولی کارکرد همه‌ی آن‌ها مشابه است.

  رمز ارزهای غیر از بیت کوین آلتکوین (یا کوین جایگزین) نامیده می‌شوند؛ این رمز ارزها ممکن است بر روی بلاک چین استاندارد یا یک سیستم دفتر کل بلاک چینِ مخصوص به خودشان ساخته شوند.

  برخی از آلتکوین‌های محبوب عبارت هستند از اتریوم (ETH)، ریپل (XRP)، لایت‌کوین (LTC) و غیره.

  کل شبکه‌ی بلاک چین بر تاییدهای بلاکی ماینرها وابسته است (در ادامه درباره‌ی آن توضیح خواهیم داد). ماینرها از مفاهیمی نظیر اثبات کار یا اثبات سهام برای رقابت با یکدیگر استفاده می‌کنند. در ادامه، به توضیح این مفاهیم می‌پردازیم.

  اثبات کار و اثبات سهم

  اثبات کار (Pow) یک الگوریتم اجماعی اصلی در شبکه‌ی بلاک چین است. از این الگوریتم برای تایید تراکنش‌ها و افزودن بلاک‌های جدید به بلاک چین استفاده می‌شود. ماینرها با ‌PoW برای تکمیل تراکنش‌ها و دریافت پاداش، با یکدیگر رقابت می‌کنند.

  اساسا، ماینرها برای تشکیل یک بلاک جدید در بلاک چین باید یک معما را حل کنند. پیچیدگی این معما به تعداد کاربران، قدرت برق، و حجم بار شبکه بستگی دارد. بیت کوین به عنوان مشهورترین رمز ارز از سیستم اثبات کار استفاده می‌کند. در این‌جا معمای مورد نظر هش‌کش نام دارد و میانگین زمان مورد نیاز برای اثبات کار و ایجاد یک بلاک جدید ۱۰ دقیقه است. سایر رمز ارزها نیز از سیستم مشابه‌ای پیروی می‌کنند.

  اثبات سهام مفهوم دیگری است که به افراد دارای کوین‌های بیش‌تر، توان ماینینگ یا استخراج بیش‌تری می‌دهد. به عبارت ساده، اگر یک ماینر دارای بیت کوین یا هرگونه آلتکوین بیش‌تری باشد، می‌تواند تراکنش‌های بلاکی بیش‌تری را تایید و کوین‌های بیش‌تری استخراج کند.

  ماینینگ یا استخراج رمز ارز نیازمند توان محاسباتی عظیمی برای حل معماهای مختلف است؛ این فرایند چیزی نیست جز محاسبات رمزنگاری. توان محاسباتی مقادیر بسیار زیادی از منابع برق را مصرف می‌کند. گاهی اوقات، ماینرها برای پرداخت صورت‌حساب‌های برق مجبور می‌شوند پاداش‌های خود را با قیمت ارزان‌تر بفروشند.

  از این رو، سیستم اثبات سهام به منظور مقابله با این مشکل، بر اساس میزان دارایی ماینرها به آن‌ها سهم می‌دهد. برای مثال، اگر یک ماینر ۳ درصد از بیت کوین را در اختیار داشته باشد، فقط می‌تواند ۳ درصد از بلاک‌ها را استخراج کند.

  عرضه اولیه صرافی (IEO)

  در یک IEO، یک صرافی رمز ارز از طرف یک استارت‌آپ‌ و از طریق فروش توکن به تامین بودجه و جمع‌آوری سرمایه می‌پردازد. IEO بر خلاف ICO (عرضه‌ی اولیه‌ی رمزارز یا کوین) به کاربران همان صرافی خاص محدود می‌شود. عرضه اولیه‌ی صرافی به کاربران آن پلتفرم امکان می‌دهد سهم‌ها را در مقابل توکن‌ها به دست بیاورند.

  IEO پلتفرم امن‌تری برای سرمایه‌گذاری تلقی می‌شود، زیرا با کمک یک شخص ثالث انجام می‌پذیرد. تمام پروژه‌هایی که می‌خواهند یک IEO را راه‌اندازی کنند، به طور کامل بررسی می‌شوند، زیرا شهرت یک صرافی ممکن است با ورود پروژه‌های کلاهبرداری در فهرست تامین سرمایه تحت تاثیر قرار بگیرد.

  

  صرافی‌های رمز ارز

  صرافی‌های رمز ارز، درست مانند سایت‌های معاملات بازار سهام، پلتفرم‌هایی آنلاین هستند که در آن‌جا، خریداران و فروشندگان برای تبادل رمز ارزها با سایر رمز ارزها یا با پول‌های فیات (پول رایج) با قیمت جاری بازار به یکدیگر متصل می‌شوند.

  رمز ارزها جزء موضوعات داغ روز در قرن حاضر هستند، و به موضوعی پیچیده و دلهره‌آور تبدیل شده‌اند که همه‌ی افراد می‌خواهند اطلاعاتی درباره‌شان به دست بیاورند. اکنون، اگر شما یک مبتدی هستید، اکیدا به شما توصیه می‌کنیم، بدون تکمیل اطلاعات‌تان درباره‌ی صرافی‌ها، هیچ‌گونه معامله یا تبادلی را انجام ندهید.

  این صرافی‌ها عموما متعلق به یک تیم یا یک فرد هستند، ولی تبادلات غیرمتمرکزی نیز وجود دارند که بدون هیچ نهاد مرکزی، در یک سیستم غیرمتمرکز همتا به همتا، انجام می‌شوند.

  پلتفرم صرافی روش‌های متعددی را برای تبادل رمز ارزها ارائه می‌دهد.

  صرافی‌ها دارای دو نوع اصلی هستند

  • صرافی‌های متمرکز (CEX)

  مفهوم متمرکز معمولا به مرجع یا نهادی اشاره دارد که بر تراکنش‌ها نظارت می‌کند و هم‌چنین، از طرف فروشنده و خریدار به تامین امنیت دارایی‌های‌شان می‌پردازد. از این رو، یک صرافی متمرکز مکانی است که در آن، معاملات رمز ارز تحت نظارت انجام می‌شوند. این تراکنش‌ها در بلاک چین ثبت نمی‌شوند.

  هم‌چنین، از مشتریان نیز خواسته می‌شود، جزییات هویتی‌شان را ارائه و مورد تایید قرار دهند تا بتوانند در این پلتفرم به انجام معامله بپردازند. هر چه یک کاربر جزییات بیش‌تری را به صرافی ارائه دهد، از مزایای بیش‌تری، نظیر افزایش محدوده‌ی برداشت، بهره‌مند می‌شود.

  از جمله نمونه‌های صرافی‌های متمرکز می‌توان به کوین‌بیس، بایننس، لوکال‌بیت‌کوینز و غیره اشاره کرد.

  • صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX)

  از سویی دیگر، صرافی غیرمتمرکز مانند صرافی متمرکز عمل می‌کند، ولی بدون هیچ‌گونه دخالتی از جانب شخص ثالث. معامله‌گر ملزم به تایید هویت خود نیست، و می‌تواند هویت خود را پنهان نگه دارد و به انجام معامله بپردازد.

  صرافی غیرمتمرکز، برخلاف صرافی متمرکز، از کاربران بابت استفاده از پلتفرمی بدون خطر هک شدن، کارمزد دریافت نمی‌کند. با وجود این، صرافی غیرمتمرکز دارای بی‌ثباتی بیش‌تری است، زیرا کنترل آن‌ در دست کاربران است، نه پلتفرم. همه‌ی تراکنش‌ها در این صرافی‌ها در بلاک چین ثبت می‌شوند.

  کیف پول رمز ارز

  کیف پول ارز دیجیتال یا رمز ارز یک دستگاه مجازی یا واسط فیزیکی است که برای ذخیره و تامین امنیت رمز ارزها استفاده می‌شود. هم‌چنین، این کیف‌های پول به شما امکان می‌دهند کوین‌ها را به یک آدرس ارسال یا از همان آدرس دریافت کنید.

  کیف‌های پول رمز ارز با کلیدهای عمومی و خصوصیِ رمزگذاری شده‌ای عمل می‌کنند که باعث شناسایی، ذخیره، و تامین امنیت دارایی‌های شما می‌شوند. یک کیف پول می‌تواند از چندین ارز پشتیبانی کند – یعنی هر کدام را با آدرس‌های منحصر به فردشان شناسایی می‌کند.

  اساسا دو نوع کیف پول رمز ارز وجود دارد

  • کیف پول گرم (هات والت) یا کیف‌های پول آنلاین

  کیف‌های پول گرم دستگاه‌های مجازی هستند که برای ذخیره‌ی رمز ارزها استفاده می‌شوند. از آن‌جا که این دستگاه‌ها به اینترنت متصل هستند، به آسانی قابل تنظیم و دسترس هستند. ولی به همان اندازه، احتمال نفوذ و هک شدن‌شان نیز بیش‌تر است.

  کیف‌های گرم توسط صرافی‌های متمرکز نیز ارائه می‌شوند. کاربران می‌توانند در این صرافی‌ها حساب باز کنند و رمز ارزهای‌شان را ذخیره کنند.

  • کیف پول سرد (کلد والت) یا کیف‌های پول آفلاین

  کیف‌های سرد، همان‌طور که از نام‌شان بر می‌آید، دستگاه‌های اکسترنال یا خارجی هستند که برای ذخیره‌ی رمز ارزها مورد استفاده قرار می‌گیرند.

  این دستگاه‌ها شبیه دستگاه‌های USB عمل می‌کنند. ولی این دستگاه‌ها به عنوان امن‌ترین روش برای ذخیره‌ی رمز ارزها تلقی می‌شوند.

  با وجود این، کیف‌های سرد همیشه نمی‌توانند برای انجام هرگونه تراکنش فوری در دسترس‌تان باشند. ترزور والت جزء معتبرترین کیف‌های پول آفلاین به شمار می‌رود.

  ماینینگ یا استخراج رمز ارز

  استخراج رمز ارز عبارت است از فرایند تایید تراکنش‌ها در بلاک چین و افزودن آن‌ها به دفتر کل. این کار توسط کامپیوترهای برنامه‌ریزی‌شده (ماینرها) و از طریق حل معادلات پیچیده انجام می‌شود.

  هر تراکنشی که در بلاک چین آغاز می‌شود، باید توسط کامپیوترهای متعدد در شبکه‌ی ماینینگ تایید شود تا تکمیل شده و سپس، در دفتر کل بلاک چین که گواه اثبات کار (PoW) نام دارد، ثبت شود.

  فرایند ماینینگ اساسا به معنی کسب کوین‌های جدید یا همان پاداشی است که ماینرها بابت هر تایید موفق دریافت می‌کنند.

  ماینینگ بیت کوین، ماینینگ آلتکوین، یا ماینینگ رمز ارز از زمان اختراع بیت کوین به اصطلاح بسیار محبوبی تبدیل شده‌اند؛ این فرایند دربردارنده‌ی مفاهیم جالبی نظیر هاوینگ، پول (استخر)، و غیره است.

  

  دیفای یا امور مالی غیرمتمرکز چیست

  دیفای (DeFi) یا امور مالی غیرمتمرکز همان کاربرد مالی اکوسیستم غیرمتمرکز است که در آن، افراد می‌توانند به طیف گسترده‌ای از امکانات مالی غیرمتمرکز (دیفای) از قبیل سهام‌گذاری، وام دادن رمز ارزها و غیره دسترسی داشته باشند. از امور مالی غیرمتمرکز که عموما بر اساس قراردادهای هوشمند – بلاک چین – ایجاد می‌شود، می‌توان برای توسعه‌ی یک جایگزین غیرمتمرکز برای هرگونه خدمات مالی موجود استفاده کرد.

  دیفای به عنوان برجسته‌ترین مورد کاربرد فناوری بلاک چین پا به عرصه گذاشته است؛ به طوری که هم‌اکنون تمام شرکت‌های خدمات مالی می‌توانند به آسانی خودشان را غیرمتمرکز کنند تا به مدلی غیرقابل هک، غیر قابل دستکاری، گسترده، و با درآمدزایی با بازده‌ی بالا دست یابند.

  دیفای، همانند صرافی غیرمتمرکز، جایی برای شخص ثالث ندارد. خرید، فروش، یا وام‌دهی بین دو طرف انجام می‌شود و تمام شرایط و ضوابط در یک "‌قرارداد هوشمند‌" ذکر می‌شوند. قرارداد هوشمند فقط هنگامی کامل می‌شود که شرایط مذکور در قرارداد تحقق یافته باشند.

• 02. بلاکچین چیست؟

  با تکامل انسان‌ها پس از هزاران سال، از عصر حجر تا عصر دیجیتال که اکنون در آن به سر می‌بریم، با یقین می‌توانیم بگوییم راه درازی را طی کرده‌ایم. انسان‌ها به تکامل رسیده‌اند، و فناوری مربوط به آن‌ها نیز به تکامل رسیده است، و هم‌چنین، مدل‌های مالی نیز پس از صدها سال به تکامل رسیده‌اند. ما از دوره‌ی پول فیات یا ارزهای رایج وارد دوره‌ی ارزهای دیجیتالی شده‌ایم.

  ارز فیات از دفترکل فیزیکی استفاده می‌کند، مثلا دفتری برای ثبت سوابق تراکنش‌ها؛ ولی این دفاتر همیشه در معرض بروز خطاهای مختلف هستند. با این‌که امروزه دفاتر کل به شکل سرور درآمده‌اند، هنوز متمرکز و تحت قدرت بانک‌ها و نهادها هستند. بنابراین، برای مقابله با تمام مشکلات مربوط به دفتر کل متمرکز، باید به سراغ دفاتر کل دیجیتالی و خودکار برویم؛ این همان جایی است که فناوری بلاک چین وارد عرصه می‌شود.

  با تغییر گرایش‌ها در مسائل مالی، بسیاری از موسسات مالی مهم نظیر بانک‌ها و حکومت‌ها برای شفافیت بخشیدن و بهبود کارایی عملیات روزانه‌شان، تصمیم گرفته‌اند خود را با فناوری سازگار کنند. این یکپارچگی میان دنیای امور مالی و دنیای فناوری باعث ایجاد اصطلاحی جدید شده است: فین‌تک یا فناوری مالی.  

  این مقاله بر مفاهیم و جنبه‌هایی هم‌چون بلاک چین، کارکرد آن، انواع مختلف آن، بهترین حالت‌های استفاده از آن، دلیل نامگذاری آن به عنوان «نسل بعدی مراکز داده» و غیره تمرکز دارد که باید اطلاعاتی درباره‌شان به دست بیاوریم.  

  بنابراین، بیایید چیزهای بیش‌تری درباره‌ی این فناوری بیاموزیم ...

  بلاک چین چیست؟

  حتما تاکنون با یکی از اصطلاحات رمز ارز یا کریپتوکارنسی نظیر بیت کوین و اتریوم برخورد داشته‌اید – مگر آن‌که تازه از یک خواب طولانی بیدار شده باشید یا تا الان پشت کوه زندگی می‌کردید. تراکنش‌های این رمز ارزها به صورت دیجیتالی انجام می‌شوند، زیرا آن‌ها ارزهای مجازی هستند. همین جا است که فناوری بلاک چین وارد عرصه می‌شود.

  بلاک چین یک فناوری دفتر کل توزیع‌شده و غیرمتمرکز است که با استفاده از یک شبکه‌ی همتا به همتا، منشا و وجود دارایی‌های دیجیتالی را ثبت می‌کند.

  به عبارت ساده، مجموعه‌ی بزرگی از یک پایگاه داده که دائما در حال ثبت تمام تراکنش‌های ارز دیجیتالی است. برخلاف سیستم‌های داده‌ای متمرکز در بانک‌ها، تراکنش‌ها در بلاک چین بر اساس سیستم همتا به همتا انجام می‌شوند. این بلاک‌های داده‌ای فقط هنگامی به شبکه اضافه می‌شوند که تمام گره‌های دیگر (سایر کامپیوترهای موجود در شبکه) تراکنش‌ها را تایید کنند و به یک اجماع مشترک برسند.

  بلاک چین را گاهی اوقات به عنوان یک فناوری دفتر کل توزیع‌شده‌ای (DLT) می‌شناسند که به توزیع (نه کپی یا انتقال) تراکنش‌های داده‌های دیجیتالی کمک می‌کند. این فناوریِ انقلابی به عنوان یک منجی شناخته می‌شود؛ زیرا دارایی‌های دیجیتالی می‌توانند بر شفافیت موجود در آن تکیه کنند. بلاک چین خطر کلاهبرداری و وابستگی بر تایید شخص ثالث را کاهش می‌دهد.

  هر بلاک از داده‌های مرتبط با تراکنش‌های دارایی دیجیتالی، یک شماره‌ی هش منحصر به فرد، و یک ‌«سر بلاک (Blockheader)‌» منحصر به فرد تشکیل شده است. بلاک بعدی نیز حاوی شماره‌ی هش بلاکی است که پیش‌تر تشکیل شده. این بلاک‌ها به گونه‌ای به هم متصل می‌شوند که زنجیره‌ای از بلاک‌ها یا همان بلاک چین را ایجاد کنند. به همین خاطر، به این فناوری بلاک چین یا زنجیره‌ی بلاک گفته می‌شود.

  به این مقایسه توجه کنید:

  بلاک چین‌ها را می‌توان به عنوان مجموعه‌ی بزرگی از ساختارهای ذخیره‌ی داده، مشابه‌ی آن‌چه در صفحه گسترده وجود دارد، تلقی کرد؛ ولی هنگامی که داده‌ها وارد شوند، شما دیگر نمی‌توانید آن‌ها را ویرایش کنید، و هرگونه تغییری در آن داده‌ها باعث ایجاد یک بلاک جدید یا ضمیمه‌ی جدید می‌شود. 

  این مجموعه‌ از داده‌ها در یک سرور واحد و متمرکز ذخیره نمی‌شود، بلکه بر روی بسیاری از دستگاه‌های کاربران ذخیره می‌شود؛ به همین خاطر است که می‌گوییم این داده‌ها توزیع می‌شوند. البته، بلاک چین کاربردهای بیش‌تری دارد، ولی در این‌جا فقط از روش بسیار ساده‌ای برای توصیف این فناوری استفاده کرده‌ایم – فناوری که توصیف جزییات‌اش آن‌چنان ساده نیست.

  تاریخچه‌ی بلاک چین

  ایده‌ی پروتکل بلاک چین نخستین بار توسط یک دانشمند علوم کامپیوتر و رمزنگاری به نام دیوید چام مطرح شد؛ وی این ایده‌ را در ۱۹۸۲ در پایان‌نامه‌ی خود تحت عنوان «ایجاد، نگهداری، و اعتمادسازی ‌سیستم‌های کامپیوتری توسط گروه‌هایی که متقابلا به هم مشکوک هستند» بیان کرد. 

  با وجود این، ۱۹۹۱ به عنوان سال مهمی برای بلاک چین تلقی می‌شود؛ سالی که در آن، دو دانشمند علوم کامپیوتری به نام‌های استوارت هابر و دبلیو اسکات استورنتا راه‌حلی عملی را جهت ایجاد مهر زمانی برای اسناد دیجیتالی معرفی کردند – به این ترتیب، این اسناد غیر قابل دستکاری خواهند بود.

  این فناوری یا سیستم برای ذخیره‌ی اسناد با مهر زمانی، از زنجیره‌ی امن بلاک‌هایی استفاده می‌کنند که امنیت آن با روش رمزنگاری تضمین می‌شود. در ۱۹۹۲، سیستمی به نام ‌"‌درخت مرکل‌" بلاک چین را به گونه‌ای موثرتر طراحی کرد؛ به این ترتیب، اسناد متعددی را می‌توان در یک بلاک جمع‌آوری و ذخیره کرد.

  ولی متاسفانه، این اختراع تا ۲۰۰۴ بیش‌تر دوام نیاورد. پس از آن، استفان کانست نظریه‌ی خود را درباره‌ی زنجیره‌های امن رمزنگاری‌شده، به علاوه‌ی ایده‌هایی برای پیاده‌سازی آن منتشر کرد. دانشمند دیگری در زمینه‌ی علوم کامپیوتر به نام نیک سابو بر روی ایده‌ای به نام ‌"‌بیت گلد‌"‌، یک ارز دیجیتال غیرمتمرکز کار می‌کرد. هال فینی، دانشمند علوم کامپیوتر و تحلیل‌گر رمزنگاری، ایده‌ی اثبات کار با قابلیت استفاده‌ی مجدد (R PoW) را مطرح کرد. این ایده را می‌توان به عنوان نمونه‌ی نخستین از فناوری بلاک چین تلقی کرد.

  با وجود این، تقریبا سه دهه طول کشید تا فناوری بلاک چین برای نخستین بار توسط فرد یا گروهی به نام ساتوشی ناکاموتو در ۲۰۰۸ در دنیای واقعی پیاده‌سازی شود. ناکاموتو با استفاده از روشی مثل هش‌کش جهت ایجاد مهر زمانی برای بلاک‌ها، بدون نیاز به امضا و تایید یک شخص ثالث، طراحی بلاک چین را به شکل قابل ملاحظه‌ای بهبود بخشید.

  

  انواع بلاک چین

  دست‌کم از چهار نوع بلاک چین استفاده می‌شود: بلاک چین‌های عمومی، بلاک چین‌های خصوصی، بلاک چین هیبرید یا دوگانه، و ساید چین یا زنجیره‌ی جانبی.

  ۱. بلاک چین‌های عمومی

  همان‌طور که از نام آن بر می‌آید، این نوع از بلاک چین‌ها هیچ محدودیت دسترسی ندارند. این بلاک چین‌ها معمولا متن باز و برای همه‌ی افرادی که به اینترنت دسترسی دارند، شفاف هستند. هر فردی می‌تواند در فرایند اعتبارسنجی (تایید تراکنش‌ها) شرکت کند تا اثبات کار خود را ارائه و شاید به پاداش متناسبی دست پیدا کند!

  ویژگی بسیار مهم دیگر یک بلاک چین عمومی این است که به گونه‌ای طراحی نشده است که به یک فرد یا یک سازمان متعلق باشد؛ بنابراین، کاملا غیرمتمرکز است.

  از جمله نمونه‌هایی از این بلاک چین می‌توان به بلاک چین بیت کوین، بلاک چین اتریوم و غیره اشاره کرد.

  ۲. بلاک چین‌های خصوصی

  بلاک چین‌های خصوصی، برخلاف بلاک چین‌های عمومی، از لحاظ دسترسی به شبکه برای افراد محدودیت قرار می‌دهند. این بلاک چین‌ها توسط یک مدیر یا ادمین مدیریت می‌شوند؛ شخص مدیر دسترسی کاربران را به این اکوسیستم تایید می‌کند.

  کاربران اصلی آن می‌توانند افراد یا شرکت‌هایی باشند که می‌خواهند تراکنش‌ها یا داده‌های‌شان امن بمانند و فقط افراد معدود و منتخبی به آن‌ها دسترسی داشته باشند؛ از این رو، این یک سیستم متمرکز است. مزیت بلاک چین خصوصی به بلاک چین عمومی این است که زمان کم‌تری صرف سازوکار اجماع یا اعتبارسنجی می‌شود. 

  شباهت‌ میان این دو نوع بلاک چین در این است که هر دو کارکردهای مشابه‌ای دارند:

  • هر دو به عنوان یک ضمیمه – فقط دفتر کل – عمل می‌کنند که در آن، هیچ داده‌ای پس از تایید قابل تغییر یا ویرایش نیست.
  • هر دو نوع بلاک چین دارای مجموعه‌ی کاملی از دفاتر کل تراکنش‌ها در هر گره (node) هستند؛ از این رو، به صورت همتا به همتا توزیع می‌شوند.
  • اعتبارسنجی (تایید تراکنش‌ها) فقط هنگامی تکمیل می‌شود که اکثریت گره‌ها به یک اجماع برسند.

  به عنوان نمونه‌هایی از این نوع بلاک چین می‌توان به ریپل (XRP) و هایپرلجر اشاره کرد.

  ۳. بلاک چین هیبرید

  بلاک چین‌های هیبرید ترکیبی از سیستم‌های بلاک چین عمومی و خصوصی هستند که بسته به نیازهای کاربران و کاربردهای آن‌ها طراحی می‌شوند. این نوع از بلاک چین‌ها برای شرکت‌هایی مناسب هستند که در یک بلاک چین خصوصی بر روی برخی پروژه‌های محرمانه کار می‌کنند، و هم‌زمان دارای محصولی هستند که باید توسط مصرف‌کنندگان مورد استفاده قرار بگیرند؛ از این رو، باید دارای ویژگی‌های بلاک چین عمومی نیز باشند.

  ۴. ساید چین یا زنجیره جانبی

  ساید چین‌ها را می‌توان به عنوان دفاتر کل بلاک چینی طبقه‌بندی کرد که قادر هستند به موازات بلاک چین اصلی اجرا شوند. ورودی‌ها از سمت منابع اصلی، در صورت نیاز، قابل ذخیره و لینک شدن هستند، منتها با یک الگوریتم متفاوت. از این نوع بلاک چین می‌توان به عنوان یک بلاک چین پشتیبان استفاده کرد.

  نحوه‌ی کارکرد بلاک چین چگونه است؟

  بلاک چین دفتر کل توزیع‌شده و غیرمتمرکزی است که دائما در حال ضمیمه‌ کردن فهرستی از موارد است که در قالب بلاک‌ها ذخیره می‌شوند. امنیت بلاک‌ها در یک بلاک چین از طریق رمزنگاری تضمین می‌شود؛ این رمزنگاری محرمانگی تراکنش‌ها را کاملا حفظ می‌کند.

  یک بلاک چین مجموعه‌ای با مهر زمانی از سوابق تغییرناپذیر (غیرقابل دستکاری) داده‌هایی است که توسط یک مرجع مرکزی مدیریت نمی‌شوند؛ بلکه توسط گروهی از کامپیوترها به نام گره (node) مدیریت می‌شوند.

  بنابراین، تصور کنید، فردی به نام سیاوش می‌خواهد در دارایی‌هایی دیجیتالی سرمایه‌گذاری کند؛ بنابراین، باید تراکنش‌هایی انجام بدهد؛ وی این کار را با یک دستگاه الکترونیکی انجام می‌دهد! وقتی سیاوش بلاک چینی را برای یک تراکنش درخواست می‌کند، بدون دخالت هیچ شخص ثالثی نظیر یک بانک، مستقیما به فرد مورد نظر متصل می‌شود. به این سیستم همتا به همتا (peer-to-peer) می‌گویند.

  برای ذخیره‌ی جزییات تراکنش یک بلاک ایجاد و اجرا می‌شود. داده‌هایی که در این مرحله تشکیل می‌شوند، به سراسر شبکه منتقل می‌شوند تا صحت تراکنش اثبات شود. نخستین دستگاه (گره) که این تراکنش را تایید کند، پاداش دریافت خواهد کرد.

  وقتی تراکنش سیاوش تایید می‌شود، برای همیشه به بخشی از این پایگاه داده، که همه‌ی تراکنش‌ها را ذخیره می‌کند، تبدیل می‌شود. در صورت نیاز، برای تایید صحت چنین تراکنش‌هایی در یک شبکه‌ی همتا به همتا، از این پایگاه داده نیز استفاده می‌شود.

  اگر سیاوش بخواهد دارایی‌های دیجیتالی خود را به فرد دیگری بفروشد، آن بلاک اصلی که هنگام خرید این دارایی‌های دیجیتالی ساخته شده بود، به همان شکل باقی می‌ماند. جهت ثبت تراکنش میان سیاوش و خریدار، بلاک جدیدی بر روی شبکه‌ی بلاک چین، با یک شماره‌ی منحصر به فرد دیگر، ایجاد خواهد شد.

  بگذارید مثال دیگری را بررسی کنیم؛ یک موسسه‌ی پژوهشی علمی در حال انجام آزمایش‌هایی برای ساخت واکسنی علیه یک ویروس خطرناک است. هر تکرار از این آزمایش واکسن باید ثبت شود تا بتوان پیشرفت مطالعه را مشاهده کرد. اگر داده‌های مربوط به آزمایش‌های واکسن بر روی یک سرور پایگاه داده‌ها ذخیره شوند، این احتمال وجود دارد که داده‌ها فرمت یا پاک شوند، یا توسط هکرها دستکاری یا نابود شوند.

  ولی در بلاک چین، نه کسی می‌تواند داده‌های ذخیره شده را پاک کند، و نه کسی می‌تواند آن‌ها را دستکاری کند. این فضا آن‌چنان امن است که علی‌رغم تمام تلاش‌ها، هم‌چنان مصون از هک باقی مانده است. هرگونه تغییری در داده‌ها، باعث ایجاد بلاک جدیدی می‌شود، و نسخه‌ی قبلی آن داده‌ها به شکل اصلی خود باقی می‌ماند. در اصل، اگر این سیستم به پلتفرم بلاک چین متصل شود، داده‌های آن در همه‌ی بخش‌های جهان در دسترس قرار می‌گیرند.

  هم‌چنین، وقتی این تراکنش کامل شود، داده‌هایی مرتبط با تراکنش‌ها را تولید می‌کند و در بلاک‌هایی ذخیره می‌شود که با کمک شماره‌ی هش بلاک قبلی، به صورت یک زنجیره به هم متصل هستند.

  از لحاظ امنیت، این شبکه غیرمتمرکز است – یعنی هیچ فردی نمی‌تواند وضعیت دارایی‌ها را طبق نیازهای خاص خود تغییر دهد، بلکه هر نوع تغییر باید توسط اکثر گره‌ها تایید شود. از این رو، این شبکه بسیار امن است.

  تکامل فناوری بلاک چین

  تمام اختراعات، به وقت خود، نیازمند به‌روزرسانی‌هایی هستند تا مشکلات مربوط به نسخه‌ی قبلی‌شان را برطرف کنند و عملکرد بهتری داشته باشند؛ فناوری بلاک چین نیز به مرور زمان و بر حسب نیاز جدیدتر و به‌روزتر شده است.

  بیت کوین/ارز

  رمز ارز، عمدتا بیت کوین، نخستین مورد استفاده از فناوری بلاک چین بوده است. این فناوری امکان می‌دهد، تراکنش‌های مالی بر پایه‌ی دفتر کل توزیع‌شده انجام شوند.

  

  قراردادهای هوشمند

  پس از آن‌که فناوری بلاک چین از بیت کوین جدا شد و به دنبال کشف موارد استفاده‌ی بیش‌تر رفت، بلاک چین اتریوم با هدف اجرای قراردادهای هوشمند پا به عرصه گذاشت. هدف از این قراردادها کاهش هزینه‌های اعتبارسنجی، اجرا، و پیشگیری از کلاهبرداری است. قراردادهای هوشمند برنامه‌های کامپیوتری از پیش تعریف‌شده‌ای هستند که ضوابط و شرایط مربوط به توافق میان دو طرف را در خود جای داده‌اند. این قراردادها قابل تغییر و دگرگونی نیستند.

  برنامه‌های غیرمتمرکز (Dapps)

  Dapps یا برنامه‌های غیرمتمرکز شبیه سایر برنامه‌ها یا اپلیکیشن‌های معمولی کار می‌کنند، فقط با این تفاوت که آن‌ها در شبکه‌های همتا به همتایی نظیر بلاک چین حضور دارند.

  بلاک چین برای کسب و کار

  نسل چهارم بلاک چین قصد دارد کاربرد تجاری نسل قبل از خود را در زندگی واقعی پیاده‌سازی کند. برخی از موارد استفاده‌ی واقعی بلاک چین در زندگی روزمره عبارت هستند از مدیریت زنجیره‌ی تامین، بخش‌های مالی، و بهداشت و سلامت.

  انواع مختلفی از پروتکل‌های اجتماعی مورد استفاده برای تایید صحت تراکنش‌ها در بلاک چین

  الگوریتم اجماع روشی است که از طریق آن، تمام همتایان یا طرف‌های موجود در شبکه‌ی بلاک چین درباره‌ی وضعیت فعلی دفتر کل توزیع‌شده به یک توافق مشترک می‌رسند. از این طریق، الگوریتم‌های اجماع باعث افزایش اعتماد در شبکه‌ی بلاک چین و میان همتایان ناشناس در یک فضای کامپیوتری توزیع‌شده می‌شوند. بلاک‌های جدید فقط وقتی به بلاک چین افزوده می‌شوند که جزییات تراکنش تایید شده و اجماع محقق شود.

  برخی از الگوریتم‌های طراحی‌شده عبارت هستند از:

  ۱. اثبات کار (PoW) ۲. اثبات سهام (PoS) ۳. اثبات سهام واگذار شده (DPoS) ۴. اثبات اعتبار (PoA) ۵. اثبات زمان سپری شده (PoET)

  فواید بلاک چین در رمز ارزها (کریپتوکارنسی)

  • رفع نیاز به فرایند اعتبارسنجی فیزیکی یا مبتنی بر اعتماد
  • بهبود سرعت تراکنش‌ها
  • بهینه‌سازی فرایند ایجاد اتصال در یک سیستم همتا به همتا
  • انجام تراکنش‌ها فارغ از زمان، مکان، و برخلاف رویه‌های بانکی
  • قابل دسترس در هر نقطه‌ای از جهان
  • کم‌تر بودن هزینه‌های تراکنش، کم‌تر بودن خطر عدم‌موفقیت تراکنش
  • رفع خطر double-spending یا دوباره خرج کردن (مثلا استفاده‌ از یک مبلغ برای خرید چند کالا با هدف کلاهبرداری)
  • کاهش نگرانی درباره‌ی تعلیق حساب
  • عدم نیاز به تامین حداقل مانده حساب برای انجام تراکنش‌ها

  آینده‌ی بلاک چین

  بلاک چین طی سال‌ها پیشرفت کرده و قابل اعتماد بودن فناوری‌اش را ثابت کرده است. بلاک چین به عنوان یک ساختار داده به آسانی مقیاس‌پذیر است. بلاک چین می‌تواند در بخش بانکداری، به عنوان دفاتر تراکنش‌ها برای پرداخت از طریق کارت، و در بازارهای سهام برای حفظ سوابق تحویل سهام و تایید آن به آسانی به کار گرفته شود.

  بلاک چین ما را قادر می‌سازد تراکنش‌های دیجیتالی بیش‌تری را انجام و خطرات موجود در سیستم کنونی را کاهش دهیم. سیستم مالی کنونی بر پایه‌ی امانت‌داری موسسات مالی یا حکومت‌ها کار می‌کند.

  سیستم بلاک چین هزینه‌های تراکنش را به اندازه‌ی قابل توجهی کاهش می‌دهد، زیرا اعتبارسنجی به وسیله‌ی الگوریتم‌ها، ظرف چند دقیقه، و بدون نیاز به شخص ثالثی نظیر بانک‌ها و موسسات مالی انجام می‌شود.

  موارد استفاده‌ی احتمالی بلاک چین در آینده

  • حفظ سوابق پزشکی بیماران در بیمارستان‌ها
  • پرداخت یا انتقال دارایی‌ها در تمام بخش‌های دنیا
  • سیستم‌های عامل اینترنت اشیا در زندگی واقعی
  • امنیت هویت شخصی
  • سیستم ردیابی ضد پول‌شویی
  • مدیریت زنجیره‌ی تامین و نظارت لجستیک
  • سازوکار انتخاباتی در کشورهای دموکراتیک
  • حفظ سوابق حکومتی یا تاریخی
  • انجام کارهای تبلیغاتی، تولید محتوای اصلی
  • مبادله‌ی رمز ارز
  • پلتفرم تحلیل املاک و مستغلات

  سخن آخر

  بلاک چین، از زمان پیدایش آن در ۲۰۰۸، شایستگی خود را نسبت به سیستم‌های فعلی که دارای کارایی پایین‌تری هستند، ثابت کرده است. بسیاری از حکومت‌ها و بانک‌های مرکزی، با درک اهمیت این فناوری، علاقه‌ی خود را به مطالعه و انتخاب این فناوری ابراز کرده‌اند.

  با این‌که جا برای اصلاح و بهبود وجود دارد، باید ببینیم چگونه این فناوری توسط صنایع مختلف پیاده‌سازی می‌شود.

  پاسخ به پرسش‌های متداول میزان امنیت داده‌های کسب و کاری در یک بلاک چین چه‌قدر است؟   

  سوابق موجود در بلاک چین، از لحاظ تئوری، غیرقابل تغییر هستند. اطلاعات حساس یا غیر عمومی را می‌توان از طریق قراردادهای هوشمند محافظت کرد، ولی این قابلیت را باید در خارج از موسسات مالی نیز مورد آزمایش قرار داد.

  چه کسی مدل حکمرانی را برای شناسایی افراد مجاز برای پیوستن به دفتر کل بلاک چین، تعیین می‌کند؟

  حکمرانی بر بلاک چین توسط کسانی انجام می‌شود که این سیستم را راه‌اندازی کرده‌اند. برای اعمال تغییرات در سیستم حکمرانی می‌توان از رای‌گیری مشابه‌ی فرایند حل الگوریتم‌های اجماع تراکنش استفاده کرد.

  آیا فناوری بلاک چین فقط به کاربرد آن در بازار رمز ارزها محدود می‌شود؟‌

  خیر. این مسئله صرفا به کسب و کار و نوع داده‌هایی بستگی دارد که می‌خواهید ذخیره کنید – باید اقتصاد، اهمیت داده‌های ذخیره شده، و دوام کسب و کار را در نظر گرفت.

  بلاک چین کنسرسیوم چیست؟

  این بلاک چین‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که توسط چندین مدیر یا سازمانی که در یک موضوع مشابه با منافع متقابل کار می‌کنند، قابل مدیریت باشند. این بلاک چین‌ها عمومی نمی‌شوند، مگر آن‌که مدیران‌شان این گونه صلاح بدانند.

  رمزگذاری چیست و چرا در بلاک چین اهمیت دارد؟

  رمزگذاری عبارت است از فرایند تبدیل داده‌های قابل خوانش و قابل تفسیر به داده‌های غیرقابل خوانش برای کاربران عادی؛ این کار به وسیله‌ی الگوریتم‌های رمزگذاری هدفمند انجام می‌شود. فقط افرادی می‌توانند به این داده‌ها دسترسی پیدا کنند که به الگوریتم رمزگشایی دسترسی داشته باشند.

  از آن‌جا که از بلاک چین‌ها می‌توان برای ذخیره و حفظ سوابق داده‌های مرتبط با امور مالی، امنیت داخلی سازمان‌ها، یا هرگونه اطلاعات حساس دیگر استفاده کرد، باید از دست هکرهای احتمالی که می‌توانند از این اطلاعات سوءاستفاده کنند، دور نگه داشته شود.     

• 03. رمزارز چیست؟

  رمز ارز چیست؟

  امور مالی جنبه‌ی اساسی تجارت و اقتصاد است که جهان را هدایت می‌کند. با گذشت زمان در طول قرن‌ها پیشرفت مالی، جهان با مسائل مالی بسیاری در قالب ارز مواجه شده است.

  یکی از این نوع ارزها که جدیدترین معرفی به دنیای مالی است، «رمز ارز» است. بیش از یک دهه از معرفی اولین ارز رمزنگاری شده جهان می‌گذرد و از آن زمان تاکنون وجود داشته است، با این حال برای بسیاری افراد هنوز یک معما است!!

  ما وارد دنیای دیجیتال شده‌ایم که در آن پول در یک رسانه‌ی الکترونیکی منتقل می‌شود. این گام بزرگی نسبت به مراحل اولیه تمدن‌هایی است که از سیستم مبادله‌ی کالا استفاده می‌کردند.

  حتماً با اصطلاحاتی مانند بیت کوین، اتریوم و غیره برخورد کرده‌اید که از اولین رمزارزهای معرفی‌شده هستند. پس از خواندن این مقاله، زبان «Crypto Gurus» یا معامله‌گران طرفدار رمز را درک خواهید کرد.

  آیا می خواهید در این بازار کریپتو کار بزرگی انجام دهید؟ پس تمرکز کنید!!

  فهرست محتوا

  • دلایل ایجاد رمز ارز
  • کری‍پتوکارنسی چیست؟؟
  • کری‍پتوکارنسی چگونه کار می‌کند؟
  • ویژگی‌های رمزارزها
  • غیر متمرکزبودن
  • سهولت
  • مقرون به صرفه‌بودن
  • امن
  • ناشناس‌بودن
  • پذیرفته‌شده‌بودن در سراسر جهان
  • تاریخچه رمزارزها
  • انواع مختلف ارزهای رمزنگاری‌شده
  • ارزهای پرداخت
  • توکن‌های Defi
  • کوین‌های حریم خصوصی
  • آلت‌کوین‌ها(Alt coin)
  • کوین‌های پایدار
  • توکن‌های غیر قابل تعویض(Defi)
  • ماینینگ (استخراج) رمزارزها
  • معامله رمزارزها در پلتفرم‌های مبادلاتی
  • رمزارزها را از کجا خریداری کنیم؟
  • چگونه از رمزارزها محافظت و آنها را ذخیره کنیم؟
  • استدلال‌های نهایی

  دلایل ایجاد رمز ارز

  همیشه بحثی در مورد نحوه‌ی کارکرد امور مالی در دنیای امروز وجود داشته است، جایی که دولت‌ها در سراسر جهان و بانک‌های متمرکز مرکزی، نقشی اختیاری دارند. از این رو کنترل جریان دارایی‌ها یا ارزهای پولی طبق قوانین و مقررات تعیین‌شده توسط این مقامات محدود می‌شود.

  سوء‌استفاده عمده از این قدرت در بحران بدنام مالی 2008 مشاهده شد که گفته می‌شود محصول جانبی وام‌های بد و بدرفتاری بانک‌های بزرگ در پرداخت وام بود. اما با عمیق‌تر شدن بحران، پول مالیات‌دهندگان مردم عادی برای نجات بانک‌های بزرگ مورد استفاده قرار گرفت تا آنها سرپا نگه داشته شوند!!

  با نگاهی به چنین سناریوهایی، سازندگان و توسعه‌دهندگان، به ایده‌ی رمزارزها رو آوردند که آن را به پول مردم عادی تبدیل کنند تا به مردم جهت مدیریت آن به صورت دموکراتیک یا غیرمتمرکز قدرت دهند، برخلاف ارز فیات که در اختیار و صلاحدید دولت و بانک‌های مرکزی است.

  کریپتوکارنسی چیست؟؟

  کریپتوکارنسی یک رمز ارز است که از رمزنگاری استفاده می‌کند و دفتر کل دیجیتال را برای جلوگیری از تکثیر یا تقلب به کار می‌گیرد. هیچ شکل فیزیکی به صورت ارز فیات (ارز اعتباری) یا سایر دارایی‌ها وجود ندارد.

  این ارز غیرمتمرکز بوده و برای همه و همه در دستگاه‌های الکترونیکی خود با اتصال اینترنت در سراسر جهان به صورت همتا به همتا قابل دسترسی است. و از این رو می‌توان از آن برای خرید محصولات یا خدمات استفاده کرد.

  رمزارزها همتای ارزهای معمولی هستند، اما نه به صورت اسکناس. این ارزها را نمی‌توان لمس کرد، اما مانند پیام‌های متنی یا ایمیل فقط به صورت الکترونیکی قابل معامله هستند. ارزش آنها توسط مقامات مرکزی مانند بانک‌ها، دولت‌ها یا موسسات مالی تعیین نمی‌شود. این‌ها توسط کاربرانشان در سراسر جهان مدیریت می‌شوند. از این رو غیرمتمرکز می‌باشند.

  کریپتوکارنسی چگونه کار می‌کند؟

  رمزارزها از آنجایی که داده‌های دیجیتالی یا نرم‌افزاری هستند، به یک حالت دیجیتالی تراکنش نیاز دارند که به آن بلاک چین می‌گویند. از آنجایی که این منبع باز و یک دفتر کل عمومی است، هر کاربری می‌تواند برای تأیید به تراکنش‌ها دسترسی داشته باشد. این سیستم همچنین نیاز به تأیید شخص ثالث را از بین می‌برد و از این رو تراکنش‌های مبتنی بر اعتماد را که سیستم‌های بانکی ارزی دنبال می‌کنند، حذف می‌کند.

  

  در حالی که هر کسی می‌تواند دفتر کل را مشاهده کرده و به آن دسترسی داشته باشد، هویت افراد توسط مجموعه‌های منحصر به فردی از کلیدها به نام کلید عمومی و کلید خصوصی رمزگذاری می‌شود.

  به طور اخص، کلید خصوصی کلید مخفی است که برای رمزگذاری و رمزگشایی پیام‌ها بین ارتباط‌دهنده‌ها استفاده می‌شود. این نوعی رمزگذاری متقارن است. از سوی دیگر، تابع کلید عمومی مبتنی بر رمزگذاری نامتقارن هستند. این مجموعه‌های منحصربه فرد کلیدها، هویت‌های دیجیتالی حساب فرد و رمز ارز موجود در حساب هستند.

  تراکنش‌های انجام‌شده بین همتایان رمزگذاری می‌شوند و سپس به شبکه رمز ارز پخش می‌شوند و در صف قرار می‌گیرند تا به دفتر کل عمومی اضافه شوند. سپس تراکنش‌ها از طریق فرآیندی به نام «استخراج» در دفتر کل ثبت می‌شوند

  ویژگی‌های رمزارزها

  از آنجایی که اکنون درک خوبی از مبانی رمزارزها دارید، اجازه دهید بینشی در مورد ویژگی‌ها و مزایای کریپتوکارنسی نسبت به ارزهای فیات به شما ارائه دهم.

  غیر متمرکزبودن

  همانطور که گفته شد، ارزهای رمزنگاری‌شده در بازارها توسط هیچ مرجع مرکزی اداره نمی‌شوند، بلکه بین تمام همتایان در سراسر جهان توزیع می‌شوند. از این رو پیچیدگی‌های معاملات در سیستم مالی فعلی مانند تراکنش‌های مبتنی بر اعتماد از طریق بانک‌ها حذف می‌شود. با پیاده‌سازی بلاک چین، رمزارزها به صورت همتا به همتا معامله می‌شوند و تداخل شخص ثالث را از بین می‌برند. 

  سهولت

  بلاک چین همچنین اجازه می‌دهد تا دارایی‌های دیجیتال با سهولت انجام شود، زیرا کاغذبازی کمتری وجود داشته و زمان انتظار برای تایید تراکنش‌ها نیز کمتر است. از آنجایی که بیشتر فرآیندها خودکار هستند، مسائل مربوط به خطای انسانی بسیار کم است.

  مقرون به صرفه‌ بودن

  مقرون به صرفه از این جهت که ارز فیات متمرکز بوده و هیچ گزینه‌ی دیگری به جز استفاده از بانک‌ها یا شرکت‌های مالی مانند پی پال  (paypal) وجود نداشته که درصد سنگینی از تراکنش‌ها را مطالبه می‌کنند. این موضوع همچنین با اخذ کارمزد تراکنش‌های کم هزینه با موفقیت انجام شده است.

  امن بودن

  مهم نیست که بانک‌ها ادعا می‌کنند سیستم‌هایشان چقدر امن است، زیرا دخالت انسانی برای فرآیندهای راستی‌آزمایی ضروری است، همیشه خطرات کلاهبرداری و تراکنش‌های ناامن وجود دارد. اما رمز ارزها الگوریتم‌های رمزنگاری چندلایه ارائه می‌دهند و می‌توان گفت که امنیت کل سیستم تا زمانی که کلاهبردار شبکه دارایی دیجیتال را کنترل نکند، دست‌نخورده است. از همه مهم‌تر، حداقل دخالت انسانی وجود دارد که عامل خطای انسانی را از بین می‌برد.

  

  ناشناس‌بودن

  این که چقدر اطلاعات موردنیاز مؤسسات مالی برای اجرای تراکنش‌ها درخواست می‌شود، باعث ایجاد نگرانی است. اطلاعات بانکی یا هویت مهم شما ممکن است به سرقت رفته و مورد سوء استفاده قرار گیرد. اما استفاده از ارز رمزنگاری شده، مشخصه‌ای برای ناشناس نگه‌داشتن هویت شما ارائه می‌دهد که برای خیلی‌ها ارزشمند است.

  پذیرفته‌شده‌بودن در سراسر جهان

  رمزارزها هیچ محدودیت مرزی ندارند، کاربران می‌توانند در هر مکان و هر زمان پرداخت‌ها را ارسال و دریافت کنند.

  تاریخچه رمزارزها

  اکنون درک اولیه‌ای از اصطلاح «ارز رمزنگاری» دارید. آیا برای دانستن تاریخچه پشت این اختراع محبوب، مشتاق هستید؟؟؟

  در اوایل دهه 1980، تلاش‌هایی برای ایجاد رمزارزها انجام شد، اما به دلیل تقلب و عدم اعتماد کاملاً شکست خوردند. در سال 1983، دیوید چاوم، رمزنگار آمریکایی، پول‌الکترونیکی رمزنگاری ناشناس به نام «نقد الکترونیکی» را اختراع کرد. بعداً در سال 1995، دیوید چاوم از طریق یک چارچوب نقدی دیجیتالی عمل کرد که به ارز مجازی یا رمز ارز، امکان ردیابی توسط بانک صادرکننده، دولت یا هر شخص ثالث دیگری را می‌داد.

  در سال 1996، آژانس امنیت ملی (NSA) مقاله‌ای با عنوان «چگونه یک ضرابخانه بسازیم»: رمزنگاری پول نقد الکترونیکی ناشناس را منتشر کرد و آن را به عنوان یک سیستم رمز ارز توصیف کرد.

  در سال 2008، جهان شاهد یک بحران مالی شدید بود- کسب‌وکارها شکست خوردند، بانک‌ها دچار تزلزل شدند، بسیاری از مردم در تنگناهای مالی قرار گرفتند، قادر به پرداخت وام‌ها و حتی ماموریت‌های روزانه نبودند. بسیاری از بانک‌ها از پرداخت بدهی عاجز شده و اعلام ورشکستگی کردند.

  این امر باعث شد تا توسعه‌دهندگان به فکر راهی برای معامله دارایی‌هایی با ارزش پولی بدون وابستگی به بانک‌ها باشند. در سال 2009، ساتوشی ناکاموتو، سندی را در مورد نرم‌افزار منبع باز در فناوری بلاک چین منتشر کرد، به این ترتیب رمزارزها به وجود آمدند.

  سپس ، گفته می‌شود اولین تراکنش بیت کوین توسط ساتوشی ناکاموتو (گروهی از افراد یا یک فرد) در سال 2009 انجام شده است. علاوه بر این، تاریخچه رمز ارز خیلی طولانی نیست، اما یک تاریخچه جالب و پر حادثه است.

  انواع مختلف رمزارزها

  انواع مختلفی از ارزهای رمزنگاری‌شده بر اساس عملکرد آنها در بازار وجود دارد. با این حال، همه آنها توسط فناوری دفتر کل، بلاک چین گرد هم آمده‌اند. انواع مختلف رمزارزها در زیر ذکر شده است:

  ارزهای پرداخت

  ارزهای پرداخت، همانطور که از نام آن پیداست، ارزهایی هستند که عمدتاً برای پرداخت هزینه خرید کالا و خدمات استفاده می‌شوند. این ارزها مشابه ارزهای فیات هستند که در ازای یک بسته بیسکوئیت یا یک پیتزا پذیرفته می‌شوند.

  به عنوان مثال برخی از ارزهای پرداخت عبارتند از: بیت کوین (BTC)، لایت کوین (LTC) و بیت کوین کَش (BCH).

  توکن‌های Defi

  بلاک چین، نه تنها پرداخت با رمزارزها را آسان‌تر کرده، بلکه راه را برای ایجاد یک اکوسیستم موازی از برنامه‌های غیرمتمرکز (Dapps) هموار ساخته است.

  این اکوسیستم‌ها کاربران را قادر می‌سازند تا توکن‌های دیجیتال مخصوص پلتفرم را ایجاد کنند که به آنها توکن‌های پلتفرم می‌گویند. توکن‌های پلتفرم برای بهره‌مندی یا اجرای خدمات و عملکردهای ارائه‌شده توسط Dapp‌های مختلف استفاده می‌شوند.

  پلتفرم‌هایی مانند اتریوم (ETH)، اتریوم کلاسیک (ETC)، NEO (NEO) اکوسیستم‌های بلاک چین هستند. توکن‌های مورد استفاده در این پلتفرم‌ها را پلتفرم توکن می‌نامند.

  

  کوین‌های حریم خصوصی

  کوین‌های حریم خصوصی به ویژه برای حفظ حریم خصوصی تراکنش‌های انجام‌شده، طراحی شده‌اند. فقط فرستنده و گیرنده از تعداد کوین‌ها/دارایی‌های دیجیتال منتقل شده، اطلاع دارند. آدرس‌های کیف پول کوین حریم خصوصی نیز به اندازه کوین‌ها خصوصی است.

  آلت کوین‌ها

  آلت‌کوین‌ها، مخفف «کوین‌های جایگزین» همگی رمزارزهای غیر از بیت‌کوین هستند. بیش از 7000 رمز ارز در پلتفرم‌های مختلف فهرست شده است.

  کوین‌های پایدار

  کوین‌ها دارایی‌هایی هستند که برای حفظ ثبات به ارزهای فیات مانند USD متصل می‌شوند. از آنجایی که کریپتوها بسیار بی ثبات هستند، افرادی که خواهان سرمایه گذاری بلندمدت هستند یا معامله‌گرانی که می‌خواهند از دارایی‌های دیجیتال خود محافظت کنند، از آن استفاده می‌کنند.

  توکن‌های غیر قابل تعویض(NFT)

  اینها توکن‌هایی هستند که به طور خاص برای نگهداری یک مقدار ارزشی منحصر به فرد طراحی شده‌اند. آنها باید برای سناریوهای مورد استفاده خاص به کار روند. بیایید در نظر بگیریم که یک NFT به طور خاص به عنوان بلیط یک کنسرت خصوصی ایجاد می‌شود. از NFT فقط برای ورود به کنسرت می‌توان استفاده کرد و نه چیز دیگر.

  

   

  ماینینگ (استخراج) رمزارزها

  این روش تأیید تراکنش‌ها جهت به دست آوردن پاداش، با استفاده از قدرت محاسبات معنادار است. توجه داشته باشید که شما باید دسترسی قابل توجهی به برق داشته باشید و باید بتوانید تجهیزات محاسباتی خود را به نام «ابزار و تجهیزات استخراج» نگهداری کنید.

  شما نیازی به انجام هیچ گونه محاسبات یا ریاضیات دستی ندارید. تنها کاری که باید انجام دهید این است که یک دستگاه الکترونیکی توانمند داشته باشید و برنامه‌ای را نصب کنید که سازندگان ترجیح می‌دهند. CPU یا GPU موجود در دستگاه شما این محاسبات را برای شما انجام می‌دهد. ممکن است در برخی موارد، اتصال دستگاه‌های الکترونیکی به اینترنت اجباری باشد.

  

  تجارت رمزارزها در پلتفرم‌های مبادلاتی

  می‌توان رمزارزها را با توجه به ارزش بازارشان در یک زمان معین و نقدینگی کافی در بازار خریداری کرد یا به فروش رساند. این کار مانند معامله در بازار سهام است، اما در عوض، یک فرآیند 24 ساعته است.

  شما هیچ دارایی فیزیکی دریافت نمی‌کنید، بلکه فقط آدرس دارایی‌های دیجیتالی را که خریداری کرده‌اید دریافت می‌کنید که می‌توانند در کیف پول‌های رمزنگاری شما ذخیره شوند. پلتفرم‌های اختصاصی مانند Binance، Coinbase، Pionex و غیره برای همین منظور وجود دارد. اما قبل از معامله در هر یک از این پلتفرم‌ها، کارمزد تراکنش‌ها را موردبررسی قرار دهید.

  از کجا رمزارزها بخریم؟

  کریپتوکارنسی‌ها(ارزهای رمزنگاری‌شده) را می‌توان از صرافی‌هایی که به تجارت کریپتو اختصاص داده شده‌اند خریداری کرد. مشابه بورس‌، ارزهای رمزنگاری‌شده در صرافی‌هایی فهرست می‌شوند که فرد باید از آنجا ثبت‌نام و خرید کند.

  به طور عمده دو نوع صرافی وجود دارد، متمرکز و غیر متمرکز

  متمرکز: تمرکز کنترل یک فعالیت یا سازمان تحت یک مرجع واحد.

  صرافی متمرکز دارای یک نهاد منفرد است که در مورد جنبه‌های ویژگی‌های ارز تصمیم می‌گیرد. آینده کوین رمز ارز متمرکز به سازمان بستگی دارد.

  غیرمتمرکز: حرکت بخش‌های یک سازمان بزرگ به دور از یک مرکز اداری واحد به مکان‌های دیگر.

  صرافی غیرمتمرکز توسط کاربرانش براساس فناوری دفتر کل توزیع‌شده اداره می‌شود. به طور معمول، یک بلاک چین، که به عنوان پایگاه داده تراکنش‌های مالی عمومی خدمت می‌کند.

  چگونه می‌توان رمزارزها را محافظت و ذخیره کرد؟

  درست همانطور که ما از کیف‌های پول برای محافظت از ارز فیات استفاده می‌کنیم، ابزارهایی به نام کیف‌پول‌های رمزنگاری وجود دارد که به طور خاص برای ذخیره کلید عمومی شما طراحی شده‌اند - کلیدی که مانند آدرس حساب شما است و کلید خصوصی - کلید حساس که رمز عبور برای دسترسی به کیف پولتان است.

  هر کسی که به کلید خصوصی شما دسترسی دارد، می‌تواند با خرج‌کردن رمز ارز مرتبط، به طور موثر در دفتر کل عمومی بنویسد.

  

  استدلال‌های نهایی

  اکنون تمام جنبه‌های مهمی را که ممکن است برای ورود به دنیای رمزارزها لازم باشد، پوشش داده‌ایم. ناگفته نماند که این کریپتوکارنسی‌ها(رمزارزها) به عنوان نوسانات فرّار شناخته شده‌اند.

  همانطور که گفته شد، این موضوع نیز صحت دارد که سرمایه‌گذاران اولیه در رمزارزها مانند بیت کوین و اتریوم اکنون میلیونر هستند. باید دید که رمزارزها چگونه تکامل خواهند یافت. همچنین رمز ارز، حریم خصوصی را به کاربران خود ارائه می‌دهد که برای بسیاری افراد ارزشمند است.

  از این رو توصیه می‌شود گاه‌گاهی تحقیقات بازاری خود را انجام دهید و همیشه با روندهای بازار به روز باشید.

• 04. بیت کوین چیست؟

  بیت کوین چیست؟

  بیت کوین، بحث برانگیزترین موضوع در دنیای مالی، از زمان پیدایش شهاب سنگ در سال 2017 تاکنون بوده! اگر فکر می‌کنی که این شگفت‌انگیز است به من گوش کن!!

  بیت کوین مدت زیادی است که در اخبار موردبحث بوده است و به نهادی تبدیل شده است که بازده‌های چند -باگری را ارائه کرده است. اگرچه، بسیاری از رهبران صنایع، طیف گسترده‌ای از عقاید و نظرات را در مورد بیت کوین داشته‌اند.

  برخی به شدت معتقدند و از این ایده حمایت می‌کنند که بیت کوین و ارزهای مشابه، آتیه‌ی اقتصادی آزاد جنبشی هستند. اما برخی از مردم این ایده را رد می‌کنند و آن را به عنوان یک موجودیت دیجیتال با ارزش مشکوک و نامعین توصیف می‌کنند.

  اگرچه این یکی از موضوعات مورد بحث است، اما هنوز برای بسیاری یک معما است.

  اجازه دهید به دنیای بیت کوین راه پیدا کنیم.

  فهرست محتوا

  • بیت کوین چیست؟
  • بیت کوین چرا و چگونه ایجاد شد؟
  • بیت کوین چگونه کار می‌کند؟
  • بیت کوین چند اصطلاح کلیدی دارد: کلید عمومی، کلید خصوصی، کیف پول.
  • بیت کوین چگونه تولید می‌شود؟
  • معامله در پلتفرم‌های مبادلات سکه(کوین)
  • چگونه بیت کوین خود را محافظت و ذخیره کنیم؟
  • انواع مختلف کیف پول:
  • آیا سرمایه‌گذاری در بیت کوین بی‌خطر است؟
  • مزایای بیت کوین
  • استدلال‌های نهایی

  بیت کوین چیست؟

  

  بیت کوین یک ارز است، درست مانند دلار، یورو، ین، پوند، استرلینگ، روپیه هند. اما این تنها شباهت بین ارزهای سنتی و بیت کوین است.

  ارزهای سنتی ذکر شده فوق، توسط یک بانک مرکزی مجاز تحت دولت‌های مربوطه صادر و اداره می‌شوند. ارزهای فیات تحت مجوز بانک‌های مرکزی هستند که صادر و اداره می‌شوند و از این رو، ارزهای متمرکز نامیده می‌شوند.

  اجازه دهید اصطلاح رمزنگاری «Crypto» به معنای رمز را بیشتر بررسی کنیم. رمزنگاری روشی برای برقراری ارتباط امن است که از الگوریتم‌هایی برای تبدیل پیام ارسال‌شده به داده‌های ناخوانا استفاده می‌کند که فقط می‌تواند توسط فرستندگان/گیرنده‌های مجاز، کشف رمز/رمزگشایی شود.

  بیت کوین یک ارز دیجیتال غیرمتمرکز است که به صورت همتا به همتا عمل می‌کند. بیت کوین یک کد کامپیوتری با ارزش رمزگذاری شده با یک الگوریتم رمزنگاری قوی، برای حفظ یکپارچگی و معتبربودن آن است.

  بیت‌کوین می‌تواند برای کالاها یا خدماتی پرداخت شود که ارائه‌دهنده‌ی خدمات آن را بپذیرد، مانند ارز سنتی، اما از نظر دیجیتالی مانند پیام‌ها، هزینه پرداخت می‌کند.

  بیت کوین چگونه و چرا ایجاد شد؟

  در سال 2008، شخص یا گروهی از افراد با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو، گزارشی را منتشر کردند که در آن بیت کوین به عنوان « یک سیستم نقدی الکترونیکی همتا به همتا» تعریف شد.

  بعداً در 9 ژانویه 2009، کد آن به عنوان منبع باز منتشر شد و ساتوشی ناکاموتو شروع به استخراج بیت کوین کرد.

  ساتوشی، پس از آن تا دسامبر 2010 در توسعه بیت کوین مشارکت داشت. این تقریبا تمام اطلاعات مربوط به ناکاموتو است که در حوزه عمومی دردسترس است.

  حال که می‌دانیم چه کسی بیت کوین را ایجاد کرده است، درک دلیل تشکیل بیت کوین بسیار مهم است.

  ایده ایجاد ارز غیرمتمرکز، ایجاد یک اکوسیستم موازی با سیستم متمرکز اقتصاد بود که به وسیله قوانین تعیین‌شده توسط مقامات اداره می‌شد، جایی که مردم باید به بانک مرکزی برای حفظ ارزش پول خود اعتماد می‌کردند. این ارز کاملاً تحت صلاحدید دولت عمل می‌کرد.

  یک مثال کلاسیک می‌تواند بحران مالی سال 2008 باشد که به دلیل وام‌های بد صادرشده توسط بانک‌ها ایجاد شد و در ازای آن، بانک‌هایی که مدعی بحران بودند با استفاده از پول مالیات‌دهندگان یا خزانه‌ی عمومی نجات یافتند.

  امتیاز اخذ مالیات از مردم عادی علیرغم متهم‌بودن، برای نجات بانک‌ها مورد استفاده قرار گرفت. این نشان‌دهنده‌ی اختیارات اختیاری دولت است. بسیاری از مردم عادی، پس‌انداز و شغل خود را در نتیجه رکودهای بزرگ از دست دادند.

  

  بیت کوین چگونه کار می‌کند؟

  بیت کوین یک ارز دیجیتال است که برای ثبت تراکنش‌های خود به پلتفرمی به نام دفترکل نیاز دارد. بیت‌کوین‌ها از بلاک چین استفاده می‌کنند، که یک فناوری تحولی دیگر برای عملیات دفتر کل می‌باشد.

  قبل از اینکه جلوتر برویم، اجازه دهید مختصر مطالبی در مورد فناوری بلاک چین ارائه دهیم.

  بلاک چین که فناوری دفتر کل توزیع‌شده نیز نامیده می‌شود، با ثبت سوابق تمام تراکنش‌ها، بستر بیت‌کوین را تشکیل می‌دهد. از آنجایی که این یک منبع باز و یک دفتر کل عمومی است، هر کاربری می‌تواند برای تأیید به تراکنش‌ها دسترسی داشته باشد. این سیستم همچنین نیاز به تأیید شخص ثالث را برطرف می‌کند و تراکنش‌های مبتنی بر اعتماد را که سیستم‌های بانکی ارزی دنبال می‌کنند، حذف می‌سازد

  بیت کوین برخی اصطلاحات کلیدی دارد. کلید عمومی، کلید خصوصی و کیف پول

  کلید عمومی مکانی است که تراکنش‌ها در آن واریز و برداشت می‌شوند. این کلید نشان‌دهنده‌ی امضای دیجیتال دارندگان در دفتر کل بلاک چین است، مشابه نام کاربری در بخش نیوزفید رسانه‌های اجتماعی. کلید خصوصی رمز عبور مورد نیاز برای خرید، فروش و تجارت بیت کوین در کیف پول است.

   کلید خصوصی باید یک رمز محافظت‌شده باشد و فقط برای مجازکردن انتقال‌های  بیت کوین استفاده شود. برخی از کاربران با رمزگذاری کیف پول با رمز عبور قوی و در برخی موارد با انتخاب گزینه ذخیره‌سازی سرد از کلیدهای خصوصی خود محافظت می‌کنند. یعنی ذخیره کردن کیف پول به صورت آفلاین.

  اجازه دهید نمونه‌ای از نحوه‌ی انجام تراکنش‌های بیت کوین به صورت همتا به همتا را در نظر بگیریم.

  جان می‌خواست از جری بیت کوین بخرد. او باید برنامه‌ای را روی دستگاه دیجیتال خود به نام کیف پول بیت کوین نصب کند که دارای یک کلید عمومی باشد و به عنوان آدرس جان برای دریافت بیت کوین عمل کند.

  جان اکنون می‌تواند کلید عمومی خود را برای جری ارسال کند، کسی که می‌خواهد بیت کوین را در ازای دلار آمریکا بفروشد. پس از اینکه جان پول را به حساب بانکی جری منتقل کرد، جری با استفاده از کلید خصوصی خود در مسیر آدرس عمومی جان، تراکنش را مجاز خواهد کرد.

  این تراکنش از طریق بلاک چین انجام می‌شود. بلاک چین تراکنش را با مقایسه آن با اکثر سوابق الگوی تراکنش در پایگاه داده خود تأیید می‌کند.

   تنها پس از تکمیل این فرآیند، تراکنش به طور دائم از طریق شبکه بلاک چین ثبت می‌شود. از این رو پرداخت به جان انجام می‌شود. جان اکنون می‌تواند با استفاده از کلید خصوصی خود به بیت کوین موجود در کیف پول خود دسترسی پیدا کند.

  کیف پول کریپتوکارنسی اپلیکیشنی است که برای ذخیره ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود. انواع مختلفی از کیف‌پول‌ها مانند کیف پول داغ، کیف پول سرد وجود دارد که در پلتفرم‌های مختلف مانند موبایل، دسکتاپ و غیره مورد استفاده قرار می‌گیرند.

  بیت کوین چگونه ایجاد می‌شود؟

  بیت کوین با روشی به نام استخراج رمزارز تولید می‌شود. روش تأیید تراکنش‌ها برای به دست آوردن پاداش، با استفاده از قدرت محاسباتی معنادار برای تشکیل یک بلاک، استخراج نامیده می‌شود.

  بلاک‌ها حاوی اطلاعاتی بر اساس تراکنش‌ها، یک Nonce (64 بیتی)، یک عدد کل( 256 بیتی) از بلاک قبلی هستند. توجه داشته باشید که شما باید دسترسی قابل توجهی به برق داشته باشید و باید بتوانید تجهیزات و ابزار محاسباتی خود را نگهداری کنید، از این رو این ابزار «تجهیزات استخراج » نامیده می‌شود.

  

  تأیید تراکنش‌ها تنها زمانی پذیرفته می‌شود که بلاک تازه تشکیل‌شده حاوی (اثبات کار) (Proof-of-Work) باشد. POW فرآیند پیداکردن یک شماره منحصر به فرد به نام Nonce است.

  شما نیازی به انجام هیچ‌گونه محاسبات یا ریاضیات به صورت دستی ندارید. تنها کاری که باید انجام دهید این است که یک دستگاه الکترونیکی توانمند داشته باشید و برنامه‌ای را که سازندگان ترجیح می‌دهند نصب کنید. CPU یا GPU موجود در دستگاه شما، این محاسبات را برای شما انجام می‌دهد. ممکن است در برخی موارد اتصال دستگاه‌های الکترونیکی به اینترنت اجباری باشد.

  تجارت در پلتفرم‌های تبادل کوین

  می‌توان بیت کوین را با توجه به ارزش بازاری آن در یک بازه‌ی زمانی معین خرید یا فروخت، به شرطی که نقدینگی کافی در بازار وجود داشته باشد. این شبیه به معامله در بازارهای سهام است، اما در عوض، یک فرآیند 24 ساعته است.

  بیت کوین نه به عنوان سهام پایدار است و نه توسط هیچ کالا یا دارایی فیزیکی پشتیبانی می‌شود. شما هیچ دارایی فیزیکی دریافت نمی‌کنید بلکه فقط آدرس دارایی‌های دیجیتالی را که خریداری کرده‌اید دریافت می‌کنید که می‌توانند در کیف پول‌های رمزنگاری شما ایمن شوند.

  پلتفرم‌های اختصاصی مانند بایننس Binance، کوین بیس Coinbase، پیونکس Pionex نیز برای همین منظور وجود دارند. اما قبل از معامله در هر یک از این پلتفرم‌ها، کارمزد تراکنش‌ها را بررسی کنید.

  چگونه از بیت کوین خود محافظت و آن را ذخیره کنیم؟

  همانطور که ما از کیف‌های پول برای محافظت از ارز فیات استفاده می‌کنیم، ابزارهایی به نام کیف پول دیجیتال بیت کوین وجود دارد. این کیف پول‌ها کلید عمومی و کلیدهای خصوصی شما را ذخیره می‌کنند.

  کلید عمومی به عنوان یک آدرس برای حساب شما عمل می‌کند.

  کلید خصوصی - کلید حساسی که به عنوان رمز عبور برای دسترسی به کیف پول شما استفاده می‌شود. هر کسی که به کلید خصوصی شما دسترسی داشته باشد می تواند ارز دیجیتال مرتبط را خرج کند.

  انواع مختلف کیف‌های پول:

  • 1) کیف پول‌های دسکتاپ(رومیزی)
  • 2) کیف پول‌های موبایل
  • 3) کیف پول‌های آنلاین
  • 4) کیف پول‌های کاغذی
  • 5) کیف پول‌های سخت افزاری

  

  آیا سرمایه‌گذاری در بیت کوین بی خطر است؟

  بیت کوین کاملاً بی ثبات شناخته شده است. ارزش آن بر مبنای عرضه و تقاضا است، زیرا برای فعال نگه داشتن شبکه خود، باید تراکنش‌های مداوم داشته باشد.

  برخی از رهبران صنعت می‌گویند بیت کوین یک حباب است. سقوط شدید ارزش بیت کوین، از نزدیک به 20,000 دلار به ازای هر بیت کوین در دسامبر 2017 ، به حدود 3,000 دلار در نوامبر 2018 فاجعه بار بود.

  با این حال، بیت کوین پس از سقوط آزاد متوقف یا ناپدید نشد، هنوز مانند یک کوه ایستاده و به بالا و بالاترین سطح خود رسید. در ژانویه 2021، پس از رسیدن به بالاترین رقم تاریخی بیش از 48 هزار دلار، دوباره در ژانویه 2021 با قیمت 35000 دلار معامله می‌شود.

  از زمان سقوط قبلی، بیت کوین با یک رشد آهسته و پیوسته که نوسان را به حداقل می‌رساند، احساس ثبات را به نمایش گذاشت. و از این رو بسیاری از بازیگران دیگر را از بخش‌های مختلف جذب کرد و همچنین بسیاری از مؤسسات نیز برای تأمین ذخایر نقدی خود وارد عمل شدند.

  در حال حاضر، بیت کوین از نظر ارزش بازار در بین 20 ارز فیات برتر جهان قرار دارد و از ارزهای فیات بسیاری از کشورها پیشی گرفته است. با وجود تمام انتقادات، بسیاری از سرمایه‌گذاری‌های اولیه بیت کوین اکنون میلیون‌ها ارزش دارند. ما به شما توصیه می‌کنیم که بازار را مطالعه کرده و بر اساس ارزیابی ریسک خود سرمایه گذاری کنید.

  مزایای بیت کوین

  1. غیر متمرکز

  همانطور که قبلا ذکر شد، بیت کوین نمی‌تواند توسط هیچ مرجع مرکزی کنترل یا اداره شود، اما بین تمام همتایان در سراسر جهان توزیع می‌شود. بیت کوین پیچیدگی‌های تراکنش‌ها را در سیستم مالی فعلی که تراکنش‌های مبتنی بر اعتماد از طریق بانک‌ها بود، از بین برد. با ادغام فناوری بلاک چین، بیت کوین به صورت همتا به همتا معامله می‌شود و تداخل شخص ثالث را حذف می‌کند.

  2. سهولت

  بلاک چین همچنین اجازه می‌دهد تا دارایی‌های دیجیتال با سهولت معامله شود، زیرا کاغذبازی کمتری وجود دارد و زمان انتظار برای تایید تراکنش‌ها کمتر است. از آنجایی که بیشتر فرآیندها خودکار هستند، مسائل مربوط به خطاهای انسانی بسیار کم است.

  

  3. مقرون به صرفه‌بودن

  مقرون به صرفه‌بودن به این دلیل است که ارز فیات غیرمتمرکز بوده و گزینه دیگری غیر از استفاده از بانک‌ها و شرکت‌های مالی مانند پی پال وجود ندارد که درصد سنگینی هزینه را بر تراکنش‌ها اعمال کند. مبالغ کم به رفع مشکل کمک می‌کند. تراکنش‌های بیت‌کوین در زمانی تنظیم می‌شوند که ممکن است استخراج‌کنندگان بپذیرند.

  4. امن‌بودن

  مهم نیست که بانک‌ها ادعا می‌کنند سیستم‌هایشان چقدر امن است، زیرا دخالت انسانی برای فرآیندهای راستی‌آزمایی ضروری است، همیشه خطرات کلاهبرداری و تراکنش‌های ناامن وجود دارد. اما بیت‌کوین الگوریتم‌های رمزنگاری چندلایه‌ای را برای فرار از خطر خصوصی‌سازی غیرقانونی اکثریت شبکه‌های دارایی دیجیتال ارائه می‌کند. از همه مهم‌تر، کمترین دخالت انسان‌ها وجود دارد که عامل خطای انسانی را از بین می‌برد.

  5. ناشناس بودن

  اینکه چه میزانی از اطلاعات برای اجرای تراکنش‌ها، توسط نهادهای مالی مورددرخواست است، دغدغه ایجاد می‌کند. اطلاعات بانکی یا هویت‌های مهم شما ممکن است به سرقت رفته یا مورد سوء استفاده قرار بگیرد. اما استفاده از بیت کوین مشخصه‌ای برای ناشناس‌ماندن هویت شما ارائه می‌دهد که برای بسیاری باارزش است.

  استدلالات نهایی

  بیت کوین از زمان آغاز به کار خود در سال 2009 فراز و فرودهای زیادی داشته است. بیت کوین به عنوان یک روش پرداخت و معامله در برخی از کشورها مانند ژاپن، ایالات متحده آمریکا، سنگاپور و آلمان قانونی می‌باشد که در این کشورها قانونگذاران قوانینی را تصویب کردند تا تجارت بیت کوین را برای کشورهایی مجاز گردانند که در آنها معامله با بیت کوین و سایر ارزهای مشابه غیرقانونی است.

  افراد ذینفع به این گزینه به عنوان یک گزینه سرمایه‌گذاری عالی می‌نگرند، در حالی که برخی آن را به عنوان حباب دیگری طبقه بندی می‌کنند زیرا بیت کوین هیچ پشتوانه محکمی ندارد. نظارت مداوم بر LTP (آخرین قیمت معامله‌شده) ضروری است. و به شدت توصیه می‌شود پیش از سرمایه‌گذاری تلاش و دقت لازم را انجام دهید.

  

• 05. آلت کوین چیست؟

  آلت کوین چیست؟

  بیت کوین روندی از رمرزارزها را جهت ظهور جایگزینی برای دارایی‌های سنتی ایجاد کرد. چنانچه در دنیای رمرزارز یک مبتدی هستید، ممکن است با خود فکر کنید که آیا بیت کوین تنها رمرزارز است یا موارد بیشتری هم وجود دارد. قطعا رمزارزهای بیشتری وجود دارند و «آلت کوین» یکی از آنهاست.

  رمرزارزهای زیادی وجود دارند، خیلی بیشتر از تعداد ارزهای فیات در جهان. تعداد رمرزارزهایی که به طور فعال مورد معامله قرار می‌گیرند گویا بیش از 2500 است. پیرامون سال‌های 2017 تا 2018 زمانی که استارت‌آپ‌ها رمز ارزها و توکن‌های خود را راه‌اندازی کردند، ابهامی وجود داشت. چون تنها برخی از آنها با ارزش بازاری (مارکت کپ) مناسب در بازار حفظ شدند. 

  بیت کوین هر روز در مدارهای بالایی قرار می‌گیرد و به دلیل نوساناتش برای سرمایه‌گذاران خرده‌فروش، بیش از پیش غیرقابل تحمل می‌شود. اگر شما یکی از آن خرده‌فروشانی هستید که می‌خواهید در دارایی‌های دیجیتالی مقرون به صرفه با استراتژی‌های بلندمدت سرمایه‌گذاری کنید، مقاله جامعی را برای شروع انتخاب کرده‌اید.

  ما درصدد هستیم به درک اصول آلت‌کوین‌ها کمک کنیم. چطور این آلت‌کوین ها را بخریم و بفروشیم؟ انواع آلت کوین و موارد دیگر!!

  بگذارید شروع کنیم.

  آلت کوین چیست؟

  آلت کوین، مخفف Alternative coin، اصطلاحی است که برای توصیف رمز ارزها و دارایی‌های دیجیتالی غیر از بیت کوین استفاده می‌شود. آلت کوین‌ها مشابه بیت کوین هستند. آنها رمزارزهای هستند که از فناوری به نام بلاک چین استفاده می‌کنند که امکان تراکنش‌های همتا به همتای امن را فراهم می‌کند.

  BTC به عنوان رمزارز نسل اول برگزیده می‌شود. در حالی که سایر دارایی‌های دیجیتال، راه‌حل‌های جایگزین برای کاربران رمز ارز ارائه می‌کنند که بیت کوین قادر به حل آن نیست! از این رو به آنها آلت‌کوین می‌گویند. آلت‌کوین‌ها براساس موفقیت بیت کوین با اصلاح اندک قوانین و کارکردها برای جذب پایگاه وسیع‌تر کاربر ساخته شدند.

  

  تاریخچه کوتاهی از آلت‌کوین‌ها

  تاریخچه بیت کوین در سال 2009 آغاز شد، زمانی که ساتوشی ناکاموتوی مرموز اولین رمزارز جهان را خلق کرد. سال 2011 تولد آلت کوین‌ها بوده زمانی که نیم‌ کوین (NMC) به عنوان اولین رمرزارز خلق‌شده پس از بیت کوین ظهور یافت.

  در حالی که نیم کوین اولین دارایی دیجیتال بعد از بیت کوین بود، سایر آلت‌کوین‌ها از موقعیت آن به عنوان دومین رمز ارز بزرگ پیشی گرفتند. یکی از آنها لایت کوین Litecoin (LTC ) است، رمرزارزی که بسیار به بیت کوین شباهت دارد.

  در آگوست سال 2013، ریپل Ripple به سلسله رمرزارزها پیوست و سپس در ژوئیه 2015 اتریوم به دنبال آن آمد. از آنجا که هزاران آلت کوین جدید در بازار پدیدار شدند، صنعت رمز ارز با موارد مصرف جدید و راه‌حل‌های نوآورانه ارائه شد.

   

  همچنین بخوانید: Ethereum- راهنمای کامل در مورد رمزارز دوم جهان

  کجا باید آلت کوین را بخرید؟

  ساده‌ترین راه برای خرید آلت کوین‌ها استفاده از خدمات صرافی رمزارز است. می‌توانید BTC و سایر سکه‌های اصلی را از طریق انتقالات بانکی و کارت‌های اعتباری خریداری کنید.

  از سوی دیگر، چنانچه بخواهید آلت کوین را با ارزش‌های بازاری(مارکت کپ) کمتری خریداری کنید باید ابتدا ارز فیات خود را با رمز ارز اصلی (ترجیحاً ETH یا BTC ) مبادله کنید. سپس باید رمز ارز خود را به صرافی آلت کوینی انتقال دهید که سکه‌ای را که قصد خریدش را دارید پشتیبانی کند.

  چگونه آلت کوین‌ها را بخریم؟

  مرحله 1: اولین مرحله برای خرید آلت‌کوین‌ها ثبت یک حساب کاربری در صرافی رمز ارز قابل اطمینان است که در آنجا می‌توانید ارز فیات را در ازای دارایی‌های دیجیتال مبادله کنید.

  مرحله 2: مرحله دوم خرید رمز ارز با استفاده از ارز فیات است. به محض اینکه صرافی مدارک شما را تائید کند، می‌توانید معامله در پلتفرم را شروع کنید.

  مرحله 3: بعد از اینکه رمز ارز شما آماده شد، مرحله‌ی بعدی ثبت یک حساب کاربری و تایید آن در یک صرافی آلت کوین است. این روند باید یکسان یا مشابه صرافی‌های فیات به رمز ارز باشد.

  مرحله 4: زمانی که سکه‌های شما به کیف پولتان انتقال یافت، زمان تبادل آن با آلت کوین انتخابی شما فرا می‌رسد. به پلتفرم معاملاتی صرافی بروید و جفت رمز ارز اصلی آلت کوینی را که ترجیح می‌دهید انتخاب کنید.

  مرحله 5: بعد از تعیین تعداد سکه‌هایی که می‌خواهید خریداری کنید، معامله را انجام دهید.

  چطور آلت کوین‌ها را بفروشیم؟

  مرحله 1: انتخاب یک صرافی فیات پسند

  مرحله 2: شناسایی جفتی با ارز فیات دلخواه شما

  مرحله 3: انتخاب یک کوین (سکه) برای تبدیل

  مرحله 4: بعد از شناسایی مقرون به صرفه‌ترین جفت خود، می‌توانید آلت کوین‌ها را برای رمرزارز موجود در جفت خود مبادله کنید

  مرحله 5: انتقال به صرافی فیات

  مرحله 6: در صرافی فیات، به جفتی هدایت شوید که سکه و ارز فیات دلخواه شما را دارد. سکه‌ها را بفروشید و نقد کنید.

  

  موارد مصرف آلت کوین

  به خاطر محدویت‌های بیت کوین، آلت‌کوین‌ها با هدف بلندپروازانه تقویت فضای رمزنگاری (کریپتو) با موارد مصرف بیشتر ظهور یافته‌اند. تاکنون، بسیاری پروژه‌های موفقیت‌آمیز آلت کوین برای کاربران کریپتو ارزش بهایی به ارمغان آورده‌اند.

  به عنوان مثال، اتریوم پلتفرم بلاک چین خود را با قراردادهای هوشمند و DApps برای ارائه عملکرد جدید به رمرزارزها سوپرشارژ کرد. در نتیجه، اتریوم یکی از شلوغ‌ترین شبکه‌های بلاک چین است که هر روز نزدیک به 900,000 تراکنش در آن انجام می‌شود.

  با توجه به ویژگی‌های اتریوم، امور مالی غیرمتمرکز (DeFi)، در فضای کریپتو حرکتی با رشد سریع جهت ایجاد جایگزین‌های غیرمتمرکز برای راه‌حل‌های مالی سنتی محسوب می‌شود، به واقعیت تبدیل شده است.

  فصل آلت کوین چیست؟

  فصل آلت نسخه اختصاری اصطلاح «فصل آلت کوین» است که برای رمرزارزها - که در آن قیمت‌های آلت کوین به صورت نسبتاْ سریع افزایش می‌یابد - نوعی چرخه‌ی بازار به حساب می‌آید. صرفنظر یا با درنظرگرفتن تاثیر ارزش دلاری بیت کوین، این حرکت قیمت می تواند رخ دهد.

  طی این دوره بازار، موفقیت قیمت آلت کوین‌ها اغلب از بیت کوین فراتر می‌رود. قیمت آلت کوین‌ها معمولا ثابت یا با حرکت کند به نظر می‌رسد. با این حال، ارزش همه آلت کوین‌ها می‌تواند در مدت کوتاهی هرچند وقت یک بار، به سرعت افزایش یابد.

  طول این چرخه‌ی تقاضا متغیر است و بازه زمانی چند روز تا چند ماه دارد. بسیاری از سرمایه‌گذاران در نتیجه این عدم قطعیت، سعی در افزایش سود خود طی این مدت دارند. سرعت و میزان افزایش قیمت در طول فصل آلت اغلب به طور بسیار قابل توجهی متغیر است.

  مزایا و معایب آلت کوین‌ها

      مزایا

  • پتانسیل بالا برای ROI
  • کارمزد تراکنش پایینی دارند
  • پروژه‌های آلت کوین، ارزش‌ها و کارکردهای جدیدی را به رمرزارزها می‌بخشند.
  • بسیاری آلت کوین‌ها از الگوریتم‌های موافق کارآمدتری نسبت به بیت کوین استفاده می‌کنند
  • برخی آلت کوین‌ها بلاک چین‌های بسیار مقیاس‌پذیری را در مولفه‌های خود دارند.

  معایب

  • خطرات زیاد نوسانات
  • پتانسیل بالا برای تقلب و کلاهبرداری
  • آلت کوین‌ها با ارزش‌های بازاری اندک و نقدشوندگی محدود خطرات دستکاری بازار را افزایش می‌دهند

  

  نتیجه‌گیری

  ما تمام تلاش خود را کرده‌ایم تا بینشی در مورد آلت کوین‌ها، انواع آلت‌کوین‌ها و غیره به شما ارائه دهیم. انتخاب آلت کوین برای سرمایه‌گذاری آسان نیست. شما باید به جنبه‌های مختلف ثبات و آینده آلت کوین‌ها نگاه کنید.

  از آنجایی که آلت کوین‌ها در بازار مستعد خطراتی هستند، در صورتی که سرمایه‌گذاری بازاری آنها کمتر است، ممکن است خطراتی را ایجاد کنند. همچنین درست است که سرمایه‌گذاری‌های اولیه به شرطی منجر به حاشیه‌ی سود بالاتری می‌شوند که روی یک رمرزارز قوی سرمایه‌گذاری کرده باشید.

  بیشترین تعداد پروژه‌ها در سال 2018 از بین رفتند. این قابل درک است زیرا بیشترین تعداد آلت کوین‌ها در سال 2017 با شکوفایی ICO ظهور یافتند و متأسفانه با همان سرعتی که ظاهر شدند، از بین رفتند.

  برای جلوگیری از نگرانی‌های بزرگ، قبل از سرمایه‌گذاری پولی که به سختی به دست آورده‌اید، دقت لازم توصیه می‌شود.

  همچنین بخوانید: راهنمای تفصیلی فناوری دفتر کل توزیع شده (DLT)

   

   

   

• 06. ساتوشی ناکاموتو، سازنده‌ی اصلی بیت‌کوین کیست؟

  فضای کریپتو به جهانی این چنین گسترده تبدیل شده است. فناوری بلاک چین خلاقیت، دلهره، عدم اطمینان، و کنجکاوی زیادی را برانگیخته است. این نگاهی است مشترک در میان طرفداران و منتقدان کریپتو. امروزه، جهان کریپتو یا همان رمزنگاری به همان اندازه‌ای که برای‌مان شناخته شده است، ناشناخته‌های زیادی نیز به همراه دارد. مثلا یکی از بزرگ‌ترین معماهای مربوط به کریپتو این است که ساتوشی ناکاموتو کیست؟

  تاکید ما بر این است که تلاش کنیم، بزرگ‌ترین معمای مربوط به رایج‌ترین نوع رمز ارزها، یعنی بیت کوین را حل کنیم.

  در این مقاله، جزییات کامل و دقیقی را درباره‌ی ساتوشی ناکاموتو در اختیارتان می‌گذاریم. بنابراین، تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

  ساتوشی ناکاموتو کیست؟

  ساتوشی ناکاموتو نامی فرضی و مستعار است که توسط فرد یا افرادی استفاده می‌شود که بیت کوین را اختراع کرده‌اند، اوراق سفید مربوط به بیت کوین را نوشته‌اند، و مرجع اجرایی اولیه را برای بیت کوین ساخته و پیاده‌‌سازی کرده‌اند.

  هم‌چنین، ناکاموتو نخستین پایگاه داده‌ی بیت کوین را به عنوان بخشی از فرایند پیاده‌سازی این رمزارز اختراع کرد. ناکاموتو تا دسامبر ۲۰۱۰ هم‌چنان در توسعه‌ی بیت کوین نقش داشت. بسیاری از افراد ادعا یا وانمود کرده‌اند که ساتوشی ناکاموتو هستند.

  چرا این زن یا مرد تصمیم‌ گرفت هویت‌اش را پنهان کند؟

  پیش از بیت کوین، تلاش‌های بسیاری برای تولید ارزهای دیجیتالی صورت گرفتند، که بسیاری از آن‌ها مکررا با مراجع دولتی دچار مشکلات قانونی می‌شدند. بسیاری از سیستم‌ها به صورت پنهانی به کار ادامه دادند، و اتهامات تروریسم مالی در این حوزه افزایش یافت. احتمالا ساتوشی ناکاموتوی واقعی به همین دلایل به اجبار احساس کرد که باید از یک نام مستعار استفاده کند. 

  به علاوه، اختراع بیت کوین مسیر را برای ایجاد سیستم‌های اقتصادی غیرمتمرکز هموار کرد. یکی از مهم‌ترین پیشرفت‌های بیت کوین ایجاد قابلیت انجام تراکنش‌های همتا به همتا، بدون نیاز به یک واسطه بود.

  ناکاموتو هدف خود را این‌گونه دنبال کرد: کد منبع بیت کوین را در اختیار سایر توسعه‌دهندگان قرار دهد و سپس، ناپدید شود. از آن پس، بیت کوین به عنوان یک سیستم با متن باز و بدون یک رهبر یا مرجع مرکزی پیشرفت‌های زیاد داشته است.

  آیا امکان دارد سازنده‌ی بیت کوین ژاپنی باشد؟

  برای بررسی سبک نگارش ساتوشی از مجموعه‌ای از تحلیلات زبان‌شناختی استفاده شد. پژوهشگران به بررسی اوراق سفید بیت کوین، و هم‌چنین، پست‌های فرومی و ایمیل‌های ساتوشی پرداختند (اوراق سفید به گزارشی معتبر، متقاعدکننده، و عمیق درباره‌ی یک مسئله گفته می‌شود). نگارش انگلیسی این فرد بسیار عالی بود، و پژوهشگران نیز حتی نتوانستند در این مورد به فرد خاصی اشاره کنند. در نتیجه، احتمال ژاپنی بودن ساتوشی اندک است.

  آیا سازنده‌ی بیت کوین یک نفر است یا گروهی متشکل از چند نفر؟

  بر اساس ایمیل‌های ساتوشی، وی یک گرگ تنها است. برنامه‌نویسانی که با ناکاموتو ارتباط برقرار کرده‌اند، وی را فردی دچار پارانویا یا بدگمانی توصیف می‌کنند. ممکن است روزها از وی خبری نباشد، فقط در جمعه‌ها مجددا خود را نشان می‌دهد، و تعدادی ایمیل ارسال می‌کند. ساتوشی نگران بود که بیت کوین مورد هک قرار بگیرد یا کارها درست پیش نروند. به هر حال، به نظر می‌رسد ساتوشی ناکاموتو برنامه‌نویسی است که به صورت تفننی وارد دنیای بیت کوین شد تا ببیند این پروژه چگونه پیشرفت می‌کند.

  آیا امکان دارد بفهمیم ساتوشی کیست؟

  طبق نظریه‌های مختلف، ساتوشی ناکاموتو با برنامه‌نویسانی نظیر هال فینی و نیک سابو در ارتباط بوده است. با وجود این، هر یک آن‌ها هرگونه ارتباطی را با ساتوشی به طور قطع انکار کرده‌اند.

  در ۲۰۱۴، مطبوعات مردی را با نام دوریان پرنتیس ساتوشی ناکاموتو به عنوان همان ساتوشی معروف معرفی کردند. دوریان یک فیزیکدان و مهندس سیستم در کالیفرنیا است که ادعا می‌کند هیچ ارتباطی با بیت کوین ندارد. از سویی دیگر، کریگ استیون رایت نیز برای مدتی ادعا می‌کرد ساتوشی ناکاموتو است. با وجود این، وی نتوانست شواهدی را برای اثبات ادعای‌اش ارائه دهد.

  با این‌که شاید هرگز متوجه نشویم ساتوشی ناکاموتو کیست، ولی کاملا مشخص است که این زن یا مرد، شاید ناخواسته، با خلق نخستین ارز دیجیتال بر پایه‌ی بلاک چین دنیا را تغییر داد. نکته‌ی مهم این است که وی به تنهایی تمام این ایده‌ها را خلق نکرده، بلکه دانش و کشفیات موجود را به سمت اصول رمزنگاری و علوم کامپیوتر هدایت کرده است.

  توسعه‌ی بیت کوین

  نخستین حرکت برای ایجاد بیت کوین در ۲۰۰۷ انجام شد – زمانی که ساتوشی ناکاموتو برنامه‌ی بیت کوین را نوشت. در ۲۰۰۸، بنیانگذار بیت کوین از طریق دامنه‌ی آنلاین bitcoin.org، اوراق سفید بیت کوین را منتشر کرد. ساتوشی در این اوراق نحوه‌ی کارکرد بیت کوین را با استفاده از شبکه‌های کامپیوتری توضیح داد. هدف تراکنش‌های دیجیتالی حذف شخص ثالث در معاملات بود. بیت کوین در ۲۰۰۹ به صورت عمومی منتشر شد.

  هال فینی نخستین ماینر (استخراج‌کننده‌) بیت کوین بود که توانست یک بیت کوین را دانلود کند. وی بعدها ۱۰ بیت کوین استخراج کرد و به یکی از نخستین کاربران بیت کوین تبدیل شد. وی دای، نیک سابو، و گیو اندرسون نیز از جمله نخستین مشتاقان بیت کوین شناخته می‌شوند.

  

  علت‌های احتمالی برای تصمیم به ناشناس ماندن

  ۱. وجود خطراتی از جانب حکومت: به چالش کشیدن موسسات حکومتی کار دشواری است. این کار می‌تواند شما را در برابر انواع حملات آسیب‌پذیر کند. از این رو، ساتوشی ناکاموتو وجود این خطر را برای خود بسیار محتمل دید. بنابراین، ترجیح داد برای حفظ منافع‌اش ناشناس باقی بماند.  

  ۲. احتیاط: پیش از بیت کوین نیز تلاش‌های زیادی برای ایجاد ارزهای دیجیتالی به عمل آمدند، و همیشه افراد درگیر در این قضیه با مراجع قانونی دچار مشکل می‌شدند. بسیاری از شبکه‌ها تعطیل شدند، و نظریه‌هایی درباره‌ی تامین مالی تروریسم نیز همیشه در مورد رمز ارز وجود داشت. ممکن است همین مسئله باعث شده باشد ساتوشی ناکاموتوی واقعی تصمیم بگیرد هویت خود را پشت این نام مستعار پنهان کند.

  ۳. ماهیت غیرمتمرکز: توسعه‌ی بیت کوین مسیر را برای ساختارهای اقتصادی غیرمتمرکز هموار کرد. یکی از مهم‌ترین پیشرفت‌های بیت کوین باعث ایجاد امکان برای انجام تراکنش‌های همتا به همتا، بدون نیاز به حضور واسطه‌ها شد. از این رو، ناکاموتو کد منبع بیت کوین را در اختیار سایر توسعه‌دهندگان گذاشت.

  ۴. حریم خصوصی: شاید ساتوشی ناکاموتو از جمله آدم‌هایی باشد که از زندگی آرام‌شان لذت می‌برند. افزایش توجه دیگران بر زندگی این افراد باعث می‌شود آرامش‌شان از بین برود. شاید به همین خاطر، وی تصمیم گرفت در حصار گمنامی باقی بماند. مهم نیست این اختراع بزرگ چه‌قدر محبوبیت و شهرت به همراه دارد. تا زمانی این انقلاب در حال رخ دادن بود، چه اهمیتی داشت به خاطر آن از وی تجلیل بشود یا نه.

  برترین نامزدهای شناسایی به عنوان ساتوشی ناکاموتو نیک سابو

  نیک سابو یکی از علاقه‌مندان به ارز غیرمتمرکز است و مقاله‌ای درباره‌ی «بیت گلد‌»، به عنوان پیش‌درآمدی بر بیت کوین نوشته است. وی نیز با نام‌های مستعار بسیاری شناخته می‌شود. نیک سابو مکررا هر گونه ارتباطی را که باعث شود، وی ساتوشی ناکاموتو لقب بگیرد، رد کرده است.

  ولی پس از بررسی مقاله‌ی وی درباره‌ی «بیت گلد‌»، معلوم شد شباهت‌هایی میان این مقاله و اوراق سفید اصلی بیت کوین وجود دارند. به علاوه، حضور در میان نخستین افرادی که بیت کوین را امتحان کرده‌اند، باعث می‌شود وی مهم‌ترین گزینه برای ساتوشی ناکاموتو بودن باشد.

  هال فینی

  هال فینی، پیش از ظهور بیت کوین نیز یکی از مشتاقان رمز ارزها بود، و به عنوان نخستین فردی شناخته می‌شود که از این فناوری استفاده کرد، گزارش‌های خرابی را جمع‌آوری کرد، و آن را بهبود بخشید.

  هارولد فینی، دقیقا در نخستین روز انتشار بیت کوین، ۱۰ عدد از این رمز ارز را استخراج کرد. وی نیز می‌تواند تک گزینه‌ی محتملی برای بنیانگذاری بیت کوین باشد. به علاوه، همین حقیقت که وی فقط پس از ساتوشی ناکاموتو موضوع پیشرفت بیت کوین را مطرح کرد، می‌تواند مدرکی دال بر این مسئله باشد. هال فینی نیز می‌تواند همان ساتوشی ناکاموتو باشد.

  دوریان پرنتیس

  اسم شناسنامه‌ای این فرد ساتوشی ناکاموتو است؛ همین مسئله نیز توجهات رسانه‌ها را به وی معطوف کرد. سابقه‌ی وی به عنوان یک آزادیخواه و فیزیکدان، این مرد را در جایگاهی قرار می‌دهد که بتوان وی را ساتوشی ناکاموتو دانست.

  خبرنگاری به نام گودمن، با اشاره به جزییات مختلف، به صورت ضمنی نشان داد دوریان پرنتیس همان خالق بیت کوین است – به خصوص که نام وی رسما ساتوشی ناکاموتو است. وی در دانشگاه کل پلی در پومونای کالیفرنیا در رشته‌ی فیزیک درس خوانده است. وی بعدها به عنوان مهندس سیستم و مهندس کامپیوتر در پروژه‌های دفاعی برای شرکت‌های خدمات اطلاعات مالی مشغول به کار شد.

  کریگ رایت

  اطلاعاتی از یک منبع ناشناس به دست وب‌سایت گیزمودو رسید، که نشان می‌داد کریگ رایت بنیانگذار بیت کوین است.

  سپس، کریگ رایت در ۲۰۱۶ اعلام کرد، ساتوشی ناکاموتو است. با وجود این، دولت استرالیا، به این ادعای کریگ رایت، با یورش به خانه‌اش پاسخ داد. بعد از آن، کریگ رایت ادعای خود را پس گرفت.

  سخن آخر

  در نهایت، داستان مرموز خالق و بنیانگذار بیت کوین هم‌چنان ادامه دارد. مسئله‌ی ساتوشی ناکاموتو، دست‌کم تا این لحظه، بدون جواب باقی مانده است. با وجود این، فناوری بیت کوین آن‌چنان پیشرفت عظیم و گیج‌کننده‌ای داشته است که این مسئله در مقابل آن، بسیار ساده به نظر می‌رسد. 

  بیت کوین به همان مفهوم انقلابی دست یافته است که پیش‌تر تصور می‌شد، برای رسیدن به آن جایگاه به سال‌ها زمان نیاز است. در دنیای بیت کوین یک جامعه‌ی جهانی تشکیل یافته است. شبکه‌ای سریع، قابل اعتماد، مقیاس‌پذیر، و امن برای تراکنش‌های آنلاین. به علاوه، هویت خالق بیت کوین در مقایسه با پژوهش‌های آتی در خصوص این فناوری، کم‌اهمیت به نظر می‌رسد. علاقه‌مندان به این عرصه معتقدند، با پیشرفت بلاک چین فرصت‌های فوق‌العاده‌ای ایجاد خواهند شد.

• 07. اتریوم چیست؟

  اتریوم چیست؟

  زمانی که در مورد اصطلاح «رمز ارز » می‌شنوید، چه چیزی به ذهنتان می‌رسد؟ بیت‌کوین؟ مطمئنید!! دیگر چه؟؟

  اگر تاکنون بازارهای کریپتو را دنبال می‌کرده‌اید، حتماً درباره اتریوم شنیده‌اید.

   با وجود تعداد زیاد ارز دیجیتال در دسترس، از بین آنها اتریوم یکی از محبوب‌ترین‌هاست و همراه با بیت‌کوین در صدر لیست قرار دارد. اتریوم به عنوان دومین پلتفرم دارایی‌های دیجیتال ارزشمند، بعد از بیت‌کوین در سرمایه‌گذاری بازار، ظهور یافته است.

  بیت کوین و اتریوم هر دو ارزهای دیجیتال هستند، اما هدف اصلی اتر، تحقق خود به عنوان یک سیستم پولی جایگزین نیست، بلکه در عوض تسهیل و به صورت پولی درآوردن عملیات قرارداد هوشمند اتریوم و پلتفرم برنامه غیرمتمرکز (dapp) است.

  اتریوم از زمان آغاز به کار خود در سال 2015 به دلیل رویکرد نوآورانه‌اش برای ارائه یک پلتفرم به توسعه‌دهندگان، در اعم اخبار بوده است. این برنامه توسط یک برنامه‌نویس روسی-کانادایی به نام ویتالیک بوترین ساخته شده است.

  بیایید در مورد اتریوم بیشتر بدانیم؟ سعی دارد چه چیزی را تغییر دهد؟؟

  فهرست مفاهیم

  • اتریوم چیست؟
  • اتریوم چگونه کار می‌کند؟
  • قراردادهای هوشمند اتریوم
  • ماشین مجازی اتریوم
  • مزایای اتریوم
  • برنامه‌های کاربردی اتریوم
  • محدودیت‌های اتریوم
  • توکن ERC-20
  • توکن‌های Defi مبتنی بر اتریوم
  • اتریوم 2.0
  • نتیجه‌گیری

   

  اتریوم چیست؟

  

  اتریوم همانند دیگر رمزارزها مثل بیت کوین، ارز دیجیتالی است که می‌توان آن را انتقال داد. اما، کارهای بیشتری هم می‌تواند انجام دهد، از جمله استقرار کد شما و تعامل با برنامه‌های ساخته‌شده توسط سایر کاربران. اتریوم به دلیل انعطاف‌پذیری که دارد ممکن است برای راه‌اندازی طیف گسترده‌ای از برنامه‌های پیچیده استفاده شود.

  به تعریف ساده، مفهوم اصلی اتریوم این است که به جای اقامت در یک شبکه متمرکز، برنامه‌نویسان می‌توانند کدی را بنویسند و راه‌اندازی کنند که روی یک سیستم توزیع‌شده عمل می‌کند.

  این پلتفرم قرار بود به توسعه‌دهندگان امکان دهد قراردادهای هوشمند و برنامه‌های توزیع‌شده (dApps) را بدون خطر شکست، تقلب یا مداخله‌ی شخص ثالث بنویسند و اجراء کنند.

  اتریوم خود را به عنوان اولین بلاک چین قابل برنامه‌ریزی در سراسر جهان معرفی می‌کند. این با بیت کوین متفاوت است و یک شبکه قابل تنظیم است که به عنوان بازاری برای محصولات مالی، سرگرمی و سایر برنامه‌ها عمل می‌کند. همه‌ی آنها را می‌توان با استفاده از پول اتر خریداری کرد و عاری از سرقت، کلاهبرداری و محدودیت است.

  اتریوم چطور کار می‌کند؟

  سیستم اتریوم مانند بیت کوین در بین میلیون‌ها سرور در سرتاسر جهان توزیع شده است، به لطف افرادی که به جای سرور متمرکز به عنوان«نود» (node) یا گره عمل می‌کنند. در نتیجه، شبکه غیرمتمرکز و در مقابل حملات بسیار مقاوم است، و عملا ازبین بردن آن غیرممکن است. مهم نیست که یک رایانه از کار بیفتد چرا که صدها رایانه دیگر آن را پشتیبانی می‌کنند.

  اتریوم سیستمی واحد، غیرمتمرکز است که به وسیله ماشین مجازی اتریوم، یک کامپیوتر (EVM) قدرت می‌گیرد. هر گره (نود) یک کپی از آن کامپیوتر است، از این رو هر تراکنشی باید تایید شود تا کپی همه بتواند به روزرسانی گردد.

  

  در پلتفرم اتریوم، تعاملات شبکه‌ای به «تراکنش‌ها» موسومند و بلاک‌ها ذخیره می‌شوند. ماینرها پیش از ارائه بلاک‌ها به شبکه، آنها را تائید می‌کنند که به عنوان دفتر کل دیجیتال یا داده تراکنشی عمل می‌کند. اجماع اثبات کار تکنیک اتفاق‌نظر به کاررفته برای امضای اسناد است. هر بلاک با یک کد 64 رقمی شناسایی می‌شود. ماینرها منابع محاسباتی خود را به مکان‌یابی آن کد و نشان‌دادن منحصر به فرد بودن آن اختصاص می‌دهند. ماینرها به ازای تلاش‌های خود در اتر دستمزد می‌گیرند و قدرت محاسباتی آنها به عنوان «اثبات» این کار عمل می‌کند. 

  اتریوم مانند سایر ارزهای دیجیتال مبتنی بر یک شبکه بلاک چین است. تمام فعالیت‌ها بر روی یک بلاک‌چین، که یک دفتر کل عمومی غیرمتمرکز است، تأیید و مستند می‌شوند.

  برای تعامل با اتریوم، به بیت کوین نیاز دارید که آن را در کیف پول نگه دارید. آن کیف پول به DApps متصل می‌شود و به عنوان پاسپورت اکوسیستم اتریوم عمل می‌کند. هرکسی می‌تواند مانند اینترنت سنتی، چیزهایی بخرد، بازی کند، پول قرض دهد، و همه کارها را از آنجا انجام دهد. از سوی دیگر، وب سنتی برای کاربران رایگان است، زیرا آنها اطلاعات شخصی را در اختیار کاربران قرار می‌دهند. سپس داده‌ها برای کسب درآمد توسط شرکت‌های متمرکزی که وب‌سایت‌ها را کنترل می‌کنند فروخته می‌شود.

  بلاک‌چین اتریوم می‌تواند به عنوان یک سیستم مبتنی بر حالت تراکنش استفاده شود.  توضیح اصلی از نحوه کار آن در زیر ارائه شده است:

  مرحله 1: میلیون‌ها تراکنش در هر حالت اتریوم وجود دارد.

  مرحله 2: این تراکنش‌ها در بلاک‌هایی سازماندهی می‌شوند که به یکدیگر مرتبط هستند.

  مرحله 3: اما، قبل از اینکه تراکنش در دفتر کل اعمال شود، باید با روشی به نام استخراج بررسی شود.

  مرحله 4: تعداد زیادی از ماینرها برای تشکیل یک بلاک با یکدیگر رقابت می‌کنند.

  مرحله 5: پس از اینکه ماینر یک بلاک ایجاد کرد، توکن‌های اتر تولید می‌شوند و در اختیار ماینرها قرار می‌گیرند.

  شبکه‌های هوشمند اتریوم

  شبکه‌های هوشمند بخش مهمی از بلاک‌چین‌های مختلف همچون اتریوم هستند. آنها ممکن است یک بخش «غیرقابل اقدام» به لحاظ قانونی داشته باشند، شبیه به یک قرارداد عادی. مولفه «غیرقابل اقدام» قراردادهای هوشمند از سوی دیگر، جذاب‌ترین عنصر است.

  برخلاف سایر تشکیلات تجاری، که برای محافظت از یکپارچگی و اجرای شرایطشان به واسطه‌های انسانی متکی هستند، قراردادهای هوشمند از الگوریتم‌های ریاضی برای دستیابی به همان هدف استفاده می‌کنند.

  یک دستگاه نوشابه را در نظر بگیرید تا ببینید چگونه کار می‌کند. شما یک سکه می‌اندازید و مثلا یک خوراکی دریافت می‌کنید. شما سکه‌ای دریافت نمی‌کنید مگر اینکه آن را در دستگاه قرار دهید.

  عالی! اکنون سکه‌ها را می‌گذارید، اما خوراکی نمی‌گیرید. قدم بعدی چه خواهد بود؟

  این نوعی از موقعیت است که در آن قرارداد هوشمند می‌تواند مفید باشد. به بیان دیگر، قرارداد هوشمند قطعه‌ای از یک کد است که در صورت رعایت معیارهای معین، عملکرد ویژه کنونی را اجرا می‌کند. در هر عملیات مبتنی بر بلاک چین، اعتماد با استفاده از قراردادها ایجاد می‌شود.

  

  توسعه‌پذیری اتریوم، از سوی دیگر به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد که آن را به شیوه‌های نوین مورداستفاده قرار دهند. در نتیجه، آنها ممکن است جزئیات مختلفی را برای برآورده‌کردن الزامات ارائه دهند. ماشین مجازی اتریوم یا EVM این کار را امکان‌پذیر کرد. از آنجایی که قراردادهای هوشمند به فرمول‌های ریاضی متکی هستند، نیاز به واسطه را از بین می‌برند.

  ماشین مجازی اتریوم

  ماشین مجازی اتریوم، یا اختصاراً EVM، برنامه نرم‌افزاری مبتنی بر بلاک چین اتریوم است. این ماشین برنامه‌نویسان را قادر می‌سازد تا برنامه‌های غیرمتمرکز  (Dapps)طراحی کنند. این ماشین بدان دلیل برای برنامه‌نویسان بسیار ارزشمند است که مدت از کار افتادگی ندارد و همه چیزهای تولیدشده را ایمن از تغییرات نگه می‌دارد.

  جلوه‌ی فیزیکی EVM را نمی‌توان با ابر یا موج اقیانوسی مقایسه کرد، اما به عنوان ساختاری منحصر به فرد وجود دارد که به وسیله صدها رایانه متصل به مشتری اتریوم مدیریت می‌شود.

  پروتکل اتریوم اکوسیستمی است که همه هویت‌های اتریوم و قراردادهای هوشمند در آن قرار دارند اما تنها برای ایجاد اطمینان از عملیات مستمر، ساده و تغییرناپذیر این ماشین با حالت منحصر به فرد وجود دارد.

  • حساب‌های کاربری خارجی و قراردادی اتریوم هر دو امکانپذیر هستند. با انجام یک تراکنش، می‌توانید اتر یا فایل‌های باینری را از یک حساب به حساب دیگر منتقل کنید.
  • به دلیل استفاده از سوخت نمی‌توان عملکرد EVM را عمداً کاهش داد.
  • می‌توانید از فضای ذخیره‌سازی، حافظه یا پشته برای ذخیره داده‌های خود در اتریوم استفاده کنید.
  • حالت خودتخریبی متعدد مبتنی بر امضای چندگانه می‌تواند برای از بین‌بردن حساب‌های EVM استفاده شود. همچنین می‌توانید با تغییر وضعیت داخلی آنها را خاموش کنید.

  مزایای اتریوم

  برخی از مزایای اصلی اتریوم را می‌توان به طور مفصل به شرح زیر توضیح داد:

   1) شبکه اتریوم به عنوان یک عامل مزیت امنیتی برای رمزگذاری شبکه‌ها عمل می‌کند و در نتیجه با نبود یک شبکه معتبر مرکزی از نفوذ هکرها جلوگیری می‌کند.

  2) مزیت ارزشمند دیگر اتریوم، کارکرد آن در عرضه‌ی اولیه سکه است. که غالباْ ICO ها یا فروش‌ توکن نام دارد، این یک مکانیسم تامین مالی است که کاربران استارت‌آپ‌های مراحل اولیه را قادر می‌سازد تا توکن‌ها را بسازند و آنها را به ازای اتر مبادله کنند. این توکن‌ها به کارکردهای توسعه استارت‌آپ و تجارت پُرسود علاقه دارند.

   3) کارکرد دیگر مربوط به هزینه شخص ثالث و حقوق خصوصی است. فقدان یک شبکه متمرکز و رمزگذاری کدهای داده‌ای، امکان تقویت حریم خصوصی و تراکنش‌های پرداخت امن را از طریق سیستم غیرمتمرکز ایجاد می‌کند.

   4) قراردادهای هوشمند ممکن است برای سناریوهای مختلفی به کار روند از قبیل فعالیت‌های مالی در آماده‌سازی و تقویت بیمه و تامین مالی مالیات یا توافق‌نامه‌ها

   

  برنامه‌های کاربردی اتریوم

  اتریوم قرار است کم‌هزینه، آزاد و سازگار، و همچنین برای همکاری‌های چند طرفه مناسب باشد. این پلتفرم از نظر هماهنگی داده‌ها مانند یک دفتر کل توزیع‌شده عمل می‌کند، اما معماری آن همچنین شامل لایه‌های منحصر به فردی است که ظرفیت‌های سیستم‌های تجاری را بهبود و گسترش می‌دهد. برای کسانی که علاقه‌مند به یادگیری بیشتر در مورد عملکردهای مختلف هستند، اینها قابلیت‌های موجود تشکیلات تجاری اتریوم هستند:

  • هماهنگی معماری غیرمتمرکز داده‌ای اتریوم، دانش و اعتماد را بهتر توزیع می‌کند که نیاز به نودهای مشارکت‌کننده برای تکیه بر یک بدنه واحد جهت اجرای سیستم و انجام تراکنش‌ها را از بین می‌برد.
  •  استقرار یک امر ضروری است. به جای ساخت یک پیاده‌سازی بلاک چین از ابتدای کار، سازمان به سادگی شبکه‌های بلاک‌چین خصوصی را با استفاده از یک پلتفرم SaaS یکپارچه مانند Hyperledger Besu ایجاد و اداره کند.
  •  شبکه مجوزدار شبکه‌ای است که فقط افراد معین به آن دسترسی دارند.

  پروتکل با منبع باز ConsenSys Quorum به تشکیلات امکان می‌دهد تا بر روی شبکه اتریوم ساخته شوند، و تضمین می‌کند که راه‌حل آنها با هر استاندارد قانونی یا امنیتی مطابقت دارد.

  • اندازه شبکه- شبکه اصلی نشان می‌دهد که شبکه اتریوم می‌تواند میلیون‌ها کاربر و صدها گره (نود) را پشتیبانی کند. اکثر رقبای بلاک چین شبکه‌ها را با کمتر از ده گره (نود) می‌سازند و از این رو تجربه‌ای از شبکه وسیع و کاربردی ندارند. برای کنسرسیوم‌های سازمانی که از چند گره پیشی می‌گیرند، اندازه‌ی شبکه بسیار اهمیت دارد.

   

  • در تراکنش‌هایی که از طریق ساخت کنسرسیوم با لایه‌های تراکنش خصوصی حفاظت می‌شوند، کسب و کارها می‌توانند به چندمنظوره‌بودن حریم خصوصی دست یابند. اطلاعات خصوصی هرگز با سایر اعضای شبکه ConsenSys Quorum به اشتراک گذاشته نمی‌شود. داده‌ها رمزگذاری می‌شوند و تنها با کسانی که نیاز به دانستن آن دارند به اشتراک گذاشته می‌شوند.

  محدودیت‌های اتریوم

  علیرغم داشتن مزایای زیاد، محدودیت‌هایی وجود دارند که سیستم‌های غیرمتمرکز با آن‌ها مواجه هستند. باگ‌ها یا از قلم‌افتادن کدها می‌تواند منجر به اقدامات منفی ناخواسته شود. اگر یک خطای کد مورد سوء‌استفاده قرار گیرد، هیچ راه موفقیت‌آمیزی برای جلوگیری از حمله یا دستکاری وجود ندارد به جز دستیابی به اتفاق‌نظر شبکه و بازنویسی کد اصلی.

  این برخلاف ماهیت بلاک چین است که قرار بوده دائمی باشد. علاوه بر این، هر اقدامی که توسط یک مقام مرکزی انجام شود، نگرانی‌های قابل توجهی در مورد وجود غیرمتمرکز یک درخواست ایجاد می‌کند.

  هزینه سوخت (گس) چیست؟

  در زمان استفاده از اتریوم، چیزی در مورد هزینه سوخت خواهید شنید. در بلاک چین اتریوم، سوخت به هزینه موردنیاز برای اجرای یک تراکنش در شبکه مربوط می‌شود. ماینرها قیمت سوخت را براساس عرضه و تقاضا برای توان محاسباتی شبکه موردنیاز جهت پردازش قراردادهای هوشمند و سایر تراکنش‌ها تعیین می‌کنند.

  قیمت‌های سوخت با کسرهای کوچک اتر به نام gwei نشان داده می‌شود. هزینه‌های سوخت تا gwei 92 پایین بوده و به  gwei130 رسیده است. این قیمت‌های سوخت بستگی به زمان صرف‌شده برای انجام معاملات دارد.

  1gwei=0.000000001 ether

  هر محاسبه که در نتیجه تراکنش در شبکه اتر واقع شود، هزینه‌ای متحمل می‌گردد. ناهار مفتی وجود ندارد!

  توکن ERC-20

  توکن  ERC-20 به عنوان نام پیکربندی ظهور یافته است. این توکن برای همه قراردادهای هوشمند در بلاک چین اتریوم جهت پیاده‌سازی‌های توکن‌ها استفاده می‌شود و مجموعه قوانینی را مشخص می‌کند که باید توسط همه توکن‌های مبتنی بر اتریوم رعایت شود.

  در برخی روش‌ها، توکن‌های ERC-20 دارایی‌های مبتنی بر بلاک چین با ارزشی هستند که مشابه بیت‌کوین، دوج‌کوین و هر ارز دیجیتال دیگر ارسال و به دست می‌آیند. از سوی دیگر، توکن‌های ERC-20 در شبکه اتریوم به جای بلاک چین خودشان تولید می‌شوند.

  توکن‌های Defi مبتنی بر اتریوم

  

  اساساً دو نوع توکن به شرح زیر وجود دارد:

  1) توکن کار: اینها توکن‌هایی در DAPP هستند که شما را به عنوان یک نوع سهامدار مشخص می‌کنند. شما در مسیری که DAPP به خاطر آن طی می‌شود، حرفی برای گفتن دارید. توکن‌های DAO یک مثال عالی از این موضوع را ارائه می‌دهند. در مورد اینکه آیا یک DAPP ویژه باید از DAO بودجه دریافت کند یا خیر، در صورتی شما حق رای داشتید که یک دارنده توکن DAO بودید.

  2) توکن‌های مصرفی: این توکن‌ها در DAPPS مربوطه خود هستند که مانند ارز بومی عمل می‌کنند. یک مثال نسبتاْ خوب از این موضوع، گولم (Golem) است. اگر می‌خواهید از تسهیلات گولم استفاده کنید، باید هزینه آنها را با توکن شبکه گولم (GNT) پرداخت کنید. اگرچه این توکن‌ها دارای ارزش پولی در خود شبکه هستند، اما هیچ گونه حقوق یا امتیاز منحصر به فردی به شما اعطا نمی‌کنند.

  اتریوم 2.0

  به روز رسانی بعدی برای بلاک‌چین اتریوم، اتریوم 2.0 است که Eth2 یا سرنیتی«Serenity» نیز نامیده می‌شود. اتریوم 2.0 با فاز 0 در چندین «فاز» راه‌اندازی شده است که در سال 2020 آغاز به کار کرد. هر مرحله عملکرد و کارایی اتریوم را به طرق مختلف افزایش می‌دهد. اتریوم 2.0 حداقل در سه فاز برنامه‌ریزی شده است: فاز 0، 1 و 2.

  اثبات سهام (PoS) پیشرفتی از مدل اجماع اثبات کار کنونی اتریوم 1.0 است و امنیت و مقیاس‌پذیری را افزایش می‌دهد. PoS روشی برای ادامه بلاک‌ها در بلاک چین مبتنی بر اعتبارسنجی‌ها و ETH سهامدار است.

  در مقایسه، با بازدارندگی بیشتر در زمینه‌ی از دست رفتن هزینه‌های مرتبط با انرژی، مکانیسم اثبات سهام، ثبات ارزی-اقتصادی بیشتری را فراهم می‌کند. سهام‌گذاری بر روی اتریوم 2.0، به جای سرمایه‌گذاری در یک مرکز استخراج بزرگ جهت پرداخت هزینه برق برای استخراج بلاک‌ها در PoW، فقط یک لپ‌تاپ مصرف‌کننده را در بر می‌گیرد.

  نتیجه‌گیری

  اتریوم یک سرویس عمومی و با منبع باز است. اتریوم فناوری بلاک چین را مورداستفاده قرار می‌دهد که به صورت امن، قراردادهای هوشمند و تجارت رمزارز را بدون مداخله شخص ثالث امکانپذیر می‌کند. حساب‌هایی با مدیریت عمومی که به وسیله کلیدهای خصوصی تحت تاثیر کاربر و حساب‌های قراردادی اجرا می‌شوند.

  توسعه‌دهندگان توانایی ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز انواع اتریوم را دارند. رایج‌ترین ارز دیجیتال، بیت کوین است. اما توسعه سریع اتریوم کارشناسان زیادی را به این نتیجه‌گیری هدایت کرد که اتریوم به زودی به لحاظ استفاده، از بیت کوین پیشی خواهد گرفت.

  

• 08. کیف پول رمز ارز چیست؟

  رمز ارزها به موضوع اصلی بحث در میان افراد درگیر در امور مالی تبدیل شده‌اند؛ به خصوص، پس از رشد فوق‌العاده‌ی ارزش بیت کوین. عده‌ای معتقدند، رمز ارزها آینده‌ی اقتصاد غیرمتمرکز جهان را در اختیار خواهند گرفت؛ اقتصادی که هیچ قدرت مرکزی نظیر حکومت‌ها و بانک‌ها در آن دخالت ندارند.

  رمز ارزها بی‌ثبات و پرنوسان هستند؛ یعنی ارزش آن‌ها دائما به شکل نجومی تغییر می‌کند. این اتفاق در مورد بیت کوین کاملا قابل مشاهده بوده است. وقتی ارزش این دارایی‌ها بالا برود، خطر کلاهبرداری و حملات سایبری به منظور دستیابی غیرقانونی به دارایی‌های دیجیتال‌تان بالا می‌رود. بنابراین، لازم است به راه‌های محافظت از دارایی‌های‌تان در برابر حملات مخرب فکر کنید.

  کیف‌های پول رمز ارز در این مورد به کمک‌تان می‌آیند!

  بنابراین، در این مقاله، به بیان اطلاعاتی درباره‌ی کیف‌های پول رمز ارز می‌پردازیم.

  کیف‌های پول رمز ارز چه هستند؟

  کیف‌های پول رمز ارز یا کیف‌های ارز دیجیتال دستگاه‌ها یا ابزارهای فیزیکی، برنامه‌های دیجیتالی، یا اپلیکیشن‌های خدماتی هستند که برای ذخیره‌ی رمز ارزها مورد استفاده قرار می‌گیرند. این کیف‌ها از طریق اطلاعات رمزنگاری و امضای دیجیتالی، به شکل امن با شبکه‌ی دفتر کل رمز ارز تعامل می‌کنند.

  محتوای این کیف‌های پول عمدتا همان کلیدهای عمومی و خصوصی مربوط به رمز ارزهایی هستند که شما داخل کیف نگهداری می‌کنید.

  

  کلیدهای عمومی و خصوصی چه هستند؟

  وقتی دارنده‌ی رمز ارز تراکنشی را آغاز می‌کند، مجموعه‌ی منحصر به فردی از کلیدهای عمومی و خصوصی ایجاد می‌شوند. این شبکه ردیف طولانی از حرف‌ها و عددها را ایجاد و برای نگهداری امن از دارایی‌های دیجیتال از آن‌ها استفاده می‌کند.

  کلید عمومی

  کلید عمومی مجموعه‌ای از حروف و اعداد است. از نسخه‌ی هش و کوتاه‌شده‌ی کلید عمومی می‌توان به عنوان یک آدرس استفاده کرد. این کلید تراکنش را تسهیل می‌کند، و هم‌چنین، نشانه‌ای از مالکیت دارایی دیجیتال است.

  برای مثال: 958ikZuaAbGkzXuFL9sfGHYj9ethop8qMh

  کلید خصوصی  

  کلید خصوصی کلیدی حساس و بسیار مهم است که صاحب‌اش باید به خوبی از آن مراقبت کند. از این کلید به عنوان پسورد برای وارد شدن/ تایید کردن امن تراکنش‌های مربوط به دارایی‌های دیجیتال استفاده می‌شود. کلید خصوصی کلید عمومی را ایجاد می‌کند.  

  برای مثال: N2nGYRCBbs6ZRs8w5LHam4r85ikxBzhRNgpNJjqk7D5vrpuaVJB

  افرادی که به کلید خصوصی‌تان دسترسی دارند، می‌توانند وارد دفتر کل عمومی شوند و با موفقیت رمز ارزهای مربوطه را خرج کنند.

  همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، کلید خصوصی ایجادکننده‌ی کلید عمومی است. کلید عمومی، در عوض، آدرسی را می‌سازد که به آدرس عمومی شهرت دارد. این آدرس می‌تواند به عنوان یک شماره‌ی حساب بانکی عمل کند. فروشنده برای فروش رمز ارزهای‌اش می‌تواند به آدرس‌های عمومی متصل شود.

  نحوه‌ی کارکرد کیف‌های پول رمز ارز چگونه است؟

  کیف‌های پول رمز ارز به خوبی از کلیدهای عمومی و خصوصی‌تان محافظت می‌کنند، و بنابراین، هیچ دارایی دیجیتالی در کیف پول وجود ندارد. از دارایی‌های دیجیتال در دفتر کل عمومی توزیع‌شده‌ای به نام بلاک چین میزبانی و محافظت می‌شود. این کیف‌های پول توسط صرافی‌های رمز ارز ارائه می‌شوند؛ هم‌چنین، آن‌ها را می‌توانید از هر فرد معتمد دیگری نیز خریداری کنید.

  اجازه دهید موقعیتی را در نظر بگیریم که در آن، دو دوست به نام‌های سارا و سیاوش می‌خواهند با استفاده از کیف‌های پول‌شان از طریق حساب‌هایی که ثبت کرده‌اند، به انجام تراکنش بپردازند.

  سارا طرفی است که می‌خواهد رمز ارز بخرد. بنابراین، سارا ۴۰،۰۰۰ دلار ارز فیات (پول معمولی) را به حساب بانکی سیاوش می‌ریزد. هم‌چنین، سارا شناسه‌ی کیف پول‌اش (wallet ID) را برای سیاوش فرستاده است. وقتی سیاوش تایید می‌کند که وجه را دریافت کرده است، وی کیف پول‌اش را باز می‌کند و وارد آدرس کیف پول/آدرس عمومی سارا می‌شود – آدرسی که سارا پیش‌تر برای سیاوش فرستاده بود.

  سیاوش معادل ۴۰،۰۰۰ دلار بیت کوین را برای سارا می‌فرستد، و با استفاده از کلید خصوصی/مخفی‌اش، این تراکنش را امضا می‌کند. وقتی سیاوش این تراکنش را امضا کرد، تراکنش به بلاک چین فوروارد می‌شود تا در آن‌جا اعتبارسنجی و تایید شود. وقتی تراکنش تایید شد، کلیدهای عمومی سارا با بیت کوین‌های دریافتی مرتبط می‌شوند. اکنون، مالکیت این بیت کوین‌ها برای سارا فقط با همین کلید خصوصی تایید می‌شود، و وی فقط با همین کلید خصوصی می‌تواند آن‌ها را بفروشد.

  انواع مختلف کیف‌های پول رمز ارز

  کیف‌های پول رمز ارز دارای دو نوع اصلی هستند؛ کیف‌های گرم (هات والت) و کیف‌های سرد (کلد والت).

  تفاوت میان این دو نوع کیف پول در اتصال یا عدم اتصال به اینترنت است.

  

  کیف‌های پول گرم

  کیف‌های پول گرم به اینترنت متصل می‌شوند؛ بنابراین، در برابر حملات مخرب سایبری آسیب‌پذیر هستند؛ ولی کاربر پسند نیز هستند. از این نوع کیف‌های رمز ارز معمولا برای تراکنش‌های روزانه استفاده می‌شود. تنظیمات کیف‌های پول رمز ارز گرم آسان است، و وجوه نیز به سرعت در دسترس قرار می‌گیرند. معامله‌گران به آسانی از آن‌ها استفاده می‌کنند. به عنوان یک توصیه‌ی ایمنی باید گفت، فقط درصد اندکی از رمز ارزهای‌تان را در کیف پول گرم ذخیره کنید.

  انواع کیف‌های پول گرم

  کیف پول دسکتاپ (وقتی کیف پول گرم به اینترنت متصل است)

  این کیف‌های پول نرم‌افزارهایی هستند که برای انواع مختلفی از محیط‌های عامل طراحی شده و در طول زمان پیشرفت کرده‌اند؛ هم‌چنین، پروتکل‌های امنیتی در آن‌ها نیز افزایش یافته است. هنگام استفاده از این کیف‌های پول باید از آنتی‌ویروس‌ها استفاده کنید، زیرا کامپیوتر متصل به اینترنت در معرض مشکلات امنیتی اساسی قرار دارد. به جای نگهداری از رمز ارزها در صرافی، کیف‌های پول دسکتاپ گزینه‌ی بهتری برای نگهداری امن از بیت کوین‌های‌تان هستند.

  این کیف‌های پول به عنوان سومین روش امن برای ذخیره‌ی رمز ارزها و بهترین روش برای ذخیره‌سازی سرد در یک سیستم پاک شناخته می‌شوند. استفاده از آن‌ها آسان است، حریم شخصی‌تان را حفظ می‌کنند، هویت‌تان را پنهان نگه می‌دارند، و نیازی به هیچ شخص ثالثی ندارند. فقط باید مرتبا از کامپیوترتان بک‌‌آپ بگیرید.

  برخی از نمونه‌های این کیف‌ها عبارت هستند از اکسودوس، بیت کوین کور، الکترام و غیره.

  کیف‌های پول موبایلی

  این کیف‌های پول دقیقا شبیه همان کیف‌های پول دسکتاپ هستند که برای گوشی‌های هوشمند طراحی شده‌اند. استفاده از آن‌ها بسیار آسان است، زیرا این کیف‌های پول از کیوآر کد برای تراکنش‌ها استفاده می‌کنند. آن‌ها برای استفاده‌های روزانه مناسب هستند، ولی در برابر بدافزارها نیز آسیب‌پذیرند. رمزگذاری برای کیف‌های پول موبایلی بسیار ضروری است. در صورت داشتن اتصال به اینترنت، آن‌ها بسیار کاربردی و در دسترس هستند، ولی در برابر ویروس‌ها نیز آسیب‌پذیرند.

  Coinomi و Mycelium از جمله کیف‌های پول موبایلی شناخته می‌شوند.

  کیف‌های پول وب

  همان‌طور که از نام‌شان بر می‌آید، این کیف‌ها از طریق مرورگرهای اینترنت در دسترس هستند. کلیدهای خصوصی ذخیره‌شده در کیف‌های پول وب در معرض حملات محروم‌سازی از سرویس (DDOS) قرار دارند. این کیف‌ها می‌توانند میزبانی‌شده (hosted) یا میزبانی‌نشده (non-hosted) باشند. کیف‌های پول میزبانی‌نشده طرفداران بیش‌تری دارند، زیرا وجوه موجود در آن‌ها همیشه تحت کنترل است. این کیف‌ها دارای کم‌ترین میزان امنیت هستند. آن‌ها برای انجام سرمایه‌گذاری‌های کوچک و تراکنش‌های سریع مناسب هستند.

  متاماسک و کوین‌بیس از نمونه‌های این کیف‌ها هستند.

  

  کیف‌های پول سرد

  از سویی دیگر، کیف‌های پول سرد به صورت آفلاین کار می‌کنند و به اتصال اینترنت نیاز ندارند. از این رو، امنیت آن‌ها بالاتر و ریسک‌شان پایین‌تر است. کیف‌های پول سرد برای نگهداری بلند مدت از دارایی‌ها مناسب هستند. کیف‌های پول سرد، برخلاف کیف‌های پول گرم، در برابر هک مقاوم‌اند. بنابراین، این کیف‌ها برای افرادی که می‌خواهند رمز ارز بخرند و برای مدت طولانی نگه دارند، مناسب هستند.

  انواع کیف‌های پول سرد

  کیف‌های پول سخت‌افزاری

  کیف‌های پول سخت‌افزاری به عنوان بهترین کیف پول برای ذخیره‌سازی کلیدهای عمومی و خصوصی‌تان شناخته می‌شوند. آن‌ها شبیه فلش مموری‌های USB هستند، ولی برای استفاده از آن‌ها، یک صفحه نمایش و یک جفت دکمه روی‌شان تعبیه شده است.

  این دستگاه بدون باتری است و می‌تواند به یک کامپیوتر متصل شود؛ پس از اتصال، با استفاده از اپلیکیشن‌های مخصوص می‌توان به آن‌ها دسترسی پیدا کرد. قیمت آن‌ها بین ۷۰ تا ۱۵۰ دلار است، ولی وسیله‌ی باارزشی هستند. این دستگاه‌ها دارای طرفداران و منتقدانی هستند. آن‌ها امن‌تر از کیف‌های پول گرم و قدرتمندتر از کیف‌های پول کاغذی هستند؛ ولی به اندازه‌ی کیف‌های پول وب و دسکتاپ کاربر پسند نیستند.  

  کیف‌های پول سخت‌افزاری یا هاردوالت در اشکال مختلف در دسترس قرار دارند و به اندازه‌ی قابل‌قبولی تحت کنترل کاربر هستند. استفاده از آن‌ها در سرمایه‌گذاری‌های بزرگ و مهم برای افراد مبتدی دشوار است.

  به عنوان نمونه می‌توان به لجر نانو اس و ترزور اشاره کرد.  

  کیف‌های پول کاغذی

  کیف‌های پول کاغذی چیزی نیستند جز کاغذهایی که کیوآر کد و کلیدهای عمومی و خصوصی بر روی‌شان چاپ شده‌اند. برخی از کیف‌های پول به کاربر امکان می‌دهند کدی را برای ایجاد آدرس‌های جدید به صورت آفلاین دانلود کنند. آن‌ها در معرض هک قرار ندارند، ولی میزان بروز خطا هنگام ایجادشان قابل قبول نیست.  

  نقص عمده‌ی آن‌ها این است که قادر به ارسال وجوه جزئی نیستند. پیش‌تر، محبوبیت آن‌ها به عنوان کیف پول سرد بسیار زیاد بود، ولی اکنون با ورود جایگزین‌های بهتر نظیر کیف‌های پول سخت‌افزاری، محبوبیت کیف‌های پول کاغذی کم‌تر شده است. در مجموع، چنان‌چه نکات امنیتی را به دقت رعایت کنید، کیف‌های پول کاغذی می‌توانند برای‌تان مفیدتر و کاربردی‌تر باشند.

  هم‌چنین، ترس از گم شدن یا آسیب دیدن کیف‌های پول کاغذی نیز وجود دارد. آن‌ها در عمل بسیار آسیب‌پذیر و ضعیف هستند.

  انواع کیف‌های پول بر اساس قدرت اختیار کیف‌های پول چند امضایی یا مولتی سیگ

  کیف‌های پول چند امضایی یا مولتی سیگ (کوتاه‌شده‌ی Multisignature)، همان‌طور که از نام‌شان بر می‌آید، کیف‌های پولی هستند که برای احراز هویت و دسترسی به آن‌ها، نه به یک، بلکه به دو یا چند کلید خصوصی نیاز است. این ویژگی‌ امنیتی خوبی است و می‌تواند برای گروهی از افراد که دارایی‌ها و اهداف مشترک دارند، بسیار مناسب باشد.

  کیف‌های پول امانی یا نگهداری

  این نوع از کیف‌های پول معمولا توسط صرافی‌های رمز ارز متمرکز تهیه می‌شوند؛ نام انگلیسی آن‌ها Custodial است، به همین خاطر معادل «امانی یا نگهداری‌» برای آن‌ها استفاده می‌شود. با استفاده از این کیف‌های پول، صرافی‌ها دارای اختیار دسترسی به کلیدهای خصوصی برای استفاده از وجوه‌تان هستند. در این مورد، شما نسبت به دارایی‌های موجود در کیف پول‌تان مالکیت جزئی پیدا می‌کنید.

  کیف‌های پول فول نود یا گره کامل

  این کیف‌های پول نه تنها برای ذخیره‌سازی دارایی‌های دیجیتال‌تان هستند، بلکه نسخه‌ای از بلاک چین را به صورت محلی در خود نگه می‌دارند، تا برای تایید و اعتبارسنجی تراکنش‌ها به کار گرفته شود. این کیف‌های پول مناسب ماینرهایی با دانش فنی بالا هستند که از مقادیر بالای دارایی‌های دیجیتال نگهداری می‌کنند.

  نکاتی که هنگام انتخاب کیف‌های پول رمز ارز باید مد نظر قرار دهید!

  کیف‌های پولی که در بالا درباره‌شان توضیح دادیم، مجموعه‌ای از مزایا و معایب مخصوص به خودشان را دارند. بنابراین، توصیه می‌شود کیف‌های پول را بر اساس نیازهای شخصی‌تان انتخاب کنید.

  اگر شما معامله‌گر رمز ارز هستید و تراکنش‌های زیادی انجام می‌دهید، کیف‌های پول گرم برای‌تان مناسب هستند. آن‌ها کاربر پسند هستند و استفاده از آن‌ها برای انجام تراکنش‌ها آسان است. با این حال، توصیه می‌شود فقط به اندازه‌ی نیازتان دارایی در آن‌ها ذخیره کنید.

  کیف‌های پول وب، دسکتاپ، و موبایلی از جمله کیف‌های پول گرم هستند. شرکت‌های مختلفی وجود دارند که کیف‌های پول گرم را با ویژگی‌هایی نظیر احراز هویت دو عاملی ارائه می‌دهند. این ویژگی لایه‌ی امنیتی دیگری را به ویژگی‌های امنیتی کیف‌های پول اضافه می‌کند.

  اگر برای سرمایه‌گذاری‌های بلند مدت در بازارهای رمز ارز حضور دارید، بهتر است از کیف‌های پول سخت‌افزاری استفاده کنید، زیرا آن‌ها مناسب‌ترین گزینه برای شما هستند. با استفاده از آن‌ها لازم نیست نگران حملات سایبری باشید و می‌توانید فقط زمانی سراغ‌شان بروید که بخواهید آن‌ها را بفروشید!

  پاسخ به پرسش‌های متداول

  کیف پول رمز ارز چیست؟

  کیف پول رمز ارز یک پلتفرم نرم‌افزاری/سخت‌افزاری است که برای ذخیره‌ی کلیدهای خصوصی (پسورد) دارایی‌های دیجیتال‌تان کاربرد دارد.

  هش چیست؟

  هش رمز ارز (tx ID یا شناسه تراکنش) یک آدرس منحصر به فرد برای تراکنش‌تان در یک بلاک چین است.

  آدرس گیرنده چیست؟

  آدرس گیرنده به آدرس کیف پول رمز ارز فرد دریافت‌کننده‌ی دارایی‌ها گفته می‌شود.

  آیا برای رمز ارزهای مختلف باید از کیف‌های پول مختلف استفاده کنیم؟

  این به نوع رمز ارزی بستگی دارد که شما استفاده می‌کنید. برخی از کیف‌های پول برای رمز ارزهای خاص کاربرد دارند؛ یعنی آن‌ها فقط رمز ارزی را ذخیره می‌کنند که برای‌شان تعریف شده است. اگر رمز ارزها در یک بلاک چین مشابه باشند و کارکردهای عملیاتی یکسانی نیز داشته باشند، امکان دارد بتوانند بر روی کیف‌های پول مشابه ذخیره شوند. کیف‌های پول چند ارز نیز وجود دارند که از انواع مختلفی از رمز ارزها پشتیبانی می‌کنند.  

• 09. صرافی رمز ارز چیست؟
  صرافی رمزارز چیست؟

  لابد شما در مورد رمزارزها شنیده‌اید، به خصوص پس از رشد باورنکردنی بازار که در چند سال گذشته در سرتاسر جهان ایجاد کرد و همیشه در صدر اخبار بود. سکه (کوین) هر چه که باشد، اولین چیزی که همه می‌خواهند، کسب اطلاعات در مورد رمز ارز و به دست‌آوردن آن است. این معامله در پلتفرم «صرافی‌های رمزارز» انجام می‌شود.

  در حال حاضر، انتخاب یک صرافی رمزارز برای خرید می‌تواند فرآیندی سخت و دشوار باشد. در نهایت، امروزه بیش از 200 صرافی رمزارز وجود دارد که حجم تجارت 24 ساعته آنها به میلیاردها می‌رسد.

  و احتمالاُ مهم‌ترین نکته قبل از اینکه شروع کنید. با پولی معامله کنید که واهمه‌ی از دست‌دادنش را ندارید! حقیقتاُ افراد مبتدی کارهای احمقانه زیادی انجام می‌دهند، مانند سرمایه‌گذاری کل پس انداز. و احمقانه‌ترین آنها قرض گرفتن پول از خانواده و دوستان و سرمایه‌گذاری آن در بیت کوین، لایت کوین، ریپل و غیره است. بنابراین لطفاً همیشه به این فکر کنید که اگر دقیقاُ ندانید چه کار می‌کنید، ممکن است همه چیز را از دست بدهید.

  اگر به دنبال تجارت با ارزهای دیجیتال هستید، باید در مورد صرافی های برتر، لیستی از رمز ارزها و نرخ مبادلات کریپتو بدانید.

  صرافی ارز رمزنگاری‌شده چیست؟

  صرافی ارز رمزنگاری‌شده هر مکانیسمی است که با سایر دارایی‌های وابسته به تجارت ارزهای دیجیتال انجام می‌شود. همچون یک صرافی معمولی، عملکرد اصلی صرافی ارز رمزنگاری‌شده، ایجاد امکان برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال و همچنین سایر دارایی‌های دیجیتال است. همچنین اغلب به عنوان صرافی رمز ارز (DCE) نیز شناخته می‌شود.

  صرافی رمز ارز چگونه کار می‌کند؟

  صرافی ارز رمزنگاری‌شده بین خریدار و فروشنده رمزارز به عنوان یک واسطه – سازمان کارگزار- عمل می‌کند. صرافی به خریدار اجازه می‌دهد تا با استفاده از شیوه‌هایی شامل انتقال بانکی مستقیم، UPI ، کارت‌های بدهی یا اعتباری و غیره، سپرده‌گذاری انجام دهد. هر تراکنشی که از خدمات آن استفاده می‌کند مشمول یک کمیسیون یا کارمزد ثابت است.

  اولین گام خریدار(سرمایه گذار)، پیداکردن یک صرافی آنلاین مناسب است. این مرحله نیاز به تحقیقاتی در مورد پیشینه، شهرت، و مزایای پلتفرم دارد. گام دوم بازکردن یک حساب معاملاتی است که فرآیند نسبتاُ ساده‌ای است.

  یک حساب ایجاد، و اپلیکیشن را برای صرافی که انتخاب کرده‌اید دانلود کنید. نصب اپلیکیشن، اطلاعاتی مانند آدرس ایمیل از شما درخواست می‌کند. سپس ایمیل تائید به آدرستان ارسال خواهد شد و نیز ممکن است اطلاعات KYC را درخواست کند. برای تکمیل روند KYC آدرس را در شناسه‌ ایمیلتان تایید کنید. بعد از آن، رمز عبوری برای اپلیکیشن بسازید و برای کاوش در دنیای رمزارز(کریپتوکارنسی) آماده باشید.

  

  عملکردهای اصلی صرافی

  اساساً صرافی رمز ارز شامل عملکردهای زیر است: ثبت/ ورود، بازار صرافی، واریز و برداشت، بخش اخبار و اعلان، و پشتیبانی.

  در ابتدا، لازم است خود را با یک شناسه ایمیل معتبر ثبت نام کنید.

  واریز وجوه

  اگر بخواهید به صورت آنلاین بیت کوین بفروشید، اول لازم است وجوه‌تان را در صرافی ویژه‌ای که می‌خواهید بفروشید سپرده‌گذاری کنید.

  • 1) به صفحه سپرده‌گذاری بروید-> بر روی گزینه سپرده در کنار سکه‌ای که می‌خواهید سپرده‌گذاری کنید کلیک نمایید.
  • 2) سپس، بر روی «ایجاد آدرس» کلیک کرده و آدرس را کپی کنید.
  • 3) به کیف پول شخصی‌تان بروید -> سپس این آدرس را به عنوان آدرس برداشت در کیف پولتان قرار دهید.

  به خاطر داشته باشید که هر سکه آدرس متفاوتی دارد، اگر سکه‌ای را با آدرس سکه‌ی دیگری سپرده‌گذاری کنید، همه موجودی خود را از دست خواهید داد.

  بعد از تراکنش، به سایت صرافی بروید و مقدار موجودی که سپرده‌گذاری کردید را بررسی کنید.

  برداشت وجوه

  اگر در حال فروش بیت کوین به صورت آنلاین هستید، لزوماُ با مشکل برداشت وجه مواجه می‌شوید. متداول‌ترین روش، انتقال بین‌المللی با سیم است و صرافی‌های برتر از این شیوه پشتیبانی می‌کنند. اخیراً برخی صرافی‌ها اقدام به پذیرش برداشت از کارت اعتباری و کارت بدهی کرده‌اند.

  همچنین، پول ممکن است از طریق SEPA (حوزه واحد پرداخت اروپا) منتقل کرد. این سیستمی است که برای تسهیل نقل و انتقالات بین‌المللی بین اعضای اتحادیه اروپا طراحی شده است.

  لذا، هر دو این سیستم‌ها اشکالاتی دارند. معمولاً بسته به کشور موردنظر، نقل و انتقالات زمان بسیار زیادی می‌برد و همچنین مقدار پولی که انتقال می‌یابد، می‌تواند چهار روز طول بکشد تا پردازش شود. به علاوه، هر دوی این سیستم‌ها هزینه‌های اضافی ایجاد می‌کنند.

  1) به صفحه برداشت بروید-> روی برداشت در کنار سکه‌ای که می‌خواهید برداشت کنید کلیک کنید.

  2.) سپس به آدرس کیف پولی که می‌خواهید برداشت کنید، رفته و مقدار را وارد کنید.

  3.) پس از تراکنش به کیف پول خود -> بررسی کنید که آیا سکه‌ها برداشت شده‌اند یا خیر.

  قبل از برداشت، هزینه‌های بانک را بررسی کنید. بنابراین، اگر یک حساب بانکی به طور خاص برای برداشت پول حاصل از فروش بیت کوین باز می‌کنید، باید تحقیقات خود را انجام دهید و بانکی را انتخاب کنید که به بهترین وجه با نیازهای شما مطابقت دارد.

  

  تفاوت‌های بین صرافی‌های متمرکز و غیرمتمرکز

  صرافی‌های متمرکز را می‌توان برای معاملات فیات- به- کریپتو یا بلعکس مورد استفاده قرار داد. می‌توان آنها را برای انجام معاملات بین دو رمز ارز مجزا نیز به کار برد. اگرچه ممکن است به نظر برسد که این ویژگی همه شکل‌های صرافی ارز رمزنگاری‌شده را پوشش می‌دهد.

  صرافی‌های غیرمتمرکز، یک جایگزین هستند؛ آنها فرد واسطه را حذف کردند و چیزی خلق می‌کنند که گاهی به عنوان فضای «بی اعتمادی» تلقی می‌شود. این نوع صرافی‌ها به عنوان صرافی‌های همتا به همتا عمل می‌کنند. یک سرویس امانی هرگز دارایی‌های خود را حفظ نمی‌کند و معاملات صرفاُ براساس قراردادهای هوشمند و معاملات سلف ارزی انجام می‌گیرد.

  تفاوت اصلی بین صرافی‌های متمرکز و غیرمتمرکز این است که آیا فرد واسطی وجود دارد یا خیر. صرافی‌های غیرمتمرکز نسبت به نوع متمرکز آن کمتر متداول هستند و محبوبیت کمتری دارند.

  همچنین بخوانید: صرافی غیرمتمرکز چیست؛ راهنمای جامع! شبکه همتا به همتا، راهنمای کامل

  انواع مختلف صرافی‌ها

  صرافی‌های فیات- کریپتو

  این صرافی‌ها به شما این امکان را می‌دهند که مستقیماً با استفاده از ارز فیات خود ( ارز صادر شده توسط دولت مانند دلار آمریکا یا پوند) ارز رمزنگاری‌شده (رمز ارز) خریداری کنید. این صرافی‌ها در میان کاربران جدیدی که هنوز بازار کریپتو را کشف نکرده‌اند، بسیار محبوب هستند. زیرا دسترسی آسان به ارز رمزنگاری مورد نظر آنها را بدون دشواری زیاد فراهم می‌کند.

  مشکل این صرافی ها این است که پشتیبانی کمی دارند و انتخاب عددی کمتری از سکه‌ها را عرضه می‌دهند. این فقط به عنوان یک نقطه ورود توسط مبتدیان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

   

  صرافی‌های کریپتو- کریپتو

  این صرافی‌ها به شما این امکان را می‌دهند که یک ارز رمزنگاری‌شده را برای ارز رمزنگاری‌شده دیگری معامله کنید. این بدان معناست که در ابتدا لازم است یک ارز رمزنگاری‌شده را در یک صرافی فیات-کریپتو خریداری کنید و سپس آن را به کیف پول صرافی کریپتو-کریپتو انتقال دهید و سپس سکه‌ای را معامله کنید که در درجه اول قصد خرید آن را دارید.

  صرافی‌های همتا به همتا

  در این صرافی‌ها، خریدار با فروشنده هماهنگ می‌شود و آنها ارز را در توافقات خودشان مبادله می‌کنند. نظیر صرافی لوکال بیت کوینز (Localbitcoins)  که در آن خریدار با تعدادی از فروشندگان هماهنگ می‌شود و در آن خریدار، گزینه انتخاب با بهترین قیمت را دارد.

  همچنین، آنها به طور عادی یک سرویس امانی (یک مقدمات مالی که در آن شخص ثالث پرداخت وجوه را برای دو طرف درگیر در یک معامله ویژه نگه می‌دارد و تنظیم می‌کند.) به طوری که برای خریدار و فروشنده ریسک کاهش می‌یابد.

  همچنین بخوانید: شبکه‌های همتا به همتا (P2P) ، راهنمای کامل

  کارگزارها

  در این صرافی‌ها، می‌توانید ارزهای رمزنگاری‌شده را مستقیماُ از کارگزارها خریداری کنید. این کارگزاران قیمت‌گذاری خودشان را انجام می‌دهند که می‌تواند بالاتر یا پایین‌تر از قیمت بازار باشد. در اینجا لازم است پیش از معامله دقت کنید.

  

  پیداکردن بهترین صرافی رمزارز

  حال انواع مختلف صرافی‌ها را می‌شناسید و تصمیم گرفته‌اید که به دنیای رمزارز (کریپتو) وارد شوید، بنابراین پیداکردن بهترین صرافی بسیار حائز اهمیت است تا بتوانید بیشترین بهره را از این تجارت ببرید. پیش از شروع معامله، معیارهایی وجود دارد که باید در این پلتفرم‌ها بررسی کنید تا بتوانید مناسب‌ترین آن را برای خودتان شناسایی کنید. بیائید از مهم ترینشان گذر کنیم:

  - شهرت:

  بررسی کنید که آیا تا به حال هک شده‌اند یا مشکلی در انتقال پول کاربر دارند. بررسی کنید که آیا آنها ابزار معاملاتی مناسبی دارند و آیا سایر معامله‌گران با تجربه به آنها اعتماد دارند یا خیر. همچنین می‌توانید نظرات کاربران مستقل را در سایت‌هایی مانند Reddit و BitcoinTalk مرور کنید.

  - نرخ ارز:

  برای پلتفرم های صرافی مختلف نرخ‌های ارز متفاوتی وجود دارد. این نرخ‌های تبدیل برای ارزهای فیات است. آنهایی را بیابید که نر‌خ‌های معقولی برای صرفه‌جویی در پول دارند. می‌توانید این هزینه‌ها را در پلتفرم‌های سایت‌ها یا از طریق نظرات سایر کاربران پیدا کنید.

  - ممنوعیت‌ها:

  برخی صرافی‌ها تنها در منطقه یا کشورهای خاصی کار می‌کنند. بررسی کنید که آیا آن پلتفرم جهت استفاده در کشور شما دردسترس است یا خیر. لازم است پلتفرمی را انتخاب کنید که در کشور شما پشتیبانی می‌شود تا از مشکلات همراه با واریز و برداشت پیشگیری شود به خصوص اگر برنامه استفاده از انتقال با سیم را داشته باشید.

  - محدودیت‌ها:

  هرگونه محدودیت در معامله را بررسی کنید. برخی پلتفرم‌ها وجود دارند که مقدار مبلغی را که می‌توانید معامله کنید تا فرآیند تایید تکمیل شود، محدود می‌کنند. و اما صرافی‌هایی وجود دارند که چه شما حسابتان را تائید کرده باشید چه خیر، معامله را مجاز می‌کنند. همچنین سهولت و رابط کاربری را نیز بررسی کنید. صرافی‌هایی با نقدشوندگی زیاد، برخی از بهترین پلتفرم‌های صرافی رمزنگاری هستند، زیرا در آنها سکه‌های دیجیتال زیادی در دسترس هستند. می‌توانید این اطلاعات را در وب سایت‌های رسمی صرافی بررسی کنید.

  - تائید:

  اکثر صرافی‌ها از شما می‌خواهند که هویت (شناسه صادرشده توسط دولت) را برای تبادل ارزهای دیجیتال در سایت‌شان ارائه دهید. برای این کار باید اطلاعات کارت شناسایی و موقعیت مکانی خود را بارگزاری کنید. برای برخی صرافی‌ها، بایستی از خودتان در حالی که کارت شناسایی خود را در دست دارید، عکس بگیرید. این تأیید برای جلوگیری از تقلب بسیار اهمیت دارد. این برای پلتفرم‌های صرافی، شیوه‌ای است جهت محافظت از خود در برابر معامله‌گران متقلب که هدفشان فریب دیگران است. همچنین، عمل تأیید از معامله‌گران حفاظت می‌کند، زیرا شما فقط می‌توانید با افراد تأیید‌شده تعامل داشته باشید. این موضوع احتمال گرفتار‌شدن را کاهش می دهد.

  - هزینه‌ها:

  هزینه‌ها (کارمزدها) را در صرافی بررسی کنید. اطمینان حاصل کنید که تحقیق موردنیاز را در این موارد انجام داده‌اید زیرا برخی از صرافی‌ها هزینه‌های پنهان دارند. بایستی هزینه‌های واریز، معامله و برداشتشان را شناسایی کنید. مراقب باشید چرا که برخی از پلتفرم‌ها که هزینه‌های پائین باورنکردنی دارند ممکن است توسط افراد کلاهبردار اداره شوند تا شما را فریب دهند و پولتان را بگیرند. در همه وب‌سایت‌های رسمی صرافی، اطلاعات در مورد هزینه‌ها به طور رایگان دردسترس است.

  

  شیوه‌های پرداخت:

  صرافی‌های مختلف از روش‌های پرداخت مختلفی پشتیبانی می‌کنند. برخی صرافی‌ها از تراکنش‌های کارت بدهی و اعتباری، انتقالات بانکی با سیم، پی‌پال PayPal ، و سایر موارد پشتیبانی می‌کنند. موارد مختلف قابل دسترس در صرافی و هزینه‌هایی را که می‌توانید از آنها انتخاب کنید، بررسی نمائید. هرچه گزینه‌های پرداخت بیشتر باشد، انتخاب برای شما راحت‌تر خواهد بود. 

  پشتیبانی مشتری:

  داشتن پشتیبانی فوری و مفید از مشتری، بسیار حائز اهمیت است. صرافی که به ویژه دارای گفتگوی آنلاین باشد که 24 ساعته در دسترس است، بهترین گزینه محسوب می‌شود؛ زیرا می‌توانید هر زمان که بخواهید هر چیزی در مورد تراکنش‌های خود بپرسید. استفاده از ایمیل‌ها تنها در صورتی می‌تواند مفید باشد که به موقع به آنها پاسخ داده شود.

  جفت‌های رمزارز چیست؟

  هنگامی که رمزارز را در یک صرافی معامله می‌کنید، از یک جفت معاملاتی استفاده خواهید کرد. در اکثر موارد، افراد از BTC برای معامله در برابر آن استفاده می‌کنند، اما در واقع جفت‌های معاملاتی زیادی وجود دارد که می‌توانید از آنها استفاده کنید. جفت‌های معاملاتی ارزهای دیجیتال با مقایسه بهای یک رمزارز با ارز دیگر کار می‌کنند.

  عرضه رمز ارز یا جفت رمز ارز در این مرحله برای صرافی متمرکز، متداول‌تر است. این کار به مشتریان امکان می‌دهد تا توکن‌های اتر خود، به عنوان مثال بیت کوین، را تراکنش کنند. صرافی‌های کمتری جفت‌های ارز فیات/ رمز ارز را می‌فروشند و صرافی‌های USD برای بیت کوین ایجاد می‌کنند.

   

  نتیجه‌گیری

  صرافی متمرکز هنوز رایج‌ترین شیوه کار برای سرمایه‌گذارانی است که به دنبال دسترسی به فضای رمزارزها هستند. در زمان انتخاب یک صرافی، درنظر داشتن تعداد متغیرهایی که بر تجربه کاربر تاثیر می‌گذارند بسیار مهم است، از جمله کدام جفت‌ها معامله می‌شوند، میزان مبادله چقدر است، و تدابیر امنیتی کدام صرافی‌ها برای حفاظت از مشتریانشان به بهترین نحو اجرا شده است.

   

• 11. چگونه بیت کوین بخریم؟

  چطور بیت کوین بخریم؟

  بیت کوین، از زمانی که در سال 2009 راه‌اندازی، و پس از رسیدن به سطح حدود 20,000 دلار در دسامبر 2017 که معروف‌تر شد، برای سرمایه‌گذاران جوان، ابزار سرمایه‌گذاری است که بیشترین ترجیح را دارد. بعداً رسیدن به بالای 51000 دلار برای صعود به بالاترین سطح تاریخ در فوریه سال 2021، بسیاری از بخش‌های دیگر را به خود جلب کرد و توجه جهانی را به دست آورد.

  یعنی چرا که نه!!؟؟ بسیاری از سرمایه‌گذاران اولیه، میلیون‌ها دلار از تجارت بیت کوین به دست آورده‌اند. اگر کار را به درستی انجام دهید، ممکن است شما هم یکی از آنها باشید. شاید، موضوعی برای بحث، زمانی دیگر، شاید!!

  

  هر بار که «چگونه بیت کوین بخریم» را در گوگل تایپ کنید،  به منابع زیادی می‌رسید، اما هیچ مقاله یک مرحله‌ای واقعی که شک‌های شما را از الف تا ی برطرف کند، وجود ندارد. این دقیقا همان مسیری است که این مقاله قرار است به شما کمک کند!!

  این مقاله‌ای است که باید آن را به طور کامل مرور کنید تا بفهمید چگونه می‌توانید سفر خود را به عنوان یک سرمایه‌گذار یا یک معامله‌گر بیت کوین شروع کنید.

  فهرست مفاهیم

  • پیش‌نیازهایی که باید برآورده شود
  • انتخاب و ثبت‌نام در پلتفرم
  • صرافی‌های متمرکز (CEX)
  • صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX)
  • صرافی‌های ترکیبی
  • انتخاب گزینه‌های پرداخت
  • قراردادن سفارش
  • سفارش‌گذار (Maker) کیست
  • سفارش‌بردار (Taker) کیست
  • انواع سفارشات
  • سفارشات بازار/ برداشتن سفارش
  • سفارش محدود/ گذاشتن سفارش
  • امن نگه‌داشتن بیت کوین
  • شیوه‌های دیگر برای خرید بیت کوین
  • نتیجه‌گیری
  • FAQ

  پیش‌نیازی‌هایی که باید برآورده شود

  شما در یک لیست ملی ثبت نام می‌کنید تا در انتخابات شرکت کنید، مجموعه‌ای از مدارک هویتی صادرشده دولتی را ارائه می‌دهید تا حساب بانکی باز کنید، یا گواهینامه رانندگی بگیرید.

  مشابه سرمایه‌گذاری در بیت کوین، بایستی برخی پیش‌نیازها را برآورده کنید، چرا که دارایی‌های دیجیتال مسائل حساسی هستند که می‌توانند افراد، کسب و کارها، شرکت‌ها و حتی دولت‌ها را ورشکست کنند.

  شما باید در دستگاه الکترونیکی خود اتصال به اینترنت داشته باشید.

  برخی پیش‌نیازها وجود دارد که بایستی برآورده شود و در مورد انواع پلتفرم‌هایی که می‌خواهید مورداستفاده قرار دهید تغییر می‌کند.

  انتخاب و ثبت‌نام در یک پلتفرم

   این نقطه‌ای است که شما یکی از متداول‌ترین و ایمن‌ترین شیوه‌ها را برای مبتدیان انتخاب می‌کنید، یعنی پلتفرمی را که می‌خواهید اولین بیت کوین خود را از آنجا بخرید، انتخاب کنید.

  اگرچه روش‌های دیگری برای معامله/سرمایه‌گذاری وجود دارد، لازم به ذکر است که تعداد و انواع متعددی از پلتفرم‌ها وجود دارند که «صرافی‌های رمزارز» نامیده می‌شوند که در آنها معامله‌گران و سرمایه‌گذاران دارایی‌های دیجیتالشان را خرید و فروش می‌کنند.

  به خاطر داشته باشید که به یک حساب صرافی رمزارز نیاز دارید تا بیت کوین بخرید..

  این جایی است که شما آن حساب را ایجاد می کنید!! شما باید پلتفرم های KYC را برای تایید هویت تان در شبکه صرافی به کار برید. این نوع از تاییدها اکثرا در پلتفرم های متمرکز رایج هستند.

  

  صرافی‌های متمرکز (CEX) :

  CEXها توسط شرکت یا سازمانی اداره می‌شوند و یک دفترکل مرکزی دارند. دارایی‌های دیجیتالی که به وسیله این صرافی‌ها معامله می‌کنید، به شما تعلق ندارند بلکه متعلق به صرافی است. اگرچه، این صرافی‌ها نقدینگی را فراهم می‌کنند و کاربرپسند هستند.

  برخی پیش‌نیازهای اصلی وجود دارند که در ذیل ذکر شده است و ممکن است در زمان تنظیم یک حساب کاربری در صرافی متمرکز به آن نیاز داشته باشید:

  •  مجموعه‌ای از مدارک شناسایی صادرشده و احتمالا تاییدشده توسط مقامات دولتی
  •  حساب بانکی و گزینه های پرداخت شناسایی شده مربوطه (کارت ها، پی پال و غیره)
  •  کیف پول رمزارز
  •  همچنین نیاز به یک شناسه ایمیل و یک شماره تلفن فعال دارید

  صرافی‌های متمرکز و Coinbase ، Gemini و غیره موارد معروفی هستند.

   حال می‌توانید پیش روید و یک صرافی انتخاب کنید، و آن را بر روی دستگاه خود دانلود کنید. ثبت‌نام در پلتفرم الزامی است و بسته به پلتفرم، تائید KYC ممکن است الزامی باشد.

  اگرچه صرافی‌های متمرکز، براساس مدل تجاری‌شان ممکن است در آینده خدمات صرافی غیرمتمرکز را ارائه کنند.

  صرافی غیرمتمرکز (DEX) :

  از آنجا که این صرافی‌ها به بالاترین سطوح به طور خودکار عمل می‌کنند، انتقال همتا به همتای دارایی‌ها را عرضه می‌کنند و اغلب به صورت منبع باز هستند، براساس دفترکل متمرکز اداره نمی‌شوند. از آنجا که دفترکل متمرکزی را پشتیبانی نمی‌کنند، DEX ها معمولا کارمزد تراکنش کمی دارند. برخلاف CEX شما کاملا مالک دارایی‌های دیجیتالی هستید که معامله می‌کنید.

  نکته: اکثر صرافی‌های غیرمتمرکز ارز فیات را به عنوان شیوه‌ای از پرداخت نمی‌پذیرند. ممکن است شما ارز فیات خود را به توکن/سکه‌ای با نام USDT (تتر دلار ایالات متحده) تبدیل کنید که موردقبول اکثر DEX‌هاست.

  برخی از پلتفرم‌های معروف DEX : Uniswap ، Sushiswap ، Pancakwap و غیره

  چگونه بیت‌کوین بخرم؟

  • اکثر اپلیکیشن‌های پلتفرم DEX را می‌توانید در دستگاهتان دانلود کنید. آنها مانند مورد CEX به جزئیات دقیق نیاز ندارند، اما در برخی از DEX ها لازم است با واردکردن رمز عبور، یک حساب کاربری ایجاد کنید یا صرفا کیف پولتان را متصل کنید تا بیت کوین شما را ایمن نگه دارد.

  •  هنگام تنظیم حساب DEX خود، عبارتی از کلمات تصادفی نمایش داده می‌شود، که باید یادداشت و ایمن کنید زیرا بک‌آپی برای دسترسی به حسابتان محسوب می‌شود. این مرحله شامل کلماتی است که «کلمات پیگردی» نامیده می‌شوند. بعد از یادداشت‌کردن آن، اپلیکیشن به شما پیام می‌دهد که از حسابتان بک آپ بگیرید و حساب DEX را در جایی ایمن نگه دارید.

  توجه داشته باشید که بعد از تکمیل این فرآیندها، باید گزینه پرداخت را انتخاب کنید.

  

  صرافی‌های ترکیبی (هیبریدی):

  این صرافی‌ها ترکیبی از دفترکل غیرمتمرکز و متمرکز هستند. این‌ها ممکن است بر اساس نیازهای مشتریان چارچوب‌بندی شوند. این نوع صرافی‌ها ممکن است با استفاده از بهترین کیفیت‌های CEX و DEX طراحی شوند.

  صرافی‌های ارزهای دیجیتال، پلتفرم‌های معاملاتی را برای کاربران خود ارائه می‌دهند. اما بسته به کارمزد تراکنش‌هایی که دریافت می‌کنند، امنیت، و ویژگی‌هایی مانند کیف پول بیمه‌شده داخلی، نقدینگی، احراز هویت دو مرحله‌ای و غیره، این اختیار را دارید که بهترین پلتفرم را با توجه به نیازهای خود انتخاب کنید.

  انتخاب گزینه‌های پرداخت

  شما یک حساب کاربری بر روی مناسب‌ترین صرافی رمزارز ایجاد می‌کنید. حال، مرحله بعدی برای خرید بیت کوین چیست؟

  بگذارید توضیح دهیم:

  بیت کوین دارایی دیجیتالی با ارزش نوسانی است. در هنگام خرید باید بها یا مقدار معادل موردقبول فروشنده یا صرافی را پرداخت کنید. برای انجام این کار، نیاز است که به یک حساب بانکی وصل باشید. براساس مناطقی که در آن زندگی می‌کنید، ممکن است مجبور باشید شماره بیمه تامین اجتماعی، منبع وجوه و غیره را تهیه کنید.

  در زیر برخی از روش‌های پرداخت ذکر شده که به طور گسترده مورد قبول می‌باشند.

  •  پرداخت‌های کارت اعتباری/ کارت بدهی
  •  انتقال مستقیم بانکی/ با سیم
  •  پی پال/ هر نوع خدمات مالی بخش خصوصی با کیف‌های پول

  بسیاری از ارزهای فیات براساس صرافی که از آن استفاده می‌کنید و منطقه‌ای که صرافی در آن قرار دارد پذیرفته می شوند.

  همچنین می‌توانید از سایر آلت‌کوین‌ها یا توکن‌ها برای تراکنش‌های جفتی براساس مقادیر متناسب جهت خرید بیت کوین استفاده کنید، به شرط آنکه صرافی شما اجازه‌ی آن تراکنش را بدهد.

   

  کارمزد تراکنش:

  همانطور که بانک در ساختار عادی فیات برای هر یک از خدماتی که ارائه می‌دهد کارمزد دریافت می‌کند، صرافی‌ها نیز برای انجام تراکنش بر روی پلتفرم خود کارمزهایی اعمال می‌کنند.

  براساس فاکتورهای مختلف، همچون مکان، نوع ارز، قوانین محلی تراکنش، مالیات، مقدار انتقال‌یافته، سیاستگذاری‌های بانک، هزینه‌ی تبدیل، کارمزدهای تراکنش تغییر می‌کند.

  گذاشتن سفارش

  چنانچه مراحل فوق را انجام دادید، تنها چیزی که باقی می‌ماند خرید بیت کوین از طریق قراردادن سفارش است. برای خرید هر گونه رمزارز در صرافی متمرکز، لازم است که یک سفارش بگذارید. و زمانی که سفارش را گذاشتید، سفارش‌گذار یا سفارش‌بردار خواهید بود.

  سفارش‌گذار(Maker) کیست

  سفارش‌گذار شخصی است که با قراردادن سفارش برای خرید/فروش بیت کوین، پایین/بالای قیمت کنونی بازار - که با سفارشات در حال انتظار در دفتر سفارش مطابقت ندارد - نقدینگی بیشتری ایجاد می‌کند.

  به بیان ساده‌تر، اگر سفارشی را قرار دهید و مطابقت‌هایی برای سفارش دریافت نکردید و به مدت طولانی درحال انتظار ماندید، آنگاه سفارش‌گذار نامیده می‌شوید. چرا که معامله را آغاز می‌کنید یا معامله جدیدی ایجاد می‌کنید که هنوز روی پلتفرم وجود ندارد.

  مثلا بگذارید درنظر بگیریم شما می‌خواهید سفارشی برای خرید بیت کوین به ارزش 10,000 دلار بگذارید. سفارش را می گذارید و تراکنش شما برای مدت زمان طولانی «درحال انتظار» را نمایش می‌دهد.

  این نشان می‌دهد هیچ معامله‌گری برای فروش بیت کوین به قیمت تعیین‌شده وجود ندارد، چرا که قیمت جاری فعلی بسیار اهمیت دارد. از این رو، شما سفارش‌گذار نامیده می‌شوید، چرا که سفارش شما توسط برخی معامله‌گران دیگر تامین می‌گردد.

  

  سفارش‌بردار (Taker) کیست؟

  سفارش‌بردار شخصی است که با ثبت سفارش برای پذیرش سفارش‌های تنظیم‌شده توسط سفارش‌گذاران، از نقدینگی موجود در بازار برداشت می‌کند.

  به بیان ساده‌تر، اگر شما سفارشی بگذارید و فوراً تامین گردد، آنگاه یک سفارش‌بردار نامیده می‌شوید. چرا که سفارشی که می‌گذارید در پلتفرم موجود است و درحال انجام معامله هستید.

   انواع سفارشات

  صرافی‌ها طی سال‌ها، کاربر پسند شده‌اند و طیف گسترده‌ای از سفارش‌ها را ارائه می‌دهند. برخی از صرافی‌ها، مشابه اکثر کارگزاران بورس، هم سفارشات بازار و هم سفارشات محدود را عرضه می‌کنند.

  سفارشات بازار/ برداشتن سفارش

  سفارشات خرید بلافاصله به قیمتی که بیت کوین در آن زمان معامله می‌شود، انجام می‌گیرند.

  سفارش محدود/ گذاشتن یک سفارش

  سفارش به شما کمک می‌کند تا این آزادی را داشته باشید که قیمتی را که می‌خواهید سفارش خرید اجرا شود، وارد کنید. تا زمانی که کسی بخواهد بیت کوین را با قیمتی که شما تعیین کرده‌اید به شما بفروشد، سفارش در دفترچه سفارش در حالت تعلیق باقی می‌ماند.

  هنگامی که فروشنده با جزئیات سفارش که توسط شما مشخص شده موافقت کرد، پیشنهاد را می‌پذیرد و در عوض بیت کوین را به آدرس کیف پول ارائه‌شده توسط شما منتقل می‌کند. اکنون یک کلید عمومی منحصر به فرد و یک کلید خصوصی برای دسترسی به بیت کوین ذخیره‌شده در جایی در بلاک چین خواهید داشت.

  نگهداری امن بیت کوین

  اکثر صرافی‌های متمرکز ارزهای دیجیتال یک کیف پول رمزنگاری داخلی با آدرس کیف پول منحصر به فرد ارائه می‌دهند. این کیف‌پول‌ها بیت کوین‌ها را ذخیره نمی‌کنند بلکه باید کلیدهای خصوصی و عمومی را ایمن کنند.

  در مورد صرافی‌هایی که مانند صرافی‌های غیرمتمرکز، کیف پول ارائه نمی‌کنند، می‌توانید کیف پولی را از یک ارائه‌دهنده شخص ثالث برای نگهداری امن بخرید. این کار اجباری نیست، زیرا می‌توانید کلیدهای خود را در هر دستگاه الکترونیکی ذخیره کنید. اما چنین بیت کوین‌هایی که با استفاده از روش‌های امن ذخیره نمی‌شوند، مستعد حملات سایبری هستند.

  

  سایر شیوه‌ها برای خرید بیت کوین

  چنانچه بخواهید سایر شیوه‌های خرید بیت کوین را جستجو و کشف کنید، در زیر دو شیوه ذکرشده که بیشتر پیروی می‌شود:

  1) خودپردازهای بیت کوین

  این دستگاه‌های خودپرداز بیت کوین نیاز به هویت صادرشده توسط دولت دارند و یکی از روش‌های خرید بیت کوین هستند. این کار به سادگی واریز مقدار معادل بیت کوین به دستگاه و تأیید آدرس کیف پول یا آدرس عمومی است. دستگاه خودپرداز، بیت کوین را پس از تأیید اعتبار ارزی و موافقت بلاک چین به آدرس کیف پول ارائه‌شده/آدرس عمومی منتقل می‌کند.

  

  2) P2P همتا به همتا

  این نقطه‌ کلی بود که بیت‌کوین برای آن ایجاد شد، یک اکوسیستم تراکنش مبتنی بر همتا به همتا، اما متأسفانه یافتن فروشندگان یا خریداران بیت‌کوین به این آسانی نیست، زیرا این یک روش پرداخت پذیرفته‌شده در سراسر جهان نیست.

  گرچه شما آدرس کیف پول/آدرس عمومی حساب خود را ارائه دهید، شخصی که مایل به فروش بیت کوین است می‌تواند این کار را انجام دهد. این نوع ترتیب در DEX مجاز است.

  پس از خواندن این مقاله، خرید بیت کوین نباید یک کار پیچیده به نظر برسد. گرچه بهتر است پیش از خرید آن در هر پلتفرمی، تحقیقات خود را انجام دهید.

  نتیجه‌گیری:

  بعد از مرور این مطلب، حال احتمالا ایده‌ی شفافی در مورد خرید بیت کوین دارید. همانطور که در بالا ذکر شد، بیت کوین را می‌توان به طرق مختلف اختیار کرد. ازاین رو، پیش از ورود به بازار، تحقیق خودتان را در مورد رفتار بازار و نوسانات آن انجام دهید.

  سوالات متداول

  مبتدیان چگونه بیت کوین می‌خرند؟

  مبتدیان باید بیت کوین را از طریق صرافی‌های ارزهای دیجیتال خریداری کنند، زیرا انجام این کار برای آنها آسان‌تر است. یک کیف پول بگیرید، یک حساب کاربری در صرافی ایجاد کنید، یک گزینه پرداخت را انتخاب کنید و بیت کوین بخرید.

  ارزان‌ترین راه برای خرید بیت کوین چیست؟

  برخی از بزرگ‌ترین صرافی‌های ارزهای دیجیتال متمرکز، کارمزد تراکنش و کارمزد صرافی بسیار کمتری دریافت می‌کنند.

  آیا خرید بیت کوین از طریق صرافی‌ها امن است؟

  خرید بیت کوین در پلتفرم‌هایی که بررسی شده‌اند و با استفاده از کیف پول جهت محافظت از بیت کوین شما، ایمن تلقی می‌شود.

  

   

   

• 13 : ICO چیست؟

  ICO چیست؟

  آیا اخیراً به دنبال آن هستید که در ارزهای رمزنگاری شده حرکت عظیمی انجام دهید؟ زمان آن رسیده است که روندهای عرضه اولیه کوین را دنبال کنید.

  ایده‌ی پیش‌فروش سکه‌های(کوین‌ها) یا توکن‌های پروژه‌های بلاک‌چین، راهی موفق برای جمع‌آوری سرمایه جهت توسعه پروژه‌های جدید بود. مقدار پول جمع‌آوری شده از طریق ICO در سال‌های گذشته، بسیار شگفت‌انگیز است. تنها در سال 2018، 1258 اعلامیه ICO وجود داشت که مبلغ 7,852,477,041 دلار را جمع‌آوری کرد.

  فهرست مفاهیم

  • ICO چیست؟
  • تاریخچه ICO
  • عرضه اولیه کوین چگونه کار می‌کند؟
  • چگونه در ICO شرکت کنیم؟
  • مزایای ICO
  • ارزیابی یک ICO
  • آینده ICO ها
  • استدلال‌های نهایی
  • FAQ

   

  ICO چیست؟

  ICO ها مخفف عرضه اولیه کوین می‌باشند که به منبع اصلی سیستم‌های تامین مالی جمعی، در ازای ارزهای رمزنگاری‌شده یا توکن‌هایی برای تامین مالی توسعه‌های پروژه تبدیل شده است. توسعه‌دهندگان برای راه‌اندازی پروژه، وجوهی را از سرمایه‌گذاران جمع‌آوری می‌کنند. گزارش شامل جزئیات فنی عملیات رمزارزها است و توسعه‌دهندگان برای طراحی ارز ، جهت پشتیبانی از پروژه کار می‌کنند.

  امروزه، بیشتر فروش توکن‌ها بر روی بلاک‌چین اتریوم، از طریق یک قرارداد هوشمند انجام می‌شود. این قراردادهای هوشمند، توکن‌های اتریوم را جمع‌آوری می‌کنند و به‌طور خودکار آنها را با توکن‌های جدید متعلق به یک استارت‌آپ مبادله می‌کنند. این یک سیستم P2P است که به هیچ صرافی یا کارگزاری به عنوان واسطه نیاز ندارد.

  در زمان ثبت این مورد، بیش از 7000رمزارز در وب سایت Coinmarketcap لیست شده بود. در حال حاضر بیش از 1000 سکه در صرافی‌های مختلف موجود است و بسیاری از آنها در حال لیست‌شدن هستند. قابل ذکر است که همه رمزارزها روی بلاک چین منحصر به فرد خود میزبانی نمی‌شوند. آنها در بالای بلاک چین موجود صادر می‌شوند، با این حال، هنوز هم می‌توانند بلاک چین خود را توسعه دهند و در آینده انتقال یابند.

   

  تاریخچه ICO

  در سال 2013، اولین ICO به وسیله Mastercoin بود که حدود 600,000 دلار برای پروژه‌ای جهت ایجاد یک شبکه تبادل بیت کوین و تراکنش تولید کرد. اولین رمزارز توزیع شده ICO، با نامXRP بود.

  در اوایل سال 2013، Ripple Labs شروع به ساخت یک سیستم پرداخت به نام Ripplenet کرد و حدود 100 میلیارد توکن XRP را که توکن اصلی این پلتفرم است منتشر کرد. این توکن‌ها برای تامین مالی رشد پلتفرم ریپل (Ripple) فروخته شدند.

  بعداً در سال 2013، مسترکوین (Mastercoin) موافقت کرد که جهت انجام قراردادهای هوشمند و توکن‌کردن تراکنش‌های بیت کوینی، لایه‌ای روی بیت کوین بسازد. میلیون‌ها توکن مسترکوین توسط سازنده در برابر بیت کوین فروخته شد.

  چندین رمزارز دیگر با ICO ها تامین مالی شده‌اند. به عنوان مثال، Lisk که در اوایل سال 2016، سکه‌های خود را به قیمت حدود 5 میلیون دلار فروخت، چندین رمزارز دیگر را از طریق ICO تامین مالی کرده است. اتریوم معروف‌ترین بلاک چین برای چنین ICO هایی است. بنیاد اتریوم ETH را به قیمت 0.0005 بیت کوین در اواسط سال 2014 فروخت.

  عرضه اولیه کوین چگونه کار می‌کند؟

  قبل از افزایش سرمایه برای استارت‌آپ خود، لازم است فرآیند بنیادین عرضه اولیه کوین را درک کنید. این‌ها برخی مراحلی هستند که به موفقیت عظیم فروش توکن کمک می‌کنند.

  • در ابتدا، یک پروژه بلاک چین پیشنهاد می‌شود که در آن سرمایه از طریق عرضه اولیه کوین جمع‌آوری می‌شود.
  • سپس ، وایت پیپر منتشر می‌شود. گزارش حاوی جزئیات فنی، مدل‌های کسب و کار و خط مشیی برای شرکت است.
  • نمونه اولیه کار برای پروژه‌ها مشخص نخواهد شد.
  • آگاهی اجتماعی از پروژه ایجاد کنید. به طور ویژه، از طریق کمپین‌های بازاریابی از خلال رسانه‌های اجتماعی و موتورهای جستجو.
  • بازاریابی و پاسخ آن، ایده مختصری را از تعداد توکن‌هایی که برای فروش در دسترس هستند ارائه می‌دهد. همچنین برآوردی برای مبلغ جمع‌آوری‌شده پروژه ارائه می‌دهد.
  • در نهایت، فروش توکن ICO آغاز می‌شود که در آن سرمایه‌گذاران شروع به خرید توکن‌ها به ازای رمزارز می‌کنند.
  • پس از اتمام کار، توکن‌ها برای تبادل در دسترس قرار می‌گیرند.

   

  چگونه در ICO ها شرکت کنیم؟

  سایت‌های زیادی از جمله Reddit، Cyber Fund و حتی سایت‌های شبکه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک وجود دارند که عرضه‌های اولیه کوین فعلی و آتی را فهرست می‌کنند.

   1) برای سرمایه‌گذاری، اولین مرحله از فرآیند این است که آن پروژه یا شرکتی را که پتانسیلی ارائه می‌دهد، تجزیه و تحلیل کنید.

  2) بعد از اینکه کار تحقیقاتی شما تمام شد و مایل به شرکت در ICO هستید، قدم بعدی ایجاد یک حساب صرافی است.

  3) هنگام جستجوی تعداد درحال رشد ICOهایی که به سایت جهانی ورود می‌کنند، یک کیف پول رمزنگاری راه‌اندازی کنید.

  4) علاوه بر شناسایی خود ICO، هوشیاری و دقت لازم در برابر کلاهبرداری‌ها توصیه می‌شود.

  5) درجه‌بندی ICO ارزیابی کاملی از پروژه یا کسب و کار مورد نظر را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کند و در صورت نیاز به جزئیات بیشتر، سایر سازمان‌ها هر مفهوم اضافی را ارائه می‌دهند.

   

  مزایای ICO

  ICO ها در مقایسه با IPO ها مزایای بیشتری دارند. ICOها از توکن‌ها برای فروش جمعی خود استفاده می‌کنند، زیرا کاربران اکنون از کوین‌های رمزنگاری‌شده به سمت توکن‌ها رو می‌آورند. بیایید عمیق‌تر به مزایای ICOها بپردازیم.

  • تسهیلات عرضه توکن ICOها، آنها را منحصر به فردتر می‌کند. با این حال، صادرکنندگان عرضه اولیه کوین، توکن‌ها را ارائه می‌کنند یا توکن‌های خود را برای جمع‌آوری سرمایه به سرمایه‌گذاران می‌فروشند. توکن‌ها جزئیات کاملی در مورد فرآیند ICO دارند.

  • ICO برای برنامه‌ریزی، نوشتن گزارش، ایجاد توکن‌ها و جمع‌آوری وجوه به زمان نیاز دارد. در مقایسه با عرضه اولیه‌های عمومی، ICO به زمان کمتری نیاز دارد. در حالی که در IPO، یافتن همه سرمایه‌گذاران علاقه‌مند امکان‌پذیر نیست، در عرضه‌های اولیه کوین، ما می‌توانیم همه سرمایه‌گذاران علاقه‌مندی که ICO را موفق کرده‌اند، در دسترس داشته باشیم.

   

  • وضعیت پروژه‌ها می‌تواند در ملاء عام توسط سرمایه‌گذاران در بلاک چین ردیابی شود. بلاک چین یک دفتر کل توزیع شده است که به همه سرمایه‌گذاران اطلاعاتی در مورد فرآیندهای روزانه عرضه اولیه کوین ارائه می‌دهد. در نهایت، این تمرکززدایی از فعالیت‌های کلاهبرداری صادرکننده بر سرمایه‌گذاران جلوگیری می‌کند.

  ارزیابی یک ICO

  همیشه ارزیابی هر جنبه از پروژه و تغییر مسیر سریع به استراتژی اجرای دقیق آن لازم است0 نکات زیر را هنگام تجزیه و تحلیل ICO درنظر داشته باشید:

  • در ابتدا بر روی نقاط قوت و پیوندهای ضعیف مدل‌های کسب و کار تمرکز کنید. از افرادی که این فناوری را یه خوبی می‌شناسند، برای دریافت اطلاعات دقیق پرس و جو کنید.
  • به دنبال ICO هایی باشید که دارای تیم‌هایی با سابقه اثبات‌شده در دارایی‌های رمزنگاری‌شده و صنعت بلاک چین هستند.
  • همیشه از انجمن‌های عمومی در صفحات پروژه‌ها در Reddit، Twitter یا Facebook بازدید کنید. همچنین، از بازدیدهای پولی یا پست‌های جایزه‌ای که به شرکت‌کنندگان جهت انتشار اخبار جعلی پول می‌دهند تا موفقیت دروغین پروژه را در ویترین بگذارند، آگاه باشید.
  • درگیرشدن یک سرمایه‌گذار خطرپذیر بزرگ (VC) کریپتو یک نشانه مثبت است. ببینید آیا شرکت پشتیبانی VC دارد یا خیر. اگر آنها یک VC در هیئت اجرایی خود داشته باشند، سودمندتر است.
  • در مورد مشاغل مشابه صنعت با تطبیق اصول کار شرکت تحقیق کنید.

  

  آینده ICOها

  تا به امروز، روش‌های ICO فقط موفقیت را تجربه کرده‌اند، و برخی از پروژه‌های اساساً قدرتمند وجود دارند که در آنها بازنگری و اصلاح به موقع انجام می‌شود. به زودی انتظار می‌رود که پیرامون ICO‌ها شاهد یک سری علامتگذاری قرمز باشیم.

  داشتن یک چارچوب محکم همیشه به تفکیک پروژه‌های خوب از انواع بد، و کلاهبرداری‌های بالقوه کمک می‌کند. وقتی صحبت از یک سرمایه‌گذار عادی می‌شود، لازم است قبل از سرمایه‌گذاری، مزایا، خطرات و صعودهای قانونی بالقوه چشم‌انداز ICO سنجیده شود.

   

  استدلال‌های نهایی

  با افزایش تعداد عرضه اولیه کوین، وجوه تولید‌شده نیز به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد. بازده سرمایه‌گذاری (ROI) و کل وجوه جمع‌آوری‌شده نیز هنگام ارزیابی ICO ها حائز اهمیت هستند.

  اخیرا ثابت شده که ICO به بهترین راه برای افزایش سرمایه تبدیل شده است. اگر فکر می‌کنید می‌توانید در یک ICO جدید به موفقیت چشمگیری دست پیدا کنید، مطمئن شوید که از قبل تحقیقات خود را انجام داده‌اید. ICO رمزارز، به عنوان دارایی با ریسک بالا و پاداش بالا ظهور یافته است.

   

  سوالات متداول:

  تفاوت بین ICO و IEO چیست؟

  هر دو رویداد جمع‌آوری سرمایه هستند. ICO یا عرضه اولیه کوین رویدادی است که توسط شرکتی نظارت می‌شود که سهام خود را به سرمایه‌گذاران می‌فروشد و سرمایه را برای پشتیبانی از توسعه‌های جدید کوین یا خدمات افزایش می‌دهد. در حالی که IEO رویدادی است که در آن صرافی‌های رمزارز به نمایندگی از طرف استارت‌آپ‌ها، افزایش سرمایه می‌دهند.

  آیا سرمایه‌گذاری در IEO امن است؟

  IEOها توسط صرافی‌های رمزارز به نمایندگی از استارت‌آپ‌ها عرضه می‌شوند. از آنجایی که IEO ها استارتاپ‌ها را به طور کامل و دقیق بررسی می‌کنند، سرمایه‌گذاری در IEO هایی که روی پلتفرم‌های معروف صرافی راه‌اندازی شده‌اند ممکن است ایمن باشد. اما دقت نظر لازم است.

  کدام گزینه برای سرمایه‌گذاری بهتر است؟ ICO یا IEO؟

  ICO ها رویدادهایی هستند که در آن سرمایه‌گذاران مستقیماً به شرکت پرداخت می‌کنند و به آنها در مورد عمل به وعده‌هایشان اعتماد می‌کنند. اما IEO ها توسط صرافی‌ها عرضه می‌شوند که استارتاپ‌ها را قبل از راه‌اندازی IEO به دقت بررسی می‌کنند. اگرچه امروزه IEO‌ها بیشتر از سایر موارد ترجیح داده می‌شوند، سرمایه‌گذاری‌های شما باید پس از بررسی دقیق انجام شود.

   

• 14. IEO چیست؟

  IEO چیست؟

  سال‌های اخیر، شاهد تغییر فاحشی در نحوه مرحله‌بندی سرمایه‌گذاری بوده است، عرضه‌ اولیه کوین (ICO) با پوشش جانبی، عرضه اولیه صرافی (IEO) به عنوان یک روند داغ در سال 2020 ظهور یافته است.

  آیا با خود فکر می‌کنید IEO به طور کلی در مورد چیست؟ آیا این شبیه به ICO است؟ چگونه کار می‌کند؟ و بسیاری از سوالات دیگر ممکن است در حال حاضر ذهن شما را درگیر کرده باشد!!

  خوب، چشم خود را به صفحه نمایش بدوزید تا تردید شما را برطرف کنیم!! اطلاعات دقیقی در مورد IEO جمع‌آوری شده است. بیا شروع کنیم…

   

  فهرست مفاهیم

  • IEO چیست؟
  • چگونه عرضه اولیه صرافی (IEO)) کار می‌کند؟
  • چگونه در یک IEO شرکت کنیم؟
  • صرافی‌های عرضه‌کننده IEO
  • چگونه صرافی‌ها از IEO سود می‌برند؟
  • پروژه‌های رمزارز واجد شرایط IEO
  • تفاوت بین IEO و ICO
  • مزایای IEO ها
  • نتیجه‌گیری

   

  IEO چیست؟

  عرضه اولیه صرافی (IEO) یک پلتفرم تأمین مالی جمعی است که به پروژه‌های رمزارز امکان می‌دهد به طور مستقیم در صرافی‌ها سرمایه جمع‌آوری کنند. IEO ها مشابه عرضه اولیه کوین (ICO) هستند و توسط صرافی های رمزنگاری به جای استارت آپ هایی که به دنبال جمع‌آوری سرمایه با توکن‌های تازه صادر‌شده خود هستند، اداره می‌شوند.

  این یک روش جدید از بانکداری رمزنگاری (کریپتو) است که به طور مستمر، علاقه معامله‌گران را در سراسر جهان به خود جلب می‌کند. در واقع نوعی رویکرد منحصر به فرد است که در آن صرافی‌ها به عنوان یک واسطه/دلال بین مشارکت‌کنندگان و پروژه‌ها عمل می‌کنند.

   

  عرضه اولیه صرافی (IEO) چطور کار می‌کند؟

  زمانی که فروش یک توکن اعلام می‌شود، شرکت‌کنندگان IEO به جای ارائه مشارکت در یک قرارداد هوشمند، یک حساب کاربری در پلتفرم صرافی مربوطه ایجاد می‌کنند.

  آنها وجوهی را به کیف‌های پول صرافی خود اضافه می‌کنند. این بودجه‌ها می‌توانند توکن‌های راه‌اندازی بلاک چین جمع آوری وجه را خریداری کنند. در عوض، هزینه لیست و درصدی از توکن‌ها طی IEO فروخته می‌شود.

  کل این مکانیسم توسط صرافی رمزنگار، همراه با فرآیند بازاریابی تنظیم می‌گردد.

  چگونه در یک IEO شرکت کنیم؟

  در ابتدا، اولین قدم برای شرکت در یک IEO این است که بررسی کنید آیا پروژه‌ای که قصد دارید سرمایه‌گذاری جمعی کنید، در حال انجام عرضه اولیه صرافی است یا خیر. پس از یافتن یک پروژه مرتبط، مراحل زیر را دنبال کنید:

  مرحله 1: اول از همه، با بررسی وب سایت استارت‌آپ یا تیم توسعه، باید مطمئن شوید که آیا IEO می‌تواند واقع شود یا خیر.

  مرحله 2: شما باید در مورد صرافی که IEO قرار است اجرا کند اطلاعات داشته باشید. اگر قبلاً در صرافی لیست شده باشید و کیف پول داشته باشید، به مرحله بعدی خواهید رفت. اگر نه، برای شرکت در IEO، باید یک حساب در صرافی باز کنید.

  مرحله 3: شما به محض ثبت نام در یک صرافی، فرآیند تأیید صحت را برای کاهش خطرات ایمنی طی خواهید کرد.

  مرحله 4: اکنون باید دریابید که کدام جایگزین رمزارز در دسترس است. گزینه‌هایی برای اتریوم ETH و بیت‌کوین BTC در صرافی‌ها معمولاً باز هستند.

  مرحله 5: در نهایت، باید منتظر بمانید تا عرضه اولیه IEO شروع شود.

  

   

  صرافی‌های عرضه‌کننده IEO

  بایننس (Binance)  اولین صرافی اجراکننده IEO بود که سرویس راه‌اندازی(لانچ پد) توکن خود را در سال 2017 افتتاح کرد. فروش توکن Bread(6 میلیون دلار) و  Gifto (3.4 میلیون دلار) اولین پروژه‌هایی بودند که از لانچ پد خارج شدند. پس از آن، توکن‌های BTT، Fetch.ai و توکن Celer Network راه‌اندازی شدند.

  صرافی، توکن کاربردی BNB خود را به عنوان پرداخت‌هایی برای توکن‌های IEO می‌پذیرد. همچنین، بسیاری از پروژه‌های دیگر در آینده اضافه خواهند شد. صرافی‌های مختلف دیگر نیز، از این روند پیروی کردند. صرافی Bittrex تلاش کرد اولین توکن خود را در اواسط مارس 2019 راه‌اندازی کند، اما به دلیل برخی شرایط پیش‌بینی‌نشده، ICO متوقف شد.

  Bitmax همچنین با ارائه خدمات غیرمتمرکز Oracle، (DOS) ، به سرمایه‌گذاران، لانچ پد خود را راه‌اندازی کرد. OKEx همچنین برنامه خود را با نام OK Jumpstart اعلام کرد. این پروژه‌ای است که با هدف ایجاد پروژه‌هایی با پتانسیل بالا و حمایت از کارآفرینان اولیه آماده‌سازی می‌شود.

  چگونه صرافی‌ها از IEO سود می‌برند؟

  پس از آنکه در مورد صرافی‌های عرضه‌کننده IEO دانستید، سوال بعدی این است که چگونه این صرافی‌ها از IEO سود ببرند.

  • صرافی می‌تواند برای توکن‌های فروخته‌شده یا هزینه‌ی فهرست‌بندی در بیت‌کوین یا اتریوم، درخواست پرداخت کند.
  • صرافی‌ها برای فروش توکن‌ها با بخش بازاریابی پروژه همکاری نزدیک دارند. آنها از این فرصت برای فروش خدمات خود به مردم استفاده می‌کنند.
  • از آنجایی که عرضه اولیه صرافی، سرمایه‌گذاران خود را ملزم به ثبت‌نام در بورس می‌کند، صرافی‌ها می توانند رکورد افزایش ثبت‌نام کاربران و همچنین حجم معاملات را حفظ کنند.

  پروژه‌های رمزارز واجد شرایط IEO

  چند نکته کلیدی وجود دارد که پروژه‌ها پیش از شراکت با یک صرافی باید مدنظر قرار دهند. بعد از مطالعه دقیق در مورد داستان‌های موفقیت عرضه اولیه صرافی و همچنین در مورد صرافی‌هایی که پلتفرم‌های IEO را راه‌اندازی می‌کنند، حال در اینجا فاکتورهایی وجود دارند که باید در نظر گرفته شوند:

  • اکثر ICO ها هیچ‌گونه سرمایه‌گذاری جمعی تجاری از سوی سرمایه‌گذاران آگاه و فهیم ندارند. اگر صرافی‌ها موفقیتی را در پروژه مشاهده نکنند، تمایلی نخواهند داشت که با آن همراهی کنند.
  • برای هر پروژه‌ای، داشتن یک وب سایت آشکار و مستندات دقیق در مورد چگونگی موفقیت پروژه و اینکه چرا توکن وابسته‌اش ارزش آن را افزایش خواهد داد، ضروری است.
  • داشتن یک جامعه بزرگ و فعال الزامی است. این مسئله برای جذب کاربران جدید به پلتفرم‌هایشان مفید خواهد بود.
  • همچنین اگر یک تیم مشهور با مشاوران باکیفیت داشته باشید، برایتان سودمند است. زیرا پروژه‌هایی که دارای یک تیم موسس فاقد صلاحیت هستند، یا تیم حقیقی برای صحبت ندارند، فورا توسط صرافی‌ها کنار گذاشته می‌شوند.
  • همیشه می‌توانید با انتشار PR در نشریات پیشروی کریپتو و فین-تک، روابط عمومی قدرتمندی ایجاد کنید چرا که به شما کمک خواهد کرد در معرض مخاطبان جدید قرار بگیرید.
  • توکن‌های امنیتی این روزها کاملاً ترند هستند. اما، اکثر صرافی‌ها هنوز از تجارت توکن‌های امنیتی پشتیبانی نمی‌کنند. در نهایت، اگر مایل به برگزاری IEO هستید، داشتن توکن‌های کاربردی بسیار توصیه می‌شود.

  

  تفاوت بین IEO و ICO

  • 1) جمع‌آوری وجه در وب سایت صادرکننده توکن در مورد ICO انجام می‌گیرد، در حالی که IEO از پلتفرم صرافی دیجیتال استفاده می‌کند که فروش توکن را انجام می‌دهد.
  • 2) طرف حساب فروش جمعی  ICO، توسعه‌دهنده پروژه است، اما صرافی رمزارز در IEO است.
  • 3) قرارداد هوشمند توسط شرکت یا استارت‌آپی که فروش توکن ICO را انجام می‌دهد، اجرا می‌شود. در مورد IEO، این صرافی رمزارز است که قرارداد هوشمند را اجرا می‌کند.
  • 4) در ICO ها، بودجه بازاریابی موردنیاز توسط سازمان‌های جمع‌آوری بودجه بسیار بالاست. برای جلب‌توجه سرمایه‌گذاران، پروژه هزینه زیادی را صرف خواهد کرد. بودجه بازاریابی در عرضه اولیه صرافی نسبتا محدود است چرا که صرافی توکن‌های استارت‌آپ را به طور تهاجمی بازاریابی می‌کند.
  • 5) هیچ گزینشی قبل از ICO لازم نیست. این می‌تواند توسط یک استارت‌آپ راه‌اندازی شود، اما در مورد IEO ضروری است. صرافی‌ها قبل از اینکه شرکت‌ها را قادر به جمع‌آوری سرمایه در وب‌سایت خود کنند، آن‌ها را بررسی می‌کنند.
  • 6) تفاوت دیگر آن است که ICO ها توکن‌های خود را بعد از تکمیل بودجه، ایجاد می‌کنند، حال آنکه در مورد IEO توکن‌ها توسط پروژه ساخته شده و به پلتفرم صرافی ارسال می شوند.
  • 7) IEO نقدینگی، مسئولیت‌پذیری و ثبات بیشتری نسبت به ICO عرضه می‌کند.

  مزایای IEO ها

  • IEO ها مشارکت در فرآیند تامین مالی جمعی را برای یک جمعیت سنگین آسان‌تر می‌کنند.
  • هدف فرآیند IEO اساساً حذف کلاهبرداری در بخش تامین مالی جمعی رمزارز است.
  • با میزبانی IEO در پلتفرم‌های مختلف، صرافی‌های رمزارز به طور غیرمستقیم اعتبار و چشم‌انداز پروژه را تائید می‌کنند.
  • صادرکنندگان توکن نباید در مورد امنیت فروش جمعی نگران باشند زیرا صرافی‌ها قرارداد هوشمند IEO را مدیریت می‌کند.

  نتیجه‌گیری

  IEO ها برای سرمایه گذاران، صرافی‌ها و معاملات، فرصت‌هایی عالی فراهم می‌کنند. همچنین، آنها در حال تبدیل‌شدن به یک جزء مهم فزاینده از اکوسیستم رمزنگاری هستند. در حالی که کاربران، هنوز در کشورهایی مانند ایالات متحده نمی‌توانند در اکثریت آنها شرکت کنند، چنین همکاری بین صرافی‌ها و کاربران مشروعیت بیشتری را برای فضای آلت کوین به ارمغان می‌آورد.

  این موضوع به نوبه‌ی خود ممکن است معیارها را به سمت مقررات موثرتر سوق دهد. لذا، IEO علیرغم اینکه انتخاب جذابی است!! اما ضمانت بازگشت ندارد. پس در مورد پول نقد حاصل دسترنجتان محتاط و مسئولیت‌پذیر باشید.

  اگر از من بپرسید که آیا IEO جایگزین ICO است؟ قطعا بله! IEO آینده‌ی صنعت کریپتو خواهد بود!

• 15. صرافی غیرمتمرکز (DEX) چیست؟

  صرافی غیرمتمرکز (DEX) چیست؟

  صرافی رمزارز پلتفرمی است که به کاربران امکان می‌دهد ارز فیات را به رمزارز تبدیل کنند و بلعکس. صرافی‌ها همچنین تبدیل بین توکن‌های مختلف رمزارز را مجاز می‌کنند. آنها نقش مهمی در صنعت رمزارز ایفاء می‌کنند زیرا معامله و استفاده از توکن‌ها بدون آنها تقریبا غیرممکن است.

  صرافی‌های غیرمتمرکز که به DEX‌ها نیز موسومند، در حال حاضر در مرحله‌ی رشد سریع قرار دارند. آنها برای کاربرانی که نمی‌خواهند با سرمایه‌هایشان به شخص ثالث اعتماد کنند، جایگزینی را ارائه می‌دهند.

  در این مقاله، رهنمون کاملی در مورد صرافی‌های غیرمتمرکز ارائه، و جنبه‌های کلی آن را بررسی خواهیم کرد. حال بگذارید به طور مفصل به این بررسی بپردازیم.

  صرافی غیرمتمرکز چیست؟

  صرافی غیرمتمرکز پلتفرمی است که واسطه را حذف می‌کند و به کاربران امکان می‌دهد مستقیماً با فرد دیگری معامله کنند. این موضوع تضمین می‌کند که کاربران در کل زمان تراکنش کنترل کامل وجوه را در اختیار بگیرند.

  

  صرافی‌های غیرمتمرکز به خاطر شبکه توزیع‌شده نودها، خطر هک را برطرف می‌سازند. آنها همچنین بر مشکل ازکارافتادگی سرور که کاربران طی معامله با آن مواجه هستند غلبه می‌کنند.

  آنها شبکه‌ای باز و شفاف را عرضه می‌کنند که تجارت کریپتو را برای همه قابل دسترس می‌کند. صرفی‌های غیرمتمرکز متعددی وجود دارند که در حال حاضر فعال هستند و تجارت همتا به همتا را در طیف وسیعی از رمزارزها عرضه می‌کنند.

  DEX با صرافی متمرکز چه تفاوتی دارد؟

  در مورد صرافی‌های متمرکز، زمانی که یک تراکنش انجام می‌شود، وجوه و دفاتر سفارش به وسیله سرور نگهداری می‌شوند. اما، در مورد صرافی غیرمتمرکز هیچگونه دخالت سرور مرکزی وجود ندارد. بدین دلیل است که شرکت‌کنندگان تراکنش وجوه کاربران را کنترل می‌کنند.

  در صرافی‌های متمرکز، ناشناس نگه‌داشتن کاربران کار دشواری است. اما، در مورد صرافی‌های غیرمتمرکز، همه تراکنش‌ها ناشناس هستند. این موضوع کاربران را قادر می‌سازد بدون افشای همه‌ی جزئیات شخصی‌شان، از این حریم خصوصی لذت ببرند.

  صرافی‌های غیرمتمرکز همچنین به خاطر ماهیت توزیع‌شده شبکه، خطرات هک و ازکارافتادگی سرور را به حداقل می‌رسانند. در مقایسه با صرافی‌های متمرکز هزینه‌های ارائه‌شده نیز، مقدار حداقلی هستند.

  مزایای DEX

  1) تراکنش‌های سریع‌تر و ارزان‌تر: صرافی‌های غیرمتمرکز قادر به اجرای تراکنش‌های سریع‌تری هستند، چرا که دخالت شخص ثالث را از بین می‌برند و همچنین به کاهش هزینه‌های کلی مربوطه کمک می‌کنند.

  2) امنیت: صرافی‌های غیرمتمرکز به طور مقایسه‌ای از صرافی‌های متمرکز امن‌تر هستند، چرا که اطلاعات کاربر در یک سرور مرکزی ذخیره می‌شود. حتی اگر هکر به جای کل شبکه به اطلاعات کاربر دسترسی پیدا کند، حمله به صورت متمرکز در یک نقطه باقی می‌ماند.

  3) ادغام با کیف پول‌های سخت‌افزاری: صرافی غیرمتمرکز، توانایی ادغام مستقیم با کیف پول سخت افزاری مانند Trezor و Ledger Nano S را فراهم می‌کند. کاربران می‌توانند مستقیماً از کیف‌های پول خود به قراردادهای هوشمند عرضه‌شده توسط صرافی‌های غیرمتمرکز انتقال دهند.

  4) کاربران وجوه را کنترل می‌کنند: وجوه به جای کنترل توسط یک مرجع مرکزی در صرافی‌های غیرمتمرکز، در کنترل کاربران است. از آنجا که از معماری شبکه همتا به همتا استفاده می‌شود، کنترل وجوه همیشه در دست کاربران است. کلیدهای خصوصی در کنترل کاربر باقی می‌ماند و با صرافی به اشتراک گذاشته نمی‌شوند.

   

  صرافی غیرمتمرکز چگونه کار می‌کند؟

  تمامی صرافی‌های غیرمتمرکز به یک شیوه مشابه کار می‌کنند. نحوه‌ی کارشان به طور خلاصه به شرح زیر است:

  مرحله 1: کاربر وجوهی مانند ETH را به همراه می‌آورد که سپس به شکل توکن‌های پراکسی در شبکه صرافی ذخیره می‌شود.

  مرحله 2: سپس این سکه‌ها به عنوان وجه ضمانت برای سکه‌های واقعی ذخیره‌شده در صرافی عمل می‌کنند..

  مرحله 3: برای انجام یک معامله، سفارشی جهت فروش توکن‌ها در صرافی توسط مشتری ارسال می‌شود.

  مرحله 4: سپس، توکن‌های پراکسی بین دو طرف مبادله می‌شوند.

  مرحله 5: بعد از دریافت توکن‌ها، هر دو طرف می‌توانند با استفاده از یک کانال معاملاتی یکسان یا متفاوت، آنها را به ارز واقعی تبدیل کنند.

  صرافی‌های غیرمتمرکز معاملاتی برتر

  1) IDEX

  IDEX یکی از محبوب‌ترین صرافی‌های غیرمتمرکز است. تمرکز آن بر معامله توکن‌های ERC-20 مبتنی بر اتریوم است. به طور کلی، صرافی فضای واسط خوبی داشته و همچنین در بین صرافی‌های غیرمتمرکز برتر، حجم خوبی از معاملات را ارائه می دهد.

  2) ETherDelta

  اتردلتا صرافی غیرمتمرکز دیگری است که به طور اخص برای معامله توکن‌های  ERC-20 و جفت‌های اتریوم ساخته شده است. کل صرافی با قراردادهای هوشمند مبتنی بر اتریوم قدرت گرفته است. این‌ها مسئول مدیریت، واریزها، برداشت‌ها و یکپارچگی کیف پول هستند. اتردلتا همچنین فضای واسط کاربرپسندی را ارائه می‌دهد.

  3) شبکه Kyber

  شبکه Kyber یکی از صرافی‌های غیرمتمرکز معروف مبتنی بر اتریوم مایع برای ارزهای دیجیتال است. این صرافی مبتنی بر پروتکل همتا به همتاست. کاربران می‌توانند از طریق کیف پول انتخابی‌شان مستقیماُ ورود، و معامله را آغاز کنند.

  4) Bisq (BitSguare)

  Bisq برخلاف صرافی‌های سنتی، به اطلاعات گسترده‌ای برای ثبت‌نام و تائید از مرجع مرکزی ندارد. معامله‌گران می‌توانند فقط برنامه را دانلود کرده و فوراً دارایی‌ها را معامله کنند. سیستم آن همتا به همتا بوده و عاری از یک نقطه شکست است. مزیت اصلی Bisq احتمالاً پشتیبانی آن برای ارزهای فیات است

   5) شبکه بانکور (Bancor)

  شبکه بانکور صرافی غیرمتمرکز مبتنی بر قرارداد هوشمند است. این شبکه مشکل نقدینگی را که بسیاری از صرافی‌های غیرمتمرکز با آن مواجه هستند حل می‌کند. بانکور یک شبکه بسیار پایدار دارد و پلتفرم آن از نوسان کمی برخوردار است. بانکور عملکرد وب عالی یا فضای واسط بزرگ دارد که می‌تواند جهت اجرای کارکردهای ساده خرید و فروش ارزهای دیجیتال، مورداستفاده کاربران قرار گیرد.

  مزایا و معایب

  مزایا

  • کنترل وجوهتان را در دست دارید
  • مجبور نیستید برای مدیریت امن سکه‌ها و توکن‌هایتان به شخص ثالثی اعتماد کنید
  • حریم خصوصی بیشتری برای معامله‌گران فراهم می‌کنند
  • خطر ازکارافتادگی سرور وجود ندارد
  • هزینه‌های معامله کمتری از صرافی‌های متمرکز دارد
  • ماهیت غیرمتمرکز آنها، خطر مقررات یا سخت‌گیری‌های دولتی را کاهش می‌دهد

   

  معایب

  • مانند صرافی‌های قراردادی، استفاده آسانی ندارند
  • برای کاربران جدید می‌تواند گیج‌کننده باشد
  • مانند صرافی‌های متمرکز ابزارهای پیشرفته معاملاتی را ارائه نمی‌کنند
  • مانند صرافی‌های متمرکز، نقدینگی زیادی عرضه نمی‌کنند
  • برخی پلتفرم‌ها پشتیبانی محدود مشتری را عرضه می‌کنند
  • فقدان مقررات ممکن است برخی از کاربران را نگران کند

  محدودیت‌ها

  برخی عملکردها مانند معاملات مارجین، حد ضرر(stop loss) و موارد دیگری وجود دارند که صرافی‌های غیرمتمرکز از آن‌ها بی بهره‌اند. این مولفه‌ها می‌توانند منجر به برخی محدودیت‌ها در عملکرد معامله‌گر شوند.

  استفاده از صرافی‌های متمرکز نسبتاً آسان است. اما، در مورد صرافی‌های غیرمتمرکز، کاربران مجبورند از قراردادهای هوشمند مختلف عبور کنند. از این رو، در مقایسه با صرافی‌های متمرکز، چندان کاربرپسند نیستند

  نتیجه‌گیری

  یکی از فاکتورهای قابل توجه صرافی غیرمتمرکز، امنیت است. از آنجایی که وجوه کاربران در یک خزانه مرکزی نگهداری نمی‌شود، آن وجوه در برابر هر نوع هک یا سرقت آسیب‌پذیر نیستند. در عین حال، آنها به منظور حفظ حریم خصوصی کاربران، نیازی به اطلاعات شخصی آنها ندارند.

  صرافی‌های غیرمتمرکز همچنین به کاهش کارمزدهای معاملاتی کمک می‌کنند، زیرا کار واسطه را از بین می‌برند. بنابراین، برای معامله‌گرانی که دوست دارند با روندهای بازار کریپتو همگام باشند، استفاده از صرافی‌های غیرمتمرکز، قابل تامل است.

   

   

   

   

• 17. جفت معاملاتی کریپتو چیست؟
  جفت‌های معاملاتی رمزارز

  برای سرمایه‌گذاران جدید، پیمایش در دنیای رمزارزها می‌تواند امر دشواری باشد. قبل از شروع معامله با این ابزارهای مالی غیرقابل پیش‌بینی، چه از نظر مبادله و چه از نظر ذخیره امن، مسائل زیادی وجود دارند که دانستن آنها ضروری است.

  جفت‌های معامله یکی از نگرانی‌های اولیه شما خواهد بود. حتی اگر قبلاً در دارایی‌های دیگری مانند سهام سرمایه‌گذاری کرده‌اید، ممکن است با این موضوع آشنا نباشید، زیرا به احتمال زیاد چنین اوراق بهاداری در برابر ارز دولت محلی شما مورد معامله قرار گرفته است.

  در اکثر موارد، رمزارزها در برابر ارزهای فیات معامله نمی‌شوند، اگرچه برخی از گزینه‌ها در حال حاضر در حال ظهور هستند. در عوض، شما با بهای ارزشی یک رمزارز دیگر معامله خواهید کرد. این ترکیبات به تعیین ارزش سکه‌های شما کمک می‌کند. به طور معمول، یک صرافی جفت‌های مختلفی را ارائه می‌کند، و شما می‌توانید بر اساس ارزهایی که از قبل دارید، انتخاب کنید که از کدام یک استفاده کنید.

  بیت کوین محبوب‌ترین جفت معاملاتی است که اکثریت حجم سکه‌ها در اینجا متمرکز شده است. با این حال، اتریوم و لایت‌کوین دو گزینه محبوب‌تر هستند.

  حتی دوج کوین (Dogecoin) نقش یک جفت معاملاتی را ایفا می‌کند و اغلب برای سکه‌های با ارزش بازار پایین استفاده می‌شود که تبادل آنها با چیزی مانند بیت کوین دشوار است. Doge همچنین مورد ترجیح سرمایه‌گذاران ویژه است، زیرا ارزش آن معمولاً ثابت است و آن را به مکانی مناسب برای حفظ تخفیفات تبدیل می‌کند.

  

  جفت‌شدن اساساْ نقطه شروعی است که از آنجا می‌توانید سکه‌ها یا توکن‌های دیگر را معامله کنید. برای تغییر در یکی از این بازارها، نیاز است که ارز پایه را جهت خرید رمزارزهای جدید داشته باشید. این مقدار ارزش افزایش‌یافته دارایی اکتسابی شما در برابر قیمت بیت کوین در زمانی است که یک برآمدگی کوچک سبز رنگ در نمودار برای جفت‌شدن بیت کوین مشاهده می‌کنید.

  اگر تا به حال سرمایه‌گذاری‌ای را دیده‌اید که روز بعد ارزش بیشتری داشته است، اما به نظر نرسد روز بعد ظاهر شود، به احتمال زیاد به این دلیل است که هم بیت‌کوین و هم دارایی مورد بحث در برابر دلار آمریکا صعود کرده‌اند و ارزش خود را بدون افشای آن افزایش داده‌اند.

  جفت‌های معاملاتی کریپتو چیست؟

  جفت‌های معاملاتی کریپتو، جزئی از تراکنش رمز ارز هستند که در آن رمزارزها خریداری یا معامله می‌شوند. برای خرید و تبدیل آن پس از فروش یک رمزارز هنگام خرید یا فروش آن، به یک ارز نیاز دارید. جفت‌های معاملاتی کریپتو به فرآیند انتخاب ارز برای معامله اشاره دارند.

  برای مثال، اگر شما مبتدی هستید و می‌خواهید بیت کوین (BTC) را با ارز فیات بخرید، دلار آمریکا (USD) را در نظر بگیرید. در نتیجه، این معامله شامل جفت معاملاتی BTC/USD می‌شود. علاوه بر این، اگر برای خرید رمزارز دیگری مانند اتریوم (ETH) بیت کوین خود را بفروشید، این معامله شامل جفت معاملاتی BTC/ETH می شود.

  هر زمان که رمزارزها را در یک صرافی معامله می‌کنید، یک جفت معاملاتی لازم است. بیت کوین معمولاً توسط معامله‌گران برای معامله در برابر سایر رمزارزها استفاده می‌شود. با این حال، علاوه بر بیت کوین، می‌توان از جفت‌های معاملاتی متعدد دیگری نیز استفاده کرد. یک عدد ویژه رمزارز نمایش داده می‌شود. این عددی است که با قیمت بیت کوین مقایسه می‌شود. از طرف دیگر، یک بیت کوین چقدر از آن رمزارز را می‌تواند بخرد؟

  جفت‌های معاملاتی کریپتو چگونه کار می‌کنند؟

  جفت‌های رمزارز به شما این امکان را می‌دهد که هزینه‌های چندین رمزارز را با هم مقایسه کنید. این مقایسه‌ها نشان می‌دهد که ارزش بیت کوین (BTC) در اتریوم (ETH) و ارزش ETH در بیت‌کوین‌کش (BCH) چقدر است. صرافی‌ها معمولاً گزینه‌های جفت‌سازی بسیاری را ارائه می‌کنند، که به شما امکان می‌دهند بسته به ارزهایی که از قبل دارید، جفت‌سازی را انتخاب کنید. برای مثال، اگر بیت‌کوین (BTC) را نگه دارید، می‌توانید با هر جفت لیست‌شده در صرافی که بیت‌کوین را می‌پذیرد، معامله کنید.

  برخی از صرافی‌های رمز ارز واقعاً جفت‌های معاملاتی بین رمزارزها و ارزهای فیات مانند دلار آمریکا (USD) ارائه نمی‌کنند، اما شرکت‌هایی مانند جمینی، کوین‌بیس، بایننس و کراکن این کار را انجام می‌دهند. بیت کوین و اتریوم سازگارترین جفت رمزارزها برای معامله هستند زیرا بیشترین گزینه های مبادله ای را ارائه می دهند.

  

  چگونه یک جفت معاملاتی را انتخاب کنید؟

  هنگام انتخاب یک جفت، مهم است که همه متغیرهای دخیل در معامله احتمالی خود را در نظر بگیرید. البته اولین قدم این است که مطمئن شوید صرافی‌ای که می‌خواهید در آن معامله کنید، شما را قادر می‌سازد از آن ارز پایه خاص استفاده کنید، زیرا هر کدام مجموعه‌ای از امکانات خود را دارند.

  شما به راحتی می‌توانید با مراجعه به صرافی مورد نظر و مشاهده لیست بازار آنها این موضوع را مشخص کنید. هنگام انتخاب دارایی، به دنبال هر چیزی باشید که نشان‌دهنده‌ی سایر ارزهای موردمعامله باشد. اگر بیت‌کوین‌کش را مبادله می‌کنیم و ارز جفت‌شده، بیت کوین باشد، به احتمال زیاد جفت به صورت BCH/BTC نشان داده می‌شود.

  تعداد جفت‌های موجود در صرافی شما بسته به پلتفرم بسیار متغیر است، اما اکثر آنها حداقل سه امکان محبوب خواهند داشت. آنها معمولاً به تمام دارایی‌های خود امکان می‌دهند تا در هر یک از این بازارها تجارت کنند.

  اگرچه برخی از صرافی‌های رمزارزها به شما امکان می‌دهند اولین سکه خود را با ارز فیات خریداری کنید، اما اکثر آنها این کار را نمی‌کنند. این بدان معناست که ممکن است برای خرید یک ارز پایه، نیاز به استفاده از سرویسی مانند CoinBase داشته باشید که آنگاه می‌توانید از آن برای خرید آلت کوین مانند Neo یا EOS استفاده کنید. در نتیجه، باید بدانید که قبل از رفتن چه ارز پایه‌ای را باید مدنظر قرار دهید.

  نقدینگی چگونه بر جفت‌سازی تاثیر می‌گذارد؟

  هنگام انتخاب یک ارز پایه، درنظر داشتن نقدینگی قابل دسترس حائز اهمیت است. در حالی که معامله لایت‌کوین به جای بیت کوین به دلیل کارمزدهای پایین تراکنش و پرداخت‌های سریع‌تر، ممکن است انتخاب خوبی به نظر برسد، درنظر داشته باشید که ممکن است برای خرید خود مبلغ گزافی بپردازید.

  این بازارهای ثانویه اغلب بسیار ساکت‌تر از همتایان پیشروی خود هستند. از آنجایی که در این بازار دارایی‌های کمتری نسبت به موارد مشابه در ترکیب محبوب‌تر وجود دارد، بازار معمولاً با افزایش قیمت واکنش نشان می‌دهد. اگر مراقب نباشید، ممکن است در صورتی که از یک سکه پایه متفاوت استفاده کنید، بسیار بیشتر از قیمت بازار، هزینه صرف شود. این موضوع ممکن است هر آنچه اندوخته داشته‌اید را خالی کند.

  قبل از اینکه امید خود را از معامله با جفت مورد نظر خود از دست دهید، به یاد داشته باشید که صرافی‌های دیگر را بررسی کنید. فقط به این دلیل که یک شرکت، دفتر سفارش سبکی دارد، نشان‌دهنده‌ی کارایی پائین آن نیست. معمولاً می‌توانید از ابزار گرد‌آوری بازار رمزارزها برای تعیین فوری این موارد استفاده کنید که کدام جفت‌های سکه یا توکن دردسترس هستند و همچنین کدام صرافی‌ها آنها را ارائه می‌دهند و حجم معاملاتشان برای سکه یا توکنی که می‌خواهید به دست آورید چقدر است.

  این به شما امکان می‌دهد فوراً کشف کنید که کجا و چگونه می‌توانید معاملات خود را سریع و با قیمت مناسب انجام دهید. این امر به ویژه در صورتی مفید است که قصد دارید برای دارایی کمتر شناخته‌شده با حجم معاملات کم، معامله کنید.

  مزایای جفت‌سازی معاملاتی رمزارز

  جفت‌سازی معاملات کریپتو مزایای زیادی دارد که برخی از آنها به شرح زیر است:

  • رمزارزهای زیادی را می‌توان بررسی کرد

  معامله‌گران ممکن است در معرض تنوعی از رمزارزها جهت معامله قرار بگیرند. افراد معمولا ترجیح می‌دهند در رمزارزها اصلی مانند BTC و ETH  معامله کنند. رمزارزهای دیگر، در نهایت فراموش خواهند شد.

  درنتیجه، معامله با جفت‌های رمزارز می‌تواند سود بالقوه را با استفاده از سایر جفت‌های کریپتو پیش‌بینی کند.

  • رمزارزهای محبوب در مناطق مختلف می‌توانند شناخته شوند.

  هر منطقه در این جهان پول محبوب خودش را دارد. برای مثال، درحالی که بیت کوین(BTC) محبوب‌ترین ارز در اکثر بخش‌های کریپتو است، EOS بزرگترین سهم بازار را در چین دارد و BTC در رتبه پنجم قرار می‌گیرد.

  • گزینه‌های مختلف سرمایه‌گذاری می‌تواند موردتجزیه و تحلیل قرار گیرد.

  همانطور که قبلا گفته شد، بسیاری از موقعیت‌های سرمایه‌گذاری با رمزارزهای متعدد فراهم شده است. در نتیجه، معامله‌گر یا سرمایه‌گذار مشهور به منظور افزایش بازده سرمایه خود، می‌تواند به دنبال گزینه‌های جایگزین باشد.

  آنها می‌توانند سود حاصل از چندین رمزارز را مقایسه کرده و جفت رمز ارزی را انتخاب کنند که بیشترین سود را برای آنها به ارمغان می‌آورد.

  آیا دلیلی برای انتخاب یک جفت بر دیگری وجود دارد؟

  انتخاب ارز برای معامله تا حدی یک موضوع سلیقه ای شخصی است. با این حال، ممکن است از چند مزیت دیگر بهره مند شوید. همانطور که در بخش آخر دیدیم، قیمت گذاری در یک بازار ممکن است به طور قابل توجهی نسبت به سایر بازارها متغیر باشد.

  اگر خواستید دارایی خاصی را به ازای یک آلت کوین بفروشید، گاهی درصورتی که برای معامله منتظر بمانید، قیمت بهتری را دریافت می‌کنید. سایرین ممکن است صرفاً بخواهند در بازاری که رقابت کمتری در آن وجود دارد، پول در بیاورند.

   

  با این حال، بسیاری از مردم رمز ارزهای دیگری را به عنوان یک جفت انتخاب می‌کنند، زیرا هزینه‌های کمتر و انتقال‌های سریع‌تری دارند. این به شما بستگی دارد که از ارزهای پایه جایگزین استفاده کنید یا نه، و باید مزایای آن را ارزیابی کنید تا ببینید آیا در شرایط شما منطقی هستند یا خیر.

   

• 19. استیکینگ یا سهام گذاری چیست؟
  سهام­­‌گذاری یا استیکینگ چیست؟

  سهام­­‌گذاری به معنای نگه­­‌داشتن رمزارز یا توکن‌­­ها جهت پشتیبانی عملیات شبکه و دریافت پاداش در ازای آن است. طبیعتاً این فرآیند با استفاده از پروتکل PoS یا هر نسخه‌ی دیگر آن معمول است.

  سهام­­‌گذاری مفاهیم آشنایی، مشارکت و پاداش را به اکوسیستم وارد می‌کند.

  در این مقاله، رهنمون کاملی در مورد سهام­­‌گذاری(استیکینگ) و نگاهی به عملکرد، مزایای آن و بسیاری موارد دیگر را به شما ارائه می‌دهیم. اکنون بگذارید این بررسی را با جزئیات، موردبازنگری قرار دهیم:

  سهام­­‌گذاری یا استیکینگ چیست؟

  سهام­‌گذاری عموماْ به نگهداری وجوه رمزارز در یک کیف پول و سپس پشتیبانی از کارکرد یک سیستم بلاکچین اتلاق می‌شود. رمز ارزها به وسیله سهام‌داران در کیف‌­­های پول‌شان قفل می‌شوند. در عوض بعد از آن، از طریق پروژه، پاداش دریافت می‌­­کنند. سهام­­گذاری شیو‌ه‌ه­­ایی برای ایجاد درآمد ارائه می­­‌دهد.

  

  سهام­­‌گذاری (استیکینگ) فرآیندی مشابه حساب پس‌انداز در بانک و دریافت سود بر سپرده‌­­هاست. سهام‌گذاری بخش مضاعفی در فضای رمزارز است که کارکردهای قابل توجهی را عرضه می­­‌کند. سهام­­‌گذاری جنبه‌­­های آشنایی، مشارکت، و پاداش را به اکوسیستم می‌آورد. این موضوع باعث ارزشمندترشدن سرمایه‌گذاری می‌شود.

  الگوریتم اثبات سهام (PoS) چیست؟

  اثبات سهام پروتکلی است که به شرکت­­‌کنندگان امکان می­­‌دهد سکه‌ها را سهام‌گذاری کنند. سپس به طور تصادفی به یکی از آنها حق اعتبارسنجی بلاک بعدی در فواصل زمانی منحصر به فرد را می‌­­دهد. شانس انتخاب‌شدن به تعداد سکه‌­­ها بستگی دارد. اگر مقدار بیشتری از سکه‌­­ها قفل شده باشند، شانس بیشتری وجود دارد.

  سانی کینگ و اسکات نادال در ابتدا اثبات سهام را در مقاله  Peercoin 2012  خود پیاده کردند. آنها اولین کسانی بودند که این ایده را برای پروژه رمزنگاری Peercoin (PPC) تشریح و اجراء کردند. در اصل، بلاک چین آن از ترکیبی از PoW و PoS استفاده می‌کرد.

  توسعه بلاک­­‌ها به توانایی اثبات پروتکل کار، جهت برطرف‌کردن چالش‌های کلی بستگی دارد. لذا، مورد اثبات سهام، به وسیله مقدار سکه‌های سرمایه‌گذاری که کاربران نگه می‌دارند تعیین می‌شود.

  اثبات سهام نمایندگی‌شده (DPoS) چیست؟

  نسخه به روز‌رسانی‌شده و اصلاح‌شده سپس توسط یک کارآفرین رمز ارز به نام دنیل لاریمر معرفی شد. این نسخه اثبات سهام نمایندگی (DPoS) نامیده می‌شود. بیت شیرز، Bitshares اولین شبکه‌ای بود که این پروتکل را پذیرفت. در DPoS، دارایی­­‌های رمزارز تمام کاربران شبکه، به رای تبدیل می­­‌شود. این آراء بیشتر برای انتخاب نمایندگان مورد اعتماد، مورد استفاده قرار می‌­­گیرند.

  نمایندگان، تراکنش‌های کلی و عملکرد عادی شبکه را تایید و بررسی می­­‌کنند. هر چه سهم شما بزرگ‌تر باشد، رای شما قدرتمندتر است. به عنوان یک سهامدار، برای نگه‌داشتن رمزارز خود در شبکه، پاداش منظمی دریافت می‌­­کنید.

  DPoS با افزایش سرعت پردازش تراکنش، ظرفیت شبکه را بهبود می‌بخشد. این موضوع قابل حصول است چرا که مدل DPoS امکان دستیابی به اتفاق‌نظر را بسیار سریع‌تر فراهم می‌کند، بدان دلیل که به گره‌های کمتری برای تأیید یک تراکنش نیاز دارد. با این حال، استفاده از اثبات نمایندگی سهام، تمرکز را توسعه می‌دهد.

  استیکینگ چگونه کار می‌­­کند؟

  برخلاف PoW ، این پروتکل بر ماینرهایی که بلاک‌ها را با انجام کار، اعتبارسنجی می‌کنند متکی نیست. این کار شامل حل پازل‌های ریاضی با استفاده از سخت‌افزار استخراج بسیار قدرتمند است. در عوض، قدرت استخراج هر شرکت‌کننده در شبکه به تعداد سکه‌هایی بستگی دارد که برای سهام‌­­گذاری وارد عمل می­­‌کند. این موضوع بلاکچین مبتنی بر PoS را جهت ممانعت از به­­‌کارگیری ASIC ها - و سایر تجهیزاتی که مقدار زیادی برق مصرف می‌کنند - مجاز می‌سازد.

  بلاک‌­­های جدید ساخته و اعتبارسنجی می‌­­شوند. سکه­­‌ها توسط اعتبارسنج‌ها قفل شده و به طور تصادفی برای ایجاد بلاکی در فواصل زمانی خاص انتخاب می­­‌شوند. معمولا، بیشتر احتمال می­­‌رود که شرکت­­‌کنندگان با سهام بیشتر، به عنوان اعتبارسنج بلاک بعدی انتخاب شوند.

   

  مزایای سهام­­‌گذاری یا استیکینگ

  استیکینگ با افزایش تعداد سهم، شانس شما را برای انتخاب­­‌شدن به­­‌عنوان اعتبارسنج، افزایش می‌­­دهد. از این رو، شانس زیادی برای به چنگ‌آوردن پاداش وجود دارد. مدل اثبات سهام نیز به ذخیره‌ی مقدار زیادی پول کمک می­­‌کند. این الگوریتم نیاز به سرمایه‌گذاری پول در سخت‌افزار پرهزینه‌ی استخراج و تجهیزات خنک‌کننده را برطرف می­­‌کند.

  به علاوه، نیاز به پرداخت قبوض هنگفت برق به صورت ماهانه وجود ندارد. پولی که شما صرف می­­‌کنید به عنوان سرمایه‌­­گذاری مستقیم رمزارز به حساب می‌آید. هر اثبات شبکه سهام، ارز استیکینگ خودش را دارد. سهام­­‌گذاری یا استیکینگ، همچنین مقیاس‌پذیری زیاد را تضمین می­­‌کند. راه‌حل‌های مدرن پلتفرم‌هایی همچون MyCointainer به شما امکان می­­‌دهد تا سکه‌های زیادی را در یک جا سهام‌­­گذاری کنید.

  تصمیم‌گیری به نودهای قابل اعتماد واگذار می‌­­شود. این نمایندگان با مسائل بسیار مهمی سروکار دارند و مسئول اداره بلاکچین هستند. آنها نقش کلیدی در حصول به اتفاق‌نظر تصمیم‌­­گیری‌های مدیریتی ایفاء می‌کنند.

  استخر استیکینگ

  استخر استیکینگ با ادغام بسیاری سهامداران شبکه باهم تشکیل می­­‌شود. این استخر، شانس انتخاب برای اعتبارسنجی بلاک جدید و همچنین دریافت پاداش به ازای آن را افزایش می‌­­دهد. این پاداش­­‌ها در همه شرکت‌کنندگان، مشابه اثبات استخر استخراج کار، به تناسب توزیع می­­‌شود. هر چه مقدار پولی که در آن سرمایه­­‌گذاری می‌­­کنید بیشتر باشد، سهم بیشتری به دست می‌آورید.

  اگر شبکه شما مانع ورود بالایی دارد، استخر می‌­­تواند بهترین راه حل سهام­­گذاری یا استیکینگ باشد. اما نیاز است که برای ورود به استخر، پول زیادی را سرمایه‌گذاری کنید. به علاوه، هزینه­­‌های نگهداری و توسعه درنظر گرفته می­‌­شود چرا که راه‌اندازی استخر رایگان نیست. معمولاْ هزینه عضویتی وجود دارد که باید به توسعه‌دهندگان استخر تخصیص داده شود که به صورت درصد ثابتی از سهم اعطاء‌شده، اخذ می‌­­گردد

  همچنین، استخرها می‌­­توانند برخی مزایای اضافی مربوط به زمان برداشت، حداقل موجودی و غیره را عرضه کنند. این امر شرکت­­‌کنندگان جدیدی را جذب می­­‌کند که منجر به درجه‌ی بیشتری از تمرکززدایی شبکه می­­‌شود.

  سهام­­‌گذاری یا استیکینگ سرد

  فرآیند سهام‌گذاری یا استیکینگ رمزارزها با استفاده از کیف پول سرد یا سخت افزاری، به «استیکینگ سرد» موسوم است. در یک کیف پول سرد، اتصالی به اینترنت وجود ندارد. به وجوه امکان داده می­­‌شود که با استفاده از اکثر شبکه‌ها در خزانه‌ی سرد سهام‌­­گذاری شوند. این کار می­­‌تواند با کمک کیف پول نرم‌افزاری شکاف هوا انجام گیرد. یکی از مزایای اصلی استیکینگ سرد آن است که وجوه کاملا مطمئن و ایمن هستند.

   

  این معمولا یکی از اولویت های اصلی برای سهامداران بزرگ است و خصوصا مورد استفاده کسانی است که می‌خواهند در راستای پشتیبانی شبکه، حفاظت و ایمنی بهینه از وجوهشان را تضمین کنند. چنانچه سهامدار رمزارز خود را از کیف سرد خارج کند، از پاداش‌ها بی بهره می‌شود.

   

  آینده سهام­­‌گذاری یا استیکینگ

  از آنجا که سهام‌­­گذاری یا استیکینگ به طور فزاینده‌ای درحال معروف‌شدن است، تعداد کاربرانی که در فرآیند استیکینگ شرکت می‌­­کنند، افزایش می‌­­یابد. آنها در پی سرمایه­­‌گذاری دارایی­­‌شان برای شرکت در مدیریت بلاک­­چین هستند.

  علاوه بر آن، جهت تامین تقاضاهای کاربران، فرآیند ورود به سوی کاربرپسند بودن گرایش دارد. این باعث می‌شود افراد بیشتری در توسعه اکوسیستم‌­­های بلاک­­‌چین خود، مشارکت فعال داشته باشند.

  

  نتیجه‌گیری

  نتیجه اینکه استیکینگ ابزار سرمایه­­‌گذاری خلاق و نوآورانه‌ای است. این ابزار می‌­­تواند به لحاظ پایداری با همتایان سنتی خود رقابت کند. از نظر رشد بالقوه دارایی‌­­ها، استیکینگ بر آنها برتری دارد.

  اثبات سهام و سهام­­‌گذاری یا استیکینگ فرصت­­‌های بیشتری برای کسی که احتمال شرکت در اتفاق‌نظر و نظارت بر بلاک­­چین­­‌ها را دارد ایجاد می‌­­کند. به علاوه، استیکینگ به عنوان شیوه‌ای آسان برای کسب درآمد غیرفعال، صرفاً از طریق نگهداری سکه­­‌ها درنظر گرفته می­­‌شود.

   

• 21. توکن‌های BEP20 چیست؟
  توکن‌های BEP-20

  توکن‌ها بخش مهم صنعت رمزارز هستند. توکن نوعی قرارداد هوشمند است که می‌تواند ارسال و دریافت شود. توکن‌ها دارایی‌های دیجیتالی با یک ارزش عددی را به نمایش می‌گذارند. توکن‌هایی که به صورت قراردادهای هوشمند هستند مسائلی همچون از کارافتادگی، کلاهبرداری، سانسور، یا مداخله‌ی شخص ثالث ندارند. این قراردادها به صورتی که برنامه‌نویسی شده‌اند و بدون هیچگونه مانعی، راه‌اندازی می‌شوند. این توکن‌ها مبتنی بر یک بلاکچین زیربنایی هستند و ارزش عددی ایجاد می‌کنند و آن را به حرکت وا می‌دارند و مالکیت توکن‌ها را در اختیار می‌گیرند.

  توکن‌های BEP-20 یکی از معدود توکن‌هایی هستند که اخیراً پس از راه‌اندازی، بازار را تحت تأثیر قرار داده‌اند. در این مقاله به طور مفصل در مورد توکن BEP-20 صحبت خواهیم کرد.

  علاوه بر آن، تفاوت بین BEP-20 و سایر توکن‌ها را در همان پلتفرم مانند BEP2 یا ERC20 و موارد دیگر بررسی خواهیم کرد.

   

  فهرست مفاهیم

  • توکن‌های BEP-20 چیستند؟
  • چگونه توکن‌های خود را در زنجیره‌ی هوشمند بایننس مانند BEP-20 ایجاد کنید؟
  • جزئیاتی در مورد توکن‌هایی که می‌توانید ایجاد کنید وجود دارد
  • مزایای توکن‌های BEP-20
  • BEP-20 در مقابل ERC-20
  • BEP-20 و BEP-2.
  • نتیجه‌گیری

   

  توکن‌های BEP-20 چیستند؟

  BEP-20 امتدادی از ERC-20 است که در بلاکچین اتریوم معروف‌ترین استاندارد توکن محسوب می‌شود. همچنین، BEP-20 در زنجیره هوشمند پلتفرم بایننس، استاندارد توکنی است. این توکن کسانی را که می‌توانند از آنها استفاده کنند، آنها را خرج کنند و نحوه‌ی کار و سایر جزئیات مرتبط را تعریف می‌کند.

  BEP-20 با BEP-20 و ERC-20 سازگار است زیرا هردو تشابهات متعددی دارند.

  این توکن برای زنجیره‌ی هوشمند بایننس به عنوان یک ویژگی فنی ایجاد شد. شعار اصلی راه‌اندازی این توکن، تسهیل روند توسعه توکن‌های مشابه برای توسعه‌دهندگان بود. این توکن‌ها می‌توانند سهام شرکت و همچنین مقدار ذخیره‌شده در حساب و هرچیزی با ماهیت مشابه را به نمایش بگذارند. انتقال‌های این توکن‌ها توسط BNB تسهیل شده است. تراکنش‌هایی که به وسیله‌ی اعتبارسنج‌هایی در BSC انجام و لحاظ می‌شوند، توسط BNB متمرکز می‌گردند.

   

  چگونه توکن‌های خود را در زنجیره‌ی هوشمند بایننس مانند BEP-20 ایجاد کنید؟

  فرآیند ایجاد BEP-20 مانند توکن‌های زنجیره‌ی هوشمند بایننس کاملاْ ساده است. صرفاْ یک توکن استاندارد وجود دارد که BEP-20 است و می‌توانید به راحتی توکن‌های مشابه را بر روی پلتفرم BSC ایجاد کنید.

  این کارکردهای اصلی توکن‌ها را می‌توان با استانداردهای BEP-20 مورد‌ارزیابی قرار داد. کارکردهای اصلی شامل موارد زیر است:

  • انتقالات
  • درآمدهای تراز
  • نمایش مالکیت توکن
  • سایر

   

  برنامه‌ها و سایت‌های زیادی وجود دارند که می‌توان برای ایجاد BEP-20 مانند توکن‌های پلتفرم BSC از آنها استفاده کرد. روند ایجاد در همه پلتفرم‌ها مشابه است. تنها کاری که باید انجام دهید این است که:

  • برنامه را نصب کنید- این‌ها برنامه‌های غیرمتمرکز یا DApp ها هستند. برخی از برنامه‌های معروف که به شما امکان ایجاد توکن‌های BSC را می‌دهند متا مسک (MetaMask) و تراست ولت (TrustWallet) هستند.
  • لازم است برای پرداخت هزینه استقرار قرارداد، مقداری BNB در کیف پولتان داشته باشید.
  • بعد از آن باید به جزئیات توکنی که می‌خواهید ایجاد کنید وارد شوید. ضروری است که نام و علامتی که می‌خواهید برای توکن ایجادشده اختصاص دهید، ذکر کنید.
  • سپس توکن را مستقر کنید و توکن آماده استفاده خواهد بود.
  • می‌توانید توکن‌های ویژه مانند توکن‌های کپ، توکن‌های قابل ضرب، و همچنین توکن‌های قابل سوزاندن ایجاد کنید.

  در اینجا مشخصات توکن‌هایی که می‌توانید ایجاد کنید وجود دارد:

  مالکیت توکن: هر توکنی که ایجاد می‌کنید مالک آن خواهید بود. مالک مجوز ایجاد توکن‌های جدید و همچنین توقف ایجاد توکن‌های بعدی را خواهد داشت.

   

  توکن‌های BEP-20 کپ: پیش از ایجادکردن، باید محدوده یا حداکثر تعداد توکن‌هایی را که می‌خواهید بسازید مشخص کنید. به محض اینکه آن تعداد معین شد، قادر خواهید بود توکن‌های بیشتری را بسازید.

  توکن‌های BEP-20 قابل سوزاندن: این چیزی جز سوزاندن توکن‌هایی که می‌خواهید ایجاد کنید نیست. می‌توانید تا زمانی که به عدد توکن‌های کپ برسید توکن‌ها را بسوزانید.

  

  لیست سیاه توکن‌ها: توکن‌ها را می‌توان در لیست سیاه نیز قرار داد. این کار زمانی اتفاق می‌افتد که توکن‌ها و سایتی که توکن‌ها را ایجاد می‌کند، مخرب تشخیص داده شود.

   

  مزایای توکن‌های BEP-20

  اکنون بگذارید ببینیم چگونه ایجاد توکن BEP-20 می‌تواند مفید باشد؛

  • این توکن، پلتفرم انعطاف‌پذیری است که به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد تا این توکن را به عنوان طرح اولیه جهت توسعه توکن‌های مشابه استفاده کنند.
  • جنبه‌های مختلفی در صنعت تامین مالی و سایر صنایع دیگر وجود دارد که می‌تواند به وسیله این توکن به نمایش گذاشته شود. برای مثال، این توکن دارایی‌های رمز‌ارز را به طور آشکار نشان می‌دهد، همچنین ارزهای فیات نیز وجود دارند که به وسیله این توکن‌ها به نمایش گذاشته می‌شوند.
  • سایر رمزارزها را می‌توان از سایر بلاکچین‌ها به این توکن متصل کرد.
  • قرارداد توکن در زنجیره‌ی هوشمند ایجاد می‌شود که یک مولفه‌ی خوب دیگر این توکن‌هاست.
  • اعتبارسنج در زنجیره‌ی هوشمند بایننس که توکن‌های BEP-20 را انتقال می‌دهد، کارمزد تراکنش را که در BNB است دریافت می‌کند. این موضوع مشابه توکن‌های BEP-2 در زنجیره بایننس است.
  • توسعه‌دهندگان می‌توانند از هر دو پلتفرم استفاده کنند- زنجیره هوشمند بایننس و نیز زنجیره بایننس. در حالی که اولی سرعت را فراهم می‌کند دومی پلتفرمی برای توسعه کارکردهای غیرمتمرکز بدون اعمال فشار به شبکه بایننس ایجاد می‌کند.
  • با توسعه کیف پول زنجیره بایننس، مبادله توکن‌های BEP-20 و BEP-2 آسان است. این مبادله به سازگاری زنجیره متقابل موسوم است.

   

  BEP-20 در مقابل ERC-20

  BEP-20 و ERC-20 سازگار هستند و اولی امتدادی از دومی است. لذا، تفاوت‌های معینی وجود دارد. مثلا توکن BEP-20 استاندارد توکنی برای زنجیره‌ی هوشمند بایننس است درحالی که ERC-20 استاندارد توکنی در زنجیره اتریوم می‌باشد. در حالی که ERC-20 را می‌توان به عنوان طرح اولیه برای هر توکن ایجادشده در بلاکچین اتریوم به کار برد، BEP-20  را تنها می‌توان برای ایجاد توکن‌های مشابه BEP-20 در زنجیره هوشمند بایننس استفاده کرد. کیف پول‌ها و سایت‌های متعددی استخراج، ERC-20 را پشتیبانی می‌کنند حال آنکه دسترسی به چنین سایت‌هایی که ساخت BEP-20 را مجاز کنند وجود دارد.

   

  BEP-2 و BEP-20

  BEP-2 و BEP-20 مانند دو روی یک سکه هستند. در خود شبکه بایننس هر دو وجود دارند. در حالی که اولی در زنجیره بایننس است، دومی در زنجیره‌ی هوشمند بایننس می باشد. BEP-2 در راستای اجرای توکن‌ها، امکان صدور توکن‌ها را در زنجیره‌ی بایننس فراهم می‌کند. در حالی که از سوی دیگر، توکن BEP-20 همان کار را در زنجیره هوشمند بایننس انجام می‌دهد. هردو مولفه‌های فنی هستند که برای نشان‌دادن دارایی‌ها و کالاهای دیجیتالی که می خواهید معامله کنید، خلق شده‌اند. هر دو در شبکه بایننس وجود دارند و می‌توانند مبادله نیز شوند.

   

  نتیجه‌گیری

  استاندارد توکن BEP-20 توکن پویایی است که مولفه‌های متعددی دارد. سازگاربودن با اکثر توکن‌ها در حوزه دیجیتال زمینه‌های زیادی را برای توسعه توکن‌های جدید ارائه می‌دهد. این توکن با ERC-20 نیز سازگار است و به خاطر سرعت عالی معروف می‌باشد.

  سوالات متداول

  چرا BEP-20 سکه‌های پگی نامیده می‌شوند؟

  BEP-20 به عنوان سکه‌های Peggy شناخته می‌شود، زیرا توکن‌های رمزارز مختلف در بلاک‌چین‌های دیگر وجود دارند، اما می‌توانند برای BEP-20 تثبیت شوند.

   

  هزینه‌ی ایجاد توکن BEP-20 چقدر است؟

  این قیمت 349 دلار است: ابزار زیرساخت اکوسیستم زنجیره هوشمند بایننس، و توزیع توکن هوشمند BEP-20 به هزاران آدرس.

  هزینه تنظیم نیز قبل از تنظیم قرارداد در فیلد مشخص شده است.

   

  توکن BEP-20 چیست؟

  BEP-20 یک استاندارد توکن زنجیره هوشمند Binance است که با هدف گسترش ERC-20 ایجاد شده است.

   

  چگونه آدرس BEP20 را دریافت کنیم؟

  به محض ایجاد کیف پول جدید، کیف پول هوشمند زنجیره‌ای به طور پیش‌فرض فعال می‌شود. اگر هنوز آن را ندیده‌اید، سعی کنید تحقیق کرده و «زنجیره هوشمند» را جستجو کنید.

  کیف پول زنجیره هوشمند (Smart Chain) خود را باز کنید، روی دریافت (Receive) ضربه بزنید تا آدرس BEP20 خود را دریافت کنید.

   

   

   

• 27. رپد بیت کوین چیست؟

   بیت کوین بزرگ‌ترین و غیرمتمرکزترین پلتفرم در جهان است. هم‌چنین، این رمز ارز، با اختلاف زیاد نسبت به سایرین، دارای بالاترین ارزش بازار در این اکوسیستم است. ولی انجام تراکنش‌های سریع و مقرون به صرفه با بیت کوین به یک مشکل تبدیل شده است.

  فرض کنیم، شما کاملا با بیت کوین آشنا شده‌اید و مصمم هستید سفرتان را در دنیای دیفای آغاز کنید. ولی چگونه می‌توانید فاصله‌ی بزرگ میان بیت کوین و اتریوم را پر کنید – زیرا فضای دیفای در بلاک چین اتریوم عمل می‌کند.   

  چه می‌شد اگر می‌توانستیم بیت کوین‌مان را در بلاک چین اتریوم (ETH) قابل استفاده کنیم؟

  در چنین شرایطی، رپد بیت کوین (wrapped bitcoin) یا WBTC با ایجاد نقدینگی کافی برای پروتکل‌های دیفای به کمک‌تان می‌آید. WBTC اختراع جدیدی است که بیت کوین را وارد شبکه‌ی اتریوم می‌کند – دیفای یکی از مهم‌ترین موارد استفاده از این شبکه است. رپد بیت کوین به دارندگان بیت کوین این امکان را می‌دهد تا از شبکه‌ی اتریوم به پروژه‌های امور مالی غیرمتمرکز دسترسی پیدا کنند.

  بنابراین، بگذارید موضوع رپد بیت کوین یا WBTC را برای‌تان روشن‌تر کنیم.

  در این مقاله، به بیان جزییاتی درباره‌ی رپد بیت کوین، کارکرد آن، توکن‌ها، و چیزهای دیگر می‌پردازیم.

  زمینه‌ی ایجاد

  شرکت‌های بیتگو، شبکه‌ی کایبر، و رن پروژه‌ی توکن ERC-20 جدیدی را به نام «رپد بیت کوین‌» راه‌اندازی کردند. این رمز ارز در ژانویه‌ی ۲۰۱۹ ساخته شد. رپد بیت کوین عمدتا به عنوان یک پروژه‌ی مشارکتی میان پروتکل‌های اصلی اکوسیستم دیفای راه‌اندازی شد.

  طبق توضیح بنیانگذاران WBTC در زمان راه‌اندازی آن، هدف اصلی این پلتفرم ورود نقدینگی بیش‌تر به اکوسیستم رمز ارزها بود. از زمان راه‌اندازی آن در ژانویه‌ی ۲۰۱۹، ارزش بازار رپد بیت کوین، در یک دوره‌ی زمانی بسیار کوتاه، به میلیون‌ها دلار رسید.

  از آن پس، این پروژه تحت کنترل سازمان غیرمتمرکز خودگردان (DAO) قرار دارد و WBTC DAO نامیده می‌شود.

  

  WBTC یا رپد بیت کوین چیست؟

  رپد بیت کوین توکنی است که بیت کوین را در بلاک چین اتریوم نمایندگی می‌کند. WBTC یک توکن ERC-20 است. هر رپد بیت کوین به طور کامل با نسبت ۱:۱ توسط بیت کوین پشتیبانی می‌شود. هدف اصلی از WBTC انتقال ثبات و نقدینگی بیت کوین به شبکه‌ی اتریوم است.

  رپد بیت کوین نقدینگی بیش‌تری به اکوسیستم اتریوم – از جمله صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX) و برنامه‌های مالی – بخشید. اخیرا حجم زیادی از معاملات در صرافی‌های متمرکز با بیت کوین انجام می‌شوند؛ در این میان، WBTC نقدینگی بیت کوین را برای DEX با خود به همراه آورد، و استفاده از بیت کوین را برای معاملات توکن‌ها ممکن ساخت.

  جزییات توکن‌های WBTC

  رپد توکن‌ها دارایی‌های دیجیتالی هستند که توسط سایر دارایی‌ها پشتیبانی می‌شوند. آن‌ها به طور کامل در بلاک چین اتریوم ساخته می‌شوند. ارزش آن‌ها، به کمک قراردادهای هوشمند، با ارزش دارایی‌های پایه‌ی آن‌ها یکسان نگه داشته می‌شود؛ و در لحظه بر قیمت آن نظارت می‌شود.

  رپد توکن‌ها را می‌توان به وسیله‌ی پلتفرم‌های ساخته شده در بلاک چین اتریوم نظیر dAppS و غیره مورد استفاده قرار داد. ImBTC و رپد اتر (WETH) نیز از نمونه‌های دیگر این رپد توکن‌ها هستند. این رمز ارزها نیز توسط دارایی‌ها پشتیبانی می‌شوند و کارکرد مشابه‌ای دارند.  

  به‌روزرسانی‌ها و تغییرات اصلی در این پروتکل توسط اعضای حاکم در WBTC DAO مدیریت می‌شوند. هم‌چنین، آن‌ها درباره‌ی نقش‌های مسئولان دادوستد و مسئولان نگهداری، و مدیریت این پلتفرم تصمیم‌گیری می‌کنند.

  WBTC چگونه کار می‌کند؟

  ۴ نقش کلیدی در مدیریت اکوسیستم رپد بیت کوین وجود دارند که در ادامه، به آن‌ها اشاره می‌کنیم:

  ۱. مسئولان نگهداری: دارایی‌های پشتوانه‌ی رپد توکن‌ها توسط این نهادها به صورت امانی نگهداری می‌شوند. در خصوص رپد بیت کوین، دارایی‌های اساسی آن توسط BitGo نگهداری می‌شوند.
  ۲. مسئولان دادوستد: توزیع رپد توکن‌ها توسط مسئولان دادوستد مدیریت می‌شود. این رپد توکن‌ها توسط آن‌ها منتشر یا سوزانده می‌شوند. ۳. کاربران: سایر تراکنش‌های مالی مربوط به رپد توکن‌ها در شبکه‌ی اتریوم توسط کاربران نگهداری و انجام می‌شوند.
  ۴. اعضای WBTC DAO: آن‌ها مسئولان نگهداری و دادوستد و هم‌چنین، کاربران را مدیریت می‌کنند. به علاوه، اعضای DAO هرگونه تغییرات قرارداد، و هم‌چنین، افزودن و حذف مسئولان نگهداری را تایید می‌کنند.

  توکن‌های WBTC چگونه تولید می‌شوند؟

  فرایند ضرب یا سوزاندن رپد بیت کوین توسط مسئولان دادوستد آغاز می‌شود. آن‌ها پیش از شروع کار، از روش‌های شناسایی مشتری استفاده می‌کنند.

  پس از آن‌که مسئولان دادوستد تصمیم به ضرب رپد توکن گرفتند، به مسئولان نگهداری (نظیر BitGo) مراجعه می‌کنند؛ این کار به این دلیل انجام می‌شود که پیش از ضرب WBTC باید بیت کوین واقعی را به صورت امانی نزد خود نگه دارند. سپس، مسئولان نگهداری رپد بیت کوین را برای مسئولان دادوستد آماده می‌کنند تا آن‌ها بتوانند به کاربران توزیع کنند.

  شما می‌توانید در صرافی‌های غیرمتمرکز نظیر کایبر یا یونی‌سواپ با توکن‌های WBTC معامله کنید، زیرا آن‌ها توکن ERC-20 هستند. هم‌چنین، با استفاده از ETHfinex، GOPAX، AirSwap، Set Protocol، و سایر فروشندگان WBTC می‌توانید بیت کوین را با توکن ERC-20 مبادله کنید.

  چگونه می‌توان WBTC را خرید، فروخت، یا بازخرید کرد؟

  فرایند خرید رپد بیت کوین بسیار آسان است. معامله‌گران می‌توانند با مسئولان دادوستد تماس بگیرند و میزان بیت کوینی را که مایل هستند به امانت بگذارند، تعیین کنند. پس از تایید اطلاعات مشتری، WBTC برای‌شان صادر می‌شود.  

  کاربران می‌توانند با ارسال درخواست بازخرید به مسئولان دادوستد، WBTC خود را در مقابل دریافت بیت کوین بفروشند. دقیقا به همان میزان از رپد بیت کوینی که سوزانده می‌شود، بیت کوین به کاربر منتقل (بازگردانده) خواهد شد.

  به منظور تبدیل WBTC به بیت کوین (یعنی پس گرفتن بیت کوین امانت داده شده به مسئولان نگهداری)، نخست باید در کیف پول کوین‌لیست (CoinList) خود WBTC داشته باشید. وقتی WBTC لازم را در کیف پول‌تان قرار دادید:

  • داخل کیف پول WBTC خود، بر روی «Unwrap‌» کلیک کنید.
  • مقدار WBTC مورد نظرتان را که می‌خواهید به بیت کوین تبدیل کنید، وارد کنید.
  • برای دریافت مستقیم بیت کوین به کیف پول بیت کوین‌تان، بر روی «Confirm Unwrap‌» کلیک کنید.

  میزان WBTC مورد نظر از کیف پول WBTC شما کم می‌شود، و به همان اندازه، در کیف پول بیت کوین‌تان، بیت کوین دریافت خواهید کرد. باید به این نکته توجه کنید که شما باید دو کیف پول متفاوت داشته باشید. شما نمی‌توانید بیت کوین را در کیف پول رپد بیت کوین دریافت کنید.

  موارد استفاده‌ی WBTC

  رپد بیت کوین را می‌توان برای طیف گسترده‌ای از امور مالی غیرمتمرکز، از قبیل صرافی‌های غیرمتمرکز (DEXs)، به کار برد. از رپد بیت کوین می‌توان به عنوان وثیقه برای استیبل کوین‌ها یا وام‌ها، برای پرداخت‌ها، و برای قراردادهای هوشمند انعطاف‌پذیر در اکوسیستم اتریوم استفاده کرد.

  موارد عمده‌ی استفاده از WBTC توسط برخی از مهم‌ترین پروژه‌های غیرمتمرکز نظیر Kyber Network، Republic Protocol، MakerDAO، Dharma، Airswap، IDEX، Compound، DDEX، Hydro Protocol، Set Protocol، Prycto، RadarRelay، و Gnosis در حال تقویت و توسعه هستند.

  آینده

  هر بیت کوین بر روی داشبوردی که آدرس‌ها و موجودی‌ها را نمایش می‌دهد، قابل محاسبه خواهد بود. کاربران قادر خواهند بود هر بیت کوینی را که به عنوان امانت به مسئولان نگهداری می‌سپارند، در بلاک چین تایید کنند. آن‌ها می‌توانند از طریق یک مرورگر بلاک چین نظیر Etherscan، تعداد دقیق بیت کوین‌های ذخیره شده را با مجموعه‌ی عرضه‌ی WBTC در گردش مقایسه کنند.

  این شفافیت حس اعتماد بیش‌تری را به ارز دیجیتال خواهد بخشید. اعتماد یکی از عناصر مهم برای هر اکوسیستم بلاک چین است. WBTC همان فرایندهای امنی را به کار خواهد بست که برای نگهداری پول توسط موسسات ایجاد شده‌اند.

  سخن آخر

  رپد بیت کوین کمک می‌کند دارندگان بیت کوین بیش‌تری بتوانند وارد جامعه‌ی دیفای شوند. همین مسئله می‌تواند به توسعه‌ی هر چه بیش‌تر اکوسیستم دیفای کمک کند. کاربران می‌توانند از قابلیت برنامه‌ریزی و کارمزدهای پایین تراکنش در اتریوم بهره‌مند شوند، و به تعداد رو به رشدی از اپلیکیشن‌های دیفای دسترسی پیدا کنند.

  جامعه‌ی رمز ارزها به خاطر میزان بالای نقدینگی که بیت کوین می‌تواند فراهم کند، دائما و به سرعت در حال رشد است. هم‌چنین، رپد توکن‌ها به توسعه و بهبود موارد استفاده از رمز ارزها کمک می‌کنند.    

• 28. هارد فورک چیست و چگونه اجرا می‌شود؟
  هارد فورک چیست و چگونه اجرا می‌شود؟

  هارد فورک اصطلاحی است که این روزها بسیار باب شده است. شاید از خودتان بپرسید این اصطلاح جدید در صنعت کریپتو چیست؟ ولی این حرف را باور کنید؛ هارد فورک به عنوان یکی از بهترین پیشرفت‌ها در دنیای رمز ارزها به شمار می‌رود. پیش از آن‌که مستقیما به تعریف هارد فورک و سایر کلمه‌های عجیب و غریب دنیای کریپتو بپردازیم، قصد داریم شما را با اصطلاحات پایه آشنا کنیم.

  بنابراین، کار را شروع می‌کنیم...

  نخستین پرسشی که شاید برای‌تان ایجاد شود، این است که پروتکل بلاک چین چیست؟

  اساسا، پروتکل بلاک چین کنوانسیون کدنویسی است که قوانین اتصال، ماینینگ (استخراج) و تراکنش را تعریف می‌کند. به زبان ساده، بلاک چین یک سیستم ثبت اطلاعات و گزارش است؛ تفاوت اصلی آن با سایر سیستم‌ها در این است که اطلاعات میان همه‌ی اعضای شبکه به اشتراک گذاشته می‌شود، و با استفاده از رمزنگاری و توزیع‌ داده‌ها به همه‌ی اعضا، امکان هک و دستکاری آن داده‌ها از بین می‌رود. 

  اکنون می‌توانیم یک گام جلوتر برویم و اصطلاح فورک رمز ارز را تعریف کنیم – اصطلاحی که کل این داستان از همان شروع شده است...

  فورک رمز ارز رویدادی است که در آن، یک پروتکل نرم‌افزاری به دو نسخه‌ی جداگانه‌ای تقسیم می‌شود که در کنار یکدیگر به کار خود ادامه می‌دهند. به زبان دقیق‌تر، فورک رمز ارز یعنی انشعابی در وضعیت بلاک چین آن رمز ارز؛ یعنی ایجاد یک انشعاب در بلاک چین، به منظور ایجاد تغییر و به‌روزرسانی آن. 

  اکنون، زمان آن رسیده که به طور دقیق‌تر به بررسی هارد فورک بپردازیم:

  

  هارد فورک

  هارد فورک انشعاب دائمی از پروتکل است که بلاک‌ها/تراکنش‌هایی که را پیش‌تر نامعتبر بودند، معتبر می‌کند. شرط اساسی آن این است که تمام کاربران یا گره‌ها باید به آخرین نسخه‌ی نرم‌افزار پروتکل ارتقا پیدا کنند. در نهایت، این فرایند به ایجاد یک فورک در بلاک چین منجر خواهد شد: یکی از مسیر بلاک چین جدید و ارتقاءیافته پیروی می‌کند، و دیگری از همان مسیر قدیمی.

  هارد فورک‌ها به دو زیرمجموعه دسته‌بندی می‌شوند؛ هارد فورک برنامه‌ریزی‌شده و هارد فورک جنجالی.

  برنامه‌ریزی‌شده: این هارد فورک نسخه‌ی ارتقاءیافته از پروتکلی است که از پیش وجود داشته است. پیش از وقوع این هارد فورک، توسعه‌دهندگان پروژه و سایر اعضای این جامعه به سطح بالایی از اجماع دست پیدا می‌کنند - یعنی برای ایجاد یک مسیر جدید با یکدیگر به توافق می‌رسند. هارد فورک مونرو را می‌توان یکی از نمونه‌های این نوع هارد فورک دانست. این هارد فورک شاهد اضافه شدن تراکنش‌های محرمانه حلقه‌ای (RingCT) بود که یک ویژگی امنیتی جدید تلقی می‌شد.

  جنجالی: این هارد فورک‌ها در مواقعی به کار می‌روند که اختلافات شدیدی میان سهامداران پروژه وجود داشته باشد. سهامداران ممکن است شامل توسعه‌دهندگان پروژه، کاربران شبکه، و ماینرها باشند. هارد فورک جنجالی فقط به این علت ایجاد می‌شود که بخشی از این جامعه به این باور می‌رسند که اعمال تغییرات عمده در کد رمز ارز به ایجاد بلاک چینی بهتر منجر خواهد شد. هارد فورک بیت کوین کش یکی از نمونه‌های هارد فورک جنجالی به شمار می‌رود.

  اجرای یک هارد فورک چگونه است؟

  اساسا، هدف از اجرای هارد فورک رفع خطرات امنیتی موجود در نسخه‌ی قدیمی نرم‌افزار است. عمدتا هارد فورک برای افزودن کارکرد جدید یا برگشت تراکنش‌ها انجام می‌شود. برای مثال، اجرای هارد فورک برای خنثی کردن هک سازمان خودگردان غیرمتمرکز (DAO) در بلاک چین اتریوم.

  هارد فورک از طریق ابطال تراکنش‌های گره‌ها و هم‌چنین، آن‌هایی که به نسخه‌ی جدید نرم‌افزار پروتکل به‌روزرسانی نشده‌اند، مسیر یک بلاک چین را دو شاخه می‌کند. پس از هک شدن DAO، جامعه‌ی اتریوم به اتفاق آرا تصمیم به ایجاد یک هارد فورک گرفتند. این کار با هدف برگشت تراکنش‌هایی انجام شد که طی آن‌ها، یک هکر ناشناس معادل میلیون‌ها دلار ارز دیجیتال را به سرقت برده بود. در نهایت، دارندگان توکن DAO توانستند وجوه اتر خود را پس بگیرند.

  دارندگان توکن DAO توانستند اتر خود را به نسبت ۱ اتر به ۱۰۰ DAO برداشت کنند. سرانجام، به منظور ایجاد «ویژگی خرابی امن (failsafe)‌» در این سازمان - خصوصیتی که تضمین می‌کند، در صورت بروز خرابی در هر بخش از یک سیستم، سایر بخش‌ها از آسیب در امان بمانند، موجودی اضافه و همه‌ی اترهای باقی‌مانده برداشت و توسط متصدیان DAO یا سایر افراد توزیع شدند.

  

  هارد فورک عمدتا نشان‌دهنده‌ی یک تغییر دائمی در پروتکل ارز دیجیتال است و الزاما به پشتیبانی اکثریت نیاز دارد. این پروتکل جدید، پس از ارتقای کامل، از پذیرش بلاک‌هایی که با استفاده از قوانین قدیمی استخراج شده‌اند، خودداری می‌کند. در نهایت، ماینرهایی که می‌خواهند از پروتکل قدیمی پشتیبانی کنند، باید یک زنجیره یا چین جداگانه تشکیل دهند.

• 29. کشت سود یا ییلد فارمینگ چیست؟

  با تداوم پیشرفت پروتکل‌های مالی جدید، شمار کاربران آن به سرعت افزایش می‌یابد. امور مالی غیرمتمرکز (دیفای) شاهد پیشرفت قابل ملاحظه‌ای در فضای بلاک چین بوده است. عدم نیاز به دریافت مجوز و هم‌چنین، عدم نیاز به اعتماد (به طرف‌های معامله)، بلاک چین را منحصر به فرد کرده‌اند.

  یکی از مفاهیم جدیدی که به تازگی ایجاد شده‌اند، کشت سود یا ییلد فارمینگ (Yield farming) است. عموما کشت سود را به عنوان فرایند کسب توکن‌های پلتفرم بومی از طریق پروتکل تعریف می‌کنند. به زبان ساده، کشت سود یعنی کسب درآمد غیرفعال از دارایی‌های دیجیتالی؛ یعنی شما با هدف کسب سود بیش‌تر، موجودی ارز دیجیتال خود را قرض می‌دهید - درست مثل آن‌که پول خود را در بانک بگذارید و سودش را دریافت کنید. 

  در این مقاله، راهنمای جامعی را درباره‌ی کشت سود و جنبه‌های کلی آن در اختیارتان می‌گذاریم. پس در ادامه به بررسی جزییات کشت سود یا ییلد فارمینگ می‌پردازیم.

  زمینه‌ها‌ی ایجاد

  وقتی توکن کامپ (COMP)، توکن بومی کامپاند فایننس (Compound finance) راه‌اندازی شد، یک بخش کلیدی از اکوسیستم دیفای را تشکیل داد. به این ترتیب، این اتفاق به ایجاد و راه‌اندازی کشت سود یا ییلد فارمینگ منجر شد. کشت سود مسیر کسب سود از دارایی‌های‌تان را هموار می‌کند.

  ویب مک‌‌جی همان فردی بود که کشت سود را ایجاد کرد. کشت سود به عنوان یکی از محبوب‌ترین ابزارها در امور مالی غیرمتمرکز شناخته می‌شود. از آن پس، بسیاری دیگر از پروژه‌های دیفای وارد عرصه شدند. هدف آن‌ها جذب نقدینگی در اکوسیستم‌شان بود.

  کشت سود رشد گسترده‌ای را تجربه کرده و از زمان راه‌اندازی، به طور مداوم باعث پیشرفت سریع اکوسیستم دیفای شده است.

  کشت سود چیست؟

  کشت سود یا ییلد فارمینگ ابزاری را برای کسب سود از طریق سرمایه‌گذاری رمز ارز در بازار دیفای فراهم کرده است. این ابزار به شما کمک می‌کند، از طریق مفهوم قراردادهای هوشمند، وجوه خود را به دیگران قرض دهید. به این وسیله، شما بابت این رمز ارزها مقداری کارمزد کسب خواهید کرد.

  کشت سود مسیر را برای کسب پاداش از دارایی‌های رمز ارز هموار می‌کند. به بیان ساده، شما در قبال قفل کردن رمز ارزهای‌تان پاداش دریافت می‌کنید. معمولا کشت سود را به صورت استخراج یا ماینینگ نقدینگی نیز تعریف می‌کنند.

  کشت سود با استفاده از توکن‌های ERC-20 در اتریوم انجام می‌شود. پاداش‌های کسب‌شده نیز معمولا از نوع توکن ERC-20 هستند.

  

  کارکرد کشت سود چگونه است؟

  کشت سود با مدلی به نام بازارساز خودکار (AMM) در ارتباط است. این ابزار معمولا شامل تامین‌کنندگان نقدینگی (LPs) و استخرهای نقدینگی می‌شود. وجوه توسط تامین‌کنندگان نقدینگی در یک استخر نقدینگی سپرده‌گذاری می‌شوند.

  این وجوه در استخر نقدینگی بازاری را برای مبادله، وام دادن، یا قرض گرفتن توکن‌ها برای کاربران فراهم می‌کنند. وقتی از این سیستم استفاده می‌کنید، باید مقداری کارمزد بپردازید. این سیستم بر اساس سهم تامین‌کنندگان نقدینگی از استخر نقدینگی‌، مبلغی را به آن‌ها پرداخت می‌کند.

  به علاوه، مشوق دیگری که برای افزودن وجوه به یک استخر نقدینگی در نظر گرفته شده، توزیع یک توکن جدید در میان تامین‌کنندگان نقدینگی است. هدف نهایی این است که تامین‌کنندگان نقدینگی بر اساس میزان نقدینگی که برای استخر تامین کرده‌اند، بازگشت سرمایه داشته باشند.

  استیبل کوین‌ها یا رمز ارزهای باثبات معمولا همان وجوه سپرده‌گذاری‌شده‌ای هستند که قیمت‌شان بر اساس قیمت دلار ثابت است. برخی از رایج‌ترین استیبل کوین‌های مورد استفاده در دیفای عبارت هستند از DAI، USDT، USDC، BUSD و غیره. برخی از پروتکل‌ها توکن‌هایی شبیه استیبل کوین‌ها را مینت می‌کنند (به زبان ساده، سکه‌هایی را ضرب می‌کنند) که نشان‌دهنده‌ی کوین‌هایی هستند که در سیستم سپرده‌گذاری کرده‌اید – مینت کردن به معنی تصدیق داده‌ها، ایجاد یک بلاک جدید، و ذخیره‌سازی داده‌ها در بلاک چین از طریق روش اثبات سهام است.

  برای مثال، اگر در کامپاند مقداری DAI سپرده‌گذاری کنید، cDAI یا DAI کامپاند تحویل خواهید گرفت. اگر در کامپاند مقداری ETH سپرده‌گذاری کنید، cETH دریافت خواهید کرد - این‌ توکن‌ها نشان‌دهنده‌ی نوع کوین‌هایی هستند که شما در سیستم سپرده‌گذاری کرده‌اید.

  چه نوع کوین‌هایی در این بخش کاربرد دارند؟

  شمار گسترده‌ای از کوین‌ها در کشت سود درگیر هستند. کامپاند بزرگ‌ترین آن‌ها است که در حال حاضر، وجوه آن نزدیک به ۵۵۰ میلیون دلار است. از جمله سایر کوین‌های مهم می‌توان به Balancer، Synthetix، Curve، و Ren اشاره کرد. در حال حاضر، این خدمات دارای بیش از ۱ میلیارد دلار وجوه قفل‌شده‌ی کاربران است؛ وجوهی که برای وام‌دهی از آن‌ها استفاده می‌شود.

  از قرار معلوم، دارندگان کوین‌هایی نظیر کامپ می‌توانند در نظارت و بهبود این شبکه‌ها نقش داشته باشند. ولی در حال حاضر، اکثریت افرادی که از آن‌ها استفاده می‌کنند، اصطلاحا سفته‌بازهایی هستند که تلاش می‌کنند مقدار اندکی سود سرمایه به دست بیاورند.

  

  چرا اکنون کشت سود این‌چنین جذاب شده است؟

  به دلیل بی‌ثباتی بالا در بسیاری از دارایی‌های سنتی، رمز ارزها شاهد سود بالایی بوده‌اند. این مسئله نیز به افزایش سود و جذابیت کشت سود منجر شده است.

  علاوه بر این، آن‌ها پاداش‌هایی را به کاربران ارائه می‌دهند، از جمله برخی توکن‌های به شدت جذاب. هم‌چنین، آن‌ها توسط برخی حامیان برجسته نظیر شرکت‌های اندریسن هوروویتز و پلی‌چین پشتیبانی می‌شوند.

  حداقل الزامات سرمایه‌ای خاصی برای این فرصت‌های سرمایه‌گذاری لحاظ نشده است. از این رو، بازده‌ی بالای سرمایه‌گذاری عمدتا نصیب کسانی می‌شود که سهم سرمایه‌گذاری‌شان تقریبا از ۱۰۰۰ دلار شروع شده باشد.

  خطرات کشت سود

  پردرآمدترین استراتژی‌های کشت سود فقط برای کاربران پیشرفته توصیه می‌شود؛ این استراتژی‌ها بسیار پیچیده هستند. هم‌چنین، کشت سود به طور خاص برای کاربرانی قابل استفاده است که سرمایه‌ی بالایی داشته باشند.

  قراردادهای هوشمند یکی از ریسک‌های اصلی کشت سود به شمار می‌روند. به خاطر ویژگی‌های خاصی که در دیفای وجود دارند، بسیاری از پروتکل‌ها توسط تیم‌های کوچکی ساخته می‌شوند که بودجه‌هایی محدود دارند. همین مسئله به طرز قابل ملاحظه‌ای باعث افزایش ریسک مربوط به اشکالات موجود در قراردادهای هوشمند می‌شود.

  به دلیل ماهیت ویژه‌ و تغییرناپذیر بلاک چین، این ریسک می‌تواند به ضرر بسیاری از کاربران تمام شود. بنابراین، هنگام قفل کردن وجوه‌تان در یک قرارداد هوشمند، به این مسئله دقت کنید.

  آینده‌ی کشت سود چگونه است؟

  با پیشرفت روزافزون این بخش، توسعه‌دهندگان راه‌های سریع‌تر و موثرتری را برای بهینه‌سازی مشوق‌های نقدینگی پیدا می‌کنند. این مسئله می‌تواند باعث شود دارندگان توکن راه‌های بیش‌تری را سر راه سرمایه‌گذاران قرار دهند تا بتوانند از بازارهای تخصصی و ویژه‌ای در فضای دیفای به سود برسند.

  شکی نیست که کشت سود در آینده‌ی نزدیک، انقلابی را در پلتفرم امور مالی غیرمتمرکز ایجاد خواهد کرد. با وجود این، پروتکل‌های نقدینگی و سایر محصولات دیفای اساس اقتصاد کریپتو، علوم کامپیوتر، و امور مالی را تشکیل می‌دهند.

  نتیجه‌گیری

  همیشه احتمال ضرر در هر نوع محصول دیفای وجود دارد، به همین خاطر کاربران نباید بیش‌تر از آن‌چه باید در این بازار سرمایه‌گذاری کنند. کشت سود اساسا بر روی پروتکل‌های نقدینگی غیرمتمرکز کار می‌کند.

  وام‌دهی کوین‌های دیجیتال نظیر Tether یا DAI به عنوان رایج‌ترین روش برای کشت سود شناخته می‌شود. این کار از طریق یک Dapp (‏برنامه غیرمتمرکز) نظیر کامپاند انجام می‌شود – که به وسیله‌ی آن می‌توان کوین را به وام‌گیرندگان ارائه داد. نرخ بهره بر اساس تقاضا تعیین می‌شود. ولی وقتی در کامپاند سرمایه‌گذاری کنید، شما کوین‌های COMP دریافت خواهید کرد، سایر کارمزدها به همراه سود بهره نیز به همین ترتیب خواهند بود.  

• ۱۰. مبادله همتا به همتا (P2P) چیست؟

  روش‌های معاملات در رمز ارزها دائما در حال تغییر هستند. بر همین اساس، تغییراتی در روش‌های مبادله نیز به وجود آمده‌اند. پیش‌تر برای مبادله‌ی رمز ارزها از صرافی‌های متمرکز سنتی استفاده می‌شد.

  با وجود این، فرایند متمرکز مبادله در صرافی‌ها بسیار وقت‌گیر بود؛ همین مسئله، به ایجاد و توسعه‌ی صرافی‌های رمز ارز همتا به همتا (P2P) منجر شد.

  در این مقاله، به بیان جزییات کاملی درباره‌ی مبادله‌ی همتا به همتا (peer-to-peer) یا P2P می‌پردازیم. تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

  مبادله همتا به همتا چیست؟

  مبادله‌ی همتا به همتا یا P2P شکل غیرمتمرکزی از مبادله است. این نوع مبادله اساسا به کاربران یا شرکت‌کنندگان امکان می‌دهد، مستقیما با یکدیگر معامله کنند. این مبادله در پلتفرمی تحت بلاک چین حفظ می‌شود.

  به عبارت دیگر، مبادلات همتا به همتا به شما امکان می‌دهند، بدون نیاز به حضور واسطه یا هرگونه شخص ثالث، رمز ارزهای‌تان را از حساب خود به حساب فردی دیگر انتقال دهید. مبادله‌ی همتا به همتا تجربه‌ی معامله‌ی شخصی‌سازی‌شده‌تری را برای‌تان فراهم می‌کند، زیرا شما می‌توانید مستقیما با دیگران وارد معامله شوید.

  این خدمات اساسا نیاز به حضور واسطه، بانک، خدمات مبادلات ارز خارجی (فارکس)، و سایر موسسات را برطرف می‌کنند؛ زیرا آن‌ها به کاربران امکان می‌دهند، بین خودشان به انجام معامله بپردازند. از آن‌جا که هیچ واسطه یا دلالی در این میان وجود ندارد، کاربران قادر هستند در مبادلات‌شان به نتایج بهتری برسند.  

  تفاوت‌های میان مبادله سنتی و همتا به همتا

  یکی از ویژگی‌های اصلی مبادله‌ی همتا به همتا عدم نیاز به حضور شخص ثالث در فرایند آن است. فرایند همتا به همتا، به جای آن‌که سفارش‌ها را از دفتر سفارش هماهنگ کند، آدم‌هایی را که دارای سفارش هستند، با یکدیگر هماهنگ می‌کند. همین ویژگی باعث ایجاد تفاوت عمده میان مبادلات همتا و همتا با مبادلات سنتی می‌شود.   

  مبادله‌ی همتا به همتا بر شبکه‌ای وابسته است که توسط نرم‌افزاری از پیش برنامه‌ریزی‌شده هدایت می‌شود. این شبکه به هیچ شخص ثالثی نیاز ندارد. شما برای انتقال ارز به حساب افراد فقط به اتصال به اینترنت از طریق گوشی یا کامپیوتر نیاز دارید. این ویژگی باعث می‌شود کل فرایند مبادله فورا انجام شود.

  نحوه‌ی انجام مبادلات همتا به همتا چگونه است؟

  نرم‌افزار موجود در یک پلتفرم مبادله‌ی همتا به همتا امنیت و محافظت از دارایی‌های دیجیتال را تضمین می‌کند. وقتی یک کاربر وارد یک تراکنش می‌شود، این سیستم دارایی‌های مورد نظر را قفل کرده و از دسترسی سایر افراد به این دارایی‌ها جلوگیری می‌کند. دارایی‌های دیجیتال فقط زمانی از حالت قفل در می‌آیند و به خریدار منتقل می‌شوند که وی پول فیات (پول معمولی) را به فروشنده منتقل کرده باشد.

  این سطح از امنیت هرگونه احتمال این را که فروشنده بخواهد خریدار را گمراه کند و پس از دریافت پول فیات، از انتقال دارایی‌ها به وی خودداری کند، از بین می‌برد. تکمیل معامله در این پلتفرم فورا انجام می‌شود، حتی وقتی پردازش انتقال پول معمولی (پول فیات) کمی وقت بگیرد.

  پلتفرم مبادله‌ی همتا به همتا از نرم‌افزاری استفاده می‌کند که می‌تواند افراد را با علائق و منافع کسب و کاری مشابه به یکدیگر متصل کند. این نرم‌افزار، پس از عضویت کاربران، آن‌ها را قادر می‌سازد بدون دخالت افراد دیگر با هم مذاکره و معامله کنند. در طول انجام معامله، این نرم‌افزار دارایی‌هایی دیجیتال را تا زمان انجام پرداخت پول فیات قفل می‌کند تا از بروز هرگونه کلاهبرداری از سمت هر یک از طرفین پیشگیری کند.

  

  فواید مبادلات همتا به همتا

  مبادله‌ی همتا به همتا دارای برخی ویژگی‌ها و فواید عالی است که در ادامه، به آن‌ها اشاره می‌کنیم:

  ۱. بازار جهانی: مبادلات ارز همتا به همتا طیف گسترده‌ای از معاملات دارایی‌ها را شامل می‌شوند. معامله‌گران می‌توانند رمز ارزهای‌شان را با پول فیات (پول معمولی) و بالعکس مبادله کنند. شما می‌توانید از طریق صرافی‌های همتا به همتا، مستقیما به همتایان معامله‌گر بالقوه در سرتاسر جهان متصل شوید.

  ۲. فاقد فرایند احراز هویت مشتری (KYC): کاربران رمز ارز در صرافی‌های رمز ارز همتا به همتا به اجبار با فرایندهای احراز هویت مشتری مواجه نمی‌شوند. معامله‌گران رمز ارز می‌توانند بدون هیچ گونه فرایند احراز هویت مشتری، معامله‌ی دارایی‌های‌شان را آغاز کنند.

  ۳. ارتقای سطح امنیتی و حریم شخصی: صرافی‌های رمز ارز همتا به همتا بر پایه‌ی پروتکل‌های امن قرارداد هوشمند، خدمات امانی ارائه‌ می‌دهند. هنگام بروز اختلاف در عملیات معاملاتی که در پلتفرم‌های معاملات همتا به همتا انجام می‌شوند، یک داور یا میانجی به مسئله ورود می‌کند.

  ۴. فاقد کارمزدهای برداشت یا تراکنش: صرافی‌های رمز ارز همتا به همتا، برخلاف صرافی‌های رمز ارز متمرکز، هیچ کارمزدی بابت برداشت پول فیات یا دارایی‌های رمز ارز دریافت نمی‌کنند. هم‌چنین، صرافی‌های رمز ارز همتا به همتا هیچ محدودیتی بر سپرده‌گذاری‌ها یا معاملات رمز ارزها قرار نمی‌دهند.    

  ۵. دارای گزینه‌های پرداخت دلخواه: پلتفرم‌های مبادله‌ی همتا به همتا طیف گسترده‌ای از گزینه‌های پرداخت را ارائه می‌دهند؛ از جمله پی‌پال، انتقالات بانکی، کارت‌های اعتباری و کارت‌های پرداخت، و غیره. گزینه‌های پرداخت، بسته به شرکت ارائه‌کننده‌ی خدمات، متنوع هستند. هر صرافی همتا به همتا مجموعه‌ای از درگاه‌های پرداخت مخصوص به خودش را دارد و گزینه‌های متعددی را به مشتریان ارائه می‌دهد.  

  

  صرافی‌های همتا به همتای مشهور

  صرافی‌های همتا به همتای مهم و مشهوری وجود دارند که در ادامه به بیان توضیحاتی درباره‌شان می‌پردازیم:

  ۱. سیبکس (SIBEX): سیبکس نخستین بازار جهانی خارج از بورس یا او‌تی‌سی (Over the Counter) است. سیبکس یک صرافی غیرمتمرکز همتا به همتا است که در کشور سوییس قرار دارد. این صرافی به کاربران امکان می‌دهد بدون نیاز به شخص ثالث به معامله‌ی رمز ارزهای‌شان بپردازند. به علاوه، سیبکس تنها پلتفرم مبادله یا سواپ کاملا غیرمتمرکز است که شرایط را برای تراکنش‌های بین بلاک چین‌های بیت کوین و اتریوم فراهم کرده است.

  ۲. هودل هودل (Hodl Hodl): این پلتفرم همتا به همتا با ایجاد امکان انتقال وجوه کاربران به یکدیگر به صورت مستقیم، زمان معاملات را کاهش داده است. این صرافی کاربران را ملزم به احراز هویت نمی‌کند. با وجود این، آن‌ها این گزینه را دارند که در صورت تمایل طرف مقابل، احراز هویت الزامی شود. مزیت اصلی این صرافی این است که وجوه کاربران را نگه نمی‌دارد یا درخواست احراز هویت نمی‌کند. هم‌چنین، هودل هودل از بیش‌تر سایر صرافی‌ها ارزان‌تر است و میز معامله‌ی فرابورس خودش را دارد.

  ۳. لوکال بیت کوینز (LocalBitcoins): این صرافی در ۲۰۱۲ به عنوان یک سایت معاملاتی برای ارزهای محلی راه‌اندازی شد؛ مقر آن هلسینکی فنلاند است. استفاده از این پلتفرم حتی برای افراد مبتدی نیز آسان است، و حریم خصوصی خوبی را به مشتریان ارائه می‌دهد. هم‌چنین، این صرافی دارای نرخ‌های بازار معقولی است.

  ۴. پکسفول (Paxful): پکسفول در ۲۰۱۵ در ویلمینگتون، دلاور آمریکا راه‌اندازی شد. پکسفول دارای تیمی پویا است که برای کمک به مبادلات و رفع نیازهای‌تان به صورت ۲۴ ساعته پاسخگو هستند. این پلتفرم دارای یک برنامه‌ی همکاری در فروش یا آشناسازی است که در آن، کاربران می‌توانند از ۵۰ درصد تمام معاملاتی که زیرمجموعه‌های مستقیم‌شان انجام داده‌اند، و ۱۰ درصد از معاملات سایر افراد سود ببرند.      

  ۵. بیت‌والو (Bitvalve): این پلتفرم به شکلی توسعه داده شده است که کاربران بتوانند از تمام مزایای سیستم مبادله‌ی غیرمتمرکز بهره‌مند شوند. به علاوه، در این صرافی، شما با گزینه‌های متعددی برای پرداخت رو به رو هستید، زیرا آن‌ها انواع روش‌های پرداخت را می‌پذیرند. این صرافی حتی دارای یک اپ موبایل برای پلتفرم‌های اندروید و IOS است.

  محدودیت‌های مبادلات همتا به همتا

  محدودیت‌های خاصی در خصوص مبادلات رمز ارز همتا به همتا وجود دارند که در ادامه توضیح خواهیم داد:

  ۱. صرافی‌های رمز ارز همتا به همتا بر روی یک شبکه‌ی غیرمتمرکز کار می‌کنند؛ هر زمان که هر تراکنشی اتفاق می‌افتد، کل شبکه باید به‌روزرسانی شود. این مسئله می‌تواند کارایی پلتفرم مبادله را کاهش دهد.

  ۲. در صرافی‌های همتا به همتا، جامعه‌ی همتایان (کل کاربران) قادر به تاثیرگذاری بر شبکه‌ی بلاک چین هستند. هنگام ایجاد فورک در دفتر کل بلاک چین، اتخاذ اقدامات امنیتی مناسب بسیار ضروری است. در صورت انجام هر نوع بی‌احتیاطی، فضا برای هکرها مهیا می‌شود.

  ۳. معامله‌گران رمز ارز در پلتفرم‌های مبادله‌ی همتا به همتا باید منتظر درخواست سفارش دلخواه‌شان باشند؛ در حالی که صرافی‌های رمز ارز متمرکز دارای پایگاه کاربران بزرگی است.

  سخن آخر

  پلتفرم‌های مبادله‌ی همتا به همتا ویژگی‌های فوق‌العاده‌ای را ارائه می‌دهند که از طریق آن‌ها می‌توانید تجربه‌ی معامله‌ی رمز ارز شخصی‌سازی‌شده‌ای داشته باشید. هم‌چنین، برخی از این پلتفرم‌ها به منظور سهولت در ارتباط در طول معامله، گزینه‌ی گفتگوی زنده را نیز به کاربران ارائه می‌دهند، در حالی که سایر صرافی‌ها فضایی را برای تعیین اولویت‌های معاملاتی‌تان در اختیار شما می‌گذارند.

  صرافی‌های ارز همتا به همتا در مقایسه با بانک‌ها سرعت انتقال بیش‌تری دارند و به اندازه‌ی قابل‌توجهی نیز در هزینه‌های‌تان صرفه‌جویی می‌کنند. شرکت‌های مبادله‌ی همتا به همتا، با ارائه‌ی یک گزینه‌ی مبادله‌ی کم‌هزینه‌ به افراد و کسب و کار‌های کوچک، به سرعت در حال رشد هستند.   

   

• ۱۲. چگونه بیت کوین بفروشیم؟

  در حال حاضر، سرمایه‌گذاری و معامله با بیت کوین یکی از پرطرفدارترین و محبوب‌ترین کسب و کار‌ها است. ظرف چند سال گذشته، بسیاری از آدم‌ها از این طریق به سود رسیده‌اند، و بسیاری دیگر نیز مشتاقانه منتظر هستند وارد این اکوسیستم شوند.

  • مقداری بیت کوین توسط یکی از همکاران نزدیک، دوستان، یا یکی از افراد خانواده‌تان به شما هدیه داده شده است. به تازگی فهمیده‌اید بیت کوین با قیمتی بسیار بالاتر از قبل در حال معامله شدن است؛ بنابراین، تصمیم می‌گیرد آن را به پول نقد تبدیل کنید! بیت کوین‌تان در یک کیف پول سخت‌افزاری یا در یک کیف پول دسکتاپ قرار دارد.
  • شما از یکی از آشنایان‌تان به صورت همتا به همتا بیت کوین خریده‌اید. اکنون می‌خواهید آن را در بازار آزاد بفروشید.

  افسوس! شما اصلا نمی‌دانید باید آن را چگونه بفروشید!!!‌

  نگران نباشید!!

  فقط ۵ دقیقه وقت‌تان را روی این مقاله بگذارید و اطلاعات کاملی را درباره‌ی نحوه‌ی فروش بیت کوین به دست بیاورید.

  نحوه‌ی فروش بیت کوین چگونه است؟ صرافی‌ها

  • مراجعه به صرافی‌ها روش خوبی برای معامله‌ی بیت کوین است. نخست، در یک صرافی رمز ارزی که با معیارهای‌تان سازگار است، یک حساب باز کنید. اکثر صرافی‌های مهم از شما می‌خواهند به صورت کامل هویت خود را تایید کنید. هم‌چنین، باید یک حساب بانکی فعال نیز معرفی کنید تا بتوانید وجوه‌تان را برداشت کنید. اگر بیت کوین‌تان در کیف پول سرد شخصی‌تان است، آن را به کیف پول صرافی منتقل کنید.
  • فقط کافی است نزد یک صرافی رمز ارز بروید. پیشنهاد «فروش‌» و نوع ارزی را که می‌خواهید بفروشید، و هم‌چنین، مقدار ارز و قیمت پیشنهادی‌تان را ارائه دهید. هنگامی که فردی پیشنهادتان را پذیرفت، آن صرافی در تکمیل تراکنش به شما کمک می‌‌کند.
  • پس از انجام موفق تراکنش، وجه مورد نظر در حساب‌تان خواهد بود. سپس، لازم است آن را به حساب بانکی‌تان انتقال دهید.
  • به علاوه، برای استفاده از خدمات برخی صرافی‌ها لازم است کارمزد بدهید؛ بنابراین، میزان کارمزدی را که باید بپردازید، بررسی کنید.
  • هم‌چنین، بیش‌تر صرافی‌ها برای میزان پولی که می‌توانید ذخیره کنید، محدودیت می‌‌گذارند. اگر به یک معامله‌گر همیشگی در یک صرافی خاص تبدیل شوید، این محدودیت به مرور زمان کاهش می‌یابد.
  • در نهایت، همه‌ی صرافی‌ها برای ذخیره‌ی وجوه‌تان امن و قابل اعتماد نیستند. آن‌ها در برابر حملات هکرها آسیب‌پذیر هستند، و پیش‌تر مواردی از هک شدن صرافی‌ها مشاهده شده است. ولی صرافی‌هایی نیز وجود دارند که دارای سطح امنیتی بسیار بالا هستند. از این رو، شما باید از پول‌تان مراقبت کنید و مبالغی را که به آن‌ها نیاز ندارید، در یک کیف پول آفلاین امن نگهداری کنید.

  معاملات مستقیم

  • یکی دیگر از راه‌های فروش بیت کوین‌های‌تان انجام معامله‌ی مستقیم با افراد دیگر است. این خدمات معمولا در وب‌سایت‌های مربوط به مبادلات، در دسترس‌‌تان قرار دارند و هم‌چنین، آن‌ها برای سهولت در اتصال طرفین معامله شامل واسطه‌‌هایی نیز هستند.
  • نخست، شما باید نام خود را به عنوان یک فروشنده ثبت کنید. جدای از الزام برای پر کردن پروفایل‌تان، شما باید هویت‌تان را نیز به طور کامل تایید کنید. وقتی ثبت نام کردید، می‌توانید پیشنهادی را مبنی بر این‌که مایل به فروش مقداری بیت کوین‌ هستید، ارائه دهید. وقتی یک خریدار بخواهد با شما معامله کند، علامتی از سمت ارائه‌دهنده‌ی این خدمات دریافت می‌کنید؛ از آن به بعد، شما فقط با خریدار تعامل خواهید داشت. این قبیل وب‌سایت‌ها صرفا به عنوان پلتفرمی برای تکمیل معامله عمل می‌کنند.
  • فرایند فروش بیت کوین در برخی از این وب‌سایت‌ها می‌تواند بسیار پیچیده و وقت‌گیر باشد. بنابراین، پیش از انتخاب یک پلتفرم معاملاتی باید به اندازه‌ی کافی تحقیق کنید و مطمئن شوید زمان و حوصله‌ی کافی را برای این کار دارید.
  • از جمله برخی از وب‌سایت‌های ارائه‌کننده‌ی معامله‌ی مستقیم می‌توان به Coinbase و LocalBitcoins اشاره کرد.

  معامله‌ی همتا به همتای آنلاین

  • اگر حوصله ندارید برای نقد کردن بیت کوین‌تان ۳ روز صبر کنید، باید استفاده از پلتفرم‌های فروش همتا به همتا، نظیر LocalBitcoins را مد نظر قرار دهید. هنگام فروش بیت کوین به دیگران در برخی از صرافی‌ها، شما می‌توانید روش پرداخت دلخواه‌تان را به خریدار اطلاع دهید.
  • اگر خریدار در محلی نزدیک شما اقامت دارد، می‌توانید با وی ملاقات کنید و پول بیت کوین‌ها را نقدا از آن‌ها بگیرید.
  • خدمات همتا به همتا بر اساس منافع مشترک آدم‌هایی طراحی شده‌اند که در آن، یک طرف می‌خواهد بیت کوین را با کارت اعتباری‌اش بخرد، و طرف دیگر نیز می‌خواهد بیت کوین‌اش را برای خرید جنس از مکان‌هایی خرج کند که ارز دیجیتال را به عنوان روش پرداخت به رسمیت نمی‌شناسند. در نتیجه، نفر اول می‌تواند پول فیات (پول معمولی) خود را به بیت کوین تبدیل کند، و نفر دوم نیز می‌تواند جنس مورد نظرش را بخرد.
  • این وب‌سایت‌ها با ارائه‌ی خدمات سند تضمینی برای تراکنش‌ها، و هم‌چنین، ارائه‌ی کیف پول برای ذخیره‌ی بیت کوین‌ها به کاربران کمک می‌کنند.

  این کار چگونه انجام می‌شود

  • سیاوش می‌خواهد ۱ بیت کوین بخرد. وی جستجو می‌کند تا فروشنده‌ای را در کشور خود پیدا کند. سیاوش باخبر می‌شود که سامان قصد دارد ۱ بیت کوین را با قیمت مناسب بفروشد، و هم‌چنین، انتقال بانکی را به عنوان روش پرداخت می‌پذیرد. سیاوش از سامان درخواست خرید ۱ بیت کوین می‌کند، و سامان می‌پذیرد.
  • سامان ۱ بیت کوین‌اش را برای تضمین گرو می‌گذارد. این بیت کوین تا زمانی که سیاوش پول را به حساب سامان منتقل نکرده باشد، در گرو باقی می‌ماند. به محض آن‌که سیاوش مبلغ معین را به حساب سامان واریز می‌کند، سامان بیت کوین را از گرو در می‌آورد، و سپس، بیت کوین به حساب سیاوش منتقل می‌شود.
  • تمام خدماتی که در بالا به آن اشاره شد، به وسیله‌ی پلتفرم‌های متمرکز آنلاین ارائه می‌شوند. برای آن‌که بتوانید با استفاده از این خدمات بیت کوین‌تان را بفروشید، باید هویت خود را به طور کامل تایید کنید؛ این مسئله به وضوح با ناشناس بودن معاملات بیت کوین منافات دارد. به علاوه، پس از آن‌که بیت کوین‌تان را فروختید، شما باید پول‌تان را از حساب بانکی با کارت بانکی‌تان برداشت کنید. این فرایند زمان زیادی صرف می‌کند و هزینه‌هایی نیز به همراه دارد. بنابراین، بسیار از آدم‌ها سراغ معاملات آفلاین می‌روند.
  • فروش همتا به همتا بسیار امن است. با وجود این، همیشه باید مراقب کلاهبرداران باشید. صرافی‌هایی نظیر LocalBitcoins سطح امنیتی خوبی را ایجاد می‌کنند، زیرا آن‌ها خدمات سند تضمینی ارائه می‌دهند. به این ترتیب، بیت کوین شما تا زمانی که دریافت پول را از خریدار تایید کنید، قفل می‌شود.

  خودپرداز (ATM) بیت کوین

  خودپرداز یا ATM بیت کوین مثل خودپردازهای سنتی نیست. این خودپردازها برای انجام تراکنش‌های بیت کوین، به جای اتصال به حساب بانکی کاربر، به اینترنت متصل می‌شوند.

  خودپردازهای بیت کوین پول نقد را می‌پذیرند و آن را به بیت کوین تبدیل می‌کنند، و آن را به صورت یک قبض کاغذی با یک کیوآر کد بر روی آن تحویل می‌دهند یا آن را به کیف پول متصل به شبکه‌ی بلاک چین انتقال می‌دهند. معمولا، این خودپردازها بابت این تراکنش‌ها کارمزدهای بالایی دریافت می‌کنند – گزارش‌هایی وجود دارند که نشان می‌دهند، آن‌ها به اندازه‌ی ۷ درصد کارمزد می‌گیرند.

  به علاوه، پیدا کردن این خودپردازها نیز دشوار است. مکان بیش‌تر خودپردازهای بیت کوین روی نقشه خودپرداز بیت کوین نشان داده شده است.

  تعداد اندکی از خودپردازهای بیت کوین کارکرد دو طرفه دارند - یعنی هم برای خرید و هم برای فروش کاربرد دارد. 

  گاهی اوقات، ارائه‌دهندگان خودپردازهای بیت کوین از کاربران می‌خواهند برای انجام عملیات فروش حساب فعال داشته باشند؛ فرایند ثبت نام نیازمند صرف زمان، انرژی، و تلاش زیادی است. برای مثال، کاربران جدید برای فعال‌سازی و دریافت پیام باید شماره‌ی تلفن‌، کارت ملی، اسکن اثر انگشت، و آخرین عکسی که توسط دوربین خودپرداز گرفته شده را ارائه دهند.

  فروش بیت کوین به صورت حضوری

  معامله‌ی ارز دیجیتال به صورت حضوری بسیار آسان است. برای فروش بیت کوین به صورت حضوری فقط کافی است یک کیوآر کد را بر روی گوشی فرد مقابل اسکن کنید و پول نقد را در محل دریافت کنید. اگر بیت کوین‌تان را به یک دوست یا فامیل می‌فروشید، فقط کافی است وی به همراه یک کیف پول بیت کوین نزد شما بیاید، مبلغ مورد نظر را انتقال دهید، و پول نقدتان را دریافت کنید. 

  با وجود این، اگر قرار است با یک غریبه معامله کنید، شاید مجبور باشید زمانی را صرف مذاکره درباره‌ی قیمت، محل ملاقات، و تعیین سایر شرایط معامله کنید. به علاوه، شما باید همواره نکات امنیتی لازم را برای حفظ سلامت خود و دارایی‌های‌تان مد نظر قرار دهید.  

  

  برخی توصیه‌ها برای حفظ امنیت

  فروش بیت کوین به صورت حضوری گزینه‌ی مناسبی برای آن‌هایی است که می‌خواهند ناشناس و راحت باشند. با وجود این، حفظ امنیت‌تان بسیار ضروری است، به خصوص وقتی که می‌خواهید با فرد غریبه‌ای معامله کنید که از طریق اینترنت با وی آشنا شده‌اید.

  در درجه‌ی نخست، محل ملاقات‌تان را باید با دقت و احتیاط انتخاب کنید. این محل باید یک مکان عمومی باشد که اینترنت خوبی نیز داشته باشد؛ زیرا هر دوی شما باید به کیف‌های پول آنلاین‌تان دسترسی داشته باشید. معمولا بهتر است به همراه یکی از دوستان‌تان در محل قرار حاضر شوید، ولی باید این مسئله را به اطلاع طرف مقابل نیز برسانید.  

  با وجود این، باید همان قدر احتیاط کنید که گویی مقدار زیادی پول نقد به همراه دارید.

  چه وقت باید بیت کوین بفروشم؟

  ابتدا، بی‌ثباتی موجود در بازار را در نظر بگیرید، در هر دوره‌ای ممکن است قیمت بیت کوین جهش بزرگی پیدا کند. شاید در این مواقع، فکر کنید بهتر است بیت کوین‌تان را بفروشید، ولی به خاطر داشته باشید، هنوز ممکن است قیمت آن بالاتر برود، شاید حتی بالاتر از اوج قیمت قبلی.

  به علاوه، بازار رمز ارزها هنوز باید رشد کند، بازار با سرعتی اندک در حال رشد است. حمایت از مصرف‌کننده در این بازار افزایش خواهد یافت و امنیت شما به عنوان صاحب بیت کوین بیش‌تر خواهد شد. از متخصصان رمز ارز در سایت‌های اجتماعی پیروی کنید، برای آگاهی از پیش‌بینی‌های بازار به فروم‌های رمز ارز سر بزنید، و از آدم‌هایی که به اندازه‌ی کافی صبر کرده و سود فوق‌العاده‌ای به دست آورده‌اند، درس بیاموزید.

  پاسخ به پرسش‌های متداول

  افراد مبتدی چگونه بیت کوین بفروشند؟   

  افراد مبتدی باید بیت کوین‌های خود را از طریق صرافی‌های رمز ارز بفروشند، زیرا انجام این کار از این طریق برای آن‌ها آسان‌تر است. یک کیف پول تهیه کنید، در یک صرافی حساب باز کنید، روشی را برای دریافت پول انتخاب کنید، و بیت کوین‌تان را بفروشید.

  ارزان‌ترین راه برای فروش بیت کوین چیست؟

  برخی از بزرگ‌ترین صرافی‌های رمز ارز متمرکز کارمزد بسیار اندکی بابت تراکنش و مبادله دریافت می‌کنند.

  آیا فروش بیت کوین از طریق صرافی‌ها امن است؟

  خرید و فروش بیت کوین در پلتفرم‌هایی که امنیت‌شان بررسی شده است و برای حفظ امنیت بیت کوین از کیف پول استفاده می‌کنند، بی‌خطر تلقی می‌شود.

          

   

• ۱۶. دیفای (Defi) چیست؟

  امور مالی غیرمتمرکز که بیش‌تر با نام دیفای (Defi) شناخته می‌شود، پلتفرمی است که بر پایه‌ی فناوری بلاک چین ایجاد شده است. همین مسئله، دیفای را از اپلیکیشن‌های مالی سنتی متمایز می‌کند. فناوری بلاک چین معمولا بر شبکه‌های عظیم با متن باز متکی است.

  در سال‌های اخیر، امور مالی غیرمتمرکز (دیفای) به عنوان یکی از مهم‌ترین توسعه‌های فناوری به تکامل رسیده است.

  در این مقاله، امور مالی غیرمتمرکز (دیفای) و سایر جنبه‌های مربوط به آن را به طور اجمالی بررسی می‌کنیم. اکنون، به بیان جزییاتی درباره‌ی امور مالی غیرمتمرکز (دیفای) می‌پردازیم.

  زمینه‌ی ایجاد دیفای

  تقریبا بیش از ۱.۷ میلیارد انسان وجود دارند که هیچ‌گونه دسترسی به خدمات پایه‌ی مالی ندارند. هم‌چنین، لازم بود از بروز نقطه‌ی خرابی برای سوابق مشابه‌ای که در کامپیوترهای مختلف نگهداری می‌شدند، جلوگیری شود. از این رو، دیفای پا به عرصه گذاشت تا راه‌حل‌های ایده‌آلی را برای غلبه بر این مشکلات ارائه دهد.

  دیفای پلتفرمی است که بر پایه‌ی بلاک چین ساخته شده است. دیفای شامل برخی اجزای اصلی نظیر برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps)، دارایی‌های دیجیتالی، پروتکل‌ها، و قراردادهای هوشمندی است که همگی بر روی پلتفرم بلاک چین ساخته شده‌اند. دیفای برای همه‌ی آدم‌ها باز و قابل دسترس است، زیرا ورود به آن نیازی به مجوز ندارد. معمولا به امور مالی غیرمتمرکز (دیفای) امور مالی باز (Open Finance) گفته می‌شود.

  یکی از مهم‌ترین فواید دیفای این است که اکوسیستمی باز را برای افراد مهیا می‌کند – افرادی که بدون وجود آن هیچ‌ دسترسی به هیچ‌گونه خدمات مالی نخواهند داشت. دیفای دسترسی آسانی را برای این کاربران فراهم می‌کند.

  

  دیفای چیست؟

  Defi از حروف اول عبارت Decentralized Finance، به معنی امور مالی غیرمتمرکز برداشته شده است. دیفای یک محصول مالی است که بر اساس پلتفرم بلاک چین کار می‌کند. دیفای یک سیستم باز، بدون نیاز به مجوز، و یک محصول مالی به هم پیوسته است.

  برخی سیستم‌های مالی سنتی نظیر مشتقات، مبادلات و صرافی‌ها، و وام‌دهی، و استقراض وجود دارند. دیفای، در درجه‌ی اول، تلاش می‌کند این سیستم‌ها را به صورت خودکار – بدون نیاز به واسطه – بازآفرینی کند. پس از ایجاد این سیستم خودکار، از بلاک‌های مالی دیفای می‌توان به منظور ایجاد قابلیت‌های پیچیده‌تری استفاده کرد.

  امور مالی سنتی در برابر امور مالی غیرمتمرکز: دیفای چه تفاوت‌هایی با سایر محصولات بانکی دارد؟

  تفاوت‌های متعددی میان دیفای و بانکداری سنتی و سایر محصولات مالی وجود دارند. انواع عملیات در دیفای توسط هیچ موسسه یا واسطه‌ای کنترل نمی‌شود. وقتی یک قرارداد هوشمند را در بلاک چین ایجاد می‌کنید، اپلیکیشن‌های دیفای بدون هیچ‌گونه دخالت انسانی می‌توانند کار خود را انجام بدهند.

  اپلیکیشن‌های دیفای فوق‌العاده شفاف هستند. این مسئله باعث می‌شود هر کاربری در هر نقطه‌ از جهان بتواند در توسعه‌ی آن نقش داشته باشد. هم‌چنین، دیفای عامل اعتماد را نیز میان کاربران خود تقویت می‌کند. خدمات دیفای در سرتاسر جهان قابل دسترس هستند.

  کاربران از طریق کیف‌های پول رمز ارزی که نیاز به هرگونه واسطه‌ای را برطرف کرده‌اند، می‌توانند مستقیما با قراردادهای هوشمند تعامل داشته باشند. هیچ‌گونه محدودیت تحمیلی در دیفای وجود ندارد، زیرا هر فردی در هر جا می‌تواند اپلیکیشن‌های مالی غیرمتمرکز را بسازد و به آن‌ها دسترسی داشته باشد.

  چگونه امور مالی غیرمتمرکز در زندگی واقعی قابل استفاده است؟

  دیفای برای زندگی افرادی که از خدمات و امکانات مالی محروم هستند، تغییرات بالقوه‌ای به همراه دارد. معمولا افراد برای ارسال پول بین کشورهای مختلف باید کارمزدهای سنگینی بپردازند. دیفای قصد دارد این هزینه‌ها را بیش از ۵۰ درصد کاهش دهد.

  پلتفرم‌های امور مالیِ باز رشد گسترده‌ای را از خود نشان داده‌اند، و استفاده از آن‌ها زندگی آدم‌ها را دگرگون ساخته است. دیفای به گسترش اقتصادها و افزایش بهره‌وری کارمندان کمک می‌کند.

  هم‌چنین، دیفای به افراد فاقد حساب بانکی کمک می‌کند، وام دریافت کنند. به دلیل لزوم امتیازات اعتباری و سایر مسائل مربوطه، دسترس به وام‌ها برای بسیاری از آدم‌ها تقریبا غیر ممکن است. دیفای به رفع احتمال بروز چنین مشکلاتی کمک می‌کند، زیرا وام‌دهندگان را به وام‌گیرندگان متصل می‌کند.    

  دیفای چگونه کار می‌کند؟

  عملیات دیفای توسط هیچ سازمان یا کارمندی زیر نظر گرفته نمی‌شود. در عوض، مجموعه‌ای از قوانین در قرارداد هوشمند یا در یک نظام‌نامه به صورت برنامه‌نویسی‌شده بر این فرایند حاکم هستند. وقتی قرارداد هوشمند در بلاک چین وارد می‌شود، اپلیکیشن‌های دیفای می‌توانند به صورت مستقل و بدون نیاز به انسان کارشان را آغاز کنند.

  این سیستم برنامه‌ها یا کدهای شفافی را در بلاک چین ارائه می‌کند که هر یک از کاربران در هر جا می‌تواند آن‌ها را حسابرسی کند. این فرایند اعتماد مضاعفی را در کاربران ایجاد می‌کند، زیرا هر یک می‌تواند به پلتفرم دسترسی داشته باشد. با وجود این، قراردادهای هوشمند نیز درست مثل هر برنامه‌ی کامپیوتری دیگری، ممکن است در برابر خطاهای ناخواسته‌ی برنامه‌نویسی یا هک‌های مخرب آسیب‌پذیر باشند.   

  مولفه‌های کلیدی دیفای

  دیفای مولفه‌های کلیدی مهمی را ارائه می‌کند که به ترتیب زیر هستند:

  ۱. شفافیت: دیفای شفافیت فوق‌العاده‌ای را برای کاربران‌اش فراهم می‌کند. تمام تراکنش‌ها در دسترس عموم قرار می‌گیرند. دیفای از این نظر با سیستم بانکداری سنتی متمایز است که به طور اختصاصی، به هیچ فردی متصل نیست.

  ۲. متن باز: دیفای پلتفرم برنامه‌نویسی متن باز به کاربران ارائه می‌دهد. باید به این مسئله توجه کرد که این برنامه‌نویسی به صورت عمومی در دسترس قرار دارد. به علاوه، این سیستم اعتماد بیش‌تری را در کاربران ایجاد می‌کند، زیرا هیچ‌گونه برنامه‌نویسی پنهانی در پس‌زمینه‌ی آن وجود ندارد.  

  ۳. مخاطبان جهانی: دیفای پلتفرم خود را به مخاطبان جهانی ارائه می‌دهد؛ به این معنی که هر فردی در هر جای دنیا می‌تواند در پلتفرم‌های دیفای نقش داشته باشد. شما با کمک یک گوشی هوشمند و با دسترسی به اینترنت می‌توانید ظرف چند دقیقه وارد جامعه‌ی دیفای شوید.

  ۴. بدون نیاز به مجوز: این یعنی این‌که هر فردی، بدون نیاز به کسب تایید، می‌تواند در برنامه‌های غیرمتمرکز دیفای حضور داشته باشد.

  ۵. انعطاف‌پذیری: به خاطر طبیعت باز پلتفرم دیفای، کاربران می‌توانند انعطاف‌پذیری بیش‌تری را در پلتفرم‌های‌شان تجربه کنند. در واقع، چنان‌چه کاربران گزینه‌های موجود را برای کار خود ناکافی ببینند، حتی می‌توانند رابط‌های کاربری خودشان را ایجاد کنند.

  اکوسیستم دیفای و محصولات آن

  محصولات مختلفی که در دیفای گنجانده شده‌اند، عموما با عنوان «امور مالی باز» شناخته می‌شوند. دیفای اکوسیستمی را تشکیل داده است که در آن، پروتکل‌های باز و مختلف، دارایی‌های دیجیتال، و بلاک چین‌ها با ساختارهای مالی سنتی در هم آمیخته شده‌اند.

  در این اکوسیستم، هر گونه تک نقطه‌ی خطا از بین رفته است، زیرا این خدمات مالی جدید تحت کنترل بلاک چین‌ها ارائه می‌شوند. داده‌ها به صورت کاملا امن در بلاک چین تحت نظارت قرار دارند، و هم‌چنین، در سرتاسر پلتفرم توزیع می‌شوند؛ به این ترتیب، امکان سانسور یا بروز مشکلات مربوطه برطرف می‌شود.

  

  اپلیکیشن‌های دیفای چگونه تولید می‌شوند؟

   هر فردی که قادر به نوشتن قراردادهای هوشمند باشد، می‌تواند اپلیکیشن‌های دیفای را تولید کند. در حال حاضر، ۱۹۳ پروژه از ۲۰۵ پروژه‌ی فهرست‌شده در پروژه‌های دیفای بر روی پلتفرم اتریوم ایجاد شده‌اند. بیش‌تر آن‌ها شامل برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) وام‌دهی هستند.

  وام‌دهندگان و وام‌گیرندگان می‌توانند از طریق قراردادهای هوشمند، به طور مستقیم با هم تعامل داشته باشند. این مسئله یکی از مشکلات حاضر در سیستم‌های بانکداری سنتی جهانی است که دیفای می‌تواند راه‌حل جایگزین و غیرمتمرکزی را برای آن ارائه دهد. هر چه وجوه بیش‌تر به بخش دیفای وارد شوند، این اکوسیستم تنوع بیش‌تر پیدا می‌کند.

  ارزهای دیجیتال باثبات یا استیبل کوین‌های دیفای

  این خواست بیش‌تر افراد است که بتوانند با نوسان کم‌تری، از دارایی‌های دیجیتال خود استفاده کنند. در عین حال، آن‌ها می‌خواهند از تمام مزایای موجود در فناوری بلاک چین بهره‌مند شوند. یکی از دسته‌بندی‌های خاص رمز ارزها که از نوسان کم‌تری برخوردار است، استیبل کوین غیرمتمرکز نام دارد.

  این رمز ارزهای باثبات یا استیبل کوین‌ها به این دلیل نوسان پایینی دارند که ارزش خود را به ارزهای ملی نظیر دلار ایالات متحده پیوند می‌زنند. برخی از آن‌ها حتی ارزش خود را به مجموعه‌ای از ارزهای مختلف پیوند می‌زنند. هم‌چنین، باید به این مسئله اشاره کرد که هیچ مرجع مرکزی برای صدور این استیبل کوین‌های غیرمتمرکز وجود ندارد.

  برخی از انواع استیبل کوین‌ها عبارت هستند از:

  ۱. استیبل کوین با پشتوانه‌ی ارز فیات: این رمز ارزها توسط یک ارز یا مجموعه‌ای از ارزها پشتیبانی می‌شوند.
  ۲. استیبل کوین با پشتوانه‌ی رمز ارز: این دسته از استیبل کوین‌ها توسط دارایی‌های دیجیتال، عمدتا اتر، پشتیبانی می‌شوند.
  ۳. استیبل کوین با پشتوانه‌ی منابع: این دسته از استیبل کوین‌ها توسط سایر دارایی‌ها، نظیر طلا، پشتیبانی می‌شوند.
  ۴. مدل‌های هیبرید (ترکیبی): در این مدل، برای حفظ ثبات رمز ارزها از ترکیبی از مدل‌های بالا یا روش‌های دیگر استفاده می‌شود.

  بازار پولی دیفای

  بازارهای پولی غیرمتمرکز عمدتا بر فراهم کردن امکاناتی برای کاربران‌شان جهت وام‌دهی یا وام‌گیری دارایی‌های مختلف دیجیتالی تمرکز دارند. این بازارها را می‌توان به عنوان جایگزینی برای سیستم بانکی سنتی تلقی کرد که وام‌دهی یا وام‌گیری را از طریق پلتفرم پول انجام می‌دهد.

  یکی از تفاوت‌های اصلی میان سیستم بانکی سنتی و بازارهای پولی غیرمتمرکز این است که بازارهای پولی غیرمتمرکز به روی تمام کاربران‌شان باز هستند و به آن بخش از زیرساخت‌های مالی دسترسی دارند که نمی‌توان به آن‌ها دسترسی پیدا کرد.

  طیف گسترده‌ای از پلتفرم‌های دیفای وجود دارند که امکانات را برای وام‌دهی و وام‌گیری توکن‌های اتریوم از قبیل، کامپاند، دای (Dai)، کایبر و غیره فراهم می‌کنند. این پلتفرم‌ها از مفهوم قراردادهای هوشمند بهره می‌گیرند. قراردادهای هوشمند می‌توانند جایگزین افراد و واسطه‌ها شوند. هم‌چنین، نرخ بهره نیز بر اساس عرضه و تقاضا تعیین می‌شود.   

  دیفای – صرافی غیرمتمرکز

  به علاوه، دیفای منبعی را برای مبادله‌ی غیرمتمرکز (DEX) ارائه می‌دهد. در این روش، تراکنش‌ها مستقیما بر روی بلاک چین انجام می‌شوند؛ در حالی که در مبادلات سنتی، تراکنش‌ها در صرافی‌های سنتی و در سرورهای متمرکز ذخیره می‌شوند.   

  صرافی‌های غیرمتمرکز به کاربران امکان می‌دهند معاملات‌ خود را با رمز ارزهای مختلف انجام دهند. شمار گسترده‌ای از صرافی‌های غیرمتمرکز وجود دارند که به تازگی به تکامل رسیده یا در حال توسعه هستند.

  اهمیت دیفای

  سال‌ها است برای مدیریت پول و سرمایه‌گذاری‌های‌مان از پلتفرم‌های متمرکز استفاده می‌کنیم. این پلتفرم‌ها، به طور خاص، شامل حکومت‌ها، مشاوران مالی، و بانک‌هایی می‌شوند که ما به آن‌ها اعتماد می‌کنیم. ولی در کار این پلتفرم‌ها کمبود شفافیت وجود دارد.

  از این رو، دیفای به عنوان یک پلتفرم مالی تلاش می‌کند شفافیت کاملی را در اختیار همه‌ی کاربران‌اش قرار دهد. یکی از مزایای اصلی بلاک چین این است که تمام کاربران از تمام فرایندها و اتفاقاتی که در شبکه رخ می‌دهند، آگاهی کامل دارند. پلتفرم دیفای از رمز ارزها به عنوان ویژگی‌ برجسته‌ی بانکداری‌اش بهره می‌گیرد.

  چالش‌های مربوط به دیفای

  درست مانند سایر محصولات مالی، دیفای نیز با برخی چالش‌ها مواجه است. کاربران باید از دارایی‌ها و حریم خصوص خود مراقبت کنند.

  در این سال‌ها، بر میزان اقدامات شدید امنیتی و الگوریتم‌های خصوصی در رابط کاربری این پلتفرم افزوده شده است؛ دلیل این مسئله نیز بسیاری از اتفاقات مربوط به حریم خصوصی بوده است که در گذشته رخ داده‌اند. هم‌چنین، کاربران باید خود را با تغییراتی که در پروژه‌ها و صرافی‌های مختلف رمز ارز ایجاد می‌شوند، به‌روز نگه دارند.

  یکی دیگر از چالش‌های مهم در برابر دیفای موضوع داده‌های تاریخی (ارقام و اطلاعات) است. ارزهای سنتی دارای داده‌های تاریخی و سایر منابع مناسب برای سرمایه‌گذاران هستند؛ در حالی که دیفای فاقد چنین منابع و معیارهایی است؛ و این خود می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.

  آینده‌ی دیفای

  همان‌طور که مشاهده‌ کرده‌ایم، خدماتی نظیر مشتقات، وام‌گیری، وام‌دهی، نگهداری، و مبادله و صرافی برای رمز ارزها ایجاد شده‌اند. در سال‌های پیش رو، احتمالا شاهد این مسئله خواهیم بود که همه‌ی خدمات مالی که امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرند، روی اکوسیستم رمز ارز بازآفرینی شوند.

  یکی دیگر از اتفاقاتی که شاهد آن بوده‌ایم، بهبود تجربه‌ی کاربران است. نخستین نسل dApps توسط افراد علاقه‌مند و مشتاق به بلاک چین و برای استفاده‌ی همین دسته از افراد ساخته شد. در تازه‌ترین نسخه‌های برنامه‌‌های دیفای، به منظور ارائه‌ی امور مالی باز به طیف گسترده‌تری از مخاطبان، طراحی و سهولت استفاده‌ی کاربر در اولویت قرار گرفته شده‌اند.

  سخن آخر

  سیستم‌های دیفای از برنامه‌ها و پروتکل‌ها برای پردازش خودکار استفاده می‌کنند؛ همین مسئله نقطه‌ی تمایز میان این سیستم‌ها و محصولات مالی سنتی است. هم‌چنین، این سیستم‌ها به حذف خطای انسانی - که همیشه احتمال آن وجود دارد - کمک می‌کنند.

  امور مالی غیرمتمرکز به ارائه‌ی برخی ویژگی‌های بسیار منحصر به فرد می‌پردازد، و از این رو، به بخشی جدایی‌ناپذیر از اقتصاد رمز ارزها تبدیل شده است. بنابراین، امور مالی غیرمتمرکز به خوبی می‌تواند پدیده‌ی در حال ظهور بعدی در پلتفرم بلاک چین باشد.    

   

• ۱۸. سرمایه‌گذاری در امور مالی غیرمتمرکز (دیفای) چگونه است؟

  بالاخره به این‌جا رسیدیم!

  طبیعی است که برای یادگیری مطالبی درباره‌ی اصطلاحِ به ظاهر پیچیده‌ی ‌"‌دیفای یا امور مالی غیرمتمرکز (DeFi)‌"‌ کنجکاو و نگران باشید. این موضوع ممکن است کمی پیچیده به نظر برسد، ولی یادگیری و سرمایه‌گذاری در یک پروژه‌ی دیفای واقعا آسان است.

  این مقاله در درک نحوه‌ی تاثیرگذاری پروژه‌های دیفای بر تقویت مهارت‌های مالی به شما کمک خواهد کرد. هم‌چنین، در این مقاله به فاکتورهایی اشاره می‌کنیم که پیش از شروع یک پروژه‌ی دیفای باید مد نظر قرار دهید.  

  امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) صنعتی است که به سرعت در حال رشد است. مجموع ارزش بازار در این صنعت تا ۲۰۲۰ از ۱۵ میلیارد دلار عبور کرده است. هم‌چنین، وجوه قفل شده در قراردادهای هوشمند به ۵ میلیارد دلار رسیده‌اند.

  هر فردی که بخواهد بخشی از این موج خروشان باشد، با چالش‌هایی رو به رو خواهد شد؛ از جمله درک این مفهوم و یافتن روش‌هایی امن و قابل اعتماد برای سرمایه‌گذاری در آن.

  دیفای چیست؟

  امور مالی غیرمتمرکز (Decentralized Finance) که به اختصار به آن دیفای (DeFi) می‌گویند، اکوسیستمی از اپلیکیشن‌های امور مالی غیرمتمرکز است که توسط پرداخت‌های رمز ارز پشتیبانی می‌شود. به طور کلی، دیفای بر اساس فناوری قرارداد هوشمند در بلاک چین ایجاد شده است. موارد استفاده از دیفای شامل ایجاد و توسعه‌ی روش جایگزین غیرمتمرکز برای هرگونه خدمات مالی رایج از قبیل وام، بیمه، بانکداری، وام‌دهی، سهام (استیکینگ) و غیره می‌شوند.

  دیفای به این دلیل پدید آمده است که به برجسته‌ترین مورد استفاده از فناوری بلاک چین تبدیل شود. اکنون، تمام خدمات مالی می‌توانند به آسانی به نسخه‌ی غیرمتمرکز خود دسترسی داشته باشند. هم‌چنین، دیفای شرایط را برای ارائه‌ی خدمات مالی غیرقابل دستکاری، غیرقابل هک، سریع، و با سودآوری بیش‌تر فراهم می‌کند.

  دیفای قرار است در پنج سال آینده روند بازار را تغییر دهد و شما برای بهره‌مندی کامل از مزایای آن در امور مالی‌تان باید به درک بهتری از آن دست یابید.

  

  درک مفهوم دیفای

  سرمایه‌گذاری در دیفای چیزی شبیه «توکن دیفای‌» یا «کیف پول دیفای‌» نیست. در عوض، لازم است پروژه‌هایی را پیدا کنید که بر اساس مفهوم تامین مالی غیرمتمرکز اجرا می‌شوند. این پروژه‌ها عموما به ارائه‌ی خدمات مالی نظیر وام‌دهی، استیکینگ، بیمه، و استخر (پولینگ) به همراه یک توکن بومی (نیتیو) مبتنی بر بلاک چین می‌پردازند.

  نحوه‌ی کارکرد آن مشابه‌ی کارکرد تامین مالی سنتی است. برای مثال، بانک‌ها در قبال سپرده‌ها یا برخی طرح‌ها به شما سود می‌دهند. تنها فرق ارائه‌ی این خدمات در دیفای این است که کل سیستم غیرمتمرکز است و هیچ مرجع یا بانک مرکزی آن را کنترل نمی‌کند.

  بنابراین، چگونه می‌توان بهترین پروژه‌ها را بر مبنای مفهوم دیفای پیدا کرد؟ پیش از این کار، باید چیزهایی را نیز درباره‌ی پروژه‌های غیرمتمرکز (توکن‌ها)، کیف‌های پول، و صرافی‌هایی که برای سرمایه‌گذاری در این پروژه‌ها لازم هستند، بیاموزید.

  نکته‌‌ی مهمی که باید در نظر داشته باشید، این است که شما می‌توانید پروژه‌های دیفای (توکن‌ها) را حتی در پلتفرم‌های متمرکز نیز معامله یا ذخیره کنید.

  پروژه‌های دیفای چه هستند؟

  هر نوع خدمت مالی که به صورت تجاری در قالب غیرمتمرکز ارائه می‌شود، پروژه‌ی دیفای نام دارد. در حال حاضر، بیش از ۱۰۰ پروژه‌ی موفق در این فضا در حال اجرا هستند.

  

  مثال:

  با توجه به فهرست بالا در سایت Coinmarketcap که نشان‌دهنده‌ی برترین توکن‌های دیفای تا این لحظه است، می‌توانید ببینید که Aave در جایگاه دوم قرار دارد. Aave در واقع یک اپلیکیشن غیرمتمرکز وام‌دهی و استیکینگ است. این پلتفرم توکن‌های بومی خودش را با نام «لند‌ (LEND)‌» ارائه می‌دهد.

  اگر شما مقداری لند داشته باشید، اجازه خواهید داشت تا بر اساس استانداردهای این جامعه، تغییراتی را در این اکوسیستم اعمال کنید.

  کیف‌های پول غیرمتمرکز

  کیف‌های پول غیرمتمرکز اپلیکیشن‌های مبتنی بر دستگاه هستند که غیر امانی (non-custodial) بوده – یعنی سایرین به آن‌ها دسترسی ندارند – و از ذخیره‌سازی چندین نوع دارایی ERC-20 پشتیبانی می‌کنند و هم‌چنین، توسط کلیدهای خصوصی (عبارات بازیابی ۱۲ کلمه‌ای) محافظت می‌شوند.

  و از آن‌جا که پروژه‌های دیفای غیرمتمرکز هستند، وجوه مربوط به این پروژه‌ها در این کیف‌های پول ذخیره می‌شوند و از طریق آن‌ها مستقیما قابل دسترسی هستند. کیف‌های پول غیرمتمرکز نقش بسیار مهمی در پروژه‌های دیفای ایفا می‌کنند.

  چند نمونه از بهترین گزینه‌های کیف‌ پول غیرمتمرکز از قرار زیر هستند:

  کیف پول تراست ولت

  تراست والت (Trust wallet) یک کیف پول موبایلی برای اتریوم و توکن‌های ERC20/ERC223 است. اپلیکیشن‌های طراحی‌شده‌ی آن برای IOS و اندروید بهترین تجربه را برای استفاده‌ی آسان از آن فراهم می‌کنند. تراست والت یک کیف پول غیرمتمرکز و قابل کنترل توسط کاربر است که به DApps (برنامه‌های غیرمتمرکز) دسترسی دارد. این کیف هیچ‌گونه اطلاعات شخصی را که باعث افزایش امکان دسترسی به رمز ارزها شوند، در خود نگه نمی‌دارد.

  تراست والت به صورت رایگان قابل دانلود است و به شما کمک می‌کند آدرس‌های‌تان را به منظور ارسال و دریافت رمز ارزها مدیریت کنید. هم‌چنین، کاربر می‌تواند تراکنش‌هایی نظیر معامله‌گری و استیکینگ را نیز از طریق آن انجام دهد.

  کیف پول متامسک

  متامسک (Metamask) نیز یک کیف پول رمز ارز غیرمتمرکز و درگاهی برای اپلیکیشن‌های بلاک چین است. از این کیف پول می‌توانید در مرورگرهای کروم، فایرفاکس، و بریو استفاده کنید و هم‌چنین، آن را در گوشی‌های اندرویدتان دانلود کنید. اساسا، متامسک به عنوان پلی میان مرورگرهای معمولی و بلاک چین اتریوم عمل می‌کند.

  متامسک یک کیف پول متن باز است که مستقیما با دو صرافی ارتباط دارد، و کاربران از طریق آن‌ها می‌توانند رمز ارزهای‌شان را بخرند یا بفروشند. کلیدهای امنیتی این کیف پول در مرورگر کاربر ذخیره می‌شوند، ولی بر روی سرورهای از راه دور (ریموت سرور) قرار نمی‌گیرند. از این رو، این کیف پول قدرت و تسلط بیش‌تری را برای کاربر فراهم می‌کند تا بتواند از کلیدهای عمومی و خصوصی‌اش محافظت کند.

  صرافی‌های غیرمتمرکز

  صرافی‌های غیرمتمرکز بسیاری از مشکلاتی را که صرافی‌های متمرکز با آن‌ها رو به رو هستند، برطرف می‌کنند؛ مشکلاتی از قبیل هک شدن، سوءمدیریت، و کارمزدهای دل بخواهی. با وجود این، این صرافی‌ها نیز مشکلات خودشان را دارند؛ مشکلاتی مربوط به نقدینگی – یعنی کمبود جریان پول در صرافی‌ها که برای انجام سریع و کارآمد معاملات مورد نیاز هستند.

  یونی‌سواپ

  یونی‌سواپ (Uniswap) یک صرافی مبتنی بر مبادلات غیرمتمرکز است که به همگان اجازه‌ی مبادله‌ی توکن‌های ERC20 را می‌دهد. برخلاف بیش‌تر صرافی‌ها که در آن‌ها، خریداران و فروشندگان به تعیین قیمت و انجام معامله می‌پردازند، یونی‌سواپ برای انجام امور خود از یک معادله‌ی ساده‌ی ریاضی، استخرهای توکن و اتریوم استفاده می‌کند.

  هرگونه توکن را از طریق تامین وجه معادل آن به صورت اتریوم و توکن ERC20، می‌توان به یونی‌سواپ اضافه کرد. برای مثال، اگر می‌خواهید هرگونه آلتکوین یا توکن ERC20 را مبادله کنید، باید یک قرارداد هوشمند یونی‌سواپ برای آن توکن ERC20 راه‌اندازی کنید. هم‌چنین، مثلا می‌توانید یک استخر نقدینگی با ارزش معادل ۱۰۰ دلار توکن ERC20 و ۱۰۰ دلار اتریوم ایجاد کنید.

  شبکه کایبر   

  شبکه کایبر (Kyber) نیز یک روش غیرمتمرکز دیگر برای مبادله‌ی فوری اتریوم و توکن‌های ERC20 است. کایبر برای سهولت در اجرا، از استخرهای نقدینگی به نام «رزرو یا اندوخته‌» استفاده می‌کند که حاوی دارایی‌های رمز ارز مختلف هستند و با هر پروژه‌ای ادغام می‌شوند.

  هم‌چنین، این شبکه دارای توکن بومی مخصوص به خودش است که آن را کریستال‌های شبکه‌ی کایبر (KNC) نامیده است؛ و تمام کارمزدها باید با KNC پرداخت شوند. این صرافی آپگرید جدید خود را تحت عنوان « کاتالیست (Katalyst)‌» راه‌اندازی کرده که در آن، مشوق‌ها و فرصت‌های رشد جدیدی را برای سهامداران، به ویژه دارندگان KNC، فراهم کرده است. هم‌چنین، این صرافی دارای یک سازمان حاکمیت غیرمتمرکز (DAO) به نام Kyber DAO نیز هست.

  چگونه در توکن‌های دیفای سرمایه‌گذاری کنیم؟

  • از همان ابتدا در راه‌اندازی پروژه شرکت‌ کنید و پاداش‌هایی را به شکل توکن دریافت کنید، یا اگر عرضه‌ی اولیه را از دست داده‌اید، می‌توانید از صرافی‌های غیرمتمرکز توکن خریداری کنید.
  • در این مقاله، می‌خواهیم با استفاده از صرافی یونی‌سواپ و کیف پول تراست توکن‌های دیفای خریداری کنیم. تراست والت (Trust Wallet) را دانلود کنید. اگر از قبل یک کیف پول داشتید، که خوب؛ در غیر این صورت، یک کیف پول جدید بسازید (Create a new wallet).

  

  • برای شروع خرید هرگونه توکن دیفای، باید در کیف پول‌تان اتریوم داشته باشید.
  • برای خرید توکن از هر پروژه‌ی دیفای از طریق مبادله‌ (سواپینگ) با اتریوم (ETH)، باید از طریق کیف پول تراست به صرافی غیرمتمرکز بروید.
  • بر روی علامت چهار نقطه که در تصویر زیر نشان داده شده است، کلیک کنید.

  

  • وقتی روی آن کلیک کردید، به مرورگر تراست والت هدایت می‌شوید. آدرس وب‌سایت UniSwap Exchange را تایپ کنید.

     

  • اکنون، شما از طریق تراست والت به صفحه‌ی یونی‌سواپ هدایت می‌شوید. مجموع اتریوم قابل دسترس روی صفحه‌ به نمایش درآمده است.

  

  • در این مثال، می‌خواهیم توکن لینک (LINK) خریداری کنیم؛ با کلیک بر روی Select a Token توکن لینک را انتخاب کنید. از این فهرست، توکن لینک را پیدا کنید؛ اگر هیچ توکنی را پیدا نمی‌کنید، می‌توانید آدرس قرارداد را پیست (paste) کنید.

  

  • مقدار اتریوم دلخواه‌تان را برای مبادله، تایپ کنید. توکن‌های لینکی که می‌توانید با اتریومِ واردشده خریداری کنید، بر روی صفحه به نمایش گذاشته می‌شود. روی Swap کلیک کنید.

  

  • از شما می‌خواهد درخواست‌تان را تایید کنید؛ Confirm Swap را کلیک کنید.

  

  • اکنون، صفحه‌ی دیگری ظاهر می‌شود که اطلاعات تراکنش را نمایش می‌دهد. همه چیز را به خوبی بررسی کنید و در نهایت، Approve را کلیک کنید.

  

  • اکنون، تراکنش‌تان کامل شده است، شما می‌توانید موجودی به‌روزشده‌ی اتریوم و لینک‌تان را مشاهده کنید.

  

  چرا دیفای؟

  پیش از اختراع فناوری بلاک چین، دسترسی‌ به خدمات مالی فقط به عده‌ی خاصی محدود بود. دیفای شرایطی را فراهم کرد که تمام آدم‌های دنیا بتوانند به شمار نامحدودی از محصولات و خدمات مالی دسترسی داشته باشند. از این رو، افراد محروم از خدمات مالی و بانکی بدون نیاز به هرگونه مجوز از طریق قدرت مرکزی، می‌توانند به تمام خدمات مالی دسترسی پیدا کنند.

  دیفای شامل هیچ واسطه‌ای نیست، و بنابراین، دارای این پتانسیل است که محصولات خاصی را با قیمت ارزان‌تر تولید و ارائه کند. دیفای سرمایه‌گذاران را قادر می‌سازد، از طریق خرید و فروش فقط بخشی از سرمایه‌شان، و نه کل حجم بالای سرمایه‌گذاری‌شان، به شکلی موثرتر معامله کنند.

  داده‌های دیفای به شکل عمومی در دسترس هستند – یعنی شما می‌توانید اندوخته‌های دیفای را بررسی کنید، به دنبال وام‌های مناسب خود بگردید، و هم‌چنین، تراکنش‌های پلتفرم را ردیابی کنید.  

    

• ۲2. توکن‌سوزی در رمز ارزها به چه معنی است؟

  اگر به شما بگوییم با سوزاندن و از بین بردن رمز ارزها، می‌توانید سود بیش‌تری کسب کنید، چه فکر می‌کنید؟

  آیا این مسئله را باور می‌کنید؟ مطمئنا آن را باور نمی‌کنید یا دچار سردرگمی می‌شوید.

  البته، مسئله به این سادگی‌ها نیست، ولی پیش از هرگونه تصمیم‌گیری، ابتدا اجازه دهید کل مفهوم توکن سوزی یا کوین سوزی (Coin Burn) را برای‌تان روشن کنیم.

  طیف گسترده‌ای از کوین‌ها و توکن‌ها از مفهوم منحصر به فرد توکن‌سوزی بهره‌مند می‌شوند. معمولا در پایان فرایند عرضه‌ی اولیه‌ی کوین (ICO) برای توکن‌های فروخته‌نشده از سازوکار توکن سوزی استفاده می‌شود. هم‌چنین، صرافی‌های رمز ارز برجسته‌ای مانند بایننس، مثلا برای افزایش ارزش BNB، سازوکار توکن سوزی را اتخاذ می‌کنند.

  کوین یا توکن سوزی چیست؟

  همان‌طور که از نام آن بر می‌آید، توکن سوزی فرایند سوزاندن یا حذف عمدی کوین‌ها و توکن‌ها، و غیرقابل استفاده کردن آن‌ها است. هم‌چنین، توکن سوزی به معنی انتقال کوین‌های کریپتو به یک آدرس عمومی است؛ آدرسی که کلیدهای خصوصی آن ناشناخته یا غیرقابل دسترسی هستند. بنابراین، فرستادن کوین‌ها به آن آدرس، آن‌ها را غیرقابل استفاده یا غیرقابل دسترس می‌کند.

  اساسا، این کار با انتقال بخشی از کوین‌ها به یک آدرس خورنده (Eater Address) انجام می‌شود. معمولا به این آدرس «سیاه چاله‌» گفته می‌شود، زیرا هیچ‌کس نمی‌تواند به کلیدهای خصوصی آن آدرس دسترسی پیدا کند. بنابراین، کوین‌هایی که به آدرس خورنده فرستاده می‌شوند، غیرقابل بازیابی هستند و هرگز مجددا قابل استفاده نخواهند بود.

  فرایند توکن سوزی چگونه است؟

  اکنون که معنی توکن یا کوین سوزی را می‌دانید، نوبت به توضیح چگونگی سازوکار آن رسیده است. فرایند توکن سوزی به ترتیب زیر انجام می‌شود:

  • ابتدا، دارنده‌ی کوین اعلام می‌کند می‌خواهد شمار خاصی از کوین‌ها یا توکن‌ها را بسوزاند.
  • سپس، بر اساس قرارداد، تایید می‌شود آیا این فرد چنین مقداری از کوین‌ها را در کیف پول خود دارد یا خیر. 
  • در صورتی که این فرد تعداد قابل تاییدی از کوین‌ها را در اختیار نداشته باشد، این فرایند انجام نخواهد شد.
  • اگر صحت ادعای وی تایید شود، تعداد کوین‌های اعلام شده از کیف پول کسر می‌شود. در نهایت، عرضه‌ی کل به‌روزرسانی شده و کوین‌ها می‌سوزند.

  اجرای موفق فرایند توکن سوزی آن توکن‌ها یا کوین‌ها را برای همیشه نابود خواهد کرد. هم‌چنین، پس از سوزاندن توکن‌ها، امکان بازیابی آن‌ها وجود نخواهد داشت.

  

  اثبات سوزاندن(PoB)

  اثبات سوزاندن (Proof-of-Burn) نوع دیگری از الگوریتم اجماع است که برای مقابله با مشکل مصرف انرژی اثبات کار (PoW) ایجاد شده است. اساسا، اثبات سوزاندن به عنوان «اثبات کار بدون اتلاف انرژی» تلقی می‌شود. هم‌چنین، می‌توانید از این روش برای راه‌اندازی یک رمز ارز، جدای از رمز ارزهای دیگر استفاده کنید. در نهایت، مفهوم اصلی اثبات سوزاندن این است که افراد توکن‌ها یا کوین‌های خود را می‌سوزانند تا در پروتکل اجماع اثبات سوزاندن به انجام ماینینگ بپردازند. این تکنیک از این اصل پیروی می‌کند: «سوزاندن‌» یا «نابود کردن‌» کوین‌های تحت مالکیت و سپس، دریافت پاداش‌های مربوط به ماینینگ.

   چرا کوین‌ها یا توکن‌ها سوزانده می‌شوند؟

  وقتی شما صاحب کوین‌هایی هستید، چرا باید کسی آن‌ها را بسوزاند؟ دلایلی برای سوزاندن کوین‌ها یا توکن‌ها وجود دارند:

  حفظ ارزش کوین در طولانی مدت

  دلیل اصلی سوزاندن کوین‌ها این است که این کار باعث متعهد ماندن سرمایه‌گذاران و تقویت و توسعه‌ی پروژه در طولانی‌مدت می‌شود. بنابراین، تا زمانی که سرمایه‌گذاران نخواهند کوین‌های‌شان را بفروشند یا خرج کنند، این کار باعث تقویت و ثبات قیمت کوین‌ها می‌شود.

  مقابله با اسپم

  سازوکار سوزاندن کوین‌ها به عنوان یک راه طبیعی برای محافظت از دارایی‌ها در برابر حمله محروم‌سازی از سرویس (DDOS) تلقی می‌شود. بنابراین، این کار از انسداد شبکه توسط تراکنش‌های اسپم (هرز) جلوگیری می‌کند. معمولا، توکن سوزی هزینه‌ای را برای اجرای یک تراکنش ایجاد می‌کند – با افزایش هزینه‌ی تراکنش‌ها از ایجاد تراکنش‌های اسپم پیشگیری می‌شود. برخی پروژه‌ها از سازوکار خاصی برای سوزاندن استفاده می‌کنند؛ به این ترتیب که به جای دریافت کارمزد بابت تراکنش، بخشی از کوین‌های کاربر به صورت خودکار سوزانده می‌شود. رمز ارز ریپل (XRP) پروژه‌ای است که از این مدل سوزاندن استفاده می‌کند.

  افزایش ارزش کوین جدید

  معمولا ارزش کوین‌هایی که به تازگی ایجاد می‌شوند، فقط به خاطر همین فرایند کوین سوزی افزایش می‌یابد. هرگاه توسعه‌دهندگان یک رمز ارز جدید ارائه می‌دهند، افراد علاقه‌مند در آن سرمایه‌گذاری می‌کنند. با محدود نگه داشتن میزان آن رمز ارز در بازار و افزایش تقاضا برای آن، قیمت این دارایی افزایش می‌یابد. هم‌چنین، توسعه‌دهندگان نیز از این ارزش افزوده بهره‌مند می‌شوند. 

  پرداخت کارمزدهای تراکنش

  یکی دیگر از مزایای سازوکار اثبات سوزاندن این است که می‌توان برای پرداخت کارمزدهای تراکنش از آن استفاده کرد. برای مثال، ریپل از این روش استفاده می‌کند. هرگاه یک تراکنش ریپل انجام می‌شود، بخش اندکی از آن تراکنش می‌سوزد. کاربر از این طریق، کارمزد تراکنش را پرداخت می‌کند، و شبکه‌ی ریپل از کاربرد آن ریپل بسیار منتفع می‌شود.

  جمع‌بندی

  سازوکار توکن سوزی روش جدیدی برای پروژه‌های رمز ارز است؛ این سازوکار ویژگی‌ها و دستاوردهایی دارد که کاربران می‌توانند از آن‌ها بهره‌مند شوند. استفاده از توکن سوزی بسیار گسترده شده است –  زیرا دارای سازوکاری سازگار با محیط زیست است و ارزش بلند مدتی را برای دارندگان کوین‌ها به همراه دارد. هم‌چنین، توکن سوزی ابزار قابل اجرایی برای حفظ ثروت برای تمام شرکت‌کنندگان شبکه است.    

• ۲3. هودلینگ ( Hodling ) چیست؟

  شاید تا الان از بسیاری از مشتاقان رمز ارزها این توصیه را شنیده باشید که می‌گویند، گرفتار ترس و شک و تردید نشوید و فقط در رمز ارزها هودل (HODL) کنید. اگر شما یک کاربر جدید باشید که به تازگی پا در این دنیا گذاشته‌اید، شاید برخورد با این‌گونه اصطلاحات برای‌تان گیج‌کننده باشد؛ زیرا حتی کلمه‌ی HODL برای انگلیسی‌زبان‌ها نیز تازگی دارد.

  آیا ساختار این کلمه برای‌تان تعجب‌آور است؟ آیا با کلمه‌ی HOLD ارتباطی دارد یا خیر؟

  بگذارید کمی به عقب برگردیم تا اطلاعات بیش‌تری در این باره بیاموزیم.

  هودل (HODL) چیست؟

  HODL برای جامعه‌ی رمز ارز یک توفیق اجباری بود؛ این کلمه پس از آن درست شد که یک نفر ناخواسته، کلمه‌ی HOLD را به اشتباه HODL تایپ کرد. از آن پس، هودل یا HODL به معنی خرید رمز ارزها و عجله نکردن در فروش و نگه داشتن آن‌ها به کار رفت. به عبارت ساده، این کلمه به استراتژی خرید و نگهداری اشاره دارد.

  در حقیقت، این فقط یک اشتباه تایپی توسط یکی از کاربران بود که ظرف چند ساعت در فضای رمز ارزها گسترش یافت. تمام این ماجرا با یک پست در فروم Bitcointalk شروع شد؛ در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۳ (۲۷ آذر ۱۳۹۲)، یک سرمایه‌گذار به نام «GameKyuubi‌» چنین جمله‌ای را در یکی از پست‌های خود نوشت: «I AM HODLING‌» یعنی «من نگه می‌دارم‌»؛ وی به جای HOLD، به اشتباه نوشته بود HODL. 

  قیمت بیت کوین که در طول ۱۰ ماه در ۲۰۱۳ زیر ۲۰۰ دلار مانده بود، در هفته‌ی آخر اکتبر ۲۰۱۳ به طور ناگهانی افزایش یافت. قیمت بیت کوین در نخستین هفته‌ی دسامبر ۲۰۱۳، نزدیک به ۱۰۰۰ دلار شد. با وجود این، در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۳ قیمت آن به ۶۰۰ دلار کاهش یافت و کل بازار را آشفته کرد.

  از آن‌جا که این برای نخستین بار بود که بیت کوین با چنین شیب تندی به سمت پایین می‌آمد، سرمایه‌گذاران عجول شروع به فروش دارایی‌های‌شان کردند، و کاربری به نام GameKyuubi مطلبی را پست کرد که به عنوان یکی از بهترین استراتژی‌ها برای سرمایه‌گذاری در رمز ارزها شناخته شد.

  استراتژی خریدن و نگه داشتن (BUY-And-HODL)

  همان‌طور که گفته شد، کلمه‌ی HODL با یک اشتباه تایپی توسط یک سرمایه‌گذار وارد فضای رمز ارزها شد؛ وی از رفتار آشفته‌ و نگران سرمایه‌گذاران در فروش عجولانه‌ی بیت کوین سردرگم شده بود. وی در این پست نوشت: وقتی قیمت‌ سقوط کند، معامله‌گران با عجله شروع به فروش تمام بیت کوین‌های‌شان می‌کنند، و معامله‌گران هوشمند نیز آن‌ها را می‌خرند و میلیون‌ها دلار سود می‌کنند.

  از این رو، تحلیل وی به عنوان استراتژی سودآوری در فضای رمز ارزها شناخته شد. در همین چند سال پیش، طی حباب ۲۰۱۷ و بعد از آن، قیمت‌های بیت کوین بسیار بی‌ثبات بودند؛ این مسئله نگرانی و آشفتگی زیادی را در میان سرمایه‌گذاران ایجاد کرد.

  در آن زمان که اصطلاح هودل یا هودلینگ باب شد،‌ قیمت‌ها ۲۴.۶۷ درصد کاهش یافته بودند. از آن پس، قیمت بیت کوین تا ۱۳۳۸ درصد افزایش یافت؛ این افزایش قیمت یک مسیر مستقیم را طی نکرد، بلکه قیمت از فراز و فرودهای مختلفی عبور کرد و به قیمت حال حاضر رسید.

  بنابراین، فردی که استراتژی هودلینگ را اتخاذ کرد و ۱۰،۰۰۰ دلار در بیت کوین سرمایه‌گذاری کرد، ارزش سرمایه‌گذاری وی به ۱۴۳،۸۲۹ دلار رسید. این فقط یک نمونه‌ی جزئی از تاثیر هودل کردن یا هودلینگ بر دارایی‌های یک سرمایه‌گذار معمولی است. با این‌که این استراتژی خالی از خطر نیست، هر فردی که بتواند در طول یک سونامی بازار بدون حرکت باقی بماند، بدون شک می‌تواند پاداش‌های خود را از افزایش قیمت‌ها کسب کند.

  هودل کردن در رمز ارزها به یکی از مهم‌ترین استراتژی‌های دارندگان بیت کوین تبدیل شده است. هم‌چنین، این استراتژی دلیل اصلی حفظ جایگاه بیت کوین به عنوان ارزشمندترین رمز ارز بازار است.

  با این‌که فردی که استراتژی هودلینگ را برای سرمایه‌گذاری در بیت کوین اتخاذ کرد، به پاداش‌اش رسید، خیره شدن به چشم‌های بازار و از رو بردن آن کار ساده‌ای نیست. با وجود این، شما برای به کار بردن استراتژی خرید و نگهداری (BUY-and-HOLD) باید تحلیل‌های قدرتمندی داشته باشید.

  

  تردیدها و یقین‌ها

  برای سرمایه‌گذاری در بیت کوین، به عنوان یک دارایی واقعا بی‌ثبات، انتخاب دقیق زمان سرمایه‌گذاری در این دارایی و سپس، نگهداری آن در بلند مدت تاکنون نتایج بسیار خوبی به همراه داشته است. آن‌چه تازه‌واردها باید بدانند، این است که بازارهای مالی الگوی خاصی را از خود نشان می‌دهند. قیمت‌های هر دارایی، به خصوص رمز ارزها، همیشه با فراز و فرودهایی همراه هستند. ولی شما می‌توانید مطمئن باشید که سرانجام، یک روند صعودی در کار خواهد بود؛ اگر امروز نشد، بعدا می‌شود.

  برخی از سرمایه‌گذارانی که از استراتژی هودل کردن استفاده می‌کنند، ممکن است ادعا کنند که با درک کاملی این استراتژی شروع به سرمایه‌گذاری در بازار کرده‌اند. آن‌ها ادعا می‌کنند بر دانسته‌های‌شان سرمایه‌گذاری کرده‌اند. با این‌که مدل‌های تئوری متعددی برای توضیح سازوکار بازار وجود دارند، زمان‌ همیشه قابل پیش‌بینی نیست. پیش‌بینی حرکات بازار تقریبا غیر ممکن است.

  بنابراین، وقتی برخی از سرمایه‌گذاران ادعا می‌کنند سازوکار بازار را فهمیده‌اند، آن‌ها در واقع سر خودشان را کلاه می‌گذارند. همان‌طور که شاخص بازار مالی جهانی برای رمز ارزها نشان می‌دهد، بیت کوین رمز ارز بی‌ثباتی است که ریسک بالا و بازده‌ی بالایی نیز به همراه دارد. با این حال، هودل کردن یک رویکرد معقولانه برای سرمایه‌گذاری در هر بازار بی‌ثبات است.

  مشکل اصلی که تاکنون کنترل را از دست افراد پیرو این استراتژی خارج کرده است، عدم تعادل در پرتفوی آن‌ها است. سرمایه‌گذاری کردن در رمز ارزها و خرید و نگهداری‌شان نباید باعث شود شما با تنبلی گوشه‌ای بنشینید و روندهای بازار را تماشا کنید. شما برای به چنگ آوردن سهم‌تان از سود بازار باید تلاش کنید.

  برای حفظ و تقویت یک پرتفوی معقول و کاهش احتمال تعدیل بازده‌ی ناشی از ریسک، یک راه وجود دارد. سرمایه‌گذاران باید به طور منظم پرتفوی‌شان را متعادل کنند.

  فرایند متعادل نگه داشتن مداوم پرتفوی باعث می‌شود بسیاری از سرمایه‌گذاران بتوانند با قیمت‌های پایین بخرند و هنگام اوج گرفتن قیمت‌ها، بفروشند تا بتوانند بازده‌ی سرمایه‌‌گذاری ارزشمندی داشته باشند. سوال این‌جا است که چه وقت قیمت‌ها بالا می‌روند؟ این همان بخش مجهول معادله است. دوره‌ی انتظار می‌تواند کوتاه یا بلند باشد، ولی در نهایت، قیمت‌ها مجددا افزایش خواهند یافت.

  برای مثال، اگر پرتفوی یک سرمایه‌گذار دارای نسبتی از ۵۰ درصد سهام، ۴۰ درصد اوراق قرضه، و ۱۰ درصد بیت کوین باشد، سر به فلک کشیدن ارزش بیت کوین، ظرف تقریبا پنج سال، بیت کوین را در این پرتفوی به یک عامل غالب تبدیل می‌کند. با وجود این، برای یک سرمایه‌گذار، داشتن پرتفویی با ۹۰ درصد سرمایه‌گذاری در بیت کوین مسلما مسخره است. و با توجه به بی‌ثباتی بالای این رمز ارز، می‌توان گفت چنین پرتفویی دارای تعادل مناسبی نیست.

  وقتی قیمت بیت کوین برای دوره‌ای طولانی‌تر از حد انتظار پایین بماند، عامل خطر عدم تعادل پرتفوی ممکن است باعث شود، سرمایه‌گذار متحمل ضرر زیادی شود. از آن‌جا که زمان تغییر روند بازار را دقیقا نمی‌توان تشخیص داد، سرمایه‌گذار هنگام افزایش قیمت‌ها باید دارایی خود را بفروشد.

  بازگشت سرمایه را می‌توان میان دارایی‌های کم ریسک‌تر پخش کرد تا آن گاه بتوان ریسک کرد و به سود رسید. این همان سیگنال معاملاتی رمز ارز توصیه‌شده‌ برای هر فردی است که پرتفوی شخصی یا شرکتی را مدیریت می‌کند. شاید سرمایه‌گذارانی که روی صندلی راحتی خانه‌شان کار می‌کنند، جور دیگری فکر کنند، ولی این یک استراتژی ثابت‌شده است.     

  حرف آخر

  در دنیای تردید و بی‌ثباتی، یک استراتژی تازه ایجاد شد – مهم نیست که بر اثر یک اشتباه به وجود آمد، مهم این است که سودآوری آن ثابت شده است. هودل رمز ارز یا هودل بیت کوین به یک موضوع بسیار محبوب تبدیل شده است. این استراتژی، هم‌چنین، به بازار کمک کرده است پس از یک دوره‌ی سقوط، خود را باز یابد، و در نتیجه، اکنون کم‌تر دچار بی‌ثباتی شود یا به عبارتی، باثبات‌تر شود.      

• ۲4. صندوق قابل معامله (ETF) چیست؟

  با این‌که قراردادهای آتی بیت کوین هم‌چنان به قوت خود باقی هستند، پس صندوق سرمایه‌گذاری قابل معامله در بورس (ETF) چیست؟ در این مقاله، به بیان توضیحاتی درباره‌ی صندوق قابل معامله‌ی بیت کوین می‌پردازیم، و تفاوت‌ آن را با «صندوق قابل معامله بلاک چین‌» روشن می‌کنیم.

  صندوق قابل معامله (ETF) بیت کوین چیست و کارکرد آن چگونه است؟

  ETF معمولا به عنوان صندوق سرمایه‌گذاری قابل معامله در بورس (exchange-traded fund) شناخته می‌شود. ETF نوعی صندوق سرمایه‌گذاری است که قیمت دارایی‌های خاصی را نظیر طلا، نفت، شاخص یا سهام دنبال می‌‌کند.

  نکته‌ی مهم درباره‌ی ETF این است که سرمایه‌گذاران می‌توانند دارایی‌های موجود در آن را با سایر فعالان بازار در بورس اوراق بهادار معامله کنند.

  صندوق قابل معامله‌ی بیت کوین «ارز دیجیتالِ بیت کوین» را به عنوان یک دارایی تلقی می‌کند یا عملکرد قیمت بیت کوین را دنبال می‌کند؛ یعنی سرمایه‌گذارِ دارنده‌ی صندوق قابل معامله‌ی بیت کوین به صورت غیرمستقیم بیت کوین را خریداری می‌کند، نه بیت کوین واقعی را. این شرایط به سرمایه‌گذار کمک می‌کند از فرایند پیچیده‌ی ذخیره‌سازی و اقدامات امنیتی آن رها شود.

  به علاوه، صندوق قابل معامله دقیقا از قیمت بیت کوین پیروی می‌کند؛ به این ترتیب، از نظر سرمایه‌گذار میان در اختیار داشتن صندوق قابل معامله‌ی بیت کوین و خرید و نگهداری از ارز دیجیتال واقعی باید تفاوت اندکی وجود داشته باشد.

  تفاوت میان خرید یک صندوق قابل معامله‌ی بیت کوین و خودِ بیت کوین در این است که سرمایه‌گذاران به جای الزام به خرید و ذخیره‌ی امن بیت کوین واقعی، یک کانال سرمایه‌گذاری تحت نظارت را در اختیار دارند که می‌توانند از طریق آن، در صرافی‌ها خرید و فروش کنند.   

  

  چرا باید در یک صندوق قابل معامله بیت کوین سرمایه‌گذاری کرد

  شاید اکنون این سوال برای‌تان پیش آمده باشد که اگر صندوق قابل معامله بیت کوین دقیقا از قیمت رمز ارز واقعی پیروی می‌کند، دیگر چرا باید یک واسطه برای خودمان ایجاد کنیم؟ ما می‌توانیم مستقیما در بیت کوین سرمایه‌گذاری و معامله کنیم.

  بگذارید در این مورد کمی بیش‌تر توضیح دهیم؛ دلایل زیادی برای ضرورت استفاده از صندوق قابل معامله‌ (ETF) بیت کوین وجود دارند. یکی از مهم‌ترین دلایل را پیش‌تر بیان کردیم؛ این‌که سرمایه‌گذاران دیگر مجبور نیستند نگران رویه‌های امنیتی مربوط به ذخیره‌سازی بیت کوین و سایر رمز ارزها باشند. هم‌چنین، دیگر نیاز نیست فقط به صرافی‌های رمز ارز وابسته باشید؛ سرمایه‌گذاران می‌توانند ETF را از طریق واسطه‌ها نظیر بازارها و صرافی‌های سنتی نیز خرید و فروش کنند.

  البته، هنوز هیچ صندوق قابل معامله‌ و قابل سرمایه‌گذاری بیت کوین در صرافی‌های ایالات متحده وجود ندارد، ولی صندوق‌های قابل معامله‌‌ای وجود دارند که از طریق آن‌ها، سرمایه‌گذاران می‌توانند در بیت کوین سرمایه‌گذاری کنند – نظیر محصولات مالی بیت کوین قابل دسترس در «صرافی‌های اروپایی‌» و صرافی خارج از بورس «بیت کوین تراست.‌»

  اوراق قابل معامله (ETN) – ارائه‌دهنده‌ی بیت کوین

  سرمایه‌گذاران می‌توانند در بورس اوراق بهادار استکهلم با یورو یا با کرون سوئد، به خرید و فروش اوراق قابل معامله‌ی ارائه‌دهنده‌ی بیت کوین (XBT Provider Bitcoin) بپردازند.

  آن‌ها به سرمایه‌گذاران خرد و سرمایه‌گذاران نهادی امکان می‌دهند دسترسی تحت نظارتی به بیت کوین و اتریوم داشته باشند.

  سرمایه‌گذاران برای در اختیار داشتن Bitcoin One Tracker (یک محصول قابل‌ معامله برای نشان دادن بازده‌ی دارایی‌هایی نظیر بیت کوین) باید ۲.۵ درصد کارمزد بپردازند.

  سرمایه‌گذاری تراست بیت کوین

  سرمایه‌گذاری تراست بیت کوین متعلق به شرکت سرمایه‌گذاری گری‌اسکیل (Grayscale) به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهد سهام را در صندوق سرمایه‌گذاری قابل معامله خارج از بورس (OTC) خریداری کنند؛ این صندوقْ بیت کوین را به عنوان یک دارایی پایه از جانب سرمایه‌گذاران  نگهداری می‌کند.

  سرمایه‌گذاران بابت داشتن سهام در سرمایه‌گذاری تراست بیت کوین باید سالانه دو درصد کارمزد بپردازند.

  صندوق‌های قابل معامله بلاک چین

  شماری از صندوق‌های قابل معامله‌ی بلاک چین وجود دارند که از جانب مشتریان‌شان در سهام بیت کوین سرمایه‌گذاری می‌کنند. برخی از صندوق‌های قابل معامله‌ی بلاک چین در بازار عبارت هستند از Amplify Transformational Data Sharing ETF (NYSEARCA: BLOK) ، صندوق قابل معامله Reality Shares Nasdaq NexGen Economy ETF (NASDAQ: BLCN)، و Innovation Shares NextGen Protocol ETF (NYSEARCA: KOIN).

  مزایای صندوق قابل معامله

  صندوق قابل معامله (ETF) بیت کوین به گروه‌های متعدد و جدیدی از سرمایه‌گذاران متمول که پیش‌تر قادر به سرمایه‌گذاری در بیت کوین نبودند، کمک می‌کند.

  به علاوه، پذیرش صندوق قابل معامله‌ی بیت کوین قیمت بیت کوین را به قله‌های جدیدی خواهد رساند، زیرا سرمایه‌گذاران نهادی و سرمایه‌گذاران شخصی که پیش‌تر با این فناوری آن‌چنان آشنا نبودند، اکنون قادر هستند از طریق صندوق‌های قابل معامله در بیت کوین آزادانه سرمایه‌گذاری کنند.

  آینده‌ی صندوق‌های قابل معامله بیت کوین

  کمیسیون معاملات آتی کالای ایالات متحده (CFTC) بر فرایند فهرست کردن قراردادهای آتی بیت کوین در گروه بورس بازرگانی و کالای شیکاگو (CME) و بورس اختیار معامله شیکاگو (CBOE) نظارت داشته است؛ از این رو، احتمال ایجاد صندوق‌های قابل معامله در آینده وجود خواهد داشت.

  کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) فهرست تراست بیت کوین وینکلواس را در ۲۰۱۸ تایید نکرد، ولی هستر پیرس، عضو این کمیسیون، معتقد است بازار برای صندوق قابل معامله‌ی بیت کوین آماده است و هم‌چنین، در رد صندوق قابل معامله‌ی بیت کوین با سایر اعضای گروه موافق و همراه نبوده است.

  جامعه‌ی رمز ارز امیدوار است در آینده‌ی نزدیک صندوق قابل معامله بیت کوین در صرافی‌های ایالات متحده در دسترس باشند. ولی کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا نگران است «معامله‌ی بیت کوین در صرافی‌هایی که عمدتا تحت نظارت نیستند، بیت کوین را در برابر کلاهبرداری و فریبکاری آسیب‌پذیر کند.‌» این خود دلیل اصلی عدم تایید صندوق قابل معامله‌ی بیت کوین تاکنون تلقی می‌شود.

  با رشد بازار بیت کوین و افزایش شفافیت در فعالیت‌های معاملاتی آن، زیاد طول نخواهد کشید که صندوق قابل معامله بیت کوین در فهرست بورس‌های مهم اوراق بهادار ایالات متحده قرار بگیرد.

• ۲5. توکن‌های غیر قابل تعویض (NFT) چه هستند؟

  وقتی یک سلبریتی یک کار هنری انجام می‌دهد، به محبوبیت فوق‌العاده‌ای دست پیدا می‌کند؛ در این چند وقت اخیر، این اتفاق در فضای کریپتو نیز رخ داده است. سلبریتی‌ها و هنرمندان آثار هنری‌شان را در ازای رمز ارزها به فروش می‌رسانند. برای مثال، کریس تورس، خالق یک گربه‌ی کارتونی و دیجیتالی به نام ‌«نیان کت‌» که به میم محبوبی در اینترنت تبدیل شد، این اثر خود را به عنوان یک گیف وایرال، به مبلغ ۳۰۰ اتریوم فروخت.

  به همین ترتیب، موسیقیدانی به نام گرایمز، اثر هنری کریپتوی خود را با استفاده از توکن‌های غیر قابل تعویض (NFT) به ارزش ۵.۸ میلیون دلار به فروش رساند. صنعت کریپتو با شتاب بالا در حال گسترش است و بسیاری از سلبریتی‌ها و علاقه‌مندان عمومی رمز ارزها نیز به سرعت وارد فضای NFT می‌شوند. به همین خاطر، در این مقاله به بررسی دقیق توکن‌های غیر قابل تعویض یا غیر مثلی (NFT) می‌پردازیم – موضوعی که سروصدای زیادی در صنعت کریپتو  به پا کرده است.

  توکن‌های غیر قابل تعویض (NFT) چه هستند؟

  توکن‌های غیر قابل تعویض (Nun-fungible tokens یا NFT) به خاطر ویژگی‌های منحصر به فردشان مشهور شده‌اند. Nun-fungible  را در زبان فارسی می‌توان به صورت ‌«غیر مثلی‌» نیز ترجمه کرد؛ یعنی توکن‌هایی که مثل آن‌ها وجود ندارد. آن‌ها توکن‌های رمزنگاری‌شده‌ای هستند که در نوع خود، بی‌نظیر بوده و به خاطر مجموعه‌ای از ویژگی‌های منحصر به فردشان شناخته می‌شوند. هم‌چنین، آن‌ها را با صفاتی مثل کلکسیونی و عتیقه توصیف می‌کنند. ارزش NFTها معمولا به خاطر ویژگی‌های منحصر به فردی است که از آن‌ها بهره‌مند هستند. این دارایی‌های دیجیتالی قابل تعویض نیستند، زیرا با یکدیگر فرق دارند. هر NFT ویژگی‌های متفاوتی را از خود نشان می‌دهد و ارزش منحصر به فردی دارد.

  

  تاریخچه‌ی NFT – چگونه و چرا ایجاد شد؟

  توکن‌های غیر قابل تعویض یا غیر مثلی در ۲۰۱۷ به وجود آمدند. داستان‌ آن‌ها با یک بازی آغاز شد – Cryptokitties یا بچه گربه‌های کریپتو که در آن، بازیکنان باید نسخه‌ی محدودی از «گربه‌های مجازی‌» را بخرند و گربه‌هایی شبیه آن‌ها را ‌«پرورش‌» دهند، یعنی آن‌ها را به وجود بیاورند. به این ترتیب، بازیکنانی که در این بازی به موفقیت برسند، جایزه می‌برند. توسعه‌دهندگان بازی از NFT‌ها به عنوان جوایز، کلکسیون‌ها، و سایر پاداش‌های داخل بازی استفاده می‌کنند. این توکن‌ها را با استفاده از بازار بلاک چین مخصوص NFT، می‌توان به سایر بازیکنان انتقال داد. با وجود این، NFTها به خودی به خود به محبوبیت بالایی رسیدند، زیرا هنرمندان دیجیتالی و سایر سلبریتی‌ها کلکسیون‌ها و آثار هنری‌شان را از طریق همین توکن‌ها به فروش می‌رسانند.

  ویژگی‌های NFT

  ویژگی‌های اصلی NFT‌ها که آن‌ها را از سایر توکن‌ها متمایز می‌کنند، عبارت هستند از

  • غیر قابل تعویض بودن: توکن‌های غیر قابل تعویض یا NFT، همان‌طور که از نام‌شان بر می‌آید، نه قابل تعویض هستند و نه تعامل‌پذیر. این توکن‌ها بر اساس استانداردهای ERC – 721 ساخته شده‌اند، و از این رو، اطلاعات موجود در این توکن‌ها با هیچ یک از سایر توکن‌ها قابل تعویض و هم‌چنین، توسط آن‌ها قابل استفاده نیست.
  • نابود نشدنی: شما نمی‌توانید NFTها را نابود کنید. این توکن‌ها و هم‌چنین، اطلاعات ذخیره‌شده در آن‌ها توسط بلاک چین مدیریت می‌شود. بنابراین، سطح امنیتی آن‌ها نیز آن‌چنان بالا است که کسی نمی‌تواند این توکن‌ها را نابود کند.
  • منحصر به فرد و نادر: NFTها همیشه از سایر همتایان خود جدا بوده و بازتابی از یک اثر هنری واقعی هستند. آن‌ها برای حفظ اعتبار خود از بلاک چین استفاده می‌کنند. همین عامل باعث تمایز آثار واقعی از سایر نسخه‌ها می‌شود. این منحصر به فرد بودن توکن‌ها، آن‌ها را از سایر همتایان و نسخه‌های‌شان جدا می‌کند. به علاوه، شمار کل NFTها واقعا اندک است و آن‌ها به عنوان دارایی‌های دیجیتال کمیاب تلقی می‌شوند. با وجود این، ارزش آن‌ها به دلیل منحصر به فرد بودن‌شان، از بسیاری از دارایی‌های دیجیتالی دیگر بالاتر است؛ به همین خاطر، آن‌ها بسیار محبوب هستند.
  • غیر قابل تقسیم: شما نمی‌توانید بخشی از NFTها را جدا کنید و مثل سایر رمز ارزها به جای دیگر منتقل کنید. زیرا NFTها مثل سایر رمز ارزها ارزش تعریف‌شده‌ای ندارند؛ به همین خاطر، قابل تقسیم نیستند.

  کارکرد توکن‌های غیر قابل تعویض چگونه است؟

  نحوه‌ی کارکرد توکن‌های غیر قابل تعویض یا غیر مثلی با سایر دارایی‌های دیجیتال متفاوت است. آن‌ها به خاطر مجموعه‌ای از ویژگی‌های درونی‌شان منحصر به فرد هستند و به هیچ وجه قابل دستکاری نیستند. شما می‌توانید ثابت کنید این توکن‌ها برای شما هستند و شما مالک آن‌ها هستید. شما می‌توانید برای همیشه آن‌ها را نگه دارید یا آن‌ها را بفروشید. در برخی از NFTها، خالق اصلی این توکن‌ها حق امتیاز فروش مجدد دریافت می‌کند. هرگاه دارندگان NFT بخواهند توکن‌های‌شان را بفروشند، آن‌ها حق امتیاز کسب می‌کنند.

  NFTها در کیف‌های پول مبتنی بر اتریوم نگهداری می‌شوند، و امنیت آن‌ها حفظ خواهد شد. برای فروش این توکن‌ها نیاز به هیچ واسطه‌ای وجود ندارد. شما می‌توانید توکن‌ها را در بازار آزاد و هم‌چنین، به صورت همتا به همتا بفروشید. هم‌چنین، شما می‌توانید تعیین‌کننده‌ی کمیابی NFTها نیز باشید.

  توکن‌های غیر قابل تعویض یا غیر مثلی دارای دو جنبه هستند که باید آن‌ها را به خوبی درک کنید: کمیابی و حق امتیاز.

  حق امتیاز

  وقتی NFTها را می‌فروشید، حق امتیازی به خالق اثر و هم‌چنین فروشنده (دارنده‌ی این توکن‌ها) پرداخت می‌شود. این یکی از قدرتمندترین مفاهیم مربوط به NFTها است که البته هنوز در مراحل اولیه‌ی توسعه قرار دارد. حتی پلتفرم‌هایی وجود دارند که برای هنرمندان‌شان نیز حق امتیاز در نظر می‌گیرند. این فرایند به طور خودکار انجام می‌شود؛ بنابراین، هرگاه NFT به فروش برسد، حق امتیاز آن به صورت خودکار به حساب خالق آن واریز می‌شود. با وجود این، برای آن‌که حق امتیاز به صورت خودکار به حساب افراد واریز شود، برنامه‌نویسیِ حق امتیاز باید بدون نقص انجام شود، در غیر این صورت، فرایند آن دشوار می‌شود؛ زیرا مانند سایر بخش‌ها، این فرایند نیز باید هم‌چنان به صورت دستی و بسیار کند انجام شود.

  کمیابی

  خالق توکن غیر قابل تعویض می‌تواند درباره‌ی کمیاب ماندن دارایی‌های دیجیتالی – که توسط خودش خلق شده‌اند – تصمیم بگیرد. از آن‌جا که هر NFT منحصر به فرد است، خالق آن‌ها می‌تواند شمار NFTهایی را که خلق کرده، ثابت نگه دارد. هر یک از NFTها اندکی با سایرین متفاوت است، و همین باعث منحصر به فرد بودن‌شان می‌شود. اکنون، خالق این آثار و دارایی‌ها می‌تواند تصمیم بگیرد آیا می‌خواهد تمام این NFTها به استثنای مقداری تفاوت جزئی، شبیه هم باشند، یا با ایجاد تفاوت‌های عمده، شمار آن‌ها را محدود نگه دارد؛ این قبیل آثار را می‌توان به صورت کلکسیون جمع‌آوری کرد.

  

  چرا NFTها ارزشمند هستند؟

  ارزش توکن‌های غیر قابل تعویض یا غیر مثلی از منحصر به فرد بودن‌شان مشتق می‌شود. از آن‌جا که هر یک از توکن‌های غیر قابل تعویض منحصر به فرد است، هر کدام نشان‌دهنده‌ی ارزشی متفاوت از سایرین است. توکن‌های غیر قابل تعویض با سایر دارایی‌های دیجیتالی نظیر بیت کوین و غیره - که دارای ارزش مشابه‌ای هستند و این ارزش بر اساس عرضه و تقاضا تعیین می‌شود - تفاوت دارند. ارزش NFTها بر اساس کمیابی، نادر بودن، و منحصر به فرد بودن این توکن‌ها تعیین می‌شود.

  چگونه NFT بخریم؟

  اگر می‌خواهید توکن‌های غیر قابل تعویض بخرید، می‌توانید از مراحل زیر پیروی کنید:

  • باید پلتفرمی را برای خرید و فروش NFTها انتخاب کنید. تعداد زیادی از این پلتفرم‌ها وجود دارند، از جمله Enjin Marketplace، OpenSea، Rarible و غیره. شما باید یکی از آن‌ها را برای معامله انتخاب کنید.
  • مرحله‌ی دوم متصل شدن به کیف پول است. تعداد زیادی کیف پول نیز وجود دارند که می‌توانید یکی از آن‌ها را انتخاب کنید – MetaMask، WalletConnect، MyEtherWallet، و غیره.
  • سپس، باید به دنبال NFTهای مورد نظرتان بگردید.
  • وقتی NFT مورد نظر را پیدا کردید، بر روی گزینه‌ی «BUY‌‌» کلیک کنید.
  • جزییاتی را که بر روی پنجره‌ی پاپ‌آپ به نمایش درآمده‌اند، مجددا بررسی کنید.
  • هزینه‌ی NFTها را پرداخت کنید.
  • در نهایت، شما NFTها را در کیف پول‌تان خواهید داشت.

  نحوه‌ی ساخت و فروش NFT چگونه است؟

  فرایند خلق و فروش NFTها به ترتیب زیر است:

  • شما می‌توانید از هر کدام از بازارهای NFT نظیر OpenSea یا Rarible استفاده کنید.
  • پس از انتخاب بازار مورد نظر، روی گزینه‌ی CREATE کلیک کنید.
  • کلکسیون یا اثر هنری‌تان، یا هر چیز خلاقانه‌ی دیگری را که از پیش درست کرده‌ و می‌خواهید بفروشید یا از آن کسب درآمد کنید، انتخاب کنید.
  • نوع فایل را انتخاب کنید – PNG، MP3، یا GIF و هر آن‌چه را مناسب اثرتان باشد، مشخص کنید.
  • حداکثر حجم فایل می‌تواند ۳۰ مگابایت باشد.
  • نام و توضیحاتی را برای NFT وارد کنید.
  • قیمت اثر هنری‌تان را نیز بنویسید.
  • تنظیمات مربوط به برنامه‌ی حق امتیاز را نیز انجام دهید.
  • سپس به کیف پول متصل شوید.
  • گس فی (GAS Fee) یا کارمزدهای مربوطه را پرداخت کنید.
  • با استفاده از کیف پول دیجیتال متصل به شبکه، سفارش فروش را امضا کنید.
  • سپس، بر روی دکمه‌ی تایید فروش روی کیف پول‌تان کلیک کنید.
  • پس از خلق و فهرست کردن NFT، اکنون نوبت فروش فرا رسیده، پس از فروش، مبلغ حق امتیاز به کیف پول‌تان واریز می‌شود.

  گران‌قیمت‌ترین NFTها

  در این بخش، به پنج گران‌قیمت‌ترین NFTها در جهان اشاره می‌کنیم:

  • گرایمز که با اثر هنری‌اش به نام WarNymph Collection Vol وارد عرصه‌ی توکن‌های غیر قابل تعویض شد، در جایگاه اول قرار گرفت. وی این کار را با همکاری بروکر (کارگزار) خود، مک بوشر، انجام داد. آن‌ها در اول مارس ۲۰۲۱، NFT خود را در Nifty Gateway ایجاد کردند. کل این مجموعه فقط ظرف بیست دقیقه و به ارزش ۵.۸ میلیون دلار فروش رفت.
  • جایگاه دوم متعلق به فردی به نام مد داگ جونز است که مجموعه‌ی Crash+ Burn وی به قیمت ۳.۹ میلیون دلار فروخته شد.
  • اثری به نام Bitcoin Angel (فرشته‌ی بیت کوین) متعلق به فردی به نام ترور جونز نیز در جایگاه سوم قرار دارد؛ این اثر نیز در فوریه‌ی ۲۰۲۱ به قیمت ۳.۲ میلیون دلار به فروش رسید.
  • جاستین رویلند با اثری با نام The Best I Could Do در جایگاه چهارم قرار دارد. این اثر نیز با قیمت شگفت‌انگیز ۱.۶۵ میلیون دلار فروخته شد.
  • جایگاه پنجم متعلق به کریستا کیم است که اثر هنری‌اش با نام Mars House با قیمت ۵۱۲،۰۰۰ دلار به فروش رسید. وی نخستین زنی است که وارد این عرصه شد.

  مقایسه‌ی توکن‌های قابل تعویض و غیر قابل تعویض

  مبنا	توکن‌های قابل تعویض		توکن‌های غیر قابل تعویض
  قابلیت تعویض	این توکن‌ها را می‌توان با سایر توکن‌های مشابه تعویض کرد، زیرا ارزش‌های آن‌ها با هم برابر هستند.		این توکن‌ها دارای ارزش‌های متفاوت و مجموعه‌ای از ویژگی‌های منحصر به فرد هستند؛ بنابراین، آن‌ها قابل تعویض نیستند.
  ارزش	ارزش این توکن‌ها از رفتار بازار مشتق می‌شود.		ارزش NFTها بر اساس منحصر به فرد بودن این توکن‌ها تعیین می‌شود.
  مالکیت	توکن‌های قابل تعویض مالک یا خالق خاصی ندارند.		این توکن‌ها دارای یک خالق و مالک مشخص هستند.
  تقسیم‌‌پذیری ‌	این توکن‌ها قابل تقسیم هستند.		NFTها را نمی‌توان به چند توکن تقسیم کرد.
  استانداردهای توکن	این توکن‌ به استاندارد ERC- 20 وابسته است.		این توکن‌ به ERC-721 وابسته است.

   

  آینده‌ی NFT

  با توجه به شمار روزافزون هنرمندان و سلبریتی‌هایی که به این توکن‌ها علاقه‌مند می‌شوند، آینده‌ی توکن‌های غیر قابل تعویض یا غیر مثلی امیدوارکننده به نظر می‌رسد. بازار کلی این توکن‌ها روز به روز بزرگ‌تر می‌شود و تحلیلگران رشد بیش‌تر آن‌ها را پیش‌بینی می‌کنند. سرمایه‌گذاران از ریسک‌های کوتاه مدت این توکن‌ها برای تحقق سود بلند مدت استقبال می‌کنند.

  نتیجه‌گیری

  توکن‌های غیر قابل تعویض در نوع خود بی‌نظیر هستند و بنابراین، جذابیت‌شان روز به روز بیش‌تر می‌شود. نه تنها سلبریتی‌‌ها و هنرمندان، بلکه سرمایه‌گذاران و علاقه‌مندان به کریپتو نیز به این بازار علاقه نشان می‌دهند. آینده‌ی NFTها روشن‌تر به نظر می‌رسد. دلیل این مسئله نیز منحصر به فرد و کمیاب بودن و مجموعه‌ای از ویژگی‌های متفاوت آن است که تنوع خوبی را برای ساختار مالی غیرمتمرکز با خود به همراه آورده است.

  پاسخ به پرسش‌های متداول

  • آیا این توکن‌ها قابل تقسیم هستند؟

  خیر، NFTها را نمی‌توان به چند توکن تقسیم کرد. این توکن‌ها دارای ویژگی‌های منحصر به فرد هستند، و از این رو، قابل تقسیم نیستند.

  • چه کسی توکن‌های NFT را درست می‌کند؟

  هر کسی می‌تواند NFT درست کند. اگر شما نیز چیز منحصر به فردی دارید که می‌توانید آن را بفروشید یا از آن کسب درآمد کنید – چیزهایی از قبیل آثار هنری، نقاشی، GIF یا چیزهایی شبیه به آن‌ها، می‌توانید NFT درست کنید و آن را به فروش برسانید.

  • آیا سرمایه‌گذاری در NFTها امن است؟

  توکن‌های غیر قابل تعویض سرمایه‌گذاری‌هایی ریسک‌دار هستند، ولی ارزش و محبوبیت این توکن‌ها در وضعیت کنونی بازار نشان‌دهنده‌ی کوتاه‌مدت بودن این ریسک است. سودهای بلند مدتی نیز در آن‌ها وجود دارند.

  • چگونه می‌توان از NFT حق امتیاز به دست آورد؟

  اگر در NFTتان برنامه‌ی حق امتیاز را لحاظ کرده باشید، می‌توانید از NFT خود حق امتیاز کسب کنید.   

   

    

• ۲6. شبکه لایتنینگ چیست و کارکرد آن چگونه است؟

  ساتوشی ناکاموتو در ۲۰۰۸، با هدف ارائه‌ی جایگزینی برای پول فیات (پول معمولی) نسخه‌ای دیجیتال از پول را به نام بیت کوین اختراع کرد. بیت کوین اختراع شد تا مشکلاتی را که آدم ها در استفاده از پول فیات یا همان پول معمولی داشتند، از جمله سرعت پایین، هزینه‌های بالا، و غیره، حل کند.

  شکی نیست بیت کوین، با هزینه‌ای مناسب، فرایند پرداخت را برای کاربران بهبود بخشید؛ ولی برای پرداخت‌های برون مرزی و قابل توجه، و نه برای پرداخت‌های فوری و معمولی. آدم‌ها قادر نبودند برای خرید یک فنجان قهوه یا پیتزا، فورا بیت کوین پرداخت کنند – ویژگی‌ مهمی که سایر روش‌های پرداخت نظیر ویزا یا گوگل پی از آن بهره‌مند هستند.

  از این رو، شبکه‌ی لایتنینگ یا صاعقه ارائه شد تا بتواند مانند اسم‌اش، پرداخت‌ها را سریع‌تر انجام بدهد. هدف از ایجاد شبکه‌ی لایتنینگ حل مشکل مقیاس‌پذیری بیت کوین است - مقیاس‌پذیری خصوصیتی است که نشان می‌دهد یک سیستم تا چه حد می‌تواند در مقیاس‌های بزرگ نیز عملکرد خوب و پایداری از خود نشان دهد؛ به عبارت ساده‌تر، شبکه‌ی لایتنینگ نرخ تراکنش‌های بیت کوین را در ازای هر ثانیه افزایش می‌دهد.

  بنابراین، اکنون که کمی به ایده‌ی کلی شبکه‌ی لایتنینگ پی برده‌اید، اجازه دهید نگاه عمیق‌تری به این موضوع بیندازیم.

  شبکه‌ی لایتنینگ چیست؟

  شبکه‌ی لایتنینگ لایه‌ی دوم پروتکل پرداخت است که لایه‌ی دیگری را به بلاک چین می‌افزاید؛ لایه‌ای که در آن، طرفین معامله می‌توانند بین خودشان کانال‌های پرداخت ایجاد کنند. این کانال‌های پرداخت تا زمانی که به آن‌ها نیاز باشد، می‌توانند وجود داشته باشند و به کارکرد خود ادامه دهند. دلیل نیاز به آن‌ها وجود تراکنش میان دو نفر است. هم‌چنین، با استفاده از این شبکه، تراکنش‌ها به سرعت انجام می‌شوند و کارمزدها نیز به شدت کاهش می‌یابند یا حتی حذف می‌شوند.

  سازندگان شبکه لایتنینگ

  جوزف پون و تادئوس دریجا، نخستین بار در ۲۰۱۵ اطلاعاتی را درباره‌ی شبکه‌ لایتنینگ منتشر کردند. در حال حاضر، بسیاری از شرکت‌های بزرگ و تیم‌های‌شان با همکاری یکدیگر تلاش‌های زیادی را برای توسعه‌ی شبکه‌ی لایتنینگ انجام می‌دهند؛ آن‌ها هم‌چنین، در این کار از پشتیبانی اعضای جامعه‌ی بیت کوین نیز استفاده می‌کنند.

  

  کارکرد این شبکه چگونه است؟

  اجازه دهید کارکرد شبکه‌ی لایتنینگ را با استفاده از یک مثال توضیح دهیم: دو نفر را به عنوان فرد الف و فرد ب در نظر بگیرید. آن‌ها با یکدیگر کار می‌کنند و به همین خاطر، خیلی اوقات برای هم پول می‌فرستند. پیاده‌سازی شبکه لایتنینگ باعث می‌شود آن‌ها بتوانند بسیار سریع و با حداقل کارمزد برای یکدیگر پول بفرستند. از این رو، آن‌ها کانالی را روی شبکه‌ی لایتنینگ ایجاد می‌کنند.

  نخستین کاری که باید انجام بدهند، این است که کیف پول چند امضایی ایجاد کنند که هر دو بتوانند با کلیدهای خصوصی خودشان به آن دسترسی داشته باشند. سپس، هم فرد الف و هم فرد ب مقدار خاصی بیت کوین را در کیف پول قرار می‌دهند؛ مثلا نفری ۲ بیت کوین.

  اکنون، فرض کنید آن‌ها دائما با یکدیگر تراکنش داشته باشند. این تراکنش‌ها چیزی نیستند جز سازمان‌دهی مجدد وجوه ذخیره‌شده در این کیف پول.

  حال فرض کنید فرد الف ۱ بیت کوین به فرد ب بفرستد؛ وی باید مالکیت خود را نیز مستقیما به فرد دیگر انتقال دهد. هر دوی آن‌ها، برای هر تراکنش، با استفاده از کلیدهای خصوصی‌شان، باید ترازنامه‌ی به‌روزرسانی‌ شده‌ای را امضا کنند.   

  توزیع واقعی پس از بسته شدن این کانال‌ها اتفاق می‌افتد - یعنی هنگامی که تراز نهایی در بلاک چین ثبت می‌شود. پس از بسته شدن کانال، فرد الف دارای ۱ بیت کوین، و فرد ب نیز دارای۳ بیت کوین خواهد بود.

  چنان‌چه هرگونه اختلافی میان طرفین ایجاد شود، آن‌ها برای حل این اختلاف می‌توانند به ترازنامه‌ی امضا شده‌ی آخر مراجعه کنند.

  وقتی این فناوری به طور گسترده مورد استفاده قرار گیرد، برای ارسال وجوه به یک فرد خاص، حتی نیاز به ایجاد یک کانال اختصاصی نیز نخواهید داشت. شما توسط کانال‌هایی که از طریق آن‌ها هم‌چنان به طرف‌های حساب‌تان متصل هستید،‌ می‌توانید پرداخت‌های‌تان را برای دیگران ارسال کنید. این سیستم به طور خودکار کوتاه‌ترین مسیر را پیدا می‌کند.  

  امنیت

  سیستم شبکه‌ی لایتنینگ بر روی بلاک چین کار می‌کند، ولی امنیت آن را در اختیار ندارد. از این رو، این شبکه بیش‌تر برای تراکنش‌های محدود یا بسیار کوچک مناسب است. بنابراین، تراکنش‌های بزرگ‌تر را هم‌چنان باید در لایه‌ی اصلی انجام داد.

  اکنون، تلاش‌هایی برای توسعه‌ی سایر ویژگی‌های شبکه‌ی لایتنینگ در حال انجام هستند؛ مثلا مبادلات اتمی بین زنجیره‌ای که در آن‌ها، توکن‌ها میان بلاک چین‌های مختلف منتقل می‌شوند. این فرایند شبیه روش مبادله‌ی هرگونه رمز ارز به رمز ارزهای دیگر، البته بدون استفاده از صرافی‌های رمز ارز، است.

  در نهایت، این ویژگی‌ احتمالا معامله در صرافی‌های رمز ارز متمرکز را منسوخ خواهد کرد. نخستین آزمون موفقیت‌آمیز بود؛ طی این آزمون، توکن‌ها میان بلاک چین‌های آزمایشی بیت کوین و لایت‌کوین مبادله شدند.

  

  توسعه‌ی این شبکه در چه مرحله‌ای است؟

  به نظر می‌رسد جامعه‌ی رمز ارز مشتاقانه در انتظار راه‌اندازی شبکه‌ی لایتنینگ باشد. این فناوری که در اصل برای بیت کوین طراحی شده بود، اکنون برای سایر انواع رمز ارزها، از جمله استلار، لایت‌کوین، زی‌کش، اتریوم، و ریپل نیز در دسترس است.

  با وجود این، این شبکه هنوز در مرحله‌ی ابتدایی خود به سر می‌برد. هنوز هیچ نرم‌افزاری وجود ندارد که کاربران واقعی شبکه بتوانند با استفاده از آن به انجام تراکنش بپردازند. به علاوه، پیاده‌سازی‌های کنونی نیز هنوز نیازمند اصلاح هستند.

  توسعه‌دهندگان شبکه لایتنینگ از کاربران خواسته‌اند از طریق شبکه‌ی آزمایشی بیت کوین، چیزهایی را درباره‌ی این شبکه یاد بگیرند و از ارسال هرگونه پول واقعی در آن، خودداری کنند. ولی بسیاری از افراد حرفه‌ای در این فناوری و پلتفرم‌ها، این شبکه را با انتقال پول واقعی مورد آزمایش قرار داده‌اند.

  لایتنینگ لبز یک شرکت توسعه‌ی بلاک چین است که به تازگی اعلام کرده، نخستین نسخه‌ی آلفای شبکه‌ی لایتنینگ را برای کاربران در شبکه‌ی اصلی بیت کوین منتشر کرده است.

  البته، با توجه به پیچیدگی برنامه‌نویسی و ضرورت انجام آزمایش‌های دقیق، توسعه‌دهندگان از کاربران خواسته‌اند فعلا صبر پیشه کنند. زیرا، پیاده‌سازی لایتنینگ در مقیاس بزرگ‌تر نیازمند رشد سگویت (سیستم شاهد تفکیک‌شده) است.

  گستردگی پلتفرم شبکه‌ی لایتنینگ چه‌قدر است؟

  شبکه‌های لایتنینگ در سرتاسر جهان گسترده هستند. هر گره (کامپیوتر متصل به بلاک چین) در سرتاسر جهان به شبکه‌ی لایتنینگ متصل است. از این رو، اگر لازم باشد هر نوع پرداختی را برای هر گره‌ای درون شبکه ارسال کنید، فارغ از این‌که آیا به آن گره متصل هستید یا خیر، شبکه راهی برای رسیدن به آن گره پیدا می‌کند.

  آینده‌ی شبکه‌ی لایتنینگ

  رمز ارزها روز به روز توسط افراد بیش‌تری پذیرفته می‌شوند، و هم‌چنین، بلاک چین نیز توسط اکثر بخش‌ها پذیرفته شده است. از این رو، پلتفرم‌های پرداخت سریع و امن نقش بسیار مهمی را برای پذیرش عمومی این فناوری ایفا می‌کنند.

  در این سال‌ها، فضای رمز ارزها شاهد تولد فورک‌هایی نظیر بیت کوین کش، بیت کوین گلد، و غیره بوده است؛ این فورک‌ها همگی برای مقابله با مشکل مقیاس‌پذیری بیت کوین ایجاد شده‌اند. با وجود این، با ظهور شبکه‌ی قدرتمند و امن لایتنینگ، شاید فعلا نیازی به توسعه‌ی فورک‌های بیش‌تری برای بیت کوین نباشد.

  نظر نهایی

  شبکه‌ی لایتنینگ به عنوان سیستمی برای حل بیش‌تر مشکلات معاملاتی بیت کوین شناخته می‌شود. ولی اگر شما هنوز یک کاربر معمولی هستید، توصیه می‌کنیم فعلا فقط صبر کنید و ببینید آیا شبکه‌ی لایتنینگ واقعا پیشرفت می‌کند و واقعا امن هست یا خیر.

  بهتر است بدانید، شبکه‌ی لایتنینگ تنها روش مقیاس‌پذیری موجود نیست، و به هیچ وجه به عنوان رهبر بلامنازع تلقی نمی‌شود. این شبکه رقبای مهمی نیز دارد، از جمله بیت کوین کش (BCH).

  ولی اگر شما بیت کوین را به عنوان یک شکل جایگزین برای پرداخت پذیرفته‌اید، آن‌گاه شبکه‌ی لایتنینگ نقش بسیار مهمی را ایفا خواهد کرد – البته، اگر به اندازه‌ای که انتظار می‌رود، خوب باشد. به نظر می‌رسد، پرداخت‌های کوچک و سریع، ناشناس ماندن، و تقریبا بدون کارمزد بودن آن واقعا بتواند بیش‌تر مشکلات بیت کوین را حل کند.     

• ۲۰. استخر نقدینگی چیست؟

  شاید تاکنون در مورد استخرهای نقدینگی (Liquidity pools) در اکوسیستم دیفای چیزهایی شنیده باشید.

  ولی استخرهای نقدینگی چه هستند و چگونه کار می‌کنند؟ و چرا در امور مالی غیرمتمرکز، واقعا به وجود آن‌ها نیاز داریم؟

  استخرهای نقدینگی استاندارد جدیدی را در معاملات کارآمد سهام ایجاد کرده‌‌اند، و هم‌زمان، به سرمایه‌گذاران کمک می‌کنند بابت سرمایه‌گذاری‌‌شان، به بازده‌ی مورد نظر دست پیدا کنند. در این مقاله، به بیان نحوه‌ی کارکرد آن‌ها، مزایای اصلی، و جنبه‌های کلی آن‌ها می‌پردازیم.

  بنابراین، در ادامه، به بررسی عمیق این مسئله خواهیم پرداخت.

  استخرهای نقدینگی چه هستند؟

  به مجموعه‌ای از توکن‌های قفل‌شده در یک قرارداد هوشمند استخر نقدینگی گفته می‌‌شود. آن‌ها با ارائه‌ی نقدینگی، انجام معامله را ضمانت می‌کنند؛ استخرهای نقدینگی به طور گسترده‌ توسط صرافی‌های غیرمتمرکز مورد استفاده قرار می‌گیرند. بنکور (Bancor) نخستین اقدامات را برای راه‌اندازی استخرهای نقدینگی انجام داد، و یونی‌سواپ محبوبیت آن را گسترده‌تر کرد.

  استخرهای نقدینگی کارکرد معاملاتی یک صرافی غیرمتمرکز را بهبود می‌بخشند. نقش اصلی آن‌ها افزایش نقدینگی در میان فعالان بازار است.

  نحوه‌ی کارکرد استخرهای نقدینگی 

  به زبان بسیار ساده، هر یک استخر نقدینگی حاوی ۲ توکن متفاوت است که با نسبت‌های برابر توسط سرمایه‌گذاران تامین می‌شوند - به همین خاطر، به این افراد تامین‌کنند‌ه‌ی نقدینگی می‌گویند؛ و هر استخر بازار جدیدی را برای همان جفت توکن ایجاد می‌کند. دای - اتریوم (DAI/ETH) نمونه‌ی روشنی از یک استخر نقدینگی محبوب در یونی‌سواپ است.

  نخستین تامین‌کننده‌ی نقدینگی هنگام ایجاد یک استخر جدید، همان فردی است که می‌تواند درباره‌ی قیمت اولیه‌ی دارایی‌ها در استخر تصمیم‌گیری کند. تامین‌کننده‌ی نقدینگی باید ارزش معادل تمام توکن‌ها را برای استخر تامین کند - یعنی چنان‌چه ارزش یکی از جفت توکن‌ها بیش‌تر یا کم‌تر شود، تامین‌کننده‌ی نقدینگی باید نسبت آن‌ها را حفظ کند و همیشه آن‌ را برابر نگه دارد.

  بر اساس نقدینگی تامین‌شده برای یک استخر، تامین‌کننده‌ی نقدینگی (liquidity provider یا LP) متناسب با میزان نقدینگی تامین‌شده برای استخر، توکن‌های خاصی را به نام توکن‌های LP دریافت می‌کند. وقتی فروش توسط استخر فعال می‌شود - یعنی سایر افراد یا معامله‌گران با استفاده از این نقدینگی به معامله یا مبادله‌ی ارزهای دیجیتال می‌پردازند، کارمزدی به اندازه‌ی ۰.۳ درصد به تناسب به تمام دارندگان توکن‌های LP اختصاص می‌یابد.

  چنان‌چه تامین‌کننده‌ی نقدینگی بخواهد نقدینگی اصلی خود را به علاوه هرگونه کارمزد پرداخت‌نشده پس بگیرد، توکن‌های LP خود را می‌سوزاند. بر اساس یک الگوریتم قیمت‌گذاری قطعی، هر مبادله‌ی توکن (توکن سواپ) که توسط یک استخر نقدینگی انجام می‌شود، به یک تغییر قیمت منجر خواهد شد. این فرایند بازارساز خودکار (AMM) نیز نامیده می‌شود - یعنی این استخرها به صورت خودکار در تعیین قیمت توکن‌ها در بازار نقش خواهند داشت.  

  استخرهای نقدینگی پایه، نظیر آن‌هایی که مورد استفاده‌ی یونی‌سواپ قرار می‌گیرند، از یک الگوریتم بازارساز کالایی (کامودیتی) دائمی استفاده می‌کنند؛ به این صورت که کمیت‌های ۲ توکن مورد نظر  در یک استخر همیشه باید یکسان باقی بمانند. به این ترتیب، یک استخر به خاطر این الگوریتم، فارغ از گستردگی معاملات، هم‌چنان دارای نقدینگی خواهد بود. علت اصلی این مسئله این است که با افزایش تقاضا برای یکی از این جفت توکن‌ها، الگوریتم به تناسب، قیمت آن توکن را افزایش می‌دهد.

  

  اهمیت نقدینگی

  دلیل اهمیت زیاد نقدینگی این است که تا حد زیادی می‌تواند نحوه‌ی تغییر قیمت یک دارایی را تعیین کند. در یک بازار با نقدینگی کم، تعداد سفارش‌ها و تراکنش‌ها محدود باقی می‌ماند، و به این ترتیب، یک تراکنش می‌تواند قیمت را به اندازه‌ی قابل توجهی در هر جهت تغییر دهد (بالا یا پایین ببرد)، سهام را غیرقابل پیش‌بینی و غیرجذاب، و هم‌چنین بازار را پرنوسان کند.

  استخرهای نقدینگی بخش مهمی از انقلاب امور مالی غیرمتمرکز (دیفای) هستند که پتانسیل بسیار بالایی را از خود نشان داده‌اند. معمولا، این استخرها مبادله‌ی شمار بالایی از دارایی‌ها را با هر یک از سایر دارایی‌های پشتیبانی‌شده تسهیل می‌کنند.

  استخرهای نقدینگی در دیفای چه هستند؟

  هدف از ایجاد استخرهای نقدینگی مقابله‌ی موفق با مشکل نقدینگی پایین و در نتیجه، تضمین این مسئله است که قیمت یک توکن، پس از انجام سفارش یک تک معامله‌ی بزرگ، به شکل قابل ملاحظه‌ای دچار نوسان نشود.   

  صرافی‌های غیرمتمرکز، به منظور به حداکثر رساندن مشارکت سرمایه‌‌گذاران، برای آن‌هایی که در استخرهای نقدینگی سرمایه‌گذاری می‌کنند، پاداش‌هایی در نظر می‌گیرند. یک کاربر برای مشارکت و بهره‌مندی از این مزایا باید پول‌اش را در استخر نقدینگی سپرده‌گذاری کند. استخرهای نقدینگی توسط یک یا چند پروتکل قرارداد هوشمند کنترل می‌شوند. میزان وجوهی که باید سرمایه‌گذاری شود و نسبت متناسب با هر یک از توکن‌ها در پلتفرم‌های مختلف دیفای متفاوت هستند.

  چگونه می‌توان در یک استخر نقدینگی شرکت کرد؟

  برای ارائه‌ی ۵۰ دلار نقدینگی به یک استخر ETH / USDC، لازم است معادل ۵۰ دلار اتر و ۵۰ دلار تتر سپرده‌گذاری کنید. به این ترتیب، به مجموع سپرده‌ی ۱۰۰ دلاری نیاز دارید. در مقابل، تامین‌کننده‌ی نقدینگی می‌تواند توکن‌های استخر نقدینگی یا LP را جمع‌آوری کند. این توکن‌ها (توکن‌های LP) نشان‌دهنده‌ی سهم تامین‌کنندگان از استخر هستند و به آن‌ها امکان می‌دهند، در هر زمان، سهم استخرشان را برداشت کنند.

  هرگاه یک فروشنده معامله‌ای را انجام دهد، کارمزد معامله از تراکنش کسر می‌شود و سفارش به قرارداد هوشمند مربوط به استخر نقدینگی ارسال می‌شود. بیش‌تر صرافی‌های غیرمتمرکز کارمزد معامله را ۰.۳ درصد تعیین کرده‌اند. در مثال بالا، اگر شما ۵۰ دلار اتر و ۵۰ دلار تتر سپرده‌گذاری کنید، ۱ درصد از استخر را به خود اختصاص می‌دهید. آن‌گاه شما ۱ درصد و ۰.۳ درصد کارمزد معامله را در ازای هر معامله‌ دریافت خواهید کرد.

  

  نحوه‌ی کارکرد صرافی‌های استخر نقدینگی چگونه است؟

  در حال حاضر، دو نوع صرافی غیرمتمرکز در فضای دیفای وجود دارند:

  ۱. دفتر سفارش

  صرافی‌هایی که دارای دفتر سفارش هستند، برای انجام معاملات به یک پیشنهاد/درخواست وابسته‌اند. هنگامی که یک سفارش خرید یا سفارش فروش جدید ارائه می‌شود، مستقیما به دفتر سفارش هدایت خواهد شد. سپس، آن صرافی با استفاده از یک موتور تطبیق معاملات، سفارش‌های فروش یا خرید منطبق با قیمت پیشنهادی را اجرا می‌کند. از جمله نمونه‌های این قبیل صرافی‌ها می‌توان به 0x و Radar Relay اشاره کرد.

  ۲. استخرهای نقدینگی

  این نوع از صرافی‌ها برای انجام معاملات از دفتر سفارش استفاده نمی‌کنند و کاملا غیرمتمرکز عمل می‌کنند. از این رو، این صرافی‌ها از استخر نقدینگی و مبادلات مشتریان به منظور تضمین ثبات سطح نقدینگی خود استفاده می‌کنند. از جمله‌‌ی این قبیل صرافی‌ها می‌توان به کایبر، یونی‌سواپ، و کرو فایننس اشاره کرد.

  مزایای استخرهای نقدینگی ۱. در هر سطح از قیمت، تضمین نقدینگی وجود دارد

  معامله‌گران مجبور نیستند مستقیما به سایر معامله‌گران متصل شوند، زیرا تا هنگامی که مشتریان دارایی‌های خود را در استخر سرمایه‌گذاری کرده باشند، نقدینگی ثابت می‌ماند.

  ۲. قیمت‌گذاری خودکار باعث فعال شدن بازارسازی منفعل می‌شود

  تامین‌کنندگان نقدینگی در واقع وجوه خود را در استخر سپرده‌گذاری می‌کنند و قیمت‌گذاری تحت نظارت قرارداد هوشمند انجام می‌شود.

  ۳. هر فردی می‌تواند به یک تامین‌کننده‌ی نقدینگی تبدیل شود و کسب درآمد کند

  استخرهای نقدینگی به هیچ‌گونه لیست کارمزد، احراز هویت مشتری (KYC)، و سایر موانع مربوط به صرافی‌های متمرکز نیاز ندارند. اگر یک سرمایه‌گذار بخواهد در یک استخر تامین نقدینگی کند، به اندازه‌ی ارزش دارایی‌های خود در آن استخر سپرده‌گذاری خواهد کرد.

  ۴. گس فی یا هزینه‌های سوخت پایین‌تری دارد

  کارمزدها یا اصطلاحا گس فی (gas fees) به دلیل طراحی مینیمال قراردادهای هوشمند در صرافی‌های غیرمتمرکزی نظیر یونی‌سواپ کاهش می‌یابند. محاسبات موثر قیمت و تخصیص کارمزد در این استخرها نشان‌دهنده‌ی نوسان پایین میان تراکنش‌ها هستند.

  بازگشت سرمایه

  بازگشت سرمایه از استخر نقدینگی به سه عامل بستگی دارد:

  ۱. قیمت‌های دارایی هنگام واریز و برداشت ۲. اندازه‌ی استخر نقدینگی، و ۳. حجم معاملات

  باید به خاطر داشته باشید، سرمایه‌گذاران نسبت به میزان اصلی سرمایه‌گذاری‌شان، در نهایت می‌توانند نسبت خاصی از دارایی‌های خود را برداشت کنند. همین جا است که حرکت بازار ممکن است به نفع یا به ضررتان باشد.    

  ریسک‌های استخر نقدینگی

  و البته، مانند سایر موارد موجود در دیفای، باید ریسک‌های بالقوه را نیز در نظر بگیریم. برخی از ریسک‌های مربوط به استخر نقدینگی عبارت هستند از:

  • زیان ناشی از کاهش ارزش
  • امکان وجود برخی خطاها در قرارداد هوشمند
  • هک شدن استخر نقدینگی
  • ریسک‌های سیستمیک

  اگر به یک بازارساز خودکار (AMM) نقدینگی می‌دهید، باید از مفهوم «زیان ناشی از کاهش ارزش» آگاهی داشته باشید. تامین نقدینگی در یک بازارساز خودکار، در مقایسه با خرید و نگهداری رمز ارز، همواره در معرض ریسک کاهش ارزش توکن‌ها قرار دارد.  

  اگر برای یک بازارساز خودکار تامین نقدینگی کنید، احتمالا در معرض زیان ناشی از کاهش ارزش قرار می‌گیرید. این کاهش ممکن است گاهی اوقات اندک، و گاهی اوقات نیز قابل توجه باشد. اگر به سرمایه‌گذاری در یک تامین نقدینگی دوطرفه فکر می‌کنید، حتما به اندازه‌ی کافی مطالعه داشته باشید.   

  موضوع دیگری که باید به آن فکر کنید، ریسک‌های مرتبط با قراردادهای هوشمند است. وقتی پول‌های‌تان را در یک استخر نقدینگی سپرده‌گذاری می‌کنید، پول‌های‌تان به بخشی از استخر تبدیل می‌شوند. وقتی هیچ واسطه‌ای دارایی‌های‌تان را در اختیار نداشته باشد، فقط همین قرارداد است که به عنوان مسئول نگهداری وجوه‌تان تلقی می‌شود. اگر نقص یا نوعی بهره‌برداری نادرست در این سیستم وجود داشته باشد، مثلا از طریق وام فلش (Flash Loan) یا وام‌های بدون نیاز به وثیقه، ممکن است پول‌تان را از دست بدهید.

  هم‌چنین، مراقب پروژه‌هایی باشید که سازندگان‌شان قادر هستند مقررات استخر را تغییر دهند. برنامه‌نویسان در کدهای قرارداد هوشمند ممکن است یک کلید ادمین یا سایر دسترسی‌های خاصی را برای خودشان ایجاد کنند. این کار می‌تواند فرصت انجام کارهای نادرستی را نظیر به دست گرفتن کنترل پول نقد استخر، برای آن‌ها فراهم کند.

  توکن LP

  یک کاربر می‌تواند در طول دوره‌ی قرارداد هوشمند، از توکن‌های استخر نقدینگی (LP)، درست مانند سایر توکن‌ها، استفاده کند. بنابراین، وی با هدف دستیابی به بازده‌ی اضافی و به حداکثر رساندن بازگشت سرمایه‌ی خود، می‌تواند این توکن را در پلتفرم دیگری که توکن استخر نقدینگی را می‌پذیرد، سپرده‌گذاری کند.

  از این رو، این کاربر می‌تواند با استفاده از کشت سود (yield farming) دو یا سه نرخ بهره را با هم ترکیب کند، و در نهایت، بازگشت سرمایه‌اش را افزایش دهد.

  سخن آخر

  استخرهای نقدینگی پلتفرم آسانی را برای کاربران و صرافی‌ها فراهم می‌کنند. یک کاربر برای شرکت در استخرهای نقدینگی لزوما نباید واجد شرایط و معیارهای خاصی باشد؛ به این ترتیب، هر فردی می‌تواند برای دریافت یک جفت توکن در تامین نقدینگی شرکت کند.

  از این رو، استخرهای نقدینگی در اکوسیستم دیفای نقش مهمی را ایفا می‌کنند، و این مفهوم قادر بوده است سطح غیرمتمرکزسازی را بهبود ببخشد.